Amerykańskie okręty podwodne: lista. Projekty atomowych okrętów podwodnych

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

W każdym kraju marynarka wojenna jest potężnym geopolitycznym mechanizmem odstraszania. A flota podwodna samą swoją obecnością wpływa na stosunki międzynarodowe i eskalację konfliktów. Jeśli w XIX wieku granice Wielkiej Brytanii wyznaczały burty jej fregat wojskowych, to w XX wieku przywódcą oceanów staje się marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych Ameryki. A amerykańskie okręty podwodne odegrały w tym ważną rolę.

Najważniejsze

Flota podwodna staje się coraz ważniejsza dla Ameryki. Historycznie terytorium kraju ograniczały granice wodne, co utrudniało nieprzyjacielowi tajny atak. Wraz z pojawieniem się na świecie nowoczesnych okrętów podwodnych i rakiet typu okręt podwodny-powietrze granice te stają się coraz bardziej nieuchwytne dla Ameryki.

Pogłębiona konfrontacja stosunków międzynarodowych z krajami muzułmańskimi urzeczywistnia zagrożenie życia obywateli amerykańskich. Irańscy islamiści nie przestają próbować zdobywaćrakiety podwodne-powietrze, a to jest zagrożeniem dla wszystkich ośrodków przybrzeżnych Ameryki. A w tym przypadku zniszczenie będzie kolosalne. Tylko ten sam przeciwnik może odeprzeć atak już spod wody.

Obecny prezydent USA Donald Trump w swoich pierwszych wywiadach powiedział, że zamierza dalej zwiększać amerykańską flotę okrętów podwodnych. Ale pod jednym warunkiem - obniżenie kosztów. Powinny o tym pomyśleć korporacje, które budują amerykańskie atomowe okręty podwodne. Jest już precedens. Po tym, jak Donald Trump powiedział, że zwróci się do Boeinga po tańsze myśliwce, Lockheed Martin obniżył koszt F-35.

Moc bojowa

Dzisiaj amerykańskie okręty podwodne są głównie napędzane energią jądrową. A to oznacza, że podczas operacji ograniczenia zdolności bojowej będą dotyczyć tylko ilości żywności i wody na pokładzie. Najliczniejsza klasa okrętów podwodnych „Los Angeles”. Są to łodzie trzeciej generacji o wyporności około 7 ton, głębokości nurkowania do 300 metrów i koszcie około 1 miliona dolarów. Jednak Ameryka zastępuje je obecnie łodziami klasy Virginia czwartej generacji, które są lepiej wyposażone i kosztują 2,7 miliona dolarów. A ta cena jest uzasadniona ich cechami bojowymi.

Personel bojowy

Dzisiaj Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych jest liderem zarówno pod względem liczby, jak i wyposażenia broni morskiej. Marynarka Wojenna USA ma 14 strategicznych atomowych okrętów podwodnych i 58 okrętów podwodnych użytkowych.

amerykańska flota okrętów podwodnychwyposażony w dwa rodzaje łodzi podwodnych:

• Oceaniczne łodzie balistyczne. Okręty podwodne głębinowe, których celem jest dostarczanie broni do miejsca przeznaczenia i wypuszczanie pocisków balistycznych. Innymi słowy, nazywa się je strategicznymi. Broń defensywna nie jest reprezentowana przez silną siłę ognia.
• "Łodzie to myśliwi". Szybkie łodzie, których cele i zadania są wszechstronne: dostarczanie pocisków manewrujących i sił pokojowych do stref konfliktu, atak piorunów i niszczenie sił wroga. Takie okręty podwodne nazywane są wielofunkcyjnymi. ich specyfiką jest szybkość, zwrotność i niewidzialność.

Początek rozwoju żeglugi podwodnej w Ameryce rozpoczyna się w połowie ubiegłego wieku. Objętość artykułu nie sugeruje takiego wachlarza informacji. Skupmy się na arsenale atomowym, który powstał po zakończeniu II wojny światowej. Przeprowadzony zostanie krótki przegląd podwodnego arsenału nuklearnego Sił Zbrojnych Ameryki, przestrzegając zasady chronologicznej.

Pierwsza eksperymentalna broń nuklearna

W stanie Connecticut w stoczni w Groton w styczniu 1954 roku zwodowano pierwszy amerykański okręt podwodny „Nautilus” (USS Nautilus) o wyporności około 4 tysięcy ton i długości 100 metrów. W swój dziewiczy rejs wyruszyła rok później. To właśnie Nautilus jako pierwszy w 1958 minął Biegun Północny pod wodą, co omal nie zakończyło się tragedią - awarią peryskopu z powodu awarii systemów nawigacyjnych. Była to eksperymentalna i jedyna wielofunkcyjna łódź torpedowa z instalacją sonaru na dziobie i torpedami z tyłu. Okręt podwodny „Barracuda” (1949-1950) pokazał, że ten układ był najbardziej udany.

Amerykańskie atomowe okręty podwodne zawdzięczają swój wygląd inżynierowi marynarki, kontradmirałowi Hymanowi George'owi Rickoverowi (1900-1986).

Następnym eksperymentalnym projektem był USS Seawolf (SSN-575), również wydany w jednym egzemplarzu w 1957 roku. Miał reaktor z ciekłym metalem jako chłodziwo w obwodzie pierwotnym reaktora.

Pierwsza seryjna broń nuklearna

Seria czterech łodzi podwodnych zbudowanych w latach 1956-1957 – „Skate” (USS Skate). Byli częścią sił zbrojnych USA i zostali wycofani ze służby pod koniec lat 80. ubiegłego wieku.

Seria sześciu łodzi - „Skipjack” (1959). Do 1964 jest to największa seria. Łodzie miały kadłub w kształcie „Albacore” i największą prędkość przed serią Los Angeles.

W tym samym czasie (1959-1961) zwodowano wyspecjalizowaną serię atomowych okrętów podwodnych w liczbie pięciu - "George Washington". To łodzie pierwszego projektu balistycznego. Każda łódź przewoziła 16 silosów rakietowych na pociski Polaris A-1. Dokładność strzelania została zwiększona przez stabilizator higroskopijny, który zmniejsza amplitudę pięciokrotnie na głębokości do 50 metrów.

Następnie śledziłem projekty atomowych okrętów podwodnych na jednym eksperymentalnym egzemplarzu serii Tryton, Halibut, Tullibe. Amerykańscy projektanci eksperymentowali i ulepszali systemy nawigacji i systemy energetyczne.

Duża seria wielofunkcyjnych łodzi, która zastąpiła Skipjacka, składa się z 14 atomowychłódź podwodna Treaher, ostatnia została wycofana z eksploatacji w 1996 roku.

Seria Benjamina Franklina - Okręty podwodne klasy Lafayette. Początkowo byli uzbrojeni w rakiety balistyczne. W latach 70. przezbrojono je w rakiety Poseidon, a następnie Trident-1. Dwanaście łodzi z serii Benjamin Franklin w latach 60. stało się częścią floty strategicznych nosicieli rakiet, zwanych „41 Strażnikami Wolności”. Wszystkie statki tej floty zostały nazwane na cześć postaci z historii Ameryki.

Największa seria - USS Sturgeon - wielofunkcyjnych atomowych okrętów podwodnych obejmuje 37 okrętów podwodnych zbudowanych w latach 1871-1987. Charakterystyczną cechą jest obniżony poziom hałasu i czujniki do nawigacji pod lodem.

Łodzie służące w US Navy

Od 1976 do 1996 roku marynarka wojenna była wyposażona w wielozadaniowe łodzie typu Los Angeles. W sumie wyprodukowano 62 łodzie tej serii, jest to najliczniejsza seria wielozadaniowych łodzi podwodnych. Uzbrojenie torpedowe i pionowe wyrzutnie pocisków rakietowych typu Tomahawk z systemami naprowadzania. Dziewięć łodzi klasy Los Angeles brało udział w wojnie w Zatoce Perskiej. Reaktory GE PWR S6G o mocy 26 MW zostały zaprojektowane przez General Electric. To od tej serii zaczyna się tradycja nazywania łodzi imionami amerykańskich miast. Obecnie 40 łodzi tej klasy jest w służbie bojowej Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

Seria strategicznych atomowych okrętów podwodnych, produkowanych w latach 1881-1997, składa się z 18 okrętów podwodnych z pociskami balistycznymi na pokładzie - seria Ohio. Okręt podwodny tej serii jest uzbrojony w 24międzykontynentalne rakiety balistyczne z indywidualnym naprowadzaniem. Dla ochrony są uzbrojone w 4 wyrzutnie torped. Ohio jest kręgosłupem sił ofensywnych Marynarki Wojennej USA i jest na morzu przez 60% czasu.

Najnowszy projekt wielozadaniowych atomowych okrętów podwodnych trzeciej generacji „Sivulf” (1998-1999). To najbardziej tajny projekt US Navy. Nazywano go „ulepszonym Los Angeles” ze względu na wyjątkową ciszę. Pojawiał się i znikał niezauważony przez radar. Powodem jest specjalna powłoka dźwiękochłonna, odrzucenie śmigła na rzecz silnika ze strumieniem wody oraz powszechne wprowadzenie czujników hałasu. Taktyczna prędkość 20 węzłów sprawia, że jest tak głośny, jak zacumowany w Los Angeles. W tej serii są trzy łodzie: Seawolf, Connecticut i Jimmy Carter. Ten ostatni wszedł do służby w 2005 roku i to właśnie tą łodzią prowadzi terminator w drugim sezonie serialu Terminator: Kroniki Sary Connor. To po raz kolejny potwierdza fantastyczny charakter tych łodzi, zarówno zewnętrznie, jak i merytorycznie. „Jimmy Carter” jest również nazywany „białym słoniem” wśród okrętów podwodnych ze względu na swój rozmiar (łódź jest o 30 metrów dłuższa od swoich odpowiedników). I zgodnie z jego cechami, ten okręt podwodny można już uznać za okręt podwodny.

Okręty podwodne najnowszej generacji

Przyszłość amerykańskiej marynarki wojennej w budowie okrętów podwodnych rozpoczęła się w 2000 roku i jest związana z nową klasą łodzi klasy USS Virginia. Pierwsza łódź tej klasy SSN-744 została zwodowana i oddana do użytku w 2003 roku.

Okręty podwodne US Navy tego typunazwany zbrojownią ze względu na potężny arsenał i „doskonałym obserwatorem” ze względu na najbardziej złożone i czułe systemy czujników, jakie kiedykolwiek zainstalowano na okrętach podwodnych.

Ruch nawet w stosunkowo płytkiej wodzie zapewnia silnik atomowy z reaktorem jądrowym, którego plan jest tajny. Wiadomo, że reaktor jest zaprojektowany na żywotność do 30 lat. Poziom hałasu został obniżony dzięki systemowi izolowanych komór oraz nowoczesnej konstrukcji bloku energetycznego z powłoką „wyciszającą”.

Ogólne parametry użytkowe łodzi klasy USS Virginia, z których trzynaście zostało już wprowadzonych do eksploatacji:

• prędkość do 34 węzłów (64 km/h);
• głębokość nurkowania do 448 metrów;
• 100 do 120 członków załogi;
• przemieszczenie powierzchniowe - 7,8 ton;
• długość do 200 metrów i szerokość około 10 metrów;
• Elektrownia jądrowa typu GE S9G.

W sumie seria przewiduje produkcję 28 atomowych okrętów podwodnych Wirginii ze stopniowym zastępowaniem arsenału Marynarki Wojennej łodziami czwartej generacji.

Łódź Michelle Obamy

W sierpniu ubiegłego roku w stoczni wojskowej w Groton (Connecticut) oddano do eksploatacji 13 okrętów podwodnych klasy USS Virginia o numerze ogonowym SSN -786 i nazwie „Illinois” (Illinois). Nazwa pochodzi od stanu rodzinnego ówczesnej Pierwszej Damy Michelle Obamy, która wzięła udział w jej inauguracji w październiku 2015 roku. Inicjały pierwszej damy, zgodnie z tradycją, są wybite na jednym z detali łodzi podwodnej.

Nuklearna łódź podwodna Illinois, o długości 115 metrów i 130 członkach załogi na pokładzie, jest wyposażona w niezamieszkany pojazd podwodny do wykrywania min, śluzę powietrzną dla nurków i inny dodatkowy sprzęt. Celem tej łodzi podwodnej jest prowadzenie operacji przybrzeżnych i dalekomorskich.

Zamiast tradycyjnego peryskopu, łódź ma system teleskopowy z kamerą telewizyjną, zainstalowano laserowy czujnik nadzoru na podczerwień.

Siła ognia łodzi: 2 wyrzutnie rewolwerów z 6 rakietami i 12 pionowymi pociskami manewrującymi typu Tomahawk, a także 4 wyrzutnie torped i 26 torped.

Całkowity koszt łodzi podwodnej to 2,7 miliarda dolarów.

Perspektywa potencjału wojskowych okrętów podwodnych

Wyżsi urzędnicy Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych nalegają na stopniowe zastępowanie okrętów podwodnych napędzanych olejem napędowym łodziami, które praktycznie nie mają ograniczeń w operacjach bojowych – z napędami jądrowymi. Czwarta generacja okrętu podwodnego „Virginia” przewiduje produkcję 28 okrętów podwodnych tej klasy. Stopniowe zastępowanie arsenału sił morskich łodziami czwartej generacji podniesie rangę i zdolności bojowe armii amerykańskiej.

Ale biura projektowe nadal pracują i oferują swoje projekty armii.

Amerykańskie okręty podwodne ziemnowodne

Podstępne lądowanie wojsk na terytorium wroga jest celem wszystkich operacji desantowych. Po II wojnie światowej Ameryka miała taką technologiczną szansę. Bureau of Shipbuilding (Biuro Okrętów) otrzymało zamówienie na desantową łódź podwodną. Pojawiły się projekty, ale desant nie miał wsparcia finansowego, a flota nie była zainteresowana pomysłem.

Z poważnie rozważanych projektów można wymienić projekt Grupy Seaforth, który pojawił się w 1988 roku. Zaprojektowana przez nich desantowa łódź podwodna S-60 polega na zejście do wody w odległości 50 kilometrów od wybrzeża, nurkowanie na głębokość 5 metrów. Z prędkością 5 węzłów okręt podwodny dociera do linii brzegowej i ląduje 60 spadochroniarzy na wysuwanych mostach w odległości do 100 metrów od brzegu. Nikt jeszcze nie kupił projektu.

Sprawdzona niezawodność

Najstarszym okrętem podwodnym na świecie, który nadal jest w służbie, jest okręt podwodny tajwańskiej marynarki wojennej Balao SS 791 Hai Shih (Lew Morski). Amerykańska łódź podwodna z okresu II wojny światowej, zbudowana w stoczni Portsmouth Naval Shipyard, dołączyła do amerykańskiej floty okrętów podwodnych w 1945 roku. Z powodu swojej jednej kampanii wojskowej w sierpniu 1945 r. na Pacyfiku. Po kilku modernizacjach, w 1973 roku został przeniesiony na Tajwan i stał się pierwszą operacyjną łodzią w Chinach.

W styczniu 2017 roku prasa podała, że w ciągu 18 miesięcy od planowanych napraw w stoczniach Tajwańskiej Międzynarodowej Korporacji Budowlanej „Sea Lion” dokona się generalny remont i wymiana sprzętu nawigacyjnego. Prace te przedłużą żywotność łodzi podwodnej do 2026 roku.

Weteran amerykańskiej łodzi podwodnej, jedyny w swoim rodzaju, planuje świętować80-lecie formacji bojowej.

Niezwykle tragiczne fakty

Nie istnieją żadne otwarte i publiczne statystyki dotyczące strat i wypadków w amerykańskiej flocie okrętów podwodnych. To samo można jednak powiedzieć o Rosji. Te fakty, które stały się powszechnie znane, zostaną przedstawione w tym rozdziale.

W 1963 roku dwudniowa kampania testowa zakończyła się śmiercią amerykańskiego okrętu podwodnego Thresher. Oficjalną przyczyną katastrofy jest przedostanie się wody pod kadłub łodzi. Wytłumiony reaktor unieruchomił łódź podwodną, która wpadła w głębiny, zabijając 112 członków załogi i 17 cywilnych specjalistów. Wrak łodzi podwodnej znajduje się na głębokości 2560 metrów. To pierwszy wypadek technologiczny atomowej łodzi podwodnej.

W 1968 roku wielozadaniowy atomowy okręt podwodny USS Scorpion zniknął bez śladu na Oceanie Atlantyckim. Oficjalna wersja śmierci to detonacja amunicji. Jednak do dziś tajemnica śmierci tego statku pozostaje tajemnicą. W 2015 roku weterani marynarki wojennej USA po raz kolejny zaapelowali do rządu z żądaniem utworzenia komisji do zbadania tego incydentu, wyjaśnienia liczby ofiar i określenia ich statusu.

W 1969 dziwnie zatonął okręt podwodny USS Guitarro o numerze ogonowym 665. Stało się to przy ścianie nabrzeża i na głębokości 10 metrów. Niespójność działań i zaniedbania specjalistów od kalibracji przyrządów doprowadziły do zalania. Podniesienie i odrestaurowanie łodzi kosztowało amerykańskiego podatnika około 20 milionów dolarów.

Łódź klasy Los Angeles, którabrała udział w kręceniu filmu „Polowanie na Czerwony Październik”, 14 maja 1989 roku u wybrzeży Kalifornii zaczepiła kabel łączący holownik i barkę. Łódź zanurkowała, ciągnąc za sobą holownik. Krewni jednego członka załogi holownika, który zginął tego dnia, otrzymali 1,4 miliona dolarów odszkodowania od marynarki wojennej.