Jen to japońska waluta o bogatej historii

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Niewiele osób zna nazwę japońskiej waluty, ponieważ na rynku zagranicznym jen jest trzecim pod względem popularności, ustępując jedynie dolarowi amerykańskiemu i euro. Został wprowadzony w 1872 roku przez rząd kierowany przez Meiji w celu stworzenia systemu podobnego do europejskiego. Cesarz podpisał odpowiedni dekret rok wcześniej. Nowa japońska waluta zakładała zastosowanie systemu księgowania dziesiętnego. W tym czasie koszt jednego jena wynosił 0,78 uncji trojańskiej, co odpowiadało cenie półtora grama złota. Na dzień dzisiejszy tę samą kwotę można kupić za ponad 3,5 tys. jenów.

Japońskie monety i banknoty

Monety zostały po raz pierwszy wprowadzone w Japonii w 1870 roku. Zostały wykonane ze złota i srebra. W pierwszym przypadku nominał wynosił 5, 10, 20, 50 sen i jeden jen, a w drugim – 2, 5, 10, 20 jenów.

Prawie dwadzieścia lat później w obiegu pojawiła się moneta 5 sen, do produkcji której użytostop miedzi i niklu. W 1897 r. rząd kraju wycofał z obiegu srebrny jen i zmniejszył o połowę wielkość złotych monet. Począwszy od 1954 r. Japonia straciła władzę i przestała akceptować absolutnie wszystkie monety, których nominał wynosił mniej niż jeden jen. Obecnie największy nominał monet w Japonii to 500 jenów. Należy zauważyć, że należą one do najdroższych na świecie, dlatego bardzo często stają się przedmiotem podróbek.

W całej swojej historii japońska waluta była emitowana w banknotach od dziesięciu sen do dziesięciu tysięcy jenów. Jedynym organem uprawnionym do ich wydawania jest Narodowy Bank. Należy zauważyć, że do tej pory wyemitowano pięć serii banknotów japońskich.

Stały kurs i aprecjacja jena

Podobnie jak podczas II wojny światowej i po niej, japońskie pieniądze znacznie straciły na wartości. W związku z tym, w celu zapewnienia stabilności gospodarczej kraju, w 1970 r. ustalono jego sztywny kurs walutowy, wynoszący 360 jenów za jednego dolara amerykańskiego. Rok później, z powodu pewnej deprecjacji dolara, jego wartość wynosiła już 308 jenów. W tym czasie rząd zrozumiał, że jeśli cena japońskiej waluty nadal będzie rosła, produkty tego kraju staną się mniej konkurencyjne, a to z kolei zaszkodzi eksportowi i rozwojowi lokalnego przemysłu. W rezultacie Japonia w 1973 roku zaczęła brać czynny udział w skupach i sprzedaży walut obcych na rynkach międzynarodowych. Mimo takich środków, jakoficjalnym kursie wymiany, japoński jen nadal rósł w cenie. Jeśli pod koniec roku jeden dolar amerykański był wart 271 jenów, to w 1980 r. było to 227.

Porozumienie Plaza i jego wpływ na jena

W 1985 roku czołowi światowi finansiści i analitycy doszli do wniosku, że dolar amerykański jest walutą o bardzo przeszacowanej wartości. W efekcie podpisano tzw. umowę „Plaza”, która potwierdziła ten fakt. W rezultacie w 1988 roku wartość jednego dolara wynosiła 128 jenów. Innymi słowy, japońska waluta w stosunku do amerykańskiej prawie podwoiła swoją wartość. Swój szczyt osiągnął na początku 1995 roku, kiedy kurs wymiany wynosił 80 jenów za dolara.