Technologia uprawy żyta ozimego na ziarno

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Żyto ozime jest jedną z najpopularniejszych roślin zbożowych w naszym kraju. Każdego roku pod tę roślinę rolniczą przeznacza się w naszym kraju ponad 1 mln hektarów gruntów ornych. Oczywiście technologia uprawy żyta ozimego musi być dokładnie przestrzegana na polach. To jedyny sposób na uzyskanie dobrych zbiorów tej rośliny.

Użyj

Głównym konsumentem tej uprawy w naszym kraju jest oczywiście przemysł spożywczy. Żyto w Rosji służy głównie do pieczenia chleba. Z ziarna tej rośliny można również wytwarzać skrobię. Oczywiście mąka żytnia jest również produkowana do darmowej sprzedaży. Produkt ten jest również używany w gospodarstwie domowym głównie do pieczenia.

Cechy biologiczne

Żyto może rosnąć w wielu regionach planety. Ta uprawa jest uprawiana w Rosji, Kazachstanie, Ukrainie, Białorusi. Technologie uprawy żyta ozimego we wszystkich tych obszarach są zbliżone i zostały kiedyś opracowane, oczywiście biorąc pod uwagęcechy biologiczne tej rośliny.

Kultura żyta jest niewymagająca i bezpretensjonalna. Jego główną zaletą jest odporność na niskie temperatury. Nawet w bezśnieżne zimy roślina ta w strefie węzła krzewienia jest w stanie tolerować ochłodzenie do -25 ° C i poniżej. Nasiona żyta kiełkują już w temperaturze +1-2 °C. Sadzonki tej rośliny pojawiają się na polach 4-7 dni po siewie.

Ponadto żyto jest mało wymagające pod względem składu gleby i poprzedników. Jedyną rzeczą jest to, że aby uzyskać dobre plony tej rośliny, konieczne jest przeprowadzenie na polach jak najdokładniejszego podstawowego i przedsiewnego przygotowania gleby.

Kolejną absolutną zaletą tej uprawy jest odporność na suszę. System korzeniowy tej rośliny jest lepiej rozwinięty niż większości innych zbóż uprawianych na polach. Dlatego w kwiatostanach i zielonej masie żyta prawie nigdy nie brakuje składników odżywczych. System korzeniowy tej kultury jest włóknisty. Jednocześnie jego główna masa znajduje się w glebie na głębokości do 25 cm, ale niektóre korzenie żyta mogą osiągnąć głębokość 1,5 m lub więcej.

Cechą tej uprawy jest między innymi fakt, że jedna taka roślina jest w stanie wyprodukować do 4-6 owocujących łodyg. W sprzyjających warunkach liczba tych ostatnich może znacznie wzrosnąć (do 50 sztuk). Okres wegetacyjny żyta ozimego wynosi średnio 270 dni. W regionach północnych może trwać do 360 dni. W każdym razie te odmiany żyta dojrzewają kilka dni wcześniej niż pszenica ozima.

Funkcjepłodozmian

Dla swoich poprzedników, ta uprawa, jak już wspomniano, nie jest zbyt wymagająca. Jednak stosowane dziś na polach technologie uprawy żyta ozimego wymagają oczywiście przestrzegania określonego płodozmianu. Uważa się, że najlepszymi poprzednikami tej kultury są:

• ziemniak;
• kukurydza i słonecznik;
• mieszanki fasolowo-owsiane;
• łubin;
• bielizna;
• koniczyna;
• czysta para.

Żyto jest jedną z niewielu upraw, które można uprawiać przez kilka lat w tym samym miejscu.

Przygotowanie gleby

Do tej procedury należy podchodzić odpowiedzialnie podczas uprawy żyta. Jeśli poprzednikami tej uprawy są rośliny, takie jak burak cukrowy lub na przykład ziemniaki, główna uprawa jest zwykle prowadzona na głębokość 10-12 cm, po wieloletnich roślinach strączkowych orkę wykonuje się o 25-30 cm. żyto jest przetwarzane na głębokość 15-18 cm, przedsiewne zabiegi dla takich odmian przeprowadza się do głębokości siewu.

Odmiany

Prace selekcyjne z żytem ozimym w naszym kraju są oczywiście dość rozległe. Wiele dobrych odmian tej rośliny zostało wyhodowanych przez krajowych specjalistów. Uważane są za najlepsze z nich:

• Tatar 1.
• Saratowskaja 7.
• Bezenchukskaya 87.
• Sztafeta Tatarstanu.

Wszystkie te odmiany są odporne na wyleganie, tolerancję na suszę i oczywiście wysokie plony.

Daty siewu

Zgodnie z opracowanymi przez specjalistów technologiami uprawy żyta, konieczne jest rozpoczęcie sadzenia tej rośliny jesienią, kiedy średnia dzienna temperatura powietrza osiąga 15-16 °С. Przy takich terminach sadzenia rośliny są jeszcze mniej uszkadzane przez muchy heskie i szwedzkie. W Rosji siew żyta ozimego najczęściej rozpoczyna się w okresie od 25 sierpnia do 10 września

Siew

Materiał do sadzenia żyta ozimego jest zaprawiany przed wprowadzeniem do gleby, aby zapobiec infekcji przez szkodniki i patogeny. Szybkość wysiewu tej rośliny w różnych regionach kraju może nie być taka sama. W każdym razie nasiona są zwykle sadzone na polu w taki sposób, że na 1 m2 będzie do 500-600 dojrzewających roślin. Aby osiągnąć ten wynik, można zasiać 4-5 milionów nasion na hektar na różnych rodzajach gruntów.

Żyto można sadzić na polach w sposób zwykły, krzyżowy i wąskorzędowy. W pierwszym i drugim przypadku między rzędami pozostaje odległość 15 cm, w ostatnim 7-7,5 cm.

Podczas sadzenia m.in. żyta ważne jest, aby wybrać odpowiednią głębokość odkładania nasion. Wskaźnik ten zależy przede wszystkim od struktury gleby na tym konkretnym polu. Zamknąć nasiona żyta ozimego na głębokość:

• 2-3 cm - na ciężkich glebach;
• 4-5 cm - na płucach;
• 3-4 cm - średni.

Jeżeli do czasu posadzenia nasion żyta górna warstwa gleby jest sucha, głębokość sadzenia zwiększa się o 1-2 cm.

Technologia uprawy żyta ozimego: stosowanie nawozów

Ta uprawa jest stosunkowo mało wymagająca w stosunku do składu gleby. Jednak stosowanie nawozów może oczywiście znacznie zwiększyć jego plon.

Intensywne technologie uprawy żyta ozimego obejmują stosowanie obu głównych rodzajów pogłównego nawożenia upraw – organicznego i mineralnego. Po bylinach zbożowych i zbożowych pola odłogowane pod żyto ozime są zazwyczaj nawożone materią organiczną w ilości 20-30 t/ha. Wiosną, przy aktywnym wznowieniu wegetacji, żyto ozime nawozi się azotem w ilości 90-100 kg/ha. Przy siewie międzyrzędowym stosuje się nawozy fosforowe w ilości 10-15 kg/ha. Ten sam opatrunek pogłówny stosuje się czasem jesienią podczas głównego zabiegu w dawce około 50 kg/ha. Na pola z żytem w przerobie głównym stosuje się również nawozy potasowe w ilości 90-120 kg/ha. Przy pH poniżej 5,5 między innymi gleba jest wapnowana.

Pielęgnacja w okresie wegetacyjnym

Aby uzyskać dobre zbiory żyta ozimego, podczas jego rozwoju należy podjąć szereg różnych zabiegów agrotechnicznych. Natychmiast po wysianiu nasion na przykład na polach przeprowadza się wałowanie. Ta procedura poprawia kontakt nasion zgleby i zapewnia kapilarny wzrost wilgoci. Po jego wdrożeniu ziarno w gruncie pęcznieje szybciej, w wyniku czego pędy wydają się później bardziej przyjazne. Również jesienią pola z żytem są traktowane preparatami przeznaczonymi do zwalczania pleśni śnieżnej.

W zimie na obszarach z tą uprawą przeprowadza się zatrzymywanie śniegu. W ten sposób młode rośliny są chronione przed zamarzaniem. Empirycznie stwierdzono na przykład, że pokrywa śnieżna o grubości 30-40 cm jest w stanie ochronić żyto nawet podczas najcięższych mrozów.

Wiosną pola z tą uprawą są bronowane. W tym przypadku do uprawy żyta ozimego wykorzystywane są standardowe maszyny. Oznacza to, że bronowanie odbywa się za pomocą traktorów z przystawkami igłowymi. Ta procedura pozwala wyrównać wierzchnią warstwę gleby, wzbogacić ją wilgocią i tlenem. W rezultacie zwiększa się procent kiełkowania nasion, a kiełki zaczynają się aktywnie rozwijać. Gleba jest bronowana po stopieniu się śniegu i wyschnięciu gleby w rzędach.

Na początku wzrostu żyto potrzebuje między innymi nawozów azotowych. Takie opatrunki nakłada się metodą korzeniową lub ukośnie w stosunku do rzędów. W okresie od początku krzewienia żyta do powstania bulwy m.in. pola są traktowane herbicydami. Obecność chwastów na polu z tą uprawą niestety prowadzi do znacznego spadku plonów.

Walcz z chorobą

Żyto to raczej bezpretensjonalna kultura. Jednak w trakcie jej uprawy, jak każdy inny rolniczyroślin, w tym różnego rodzaju owadów lub mikroorganizmów. Dlatego technologie uprawy żyta ozimego na ziarno obejmują m.in. zwalczanie szkodników. Najczęściej ta uprawa jest dotknięta podczas uprawy:

• zgnilizna korzeni;
• pleśń śnieżna;
• mączniak prawdziwy.

W celu zwalczania różnych patogenów i szkodników żyta, pola są traktowane fungicydami. Może to być na przykład „Tilt” lub „Fundazol”. W niektórych przypadkach przy uprawie żyta ozimego stosuje się również retardanty. Takie środki zapobiegają późniejszemu wyleganiu żyta. A to z kolei znacznie ułatwia proces cięcia roślin na ziarno.

Zbiór

Ta operacja na polach z żytem ozimym oczywiście musi być rozpoczęta na czas. W żadnym wypadku nie powinieneś spóźniać się ze zbiorami tej rośliny. W przeciwnym razie ziarno się rozpadnie i pozostanie na polu. Zbiór żyta ozimego na polach trwa zwykle nie dłużej niż 10 dni. Szczególnie ważne jest szybkie zebranie tej rośliny w deszczową pogodę. W takim czasie żyto może niestety kiełkować bezpośrednio na winorośli. A to oczywiście doprowadzi również do pogorszenia jakości ziarna i spadku plonów tej uprawy.

Technologie uprawy żyta ozimego w naszym kraju w większości przypadków są używane w przybliżeniu w ten sam sposób. Dozwolone jest zbieranie tej kultury zarówno przez bezpośrednie łączenie, jak i oddzielną metodą. W przypadku pierwszej metody zbiór żyta ozimego rozpoczyna się w okresiepełna dojrzałość przy wilgotności ziarna 20%. W tym przypadku na pole wjeżdżają kombajny Jenisej, Niva, Don-1500.

Oddzielny zbiór żyta ozimego przeprowadza się w fazie woskowej dojrzałości ziarna o wilgotności 35-40%. W tym przypadku skosić rośliny żniwiarzami. Rolki w tej technologii układane są na ściernisku. Młócenie rozpoczyna się po wyschnięciu ziarna, czyli około 3-5 dni po pokosie. Rozpocznij takie dwufazowe zbiory 5-10 dni przed bezpośrednim połączeniem.

W przypadku wylegania żyta na polach, przy zastosowaniu dowolnej techniki zbioru, wysokość cięcia roślin powinna być minimalna. Technologia uprawy żyta ozimego polega na stosowaniu, jak już wspomniano, specjalnych preparatów zapobiegających wystąpieniu takiej sytuacji. Jednak niektóre odmiany żyta, w tym wysokoplenne, niestety nadal wykazują silną tendencję do wylegania. W tym przypadku podczas zbioru rośliny są cięte na wysokości nie większej niż 10 cm.