2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38
Definicja koszenia przyszła do nas z minionych stuleci. Zasadniczo ma dwa znaczenia, ale oba są do siebie podobne w znaczeniu. Koszenie to zarówno czas zbioru siana, jak i miejsce koszenia (łąka, pole).
Najlepszy czas na koszenie to połowa lipca. Zioła nabierają siły, poranki są jeszcze ciepłe. Czas zrobić siano dla bydła.
Trawa jest świeżo zielona na polach siana
W dawnych czasach koszenie było dla chłopów szczególną i znaczącą sprawą. Został starannie przygotowany z góry. Wyprane białe koszule, sukienki, szaliki. Wstaliśmy o świcie, kiedy trawa była jeszcze pokryta gęstą rosą, a nad polami kłębiły się mgły. Rano trawa jest bardziej miękka, a praca łatwiejsza, dopóki słońce nie zajdzie niemiłosiernie.
Kilku mężczyzn wstało jeden po drugim i szło rytmicznie wymachując kosami. Wszyscy starali się utrzymać większy chwyt, aby pokos był szerszy. Mieli jakąś konkurencję. Kobiety grabiły trawę, żeby szybciej wyschła. Do wieczora lub przed deszczem trawę grabiono i układano w stosy. Następnego dnia mop został zniszczony, a siano ponownie rozrzucone do wyschnięcia.
Jeśli pole było daleko odw domu, nocowałam, żeby nie tracić czasu na drogę tam iz powrotem. Robili chaty w cieniu drzew, ale tam nie spali, ale trzymali zapasy. Wszyscy jedli razem obiad. Jedzenie z pewnością było obfite, ponieważ ta praca jest fizycznie bardzo ciężka.
Koszenie było nie tylko pracą, ale także wakacjami, zabawą. Podczas pracy młodzi chłopcy i dziewczęta śpiewali piosenki i popisywali się przed sobą. A wieczorem, gdy rodzice odpoczywali: zbierali jagody, pływali w rzece, tańczyli okrągłe tańce.
Dorośli czasami wracali do domu - starcy i małe dzieci pozostawali w wiosce. Młodzież nie wychodziła z koszenia nawet w niedziele.
Koszenie w dzisiejszych czasach
W dzisiejszych czasach siano również jest cięte. Ale teraz koszenie nie jest wspólną pracą i wakacjami, ale po prostu niezbędną pracą wykonywaną za pomocą podkaszarki benzynowej lub kosiarki. A tylko nieliczni wiedzą, jak kosić ręczną kosą, a jeszcze bardziej prawidłowo ją odzyskać i naostrzyć.
Mijają lata i wieki, stare tradycje i rytuały znikają, pojawiają się nowe. Czasami jednak szkoda, że wraz z naszymi przodkami zniknął ten bezpośredni związek ze zwykłym życiem, który ogrzewał dusze.
