Rafineria Syzran. Przemysł rafinacji ropy naftowej. Rafineria

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ropa jest jednym z najważniejszych aktywów naszego kraju, ponieważ nie tylko sytuacja finansowa państwa, ale także jego bezpieczeństwo energetyczne zależy bezpośrednio od „czarnego złota”. Jednym z filarów krajowego przemysłu rafineryjnego jest rafineria Syzran.

Trochę historii

Pierwsze produkty tego potężnego przedsiębiorstwa trafiły prosto na front. Stało się to 22 lipca 1942 r. W tamtych trudnych latach zakład składał się jedynie ze stacji krakingu termicznego i baterii sześciokostkowej, które pospiesznie ewakuowano z rafinerii Tuapse. Łącznie pracowało 360 pracowników, w tym tylko 14 inżynierów. Mimo to rafineria Syzran wytwarzała produkty doskonałej jakości.

Po zaledwie kilku miesiącach heroicznej pracy pracowników, którzy faktycznie pracowali na świeżym powietrzu i spali tylko kilka godzin dziennie, fabryka została w pełni uruchomiona. Do 43. paliwa, które wyemitowała rafineria w Syzraniu, mogło zatankować co najmniej dwa tysiące czołgów T-34.

Lata powojenne

Oczywiście cały okres powojenny to stały wzrost produkcji i całkowita modernizacja przedsiębiorstwa. Plan tego wydarzenia został zatwierdzony już w 1954 roku. W 1960 r. Rafineria Syzran mogła pochwalić się najnowocześniejszymi metodami produkcji, które w tamtych czasach uważano za najnowocześniejsze.

Uruchomiono 18 nowe jednostki przetwórcze, a także poważnie rozszerzono gamę produkowanych paliw i smarów. Ponadto lista wytwarzanych produktów zawierała nawet kwas siarkowy, który jest pilnie potrzebny dla stale rosnącej floty samochodowej w kraju.

Już w 1976 roku produkty zakładu, zawsze wyróżniające się najwyższą jakością, były eksportowane do 30 krajów świata, w tym wielu krajów Europy. W tych samych latach opanowano produkcję AI-92 i 93.

Nowy czas

Ponieważ rafinacja ropy była zawsze poszukiwana, Syzransky Oil Refinery OJSC dość dobrze przetrwała nawet trudne lata 90., podczas gdy w innych sektorach przemysłu panował kompletny chaos. Ponieważ udziałowcy przedsiębiorstwa zawsze byli niezwykle wpływowymi ludźmi, nie dopuścili do plądrowania wyposażenia technicznego, a budowa rafinerii ropy naftowej (nowe warsztaty) nawet wtedy nie ustała.

Już w 2001 roku oddano do użytku najnowszy zakład przetwórczy, który umożliwił produkcję 6,0 mln ton wysokiej jakości paliwa rocznie. Dziś już półoficjalnie nazywana jest „sercem rośliny”. I nie jest to zaskakujące: biorąc pod uwagę gwałtownie zwiększone zapotrzebowanie krajowej floty samochodowej na paliwo, a takżeostrą konkurencją panującą na tym rynku, uruchomienie tego warsztatu można słusznie uznać za drugie narodziny przedsiębiorstwa.

Rosnieft

Po dołączeniu do Rosneft Oil Company rozpoczęła się era całkowitej modernizacji, jakiej fabryka nigdy wcześniej nie widziała. W szczególności główny nacisk położono na zgodność produkowanego paliwa z najbardziej rygorystycznymi międzynarodowymi normami środowiskowymi. Ponadto postawiono zadanie doprowadzenia poziomu rafinacji ropy naftowej do 85% do 2015 roku. Jeśli cel zostanie osiągnięty, przedsiębiorstwo można słusznie uznać nie tylko za najlepszą krajową rafinerię, ale także jedną z najbardziej produktywnych rafinerii ropy naftowej w skali globalnej.

To nie tylko radykalnie podniesie prestiż rafinerii, ale także pomoże przyciągnąć nowych inwestorów, których pieniądze posłużą nie tylko do produkcji doskonałego paliwa, ale także do pomocy całej miejskiej infrastrukturze.

Wszystko wskazuje, że to zadanie zostanie wykonane na czas. Już w 2011 roku na terenie zakładu uruchomiono unikalną instalację do produkcji wodoru, która w niedługim czasie pozwoli przestawić zakład na produkcję ekologicznego paliwa. Ponadto uruchomiono nowe warsztaty ultrawydajnego krakingu katalitycznego, co nie tylko radykalnie zwiększa głębokość przerobu surowców, ale także znacząco obniża koszty samego procesu produkcyjnego.

Troska o środowisko

Najnowsza technologia to nie tylko zwiększanie wolumenuprodukowane paliwo i zmniejszenie ilości odpadów, ale także gwałtowna poprawa jego jakości. Do tej pory miejski przemysł rafineryjny opanował już produkcję oleju napędowego, który jest w pełni zgodny z normami Euro-4, a także benzyną standardową Euro-3. Do przyszłego roku firma całkowicie przestawi się na produkcję paliw i smarów spełniających najbardziej rygorystyczną normę Euro-5.

Ekologiczna wydajność produkcji

Kiedy kompleks ELOU-AVT-6 został uruchomiony w 2001 r., od razu zlikwidowano siedem „starożytnych” instalacji, których charakterystyka środowiskowa nie spełniała już nawet najłagodniejszych norm. Praktycznie nie ma systemu naświetlania promieniami UV i dezynfekcji ścieków w przedsiębiorstwach Syzran, ale omawiana rafineria uruchomiła podobną technikę 13 lat temu.

Ponadto w 2010 roku uruchomiono nową stację produkcji kwasu siarkowego z lepszymi urządzeniami do oczyszczania powietrza. Jego charakterystyka jest taka, że dziś poziom szkodliwych emisji z przedsiębiorstwa jest o 21% niższy (!) niż obecne normy.

Rocznie kierownictwo zakładu przeznacza co najmniej 300 milionów rubli na środki ochrony środowiska. Ekolodzy roślin prowadzą codziennie pełny monitoring środowiska, kontrolując poziom emisji. Dodatkowo mobilne laboratorium wyposażone w najnowocześniejsze analizatory gazów stale pracuje nad kontrolą czystości powietrza.

Wspieranie infrastruktury miejskiej

Zakład nie tylko płaci ogromne ulgi podatkowe na rzecz całego państwa, ale także ponosi spore obciążenie społecznezapewnić miastu. Przecież dziś liczba pracowników wzrosła już do prawie 2,5 tys. osób, a to jest populacja całego kwartału miasta! Szczególną uwagę tradycyjnie poświęca się młodszemu pokoleniu.

Tak więc w 2012 roku wybudowano przedszkole na prawie 300 miejsc, przeznaczone nie tylko dla dzieci pracowników rafinerii, ale także dla młodych członków rodzin innych miejskich przedsiębiorstw przemysłowych. Dyrekcja zakładu przekazała na budowę przedszkola 120 mln rubli. Planowana jest już budowa drugiego etapu, ponieważ ta placówka przedszkolna pokrywa tylko 75% potrzeb pracowników fabryki.

Jednym słowem, tę rafinerię ropy naftowej można słusznie uznać za przedsiębiorstwo tworzące miasto.