Wykorzystaj środki operacyjne i finansowe. Poziom, efekt, wycena, wskaźnik, formuła dźwigni operacyjnej

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

W literaturze ekonomicznej pojęcie „dźwigni finansowej” (operacyjnej i finansowej) jest dość powszechne.

Definicja

W ten sposób dźwignia produkcyjna jest reprezentowana przez stosunek kosztów zmiennych i stałych przedsiębiorstwa, który wpływa na zysk operacyjny, który jest określany bez podatków i odsetek.

Przy znacznej kwocie kosztów stałych, wysoki poziom dźwigni operacyjnej jest nieodłączną cechą podmiotu gospodarczego, co prowadzi do znacznych zmian zysku operacyjnego przy niewielkich zmianach w wielkości produkcji.

Innymi słowy, efekt takiej dźwigni produkcyjnej przejawia się również w generowaniu silnych zmian zysków przy jakichkolwiek zmianach przychodów ze sprzedaży.

Nie bez powodu wraz z terminem „dźwignia” w tym artykule użyto jego synonimu – „dźwignia”. Rzeczywiście, w tłumaczeniu z angielskiego dźwignia oznacza „dźwignię”.

Tak więc dźwignia produkcyjna (operacyjna - inaczej nazywana) to mechanizm efektywnego zarządzania zyskami każdego podmiotu gospodarczego, który opiera się na poprawie relacji kosztów zmiennych i stałych. Używająctego wskaźnika staje się możliwe zaplanowanie dowolnych zmian zysku w przedsiębiorstwie, w zależności od zmian wielkości sprzedaży. W takim przypadku można obliczyć próg rentowności.

Klasyfikacja kosztów

Niezbędnym warunkiem, pod którym można zastosować dźwignię operacyjną, jest zastosowanie metody marży opartej na podziale wszystkich kosztów na zmienne i stałe.

Tak więc im wyższy udział kosztów stałych w kosztach całkowitych podmiotu gospodarczego, tym mniejsza będzie wysokość zysku w stosunku do tempa zmiany przychodów firmy.

Wracając do klasyfikacji wydatków, należy zauważyć, że ich poziom (np. koszty stałe) w przychodach firmy ma istotny wpływ na trend zmian wartości kosztów lub zysków. Wynika to z faktu, że dodatkowa rentowność, która idzie na pokrycie kosztów stałych, powstaje z dodatkowej jednostki produkcji. Jednocześnie wzrost całkowitego dochodu z takiej dodatkowej jednostki gotowego produktu (lub produktu) wyraża się zmianą wysokości zysku. Po osiągnięciu progu rentowności powstaje zysk, który charakteryzuje się szybszym wzrostem niż wielkość sprzedaży.

Efekt dźwigni operacyjnej

Ta dźwignia operacyjna służy jako dość skuteczne narzędzie w określaniu i analizowaniu powyższej zależności. Innymi słowy, jego głównym celem jest ustalenie wpływu zysku na wszelkie zmiany wielkości sprzedaży.

Istotą jego działania jest to, że wzrost przychodów przyczynia się do większego wzrostu kwoty zysku. Jednocześnie tempo wzrostu może być ograniczane przez koszty zmienne i stałe. Ekonomiści udowodnili, że im wyższy udział kosztów stałych, tym większe ich ograniczenie.

Dźwignia produkcyjna (operacyjna) w ujęciu ilościowym charakteryzuje się porównaniem kosztów stałych i zmiennych w ich łącznej wysokości z wartością takiego wskaźnika ekonomicznego jak zysk przed odsetkami i opodatkowaniem. Znane są następujące rodzaje dźwigni: cenowa i naturalna.

Obliczając dźwignię operacyjną produkcji, można przewidzieć z wystarczającą dokładnością każdą zmianę zysku z różnymi zmianami w wysokości przychodów.

Dla lepszego zrozumienia tego wskaźnika ekonomicznego konieczne jest rozważenie procedury jego obliczania.

Dźwignia operacyjna

Formuła obliczania dźwigni produkcyjnej jest dość prosta: stosunek przychodów i zysków ze sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przychody jako sumę kosztów (zmiennych i stałych) oraz zysku, możemy zrozumieć, że formuła obliczania dźwigni operacyjnej przyjmie następującą postać:

Ol \u003d (Pr + Rper + Rpost) / Pr \u003d 1 + Rper / Pr + Rpost / Pr

Szacowanie dźwigni operacyjnej nie jest wyrażone w procentach, ponieważ wskaźnik ten jest reprezentowany przez stosunek dochodu krańcowego do zysku. Ze względu na fakt, że dochód krańcowy oprócz zysku obejmuje również kwotę kosztów stałych, wartośćdźwignia produkcji jest zawsze większa niż jeden.

Dźwignia operacyjna jako wskaźnik działalności przedsiębiorstwa

Uznaje się, że wartość tego wskaźnika odzwierciedla ryzyko nie tylko samego podmiotu gospodarczego, ale także rodzaju działalności, w którą jest zaangażowany. Wynika to z faktu, że stosunek kosztów w strukturze wszystkich kosztów jest odzwierciedleniem nie tylko specyfiki przedsiębiorstwa z jego polityką rachunkowości, ale także poszczególnych branżowych cech jego działalności gospodarczej.

Ekonomiści udowodnili, że wysoki poziom kosztów stałych w ogólnej strukturze kosztów podmiotu gospodarczego nie zawsze jest zjawiskiem negatywnym. Wynika to z faktu, że nie da się po prostu zabsolutyzować wartości dochodu krańcowego. Rosnący poziom dźwigni operacyjnej świadczy o wzroście ogólnych zdolności produkcyjnych firmy, doposażeniu technicznym oraz wzroście wydajności pracy. Zysk podmiotu gospodarczego o wysokim poziomie dźwigni produkcyjnej jest zbyt wrażliwy na jakiekolwiek zmiany wartości przychodów. Wraz z gwałtownym spadkiem sprzedaży, przedsiębiorstwo to szybko „schodzi” poniżej progu rentowności. Innymi słowy, bardzo wysoce lewarowane przedsięwzięcie jest ryzykowne.

Charakterystyka innych rodzajów dźwigni ekonomicznej

W literaturze ekonomicznej można znaleźć jednoczesne stosowanie takich wskaźników jak dźwignia operacyjna i finansowa. Jednocześnie, jeśli dźwignia operacyjna charakteryzuje dynamikę zysku w zależności od zmian wysokości przychodów firmy,wówczas dźwignia finansowa już charakteryzuje zmiany wartości zysku pomniejszone o odsetki od pożyczek i kredytów w odpowiedzi na zmiany zysku operacyjnego.

Istnieje jeszcze jeden wskaźnik ekonomiczny - całkowita dźwignia, która łączy dźwignię operacyjną i finansową i pokazuje jak (o ile punktów procentowych) nastąpi zmiana zysku po zapłaceniu odsetek przy zmianie przychodów o jeden procent.

Dźwignia kredytowa (finansowa)

Ten wskaźnik ekonomiczny przedstawia stosunek kapitału własnego i dłużnego przedsiębiorstwa, a także jego wpływ na zyski.

Wraz ze wzrostem udziału kapitału obcego spada wartość zysku netto. Wynika to z rosnących kosztów odsetek od pożyczek.

Stosunek zadłużenia do kapitału własnego pokazuje poziom ryzyka (stabilność finansowa). Przedsiębiorstwo o wysokim poziomie pożyczonych środków jest spółką zależną finansowo. Jeżeli przedsiębiorstwo finansuje własną działalność gospodarczą wyłącznie kosztem własnego kapitału, to można je zaliczyć do firmy niezależnej finansowo.

Płatność za wykorzystanie pożyczonego kapitału jest często niższa niż zysk, który dodatkowo zapewniają. Ten dodatkowy zysk można dodać do zysku uzyskanego za pomocą kapitału własnego, co przyczynia się do wzrostu wskaźnika rentowności.

Problemy do rozwiązania

Dla pełnej analizy tej ekonomiiwskaźnika, należy wymienić zadania rozwiązane za pomocą tej dźwigni operacyjnej:

• określanie wyniku finansowego zarówno dla przedsiębiorstwa jako całości, jak i dla poszczególnych rodzajów produktów za pomocą schematu „wydatki – wielkość – zysk”;
• obliczanie krytycznego punktu produkcji z wykorzystaniem go przy podejmowaniu określonych decyzji zarządczych, a także ustalaniu kosztów pracy;
• podejmowanie decyzji o realizacji dodatkowych zamówień i rozpatrywanie ich pod kątem ewentualnego wzrostu ceny w zakresie kosztów stałych;
• rozważenie kwestii wstrzymania produkcji niektórych rodzajów towarów, gdy cena spadnie poniżej poziomu kosztów zmiennych;
• maksymalizacja zysku poprzez względną redukcję kosztów stałych;
• wykorzystanie poziomu rentowności przy opracowywaniu programów produkcyjnych, ustalaniu ceny towaru.

Wniosek

Podsumowując to, co zostało powiedziane, należy zauważyć, że dźwignię operacyjną można zwiększyć poprzez pozyskiwanie pożyczonych środków. Bardzo wysoką dźwignię produkcyjną można zniwelować za pomocą dźwigni finansowej. Rozważane w niniejszym artykule tak efektywne instrumenty ekonomiczne przyczyniają się do osiągnięcia przez przedsiębiorstwo niezbędnego zwrotu z inwestycji przy kontroli poziomu ryzyka.