Pole Udokan: opis

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Depozyt Udokan w Rosji jest uważany za jeden z największych. Według ekspertów na jego rozwój należy wydać ponad 1 miliard dolarów.

Pole Udokan: opis

Basen znajduje się na północny wschód od Czyty, 650 km od miasta. Obszar, na którym znajduje się złoże Udokan, jest uważany za niebezpieczny sejsmicznie ze strefą wiecznej zmarzliny. Średnia roczna temperatura wynosi -4 stopnie, a zimą spada do -50. Wieczna zmarzlina przenika na głębokość do 800 m. Na terytorium często obserwuje się lawiny. Istnieje duże prawdopodobieństwo trzęsień ziemi o amplitudzie do 9-10 punktów. Skały wyróżniają się dużą wytrzymałością, ścieralnością, przewodnością cieplną i zagrożeniem krzemowym. Ogólnie rzecz biorąc, warunków geologicznych i klimatycznych terytorium nie można nazwać korzystnymi. Ponadto prawie nie ma tu infrastruktury.

Co wydobywa się na polu Udokan?

Basen jest źródłem cennych i poszukiwanych surowców w przemyśle. Łączna wielkość rezerwy bilansowej wynosi 20 mln ton miedzi o średniej zawartości miedzi w rudzie do1,46% oraz 11,9 tys. ton srebra. Skład mineralny rud jest wyjątkowo stabilny. Złoże miedzi Udokan jest źródłem chalkocytu, chalkopirytu, bornitu, magnetytu, pirytu i hematytu. Molibdenit, walleryt, pirotyn, wittichenit, markasyt, polidymit, sfaleryt, rodzime srebro, kob altyt, tennantyt, stromeyeryt i molibdenit występują tu w postaci minerałów zanieczyszczeń. W rudach pierwotnych około 65% miedzi to chalkocyt, 20-25% - bornit, 10-15% - chalkopiryt. Minerały wtórne obejmują:

1. Szeroko rozpowszechnione - azuryt, malachit, gips, chalkocyt, kowelin, wodorotlenki żelaza (limonit, getyt).
2. Rzadko spotykane - bornit, kupryt, tenoryt, miedź rodzima, chalkantyt, delafosyt, chryzokola, antleryt, brochantyt, melanteryt, jarozyt i inne skały strefy osadzania.

Istnieją trzy główne zespoły mineralne w rudach basenu: bornit-chalkozyt, chalkopiryt-bornit i piryt-chalkopiryt. Wykazano pewną prawidłowość w paragenetycznym związku minerałów żelaza i miedzi. Chalkocyt i bornit są związane z magnetytem, natomiast chalkopiryt jest związany z pirytem. Najczęściej spotykane rudy to bornit-chalkocyt. Skały te reprezentowane są przez jasnoszare, drobnoziarniste, głównie kwarcytowe, słabo wapienne piaskowce. Mniej powszechne są ciemnoszare mułowce, w tym drobne rozprzestrzenianie bornitu i chalkocytu. Często na tle drobnoziarnistych piaskowców rudnych zawierających stosunkowo jednolite warstwyujawniają się siarczki, ciała soczewkowate, pokłady i niewielkie kieszenie średnioziarnistych piaskowców o miąższości do 1,5 m, o gęsto rozproszonej mineralizacji, w tym oprócz chalkocytu i bornitu do 50% magnetytu.

Rozpoczęcie

Złoże Udokan (Kraj Zabajkalski) zostało odkryte w 1949 roku, ale działalność poszukiwawcza rozpoczęła się i zakończyła dwukrotnie. W 1981 roku rezerwy zostały zatwierdzone przez Komisję Państwową. Dopiero w 1992 r. państwo zdecydowało się sprzedać licencję na badanie i zagospodarowanie akwenu. Konkurs wygrała mało znana wówczas firma Udokan. Należało do kilku przedsiębiorstw zagranicznych. Przez 7 lat firma była nieaktywna i ostatecznie straciła licencję. W 1999 roku odbył się kolejny konkurs, w którym brały udział tylko przedsiębiorstwa krajowe. Na podstawie wyników przetargu koncesja na działalność poszukiwawczą została przeniesiona do Zabaikalskaya Mining Company. W 2001 roku ogłoszono przetarg na rozbudowę puli. Jednocześnie dla uczestników postawiono dość surowe warunki. Zwycięzca musiał rozpocząć budowę zakładu górniczego nie później niż trzy lata od daty uzyskania koncesji. Jednocześnie, nie później niż 6,5 roku - rozpocząć wydobycie. A w ciągu siedmiu lat kompleks wydobywczo-przetwórczy miał osiągnąć swoje możliwości projektowe. Jako dodatkowe wymagania należało obowiązek inwestowania w sferę społeczną. sferze, tworzą nowe miejsca pracy i zapewniają maksymalne bezpieczeństwo ekologiczne przedsiębiorstwa. Jednocześnie, jak zauważyli eksperci, projekt na tak dużą skalę może zwrócić się w ciągu 10 lat.

Zakończenie konkursu

Walka o złoże Udokan trwała kilka lat. Wśród wnioskodawców były różne duże korporacje. Wśród nich: MMC Norilsk Nickel, holding Basic Element, grupa ONEXIM. Następnie wycofali się. W finale, który odbył się dopiero we wrześniu 2009 r., znalazły się Koleje Rosyjskie i Michajłowski GOK. Ten ostatni był członkiem grupy Metalloinvest i wygrał konkurs. Zwycięzca zapłacił za licencję 15 miliardów rubli. Na operatora złoża Udokanskoje wyznaczono spółkę zależną Michajłowskiego GOK. To przedsiębiorstwo zostało specjalnie utworzone na potrzeby realizacji projektu. Do zadań firmy należy opracowywanie strategii rozwoju, dostarczanie dokumentacji technicznej i projektowej, pozyskiwanie inwestycji oraz operacyjne zarządzanie rozwojem. Założono, że wspólnie z nim będzie funkcjonować Russian Technologies State Corporation. Podpisano z nią umowę o współpracy i budowie wspólnego przedsięwzięcia.

Poziom międzynarodowy

Wiele zagranicznych przedsiębiorstw zwróciło uwagę na pole Udokan. Tym samym efektywność ekonomiczną basenu potwierdzili przedstawiciele firmy Bateman Engineering NV. Spółka ta przeprowadza analizę porównawczą technologii i uzasadnienie schematu technologicznego powstania projektu zakładu górniczo-hutniczego. Rudy przemysłowe już się rozpoczęłybasen. Wyniki działań są wykorzystywane do tworzenia dodatkowej bazy danych do przygotowania studium wykonalności. Tymczasem ogłoszono już preferowaną wersję programu. Specjaliści Bateman Engineering NV zaproponowali unikalną technologię przerobu rudy ze złoża Udokan - autoklawowe ługowanie koncentratu. Ta metoda nie była dotychczas stosowana w metalurgii domowej. Przy stosowaniu tej metody całkowicie eliminuje się powstawanie gazów piecowych, a obciążenie środowiska jest znacznie zmniejszone.

Perspektywy

Niemal równocześnie z uruchomieniem firmy Bateman Engineering NV rozpoczęto działania związane z zatwierdzaniem rezerw zgodnie ze światowymi standardami JORC. Zwiększy to atrakcyjność inwestycyjną puli. Złoże Udokan jest eksploatowane przez kopalnie odkrywkowe. Zakłada się, że rocznie będzie przerabianych 36 mln ton rudy. Z kolei zakład wyprodukuje ponad 470 tys. ton miedzi katodowej, odzyskując po drodze ponad 270 ton srebra.

Rudy bodies

Są one reprezentowane przez złożone osady soczewkowe i warstwowe, złożone w swojej konfiguracji. Często są one rozwarstwione i ułożone en echelon. Na niektórych obszarach wzdłuż wycieraczki znajduje się kilka głównych korpusów w odległości 2-3 km. Największe i najbogatsze z nich znajdują się w północnej części brachysynkliny Naminga. Różnią się ogólną deklinacją południowo-zachodnią. W części południowej następuje znaczne zmniejszenie miąższości złóż rudy.

Struktura

Strukturę wewnętrzną określają wzajemne przejścia i częste naprzemienne warstwy o różnej intensywności mineralizacji zarówno wzdłuż spływu i upadu, jak i w kierunku grubości. W związku z tym prezentowane są w postaci „tortu warstwowego”. Często dochodzi do naruszenia zwartości korpusów, zwłaszcza na bokach. Wynika to z obecności jałowych warstw. Wyraża się to zmianą współczynnika rudy z 1 na 0,2. Średnia wynosi 0,6-0,8. Miąższości jałowych i słabo ułożonych warstw kruszcowych wahają się od ułamków metra do 5 m. Ustalono, że najbogatsze międzywarstwy i soczewki kruszcowe związane są z powierzchniami erozyjnymi, wyrażającymi się wyraźnie w zagłębieniach kanałowych i zagłębieniach lokalnych. Podczas rozmieszczania drobno tkanych rud w piaskowcach podobnych do kwarcytów, dość oczywiste wzory nie są ujawniane. Kontury mineralizacji przemysłowej są określane na podstawie danych z próbkowania.

Główne produkty

Będzie to miedź katodowa (klasa A zgodnie z klasyfikacją Londyńskiej Giełdy Metali) i sztabki srebra Doré. Kluczowymi odbiorcami koncentratów są Chiny i przedsiębiorstwa krajowe. Rosyjskie rafinerie miedzi już teraz borykają się z niedoborem surowców. Brak koncentratu spowalnia też rozwój chińskich przedsiębiorstw produkujących miedź rafinowaną. Ze względu na stosunkowo niewielką odległość od Czyty, produkty zagłębia są dość opłacalną opcją zaopatrywania ich w surowce. W kolejnych latach prognozowany jest wzrost zapotrzebowania na koncentrat. Jest to spowodowanewzrost produkcji elektrolizy w Japonii, Rosji i Chinach.

Wniosek

Władze Transbaikalii wiążą duże nadzieje z projektem zagospodarowania złoża Udokan. Stabilne funkcjonowanie przedsiębiorstwa pozwoli przyciągnąć do pracy 4 tys. osób. Ponadto infrastruktura zostanie znacznie zmodernizowana, wzrośnie wielkość wpłat podatków do budżetu regionalnego, realizowane są programy socjalne mające na celu rozwój małych narodowości i lokalnego rzemiosła. Zdaniem wielu ekspertów nie da się opóźnić rozwoju tej dziedziny, gdyż może to negatywnie wpłynąć na bezpieczeństwo ekonomiczne kraju. Obecnie zapotrzebowanie na surowce pokrywają baseny Ural i Tajmyr. Jednak ich rezerwy są na skraju wyczerpania. Złoże Udokan będzie w stanie zaspokoić potrzeby przemysłu przez co najmniej pół wieku. W przeciwnym razie istnieje zagrożenie ograniczenia produkcji. To z kolei doprowadzi do pogorszenia sytuacji społeczno-gospodarczej w regionach przetwórstwa miedzi w kraju.