Rodzaje, struktura, analiza źródeł finansowania projektów inwestycyjnych

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Jednym z ogólnych aspektów rozwoju gospodarczego Federacji Rosyjskiej na obecnym etapie społeczeństwa jest istnienie innowacyjnej gospodarki. Rozwiązanie problemu związanego ze wzrostem aktywności na polu innowacji ma podwójne odzwierciedlenie, jeśli rozpatrzymy problem na poziomie poszczególnych struktur. Z jednej strony na działalność innowacyjną rosyjskiej gospodarki składają się projekty różnych firm. Podnosi to poziom jego konkurencyjności. Z drugiej strony innowacje są ważnym narzędziem w walce konkurencyjnej poszczególnych przedsiębiorstw i organizacji zarówno na rynku międzynarodowym, jak i krajowym. W naszym artykule porozmawiamy o potrzebach inwestycyjnych projektów i źródłach ich finansowania. Przeanalizujmy klasyfikację, strukturę źródeł i przeanalizujmy je szczegółowo.

Przedmioty finansowania projektów inwestycyjnych. Metodologia

Pod źródłami finansowania projektów inwestycyjnych należy rozumieć fundusze mające zastosowanie jako środki inwestycyjne. Warto zauważyć, że obecnie wiele zależy od ich kompetentnego wyboru. To jest opłacalność prac inwestycyjnych; podział otrzymywanych z niego dochodów; swego rodzaju gwarancja stabilności finansowej dla inwestorów. Ze źródeł finansowania projektów inwestycyjnych, a także niektórych metod inwestycyjnych, tworzy się jeden system. Należy dodać, że za każdą metodą stoi realny podmiot rynkowy.

Wśród sposobów inwestowania należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

• Kredyt.
• Stan.
• Połączone.
• Samofinansowanie.

Podmioty rynkowe:

• Giełdy papierów wartościowych.
• Komercyjne struktury bankowe.
• Budżety różnych poziomów.
• Firmy.

Klasyfikacja źródeł finansowania

Należy pamiętać, że wszystkie wymienione podmioty mogą być inwestorami. A źródłami finansowania projektów inwestycyjnych są:

• Własne środki finansowe Inwestora (amortyzacja; zysk; oszczędności, oszczędności osób fizycznych i prawnych; środki wpłacane przez struktury ubezpieczeniowe jako rekompensata za straty z wszelkiego rodzaju wypadków). Należy pamiętać, że każda organizacja komercyjna musi dziś przeanalizować strukturęźródła finansowania projektów inwestycyjnych, a także zidentyfikowanie pewnych trendów, ich przyczyn w przypadku negatywnej ingerencji osób trzecich w proces.
• Pożyczone środki od inwestorów lub środki przez nich przekazane. Uderzającym przykładem są tutaj pożyczki budżetowe lub bankowe.
• Pozyskane fundusze inwestora. Mówimy o pieniądzach otrzymanych ze sprzedaży akcji, a także z tytułu składek – na przykład akcji – obywateli, członków spółdzielni pracowniczych i osób prawnych.
• Środki planu pozabudżetowego.
• Federalne środki budżetowe, które mogą być przekazywane zarówno na zasadzie zwrotnej, jak i bezzwrotnej, a także kapitał budżetowy podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej.
• Pieniądze od inwestorów zagranicznych.

Rodzaje źródeł finansowania projektów inwestycyjnych

Finansowanie inwestycji w obiekty i projekty budowlane może pochodzić z jednego lub kilku źródeł. Obecnie są one podzielone na:

• Budżet (scentralizowany) - środki z budżetu szczebla federalnego lub lokalnego, a także budżety podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej.
• Pozabudżetowe (zdecentralizowane) - cała reszta (pożyczone środki pozyskane z funduszy pozabudżetowych, środki własne struktur, indywidualni deweloperzy, inwestycje z udziałem kapitału zagranicznego). Należy zauważyć, że obecnie wykorzystanie przyciąganych źródeł finansowania projektów inwestycyjnych na terenie Federacji Rosyjskiej nie jest dominujące.

Strukturaźródła finansowania

System gospodarczy nie rozwija się iw ogóle nie istnieje bez tworzenia i późniejszego wykorzystania środków inwestycyjnych. To właśnie rozwiązanie kwestii związanej z ich poszukiwaniem pozwala na zwiększenie efektywności funkcjonowania gospodarki. W literaturze ekonomicznej źródła finansowania projektów inwestycyjnych klasyfikuje się zwykle według trzech obszarów: własne, pożyczkowe, pożyczone. Warto dodać, że można je rozbudować o inwestycje budżetowe, a także charytatywne i bezpłatne datki.

Każde źródło finansowania projektu inwestycyjnego może mieć określone elementy, wielkość, rolę i znaczenie. W każdym nowym przypadku będą się znacznie różnić pod względem zwrotu, dostępności, płatności i wydajności.

Własne źródła inwestycji

Wskazane jest osobne rozważenie własnych źródeł finansowania projektów inwestycyjnych oraz mechanizmów ich stosowania. Wzrost gospodarczy zależy od struktury i wielkości inwestycji w gospodarce narodowej. Ponadto państwo powinno brać czynny udział w procesie inwestycyjnym, regulując go, stymulując i kierując. Ponadto bierzemy to pod uwagę i analizujemy podstawowe możliwości i rzeczywiste problemy głównych źródeł finansowania projektów inwestycyjnych oraz mechanizmów ich wykorzystania. Dziś materialną podstawą procesu reprodukcji rozszerzonej w dowolnym miejscu na świecie jest samofinansowanie konstrukcji. Innymi słowy, finansowanie inwestycji podmiotu gospodarczego realizowane jest co do zasady kosztem własnych źródeł: amortyzacji środków trwałych, zysków i środków rezerwowych. Jednocześnie środki własne nowej formacji traktowane są jako wewnętrzne, natomiast pożyczki i środki pożyczone są zewnętrznymi źródłami finansowania projektów inwestycyjnych.

Jakie są wyzwania?

Należy pamiętać, że możliwość wykorzystania zysku struktury jako jednego z głównych źródeł akumulacji staje się coraz trudniejsza ze względu na wzrost liczby nierentownych firm, ogromny wolumen nie- płatności, a także chęć przedsiębiorców do minimalizowania zysków lub nieujawniania ich w ogóle, aby nie płacić podatków. Analiza sytuacji dowodzi, że główne źródła finansowania projektów inwestycyjnych są własne. Zysk jest uważany za kluczowe narzędzie wewnętrzne do tworzenia inwestycji finansowych. Wskazuje dotychczasowy kierunek strategicznego rozwoju firmy.

To kosztem zysku firma jest w stanie płacić podatki, tworzyć fundusze konsumenckie i rezerwowe oraz gromadzić środki inwestycyjne w celu pełnego rozwoju gospodarczego. Warto podkreślić, że ostatnia część zysku spółki jest z definicji głównym źródłem finansowania projektów inwestycyjnych. Zasoby dlainwestycja, która powstaje z zysków firmy, ujawnia się w procesie jej dystrybucji zgodnie z różnymi celami.

Wybór źródła finansowania inwestycji w dużej mierze zależy od możliwości struktury oraz uwarunkowań zewnętrznych. Drugim sposobem samofinansowania jest amortyzacja tych aktywów przedsiębiorstwa, które mają charakter długoterminowy. Dlatego najważniejszym narzędziem regulacji działalności w zakresie inwestycji jest polityka amortyzacyjna państwa.

Zasady amortyzacji

O skuteczności polityki amortyzacyjnej decyduje przede wszystkim stopień, w jakim faktycznie zachodzące procesy gospodarcze są uwzględniane w uzasadnieniu obowiązujących stawek amortyzacyjnych. Ważną rolę odgrywa równowaga, terminowość ich zmiany. Odpisy z wartości niematerialnych i środków trwałych, z których korzysta firma, są trwalszym źródłem środków inwestycyjnych, zwłaszcza w przypadku obiektów o znacznej wartości aktywów. Dzięki zastosowaniu różnych metod amortyzacji firma może kontrolować powstawanie przepływów amortyzacyjnych. Przedsiębiorstwo ma prawo do samodzielnego wyboru metody przyspieszonej lub liniowej amortyzacji środków trwałych na cele produkcyjne.

Które źródła finansowania są ważniejsze?

Jak się okazało, pozyskane źródła finansowania projektów inwestycyjnych odgrywają drugorzędną rolę, a własne wysuwają się na pierwszy plan. Dlatego istnieje potrzeba stworzenia odpowiednich warunków wstępnych, których kluczem są:

• Poprawa obieg środków.
• Odczuwalna poprawa dyscypliny finansowej i kondycji finansowej firm.
• Uzupełnienie kapitału obrotowego.
• Poprawa polityki w dziedzinie podatków i opłat, jej główny nacisk na przewidywanie czynników fiskalnych dla pracy podmiotów gospodarczych, a także zapewnienie stabilności. Zróżnicowanie istniejących dziś zasad opodatkowania w celu stymulowania procesów akumulacji i oszczędzania.
• Racjonalizacja przepływów finansowych i inwestycji kapitałowych w sferze realnej gospodarki.
• Kształtowanie warunków, w których struktury będą działać jako podmioty rynkowe.

Analiza źródeł finansowania projektów inwestycyjnych

Przyciągnięcie jakiegokolwiek źródła finansowania inwestycji wiąże się z określonymi kosztami konstrukcji. Na przykład emisja nowych akcji wiąże się z wypłatą dywidend bezpośrednio na rzecz akcjonariuszy, otrzymaniem pożyczki - spłatą odsetek od niej, korzystaniem z leasingu - wypłatą wynagrodzenia leasingodawcy i tak dalej. Dlatego przy analizie konieczne jest określenie ceny różnych źródeł finansowania i określenie najbardziej opłacalnego z nich.

Warto zauważyć, że obecnie jedynym potencjalnym sposobem finansowania inwestycji FIG są kredyty bankowe. Polityki projektowane przez rząd w ciągu ostatnich kilku lat miały pośredni, ale niezwykle silny wpływ na zachęty imożliwość finansowania projektów finansowo-przemysłowych grup finansowo-przemysłowych przez instytucje bankowe. W regulacji gospodarki jednym z najważniejszych obszarów wpływu na polityczne priorytety struktur bankowych jest w ostatnim czasie przyciąganie środków od organizacji finansowych w celu sfinansowania deficytu państwa. budżet. Należy zauważyć, że wysokie stopy alternatywnej rentowności utrudniają rozwój akcji kredytowej i inwestycyjnej przez instytucje bankowe z branży, gdzie wskazane jest uwzględnianie projektów inwestycyjnych grupy finansowo-przemysłowej.

Drugim najważniejszym czynnikiem hamującym rozwój tej działalności jest coraz większa niepewność zobowiązań kontraktowych w gospodarce krajowej. Przyglądając się tej sytuacji tylko raz, można by błędnie stwierdzić, że oportunistyczne zachowania kredytobiorców bankowych nie są w żaden sposób związane z działalnością regulacyjną rządu. Niemniej jednak bardziej szczegółowa analiza wskazuje, że zła wiara podmiotów gospodarczych przy wykonywaniu kontraktów jest w dużej mierze prowokowana pewnymi działaniami samego państwa. W każdym razie praktyka, która rozwijała się przez wiele lat i wiąże się z brakiem ochrony interesów inwestorów i wierzycieli, jest istotną przeszkodą w zwiększaniu roli inwestycji bankowych i kredytów w finansowaniu projektów inwestycyjnych grupy finansowo-przemysłowej.

Część końcowa

Tak więc w pełni rozważyliśmy odmiany, strukturę źródeł finansowania inwestycji, a takżeprzeanalizowała niektóre z nich. Podsumowując, warto zauważyć, że podejście do zagadnienia omawiane w poprzednim rozdziale pozwala na oddzielenie analizy decyzji o finansowaniu od analizy decyzji inwestycyjnych. Nawiasem mówiąc, dopiero po wyliczeniu bieżącej wartości netto projektu można osobno analizować każde źródło finansowania.

Należy pamiętać, że w celu uzasadnienia jakiejkolwiek inwestycji powstaje biznes plan, który odzwierciedla istotę aktualnego zagadnienia, rolę projektu w jego przezwyciężeniu, oczekiwany efekt postawienia pomysł na działanie, źródła finansowania i tak dalej. W przypadku akceptacji opcji projektu, analiza jego realizacji odbywa się poprzez porównanie wskaźników w rzeczywistości z wartościami przewidzianymi w biznesplanie.

W końcowej części wskazane jest przeprowadzenie analizy i automatycznej analizy. Zgodnie z nim, według wcześniej stworzonego algorytmu, przeprowadzane jest szczegółowe badanie wszystkich aspektów finansowych i ekonomicznych projektu wymagającego inwestycji, począwszy od warunków finansowania, a skończywszy na ocenie wykonalności projektu jako całość, wskazując na negatywne cechy jej realizacji. Warto zauważyć, że analizę można przeprowadzić zarówno dla całego projektu, jak i dla niektórych jego odcinków. Procedura prowadzona jest w wersji graficznej. Analizie towarzyszą komentarze tekstowe. Należy dodać, że wszystkie wskazane w nim informacje można wykorzystać do wstępnego opracowania projektu. Ponadto na podstawie przeprowadzonej analizy możliwe jest zidentyfikowanie słabych punktów w planie produkcyjnym projektu, a co za tym idzie -poziom ryzyka odpowiedniej inwestycji.

Dopiero w wyniku analizy deweloperzy mogą stworzyć szereg alternatywnych wersji pomysłu (np. z różnymi źródłami finansowania, inną strukturą produkcji, kosztami inwestycji itp.). Ponadto w trybie takiej analizy program samodzielnie oferuje krótkie wnioski związane z oceną kluczowych wskaźników efektywności. Jeśli istnieje rozbieżność z przyjętymi metodami, zaproponuje najskuteczniejsze sposoby ich wyeliminowania.

Na koniec plan finansowy kończy się opisem źródeł finansowania dla wszystkich okresów kalendarzowych projektu, a także analizą kondycji finansowej firmy i efektywności inwestycji w przyszłości.