Wielkokalibrowe przeciwlotnicze karabiny maszynowe - dane techniczne i zdjęcia

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Karabiny maszynowe przeciwlotnicze to broń o okrągłym ogniu, bardzo dużym kącie elewacji i umożliwiająca walkę z wrogimi samolotami. Nowoczesne instalacje uzbrojenia Federacji Rosyjskiej to niezawodne urządzenia, na podstawie których można prowadzić aktywną walkę przez długi czas. Rozważ najpopularniejsze modele przeciwlotniczych karabinów maszynowych.

DShK sztalugowy karabin maszynowy

Ciężki karabin maszynowy Degtyarev-Szpagin (DShK) był powszechnie używany w latach wojny, kiedy konieczne było uderzanie w lekko opancerzone cele, gniazda karabinów maszynowych i artylerię przeciwpancerną. Ponadto przeciwlotniczy karabin maszynowy DShK sprawdził się również jako aktywny myśliwiec przeciwko nisko latającym samolotom. Jak powiedział sam konstruktor, technika ta została stworzona jako technika piechoty, ale ze względu na osiągnięcie wskaźnika wysokiego kalibru postanowiono ją przeprojektować i wymienić szereg części. W efekcie uzyskano niezawodny wielkokalibrowy karabin maszynowy, w którym zachowano ogólne zasady konstrukcyjne.

Cechy techniczne DShK

Po wydaniu DSzK był on stale ulepszany, przede wszystkim zwiększono szybkostrzelność, system zasilania nabojami stał się doskonalszy. Już w 1939 r. przeciwlotniczyKarabin maszynowy DShK został przyjęty przez Armię Czerwoną. Główne cechy techniczne tego typu broni to:

1. Automatyczne mechanizmy zasilane energią gazów proszkowych.
2. Komora gazowa znajduje się pod lufą karabinu maszynowego, posiada regulator, dzięki któremu optymalizowane jest działanie mechanizmów automatycznych.
3. Beczka jest chłodzona powietrzem, a żebra są rozmieszczone na całej długości lufy.
4. Przemyślana konstrukcja umożliwia zmianę podgrzewanej lufy bezpośrednio w pozycji strzeleckiej.
5. Przeciwlotniczy karabin maszynowy DShK ma zamykany kanał - służą do tego bolce.
6. Wypalanie odbywa się na bazie nabojów kalibru 12,7 mm, amunicja składa się również z nabojów z pociskami przeciwpancernymi zdolnymi do przebicia pancerza o grubości 16 mm oraz nabojów z pociskami smugowymi.
7. Przyrządy celownicze obejmują składaną ramkę celownika oraz muszkę zamontowaną na wysokim słupku w lufie.

Karabin maszynowy DShK wyróżnia się uniwersalnym zastosowaniem, ponieważ jest zamontowany na obrabiarce zaprojektowanej przez Kolesnikowa. Wysokie walory bojowe ciężkiego karabinu maszynowego umożliwiły wykorzystanie go w różnych rodzajach sił zbrojnych.

Łatwy karabin maszynowy „Maxim”

Przeciwlotniczy karabin maszynowy Maxim to jeden z najpopularniejszych ciężkich karabinów maszynowych, który służył w kilku grupach żołnierzy. Ta potężna broń jest w stanie trafić otwarte cele grupowe na żywo i siłę ognia wroga w odległości do 1000 m, dobrze radzi sobie z nagłym ogniem z odległości 600 m. Pierwszy karabin maszynowy „Maxim”został stworzony przez amerykańskiego inżyniera w 1883 roku, a rosyjscy rzemieślnicy ulepszyli go, wprowadzając ponad 200 zmian w projekcie. Spowodowało to poprawę wydajności.

Wielkokalibrowy przeciwlotniczy karabin maszynowy Maxim to automatyczny system uzbrojenia z odrzutem lufy. Oznacza to, że po strzale lufa jest odrzucana przez gazy proszkowe, po czym włącza się mechanizm przeładowania: nabój jest usuwany z taśmy nabojowej, który jest wysyłany do zamka, po czym rygiel jest napinany. Po strzale operacja jest powtarzana. Cechy tej broni to:

1. Wysoka szybkostrzelność - 600 strzałów na minutę z szybkostrzelnością 250-300 strzałów na minutę.
2. Mechanizm spustowy umożliwia automatyczny ogień, wyposażony w bezpiecznik chroniący przed przypadkowymi strzałami.
3. Przyrządy celownicze to zębatka i muszka, a w niektórych modelach celownik teleskopowy.
4. Karabin maszynowy jest umieszczony na maszynie kołowej zaprojektowanej przez Sokołowa: zapewnia to stabilne strzelanie do celów naziemnych, a przesuw koła ułatwia ręczne przestawienie karabinu maszynowego do pozycji strzeleckiej.

Jak działa karabin maszynowy Maxim?

Przeciwlotnicze karabiny maszynowe Maxim wyróżniają się stabilnym działaniem: były szeroko stosowane podczas eskortowania piechoty na każdym terenie, ponieważ broń z łatwością tłumiła ogień wroga i torowała drogę strzelcom. Podczas operacji ofensywnych ciężki karabin maszynowy aktywnie walczy z piechotą wroga, a także przeprowadza atak na wrażliwychsekcje czołgu - szczeliny widokowe lub celowniki. Podczas ofensywy karabin maszynowy porusza się do przodu, po czym zajmuje określone pozycje. Zmieniają się w zależności od charakterystyki bitwy.

Karabin maszynowy Władimirow (KPV)

Wielkokalibrowy przeciwlotniczy karabin maszynowy Władimirowa jest przeznaczony do niszczenia czołgów. Zastosowane naboje mają kaliber 14,5 mm, a broń jest w stanie przebić pancerz o grubości do 32 mm. Model ten, w przeciwieństwie do innych analogów, działa w oparciu o energię odrzutu lufy przy krótkim skoku. Funkcje tego urządzenia obejmują:

1. Migawka jest blokowana przez przekręcenie larwy bojowej i akcelerator typu kopiarka.
2. Konstrukcja spustu umożliwia tylko ogień automatyczny.
3. Strzelanie w długich lub krótkich seriach.
4. Szybkostrzelność - około 80 strzałów na minutę. Jednocześnie po 150 strzałach podczas długotrwałego ostrzału konieczna jest wymiana lufy karabinu maszynowego.
5. System bezpieczników zapobiega możliwym przypadkowym strzałom.

Te karabiny maszynowe, szeroko używane przez jednostki strzeleckie, są montowane na maszynach kołowych i są ciężkie.

Poczwórny uchwyt na karabin maszynowy M-4

Poczwórny przeciwlotniczy karabin maszynowy M-4 może być montowany na każdym pojeździe - od samochodu i platformy kolejowej po statki i łodzie. Dodatkowo istnieje możliwość postawienia go na ziemi jako instalacji stacjonarnej, jeśli potrzebna jest specjalna ochrona.duże i ważne obiekty. Ten karabin maszynowy nadaje się do ostrzału celów naziemnych. Co prawda ze względu na niewystarczający kaliber - wynosił on tylko 7,62 mm - instalacje zostały wycofane z eksploatacji.

Poczwórny przeciwlotniczy karabin maszynowy ZPU-4, wręcz przeciwnie, był szeroko stosowany. A przede wszystkim ze względu na to, że kaliber przeciwlotniczego karabinu maszynowego ZPU-4 wynosił 12,7-20 mm. Taka instalacja umożliwiała walkę z samolotami wroga na wysokości do 1500 mi w odległości do 2000 m. Za jego konstrukcję przyjęto karabiny maszynowe Władimirowa, które spełniały wymagania taktyczne i techniczne. Instalacja była stale ulepszana i weszła do służby u wojsk rosyjskich w 1946 roku.

W tej chwili ZPU-4 to potężna instalacja przeciwlotniczego karabinu maszynowego, w skład której wchodzą: 4 karabiny maszynowe KPV 14,5 mm, maszyna z mechanizmami celowniczymi, wagon i przyrządy celownicze. Sama maszyna składa się z dwóch części: górna obraca się i stanowi podstawę dla części wahadłowej. Charakterystyczne cechy tego karabinu maszynowego to:

1. Jazda na kołach samochodowych z oponami.
2. Obecność specjalnych amortyzatorów, których zadaniem jest ułatwienie przejścia instalacji z podróży do walki.
3. Całkowita szybkostrzelność wynosi 2200 strzałów na minutę.
4. Szybkość bojowa wynosi 600 strzałów na minutę.
5. Amunicja: naboje 14,5 mm z różnymi pociskami - przeciwpancerny zapalający, smugowy, natychmiastowy zapalający, zapalający celowniczy.
6. Prędkośćlot pocisku - 300 m/s.

Cechy działania

ZPU-4 od dawna poddawane są różnym testom. Głównym problemem ich pracy był nierównoczesny ruch odrzutowych luf karabinów maszynowych, a także czasami opadające celowanie. Zauważono również, że broń instalacji - mówimy o karabinie maszynowym KPV - nie różniła się przeżywalnością. Ale ZPU-4 był szeroko stosowany w improwizowanych pociągach pancernych, które były aktywnie używane podczas wojen w Czeczenii.

NSV-12.7 Utes

Wielkokalibrowy karabin maszynowy z oznaczeniem kodowym „Cliff” został opracowany przez całą grupę konstruktorów. Co więcej, podczas prac rozwojowych głównym celem było stworzenie uniwersalnej broni, która mogłaby służyć jako wsparcie dla piechoty, jako broń dla pojazdów opancerzonych i małych okrętów oraz jako przeciwlotniczy karabin maszynowy na specjalnych instalacjach. W efekcie model był stale udoskonalany i dopiero w 1972 roku został oddany do użytku. Przeciwlotniczy karabin maszynowy "Cliff" posiada następujące cechy:

1. Działa w oparciu o automatykę gazową, a sam tłok gazowy znajduje się pod lufą.
2. Beczka jest chłodzona powietrzem.
3. Fotografowanie można wykonywać tylko przy otwartej migawce.
4. Pistolet maszynowy działa w oparciu o dźwignię spustu i ręczne zabezpieczenie, które znajdują się na maszynie lub na samej instalacji.
5. Maszyna piechoty posiada dodatkowo składaną kolbę, która ma wbudowany bufor odrzutu sprężyny.
6. Kaliber nabojów używanych przez tę broń to 12,7 mm.

Te instalacje karabinów maszynowych były testowane przez długi czas, co potwierdziło, że broń ma wysokie parametry bojowe i operacyjne. I nawet jeśli nie zostały szybko przyjęte do służby, ale dzięki tym urządzeniom walka stała się bardziej efektywna.

Twin przeciwlotniczy karabin maszynowy ZU-2

Podwójne przeciwlotnicze karabiny maszynowe ZU-2 to instalacje, które pozwoliły znacząco wzmocnić obronę przeciwlotniczą różnych pułków, przede wszystkim pułków czołgów i przeciwstrzelców. Konstrukcja ZU-2 została opracowana na podstawie cech ZU-1, która została znacznie ulepszona:

1. Kołyska górnej maszyny została przystosowana do montażu dwóch karabinów maszynowych KPV 14,5 mm.
2. Model zaczęto uzupełniać o siedzenie dla działonowego, który służył w celowniku.
3. Zamontowano dodatkową prawą ramę, w której zamontowano drugi pojemnik na wkłady.
4. Wózek podwozia został zaprojektowany w nowy sposób: teraz stał się integralną częścią. Dzięki takiemu rozwiązaniu technologicznemu eksploatacja ZPU-2 stała się wygodniejsza, nowa instalacja stała się bardziej odporna na ostrzał w różnych warunkach.
5. Do strzelania używane są naboje 14,5 mm.

Przemyślana konstrukcja wózka przeciwlotniczego umożliwiła prowadzenie ognia okrężnego, a broń mogła być wycelowana w płaszczyźnie pionowej w szerokim zakresie kątów. Dzięki zainstalowaniu celownika przeciwlotniczego skuteczność bojowa ZU-2 znacznie wzrosła. Takie konstrukcje umożliwiały walkę w różnych warunkach - jak w walce z samolotami powietrznymiurządzeń i niszczenia celów naziemnych.

W dużym stopniu wzrost skuteczności bojowej ZU-2 ułatwiło zamontowanie na nim celownika przeciwlotniczego ZAPP-2, opracowanego przez konstruktorów zakładu Progress. Ten celownik jest dość złożonym mechanicznym urządzeniem liczącym o wysokiej klasie dokładności i zapewnia możliwość prowadzenia skutecznego ognia. Dodatkowo projektanci zwrócili uwagę na przemyślane działanie tej broni.

ZGU-1

Rosyjskie przeciwlotnicze karabiny maszynowe to szeroka gama potężnej broni, która pod wieloma względami umożliwiła osiąganie dobrych wyników w bitwach. ZGU-1 to górska instalacja przeciwlotniczego karabinu maszynowego, na podstawie której można było prowadzić działania bojowe w górzystym i nierównym terenie. Broń ta była wyposażona w działa górskie i moździerze pułkowe. Projektując tego typu instalację, projektanci zwrócili uwagę na to, aby transport był możliwy nie tylko w koniach, ale także w paczkach.

Lekka armata przeciwlotnicza została zaprojektowana w taki sposób, aby mogła skutecznie zwalczać samoloty w trudnych warunkach bojowych. ZGU-1 został zmodyfikowany do czołgowej wersji karabinu maszynowego KPV, a pierwsze partie tych karabinów maszynowych wyeksportowano do Wietnamu. Cechy ZGU-1 to:

1. Lekka waga - w pozycji bojowej ta instalacja waży 220 kg i jest łatwa w demontażu. Aby przenieść karabin maszynowy z miejsca na miejsce wystarczy wysiłek 5 osób.
2. Zmodyfikowanakarabin maszynowy KPVT 14,5 mm.
3. Mechanizm obrotowy posiada dwie poziome prędkości celowania, co umożliwia łatwe i dokładne wycelowanie broni w cel powietrzny.
4. Napęd na koła ułatwia transport urządzenia nawet w terenie o trudnych warunkach terenowych.
5. Zderzenie z celami powietrznymi odbywa się na odległość 2000 m i na wysokości do 1500 m.

Karabiny maszynowe Rosji i świata: współczesne realia

Jedną z potężnych broni naszych czasów jest przeciwlotniczy karabin maszynowy. Zdjęcie wielu modeli pokazuje, że technika ta wyróżnia się niezawodnością i bezpieczeństwem działania, zdolną do uderzania w cele powietrzne i naziemne. Średni kaliber nabojów nadających się do karabinów maszynowych wynosi od 12,7 mm, co gwarantuje pokonanie celów naziemnych o wystarczającej grubości pancerza na dystansie 800 m.

Karabiny maszynowe dużego kalibru są dodatkiem do systemu ognia dla wielu rodzajów walki. Można je zamontować na dowolnym sprzęcie - od wozów bojowych po transportery opancerzone, a także wzmocnić piechotę. Ponadto ta broń strzelecka pozwala trafiać zarówno w cele powietrzne, jak i naziemne, nawet w poruszające się. Zainteresowanie przeciwlotniczymi karabinami maszynowymi wynika przede wszystkim ze strzelnicy, która umożliwia radzenie sobie z poważnymi celami.

W tej chwili dwa karabiny maszynowe są uważane za najbardziej rozpowszechnione na świecie - 12,7 mm DShKM sowiecki i amerykański Browning. Różnią się mobilnością, pomimo znacznej wagi i rozmiarów. Ponadto wszystkie modele są podzielone na uniwersalne lub specjalne. Maszyny polowe średniaważyć od 140 kg. Spośród rosyjskich karabinów maszynowych dużego kalibru uwagę przyciągają: rosyjski NSV kaliber 12,7 mm oraz rosyjski KORD, charakteryzujący się wyjątkową mobilnością, szybkością i możliwością rażenia różnych celów.