Rezerwy banków i ich tworzenie. Rezerwy obowiązkowe bankowe i ich norma

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Wraz z nadejściem Banku Centralnego i rozwojem systemu regulacji finansowych na szczeblu państwowym powstały rezerwy banków komercyjnych, a także organizacji kredytowych. Na ich koszt kontrolowane są kwoty sald na odpowiednich kontach (rezerwowych) lub warunki ich uzupełniania. Zastanówmy się dalej, jakie są rezerwy obowiązkowe banku.

Informacje ogólne

Rezerwy Banku zapewniają dostępność środków na nieprzerwane wypełnianie zobowiązań płatniczych dotyczących zwrotu depozytów deponentom oraz rozliczeń z innymi instytucjami finansowymi. Innymi słowy, działają jako gwarancja. Rezerwy muszą być utrzymywane w gotówce jako depozyt w Banku Centralnym lub w formie papierów wartościowych w celu zabezpieczenia zobowiązań.

Wymagania

Dziś praktycznie we wszystkich państwach o gospodarce rynkowej wprowadzono normę wymaganych rezerw bankowych. Skuteczność tego instrumentu regulacji finansowej i kredytowej została potwierdzona zarówno badaniami podstawowymi, jak i światową praktyką. W Federacji Rosyjskiej minimalne wymagania obowiązują również jakoźródło spłaty zobowiązań wobec wierzycieli i deponentów w przypadku cofnięcia organizacji zezwolenia na prowadzenie działalności. W praktyce zwrot środków stanowiących rezerwę Banku Centralnego jest wyraźnie uregulowany. Minimalne wymagania są wykorzystywane głównie w ramach regulacji finansowych i kredytowych w rozwiązywaniu długoterminowych problemów stabilizacji obiegu pieniądza oraz w walce z inflacją. Narzędzie to działa jako ogranicznik tempa wzrostu gotówki i reguluje zapotrzebowanie na rezerwy bankowe. Jego konkretny cel podano w regulaminie nr 342. Zgodnie z definicją podaną w tej ustawie, stosowanie tego instrumentu zapewnia regulację ogólnej płynności struktury bankowej Federacji Rosyjskiej. Kontrola gotówki odbywa się poprzez zmniejszenie mnożnika pieniądza.

Główny cel

W praktyce instytucji finansowych zawsze istnieje ryzyko nieplanowanych strat. Żadna instytucja nie jest na nie w 100% odporna. W związku z tym w toku funkcjonowania oraz w procesie zarządzania ryzykiem każda instytucja finansowa musi zapewnić tworzenie rezerw bankowych. Aby zagwarantować jej wiarygodność, organizacja jest zobowiązana do tworzenia różnych funduszy, z których środki zostaną skierowane na pokrycie prawdopodobnych strat. Kolejność, zgodnie z którą odbywa się ich tworzenie i późniejsze ich wykorzystanie, w większości przypadków określają akty ustawodawcze i Bank Centralny. Wysokość odliczeń od zysku przed opodatkowaniem reguluje Ustawa Federalna opodatki. Minimalną kwotę rezerw bankowych ustala Bank Centralny. Jak pokazuje praktyka, użycie „rezerwy” jest właściwe, gdy istnieje obiektywna potrzeba zmniejszenia podaży pieniądza w obiegu (zawieszenie lub kontrolowanie wzrostu) w celu zapobieżenia „przegrzaniu” gospodarki, jeśli cel ten zostanie osiągnięty poprzez ograniczenie zdolności kredytowych instytucji finansowych poprzez wycofanie z nich pewnej części pożyczonych pieniędzy (lub zwiększenie tej części). Wynika z tego, że rezerwą Banku Rosji są środki instytucji finansowych, gromadzone jako depozyty bezterminowe, które należy wyłączyć z jakiegokolwiek obrotu.

Klasyfikacja

Rezerwy bankowe generalnie mają jeden cel - w razie potrzeby zrekompensować prawdopodobne koszty lub straty. Są one jednak podzielone na typy. Rezerwa obowiązkowa jest więc narzędziem, za pomocą którego regulowana jest ogólna płynność systemu. Jest używany przez Bank Centralny w celu zapewnienia kontroli funduszy poprzez zmniejszenie akumulacji pieniędzy w bankach komercyjnych. Mechanizm ten ogranicza możliwości kredytowe firm finansowych i utrzymuje na określonym poziomie podaż pieniądza w obiegu. W istocie rezerwy obowiązkowe to środki, które banki komercyjne muszą przechowywać w Banku Centralnym. Pełnią rolę poręczającego funduszu finansowego, zapewniając rzetelność w wywiązywaniu się z zobowiązań wobec swoich klientów. Takie rezerwy bankowe są tworzone nie tyle w interesie samej organizacji. Pełnią rolę instrumentu polityki pieniężnej państwa. Istnieniewysoce płynne, aktywa te nie mogą być w pełni wykorzystane przez instytucje finansowe w przypadku wystąpienia niesprzyjających okoliczności. Na przykład, jeśli w instytucji rozpoczął się odpływ środków deponentów, to rezerwę można wykorzystać wyłącznie w ramach ustalonego standardu.

Fundusz

Jest on prezentowany jako część kapitału własnego, tworzonego przez coroczne odpisy z zysków. Fundusz rezerwowy jest niezbędny do pokrycia strat powstałych w toku działalności instytucji finansowej. Powstaje również w celu podwyższenia kapitału docelowego. Stawkę potrąceń ustala walne zgromadzenie akcjonariuszy. Wartość może być dowolna w ramach ustalonej wielkości kapitału docelowego. Przedsiębiorstwo finansowe ma prawo do lokowania środków na fundusz rezerwowy tylko w przypadku osiągnięcia zysku. Jego uzupełnianie odbywa się zatem ze względu na wzrost aktywów netto. Fundusz gromadzi środki otrzymane przez instytucję finansową w toku jej działalności. Dokonując przelewów z zysków do funduszu, organizacja bankowa przewiduje wykorzystanie udziału swoich aktywów wyłącznie w niektórych obszarach. Głównym z nich jest pokrycie strat.

Rezerwy bankowe na prawdopodobne straty kredytowe

Ich tworzenie jest zdeterminowane ryzykiem kredytowym, które może pojawić się w trakcie działalności. Te świadczenia pomagają zapobiegać wahaniom zarobków podczas odpisywania strat kredytowych. Tym samym ma to wpływ na wielkość kapitału. Powstawanie takich rezerw pochodzi z:potrącenia, które są wydatkowane na każdą pożyczkę. Środki te są wykorzystywane wyłącznie na pokrycie niespłaconego zadłużenia z tytułu głównego zobowiązania. Rezerwy te służą do odpisywania strat z tytułu nieściągalnych kredytów. W przypadku braku środków, zadłużenie uznane za nierealne lub nieściągalne zalicza się do strat okresu sprawozdawczego. Zmniejsza to podstawę opodatkowania instytucji finansowej.

Środki amortyzacyjne

Co miesiąc w ostatnim dniu roboczym inwestycje w akcje są przeszacowywane według wartości rynkowej. Przez tę ostatnią należy rozumieć średnią ważoną cenę jednego papieru wartościowego dla transakcji, które zostały zawarte w ostatnim dniu na giełdzie lub przy pomocy organizatora obrotu. W niektórych przypadkach rzeczywisty koszt zakupu papieru wartościowego w ostatnim dniu roboczym, zmniejszony o połowę, można przyjąć jako cenę rynkową. Jeśli jest poniżej ceny księgowej, instytucja finansowa musi utworzyć odpis z tytułu utraty wartości. Jego wartość nie powinna przekraczać 50% podanej wartości. Formacji dokonuje się ostatniego roboczego dnia miesiąca, w którym dokonano zakupu papieru wartościowego. Jego spisanie następuje jednocześnie ze zbyciem akcji. Tworzenie tych rezerw, jak wspomniano powyżej, odbywa się odrębnie dla każdego papieru wartościowego, niezależnie od zwiększenia lub utrzymania ich łącznej wartości.

Szczególna rezerwa na utratę wartości

Podczas przeszacowania inwestycji konieczne staje się tworzenie rezerw. Jednak podczas gdy bilanswartość papierów wartościowych pozostaje bez zmian. W związku z tym fundusze te są traktowane w mniejszym stopniu jako rezerwa, niż jako księgowa korekta ceny akcji. Na koniec miesiąca sprawozdawczego instytucje kredytowe muszą ponownie oszacować rezerwy utworzone wcześniej na amortyzację inwestycji, biorąc pod uwagę wartość rynkową i liczbę papierów wartościowych.

Inne gatunki

Oprócz powyższego istnieją inne rezerwy bankowe. Łączą się one w grupę prawdopodobnych strat dla innych aktywów. Należą do nich w szczególności rezerwy:

• Aktywa w bilansie z ryzykiem utraty.
• Dla wielu instrumentów odzwierciedlonych na kontach pozabilansowych.
• Dla kontraktów terminowych.
• Pod innymi stratami.

Klasyfikacja strat

Ewentualne straty organizacji finansowej powodujące tworzenie rezerw należy rozumieć jako hipotetyczne zagrożenia w nadchodzących okresach związane z wystąpieniem następujących okoliczności:

1. Wzrost wydatków lub zobowiązań w porównaniu do wcześniej odnotowanych w księgowości.
2. Spadek wartości aktywów firmy kredytowej.
3. Niewypełnienie zobowiązań zaciągniętych przez kontrahentów instytucji finansowej w związku z dokonanymi operacjami (transakcjami) lub w związku z niewywiązaniem się z przyrzeczenia podmiotów, których właściwą spłatę zadłużenia zapewnia obsługa organizacji bankowej.

Spośród powyższych rezerw bankowych tylko fundusz jest uważany za najbardziej efektywny. Wynika to z faktu, że kosztem tworzących ją środków instytucja finansowa może kontrolować swoje koszty. Wszystkie inne rezerwy bankowe nie są uważane za skuteczne. Dzieje się tak, ponieważ zwiększenie ich rozmiaru nie zwiększy zdolności organizacji do wytrzymania niekorzystnych okoliczności.

Rezerwy złota i walut obcych banku

Są to wysoce płynne aktywa finansowe. Rezerwy złota i waluty obce są administrowane przez Bank Centralny i Ministerstwo Finansów. Obejmują one:

1. Złoto monetarne.
2. Specjalne prawa pożyczkowe.
3. Pozycja rezerwowa w światowej WF.
4. Waluta zagraniczna.

Wartość tych zapasów jest podana na dzień sprawozdawczy w dolarach amerykańskich.

Miejsce docelowe

Rezerwy złota i dewiz pełnią funkcję rezerwy finansowej, która w razie potrzeby może zostać wykorzystana do spłaty długu publicznego lub realizacji wydatków budżetowych. Ich obecność pozwala ponadto Bankowi Centralnemu sprawować kontrolę nad dynamiką kursu rubla poprzez interwencje na rynkach walutowych. Wielkość tej rezerwy powinna w dużej mierze pokryć ilość pieniądza w obiegu, zapewnić zarówno prywatne, jak i państwowe płatności z tytułu długu zewnętrznego oraz gwarantować 3-miesięczny import. Jeśli taka wartość złota i rezerw walutowych zostanie osiągnięta, Bank Centralny będzie mógł sprawować skuteczną kontrolę nad ruchem kursu rubla i stóp procentowych.