Tkactwo: opis procesu, cechy, technologia

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Przemysł tekstylny zajmuje szczególne miejsce w gospodarce narodowej, dostarczając konsumentom na różnych poziomach jeden z najpopularniejszych rodzajów dóbr materialnych w segmencie przemysłu lekkiego. W zależności od kierunku działania uczestników tego rynku możemy mówić o produkcji tkanin, dzianin, dywanów itp. W miarę rozwoju tkactwo stawało się coraz bardziej skomplikowane i uzupełniane o nowe funkcje i możliwości. Ale najpierw powinieneś zapoznać się z historycznymi etapami powstawania tej branży w Rosji.

Historia tkactwa

Tkactwo w Rosji jako pełnoprawny proces technologiczny wytwarzania materiałów tekstylnych należy rozpatrywać począwszy od panowania Piotra I, kiedy armia potrzebowała nowych mundurów. Wysokiej jakości produkcja starożytnej rosyjskiej tkaniny była możliwa tylko przy organizacji pracy tkackiejfabryk, które rozpoczęły się w 1706 roku, kiedy uruchomiono pierwszą produkcję lnu. Ponadto opanowano proces uruchamiania manufaktur sukna, jedwabiu i lnu, których wyroby nie ograniczały się tylko do odzieży i tkanin. W połowie XVIII wieku przemysł krajowy mógł dostarczać na rynek krajowy nie tylko najprostsze tkaniny, ale także specjalne płótna artystyczne do celów kościelnych, a także specjalne obicia mebli.

Jednocześnie aż do początku XX wieku historia tkactwa w Rosji była ściśle związana z przemysłem bardziej rozwiniętych krajów europejskich, a także z wieloma innymi gałęziami przemysłu. Gwałtowny spadek uzależnienia od zagranicznych doświadczeń i technologii nastąpił w pierwszej połowie XX wieku na tle intensywnej mechanizacji przedsiębiorstw włókienniczych, co miało pozytywny wpływ zarówno na jakość produktów, jak i wydajność. Nawiasem mówiąc, w 1928 r. odnotowano, że sowiecki przemysł tekstylny używa około 4000 nowoczesnych krosien o wysokim wówczas stopniu mechanizacji.

W tym samym czasie trwał proces rozbudowy fabryk o warsztaty wełniane, wprowadzono maszyny bezczółenkowe i generalnie przebudowano strukturę organizacyjną produkcji. W przyszłości postawiono zadania zwiększenia mocy produkcyjnych przy wzroście wielkości produkcji w ramach ustalonej planowanej zasady. Jednak idea modernizacji nie znalazła się już na liście priorytetów, co znalazło odzwierciedlenie w jakości nowych produktów. Na długo przed latami 90.ten sam fundusz techniczny działał bez aktualizacji, co spowodowało konieczność zaspokojenia potrzeb rynku krajowego kosztem atrakcyjniejszych produktów importowanych pod względem walorów konsumenckich.

Struktura i kierunki produkcji

Przemysł tekstylny ma kilka gałęzi. Najważniejsze z nich to:

• Bawełna.
• Pościel.
• Wełniane.
• Jedwab.

Ponadto wyróżnia się produkcja przemysłu tekstylnego, obejmująca tkanie wraz z nawijaniem kokonów, przędzenie, barwienie i pierwotną (podstawową obróbkę surowców). Jednocześnie nie można rozpatrywać każdej z tych branż ściśle oddzielnie, gdyż w większości obejmują one połączone operacje technologiczne, co jest szczególnie widoczne na przykładzie przedsiębiorstw o pełnym cyklu. Podstawą ogólnego procesu technologicznego jest przędzenie i tkanie, które można przedstawić jako połączenie operacji pneumatycznych i mechanicznych. W ramach tego procesu powstaje przędza z włókien naturalnych i sztucznych. Następnie z przygotowanych nici powstaje tkanina o określonych właściwościach. Ale nawet w wąskim ujęciu operacje czysto tkackie można sklasyfikować według rodzaju użytych materiałów. Zazwyczaj fabryki specjalizują się w wytwarzaniu produktów z określonych surowców - lnu, wełny, bawełny itp.

Tkanie procesy produkcyjne i operacje wykończeniowe są uzupełniane. W jednym cyklu produkcja tkania i wykańczania zapewniaprzygotowanie przędzy, nici i tkanin, które poddawane są specjalnej obróbce, drukowaniu i barwieniu. Można również zwrócić uwagę na pełnoprawne farbiarnie i wykańczalnie, które zorganizowane są w ramach tkalni i zapewniają kompleksowe procedury przygotowania termicznego, chemicznego i mechanicznego materiału.

Technologiczna mapa tkactwa

Zapewnienie odpowiedniego poziomu produktywności przy zachowaniu odpowiedniej jakości produktu jest niemożliwe bez wstępnego rozwoju infrastruktury produkcyjnej przedsiębiorstwa wraz ze wszystkimi etapami logistycznymi i procesami mechanicznymi przetwarzania surowców. Do opracowania mapy technologicznej procesu produkcyjnego wykorzystywane są w postaci danych wyjściowych:

• Kształtowanie kształtów.
• Rodzaj użytego surowca.
• Charakterystyka nici wątku i osnowy.
• Przeznaczenie materiału do wykonania.
• Konfiguracja i struktura tkaniny.
• Wymagania dotyczące organizacji przepływów pracy.

Konkretny zestaw operacji do wykonania jest określany na tej samej podstawie. W trybie pełnego cyklu produkcji przędzy osnowowej technologia tkania przewiduje następujące procesy robocze: przewijanie, wypaczanie, klejenie, przebijanie, wiązanie itp. W przypadku nici wątkowych stosowana jest inna grupa procesów, np. przewijanie, olejowanie, nawilżanie, gotowanie na parze lub emulgowanie.

Nici osnowy, które są wysyłane do wirujących opakowań, są nawijane w szpulki. Niektóre przedsiębiorstwa wykluczają ten proces, ponieważ wątkiPoczątkowo trafiają do sprzętu spinningowego lub skręcającego w kołowrotkach. Podczas wypaczania na specjalnych maszynach na paczkę nawijana jest określona liczba nitek o określonej długości. Na tym etapie można zastosować belkę tkacką lub wałek wypaczający. Przygotowane nici są impregnowane opatrunkiem - jest to rozwiązanie zwiększające odporność materiału na naprężenia mechaniczne.

Wątki zaklejające są wysyłane do tkalni. Na tym etapie połączony jest dział rozcinania, w którym nici są wkręcane w lamele. Ta operacja jest wykonywana na maszynie rozdzielającej lub za pomocą jednostki wiążącej. Wraz z wiązaniem tkanie można uznać za ostatnią operację przygotowania nici do produkcji wyrobu.

Materiały

Produkty tkackie powstają z materiałów tekstylnych wchodzących w końcowe etapy produkcji w różnych formach. Podstawą do przygotowania takich surowców są włókna, przędza, nici oraz ich pochodne takie jak tkanina, filc, filc i dzianina. W szerokim znaczeniu materiał tekstylny odnosi się do mocnych, elastycznych korpusów o ograniczonej długości i małych wymiarach poprzecznych. Głównym wymogiem stosowania surowców włókienniczych w tkactwie jest przydatność do produkcji przędzy lub gotowych wyrobów włókienniczych. Ta przydatność jest determinowana szerokim zakresem właściwości i cech surowców.

Wszystkie włókna tekstylne są warunkowo podzielone na elementarne i techniczne. Te pierwsze to pojedyncze włókna, które nie przepuszczająseparacja. Można powiedzieć, że jest to niewielka jednostka surowcowa, z której powstają bardziej złożone półfabrykaty. Z kolei włókna techniczne są utworzone przez grupę sklejonych włókien elementarnych w takiej lub innej kombinacji. Zgodnie z technologią tkania zarówno włókna elementarne, jak i techniczne muszą mieć ograniczoną długość w zakresie od dziesiątek do setek milimetrów. Najdłuższe włókna są wykonane z jedwabiu lub środków chemicznych, które zostały poddane specjalnej obróbce.

Do tworzenia wyrobów tekstylnych używa się nici, które są również grupą włókien połączonych wzdłużnie. W takim przypadku wątki pierwotne i wtórne są rozdzielone. Włókna pierwotne uzyskuje się w wyniku operacji chemicznej przędzenia lub przędzenia włókien. Do przygotowania nitek wtórnych stosuje się techniki teksturowania lub skręcania. Jest to bardziej złożony surowiec, który daje większe możliwości zmiany kształtu oraz właściwości techniczno-fizycznych produktu.

Sprzęt stosowany

W nowoczesnych warunkach produkcyjnych nie można obejść się bez użycia zaawansowanych technologicznie maszyn i mechanizmów pomocniczych, które zapewniają mechaniczne operacje tkackie. Ogólny przebieg pracy tego urządzenia ma na celu formowanie tkaniny o określonych parametrach i właściwościach. Proces ten może być zmechanizowany przez krosno lub zespół maszyn wyposażonych w następujące urządzenia:

• Mechanizm zrzucania - zapewnia ruch głównegogwinty w kierunku pionowym.
• Jednostka bojowa - układa nić wątku przez szopę.
• Przyrząd Batan - wykonuje operację przybijania nici wątku do krawędzi tkaniny.
• Hamulec - zwalnia osnowę nici z belki i ustawia ją na wystarczające naprężenie.
• Regulator towaru - wykonuje kilka operacji, w tym przesuwanie głównej nici w kierunku wzdłużnym oraz usuwanie nagromadzonej tkaniny.

W zależności od warunków konkretnej produkcji można stosować różne zespoły pomocnicze i techniczne. W tkalniach obowiązkowe jest stosowanie urządzeń zabezpieczających, które zmniejszają ryzyko wystąpienia wad. Na przykład w przypadku zerwania wątku automatycznie przerywają przepływ pracy, podając odpowiedni sygnał do panelu sterowania. Przywraca proces mistrza tkactwa, monitorując również parametry pracy krosna w trybie normalnym.

Wyprodukowane materiały

W Rosji całkowity rynek wyrobów tkackich obejmuje około 4000 rodzajów wyrobów włókienniczych. Podstawą tego asortymentu są tkaniny wykonane z włóknistej kompozycji nici lnianych, bawełnianych, wełnianych i jedwabnych. Ponadto tkaniny wyróżnia kilka cech, które decydują o istnieniu klasyfikacji standardowej, handlowej i księgowej. Każdemu rodzajowi tkaniny nadawany jest numer artykułu w postaci oznaczenia numerycznego, które odzwierciedla cechy produktu, na przykład jego parametry użytkowe i strukturalne. Więcej informacjiNa etapach planowania produkcji tkackiej przedsiębiorstwo określa podstawowy zakres właściwości, którymi będą się kierować wyroby. Powinna to być co najmniej liczba użytych nici, gęstość liniowa, szerokość tkaniny itp. Jasne określenie cech produktu stworzy efektywną logistykę produkcji i ukierunkuje zrównoważoną podaż mocy energetycznych przedsiębiorstwa do niego.

Zastosowanie nowych technologii w produkcji

Przyszłość branży w zakresie rozwoju technologicznego może być związana z aktywnym wdrażaniem rozwiązań poprawiających jakość procesów pracy. Już dziś linie produkcyjne zaawansowanych tkalni są kompleksowo przenoszone na elektroniczną platformę sterowania z elementami robotyki. Szczególną uwagę zwraca się na zastosowanie czujników i mechanizmów kontrolnych w obszarach prawdopodobnych pęknięć, co zmniejsza odsetek odrzutów i uszkodzeń włókien. Jednocześnie doskonalenie technologii produkcji tkactwa nie jest kompletne bez czynników ekonomicznych. Podobnie jak wszystkie urządzenia przemysłowe, maszyny tkackie wymagają znacznych kosztów energii. Nowe technologie pozwalają zmniejszyć energochłonność obrabiarek z 5-10% do 35-50%, w zależności od zasady działania agregatu. Właśnie innowacyjne systemy sterowania pozwalają łączyć zasilanie elektryczne z trakcją pneumatyczną, osiągając wysoką optymalizację kosztów energii. Zmiany strukturalne nadają również pozytywne właściwości organizacji procesu produkcyjnego. W tym kierunku można zauważyć wzrost elastyczności napędu podczas otwierania gardzieli, wzrost zasoburedukcja wałów i wyposażenia.

Zawody tkackie

W szerokim sensie pracownicy tekstyliów są przedstawiani jako tkacze. Jednak w branży istnieje wiele indywidualnych specjalności. Do tej pory większość z nich związana jest z zadaniami operatora kontrolującego pracę określonej grupy urządzeń. Tak więc główne zawody związane z produkcją tkacką obejmują:

• Operator karty. Utrzymuje działanie karty, ładuje i naprawia przerwy podczas wychodzenia z urządzenia.
• Spinner. Obsługuje przędzarkę, sprawdzając jakość niedoprzędu i nici, która jest wysyłana do sprzętu. Praca przędzarki obejmuje również kontrolę jakości końcowej przędzy.
• Nawijacz. Kontroluje proces nawijania, dostosowując optymalne napięcie i eliminując przerwy.
• Tkacz. Bezpośrednio podstawowy zawód w branży tkackiej, którego działalność związana jest z szerokim spektrum działalności. Musi usunąć tkaninę nawojową, wykryć wady tkaniny, przeprowadzić konserwację sprzętu itp. Osoba wykonująca ten zawód może ogólnie kontrolować proces produkcji na różnych etapach.
• Kontroler jakości. Specjaliści tego typu pracują nad jednostkami odrzucania i pomiaru, identyfikując mariaż tkaniny, a także oceniając jej zgodność z ustalonymi cechami. Zajmują się również etykietowaniem produktu.

Defekty

Pojawienie się wad w produkcji tkaniny może być związane z różnymi wadami tkactwa - od początkowo niskiej jakości surowców, po niewłaściwe użycie mechanizmów maszyny podczas wykonywania określonej operacji. Typowe problemy tego typu to:

• Blizna - zerwanie głównej nici, co prowadzi do naruszenia splotu i powstania podłużnej szczeliny.
• Podpletina - przerwa w grupie nitek osnowowych, pociągająca za sobą zmianę wzoru tkaniny w określonym obszarze.
• Nickle - uszczelnienie wątku, które wykracza poza dopuszczalną normę. Tego rodzaju defekty w tkaniu są często spowodowane awariami maszyn i są szczególnie widoczne, gdy barwnik jest nakładany nierównomiernie.
• Znakowanie - brak jednej lub więcej nitek wątku, przez co na tkaninie tworzy się poprzeczna szczelina.
• Podcięcie - rozrzedzenie wątków spowodowane naruszeniem ustawień maszyny. Wada ta przyczynia się do osłabienia struktury materii i pojawienia się widocznych prążków w barwionych tkaninach.

Wniosek

Pomimo bogatej historii powstawania i rozwoju technologicznego, przemysł włókienniczy nadal jest jednym z najbardziej pracochłonnych i złożonych sektorów gospodarki narodowej. Wynika to również z faktu, że nawet duże fabryki mają tendencję do pracy w jednej konkretnej niszy, dostarczając konsumentowi ograniczony asortyment produktów. Niemniej jednak produkcję tkacką w Rosji reprezentują również przedsiębiorstwa o szerokim zakresie działalności. Należą do nich LLC„KamyshinLegProm”, zajmujący się przędzeniem włókien bawełnianych i produkcją tkanin z własnych surowców. Z drugiej strony Bryansk Worsted Plant LLC specjalizuje się w produkcji tkanin specjalnie na garnitury, mundury i odzież korporacyjną.