Metro tunel. Metro w Moskwie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Klasyczny tunel metra w Moskwie został zbudowany bez istniejącego planu i bez planowania dalszej rozbudowy dróg. Doprowadziło to do pewnego rodzaju chaosu w tworzeniu systemu transportowego, który obserwuje się do dziś. Obecnie kierują się jednolitymi zasadami, zgodnie z dokumentem SNiP 32-02-2003.

Jak powstał system transportu podziemnego?

Pierwszy tunel metra postanowiono wybudować w 1931 roku. Projekty powstały na podstawie danych geologicznych. Żelbetowe stropy, które przetrwały od tego czasu, zostały wówczas wybrane jako materiał budowlany.

Tunel metra został wykopany w ciągu roku, około 2 milionów metrów sześciennych zostało wysłanych w celu utworzenia długoterminowych kopalni. Na ułożenie torów i wzmocnienie sklepień wydano około 88 tysięcy ton metalu. Pierwsze budynki zawierały konstrukcje drewniane i były wyposażone w masywne materiały izolacyjne.

Tunel metra okazał się kosztownym projektem, pochłonął ponad 800 milionów rubli. Żelbetowe sklepienia zastąpiono później murowanymi z gruzu, ale w tym czasie aktywniej wykorzystywano pierwszą opcję budowlaną. Sklepienia skośne wzmocniono rurami żeliwnymi, odmateriał dachowy, szkło klejone bitumem zostały wybrane na materiały hydroizolacyjne.

Takie konstrukcje wymagają starannej i stałej konserwacji, która nie jest mniej kosztowna po uruchomieniu obiektu. Metro moskiewskie zużyło się przez lata i wymaga przebudowy, porównywalnej kosztem z budową nowego tunelu. Dlatego nowe projekty już zawierają opcje renowacji za kilkadziesiąt lat i przewidują modernizację budynków.

Materiały do wczesnego metra

Budowa tuneli została wykonana z posadzek żelbetowych, na które nałożono zewnętrzne warstwy żwiru, czyli warstwę ziemi. Sklepione sufity zapewniały wysoką wytrzymałość i niezawodność konstrukcji. Na otwartych odcinkach metra tory wykonano z płaskimi stropami. Ze względu na brak obciążenia tory naziemne poprowadzono w sposób prostokątny.

Budowa tunelu trwa cały czas. Moskwa się rozwija, rosną też wymagania dotyczące transportu pasażerskiego. Materiały wczesnej budowy nie wytrzymują już obecnych prędkości i natężenia ruchu samochodów. Ale okrągły kształt tuneli zachował się do dziś. Łatwiej i pewniej jest odizolować taką konstrukcję od wody, która spływa nad głowami mieszkańców podczas wycieczki do metra.

Moskiewskie metro ma kilka poziomów pod ziemią. Jest to konieczne, aby wykluczyć przecinające się linie. Sam projekt obejmuje strefę bezpośredniego wsiadania dla pasażerów i tunele podróżne. Wszystkie gałęzie są połączone przejściami, co ułatwia przejście doduże odległości na trudnej trasie.

Urządzenie metra

Podziemne przejścia stacji metra mają sklepienia łukowe podobne do tuneli. W miejscach, w których zostały wyposażone platformy do wsiadania i wysiadania pasażerów, zainstalowano kolumny nośne. Tutaj również górna część została wykonana łukowo.

Pomiędzy torami starano się umieścić platformy, aby ułatwić pasażerom wsiadanie i wysiadanie. Ale niektóre stacje nadal mają boczne perony, takie jak stacja Komintern. Pomieszczenia serwisowe często znajdują się pod samą platformą, rzadziej są wyprowadzane w okolice gniazd, gdzie występuje głęboki poziom ułożenia torów.

Metro tunele kończą się ślepymi zaułkami, gdzie pociągi zawracają, by jechać w przeciwnym kierunku. Istnieją również zapasowe osadniki do przechowywania wadliwych wagonów. Na niektórych trasach ślepe zaułki są budowane pośrodku pociągu. Takie trasy powrotne są dostępne na stacji Komsomolskaja, która znajduje się w centrum miasta. Środek ten był wymagany, aby zapewnić bardziej intensywny ruch pociągów.

Funkcje

Podziemna metro jest ułożona na kilku poziomach, co pomaga w zorganizowaniu efektywnego systemu tras. Stacje znajdują się w odległości krótkiego spaceru od siebie. Głębokość układania zmienia się w następujących granicach:

• Głębokie tunele - wielkość liczona do poziomu platformy z powierzchni ulicy i waha się od 16 do 35 metrów.
• Tunele powierzchniowe układane są na głębokości od 7 do 9metrów.
• Tunele o średniej głębokości znajdują się między 9 a 16 metrami.

Długość stacji jest stała, przeznaczona dla 8 samochodów. A szerokość waha się od 10 do 21 metrów i zależy od głębokości tuneli. Każde pomieszczenie wyposażone jest w oświetlenie awaryjne na wypadek zagrożenia. Natężenie oświetlenia na stacjach jest zorganizowane zgodnie ze standardem, wskazującym na wymóg 100 luksów.

Odległość między stacjami waha się od 500 do 1400 metrów. Tunele z windami, zwane schodami ruchomymi, są nachylone pod kątem 30 stopni do horyzontu. Tunele ogrzewane są powietrzem z odciągów do stacji, więc wykluczona jest możliwość chłodzenia torów.

Dekoracja pokoju

Niektóre stacje są klasyfikowane jako dziedzictwo architektoniczne. Każdy z nich ma swój niepowtarzalny wizerunek. Wcześniej do dekoracji używano materiałów takich jak granit i marmur. Powierzchnie kolumn, ścian, sklepień wypełniono wzorami. Oświetlenie zapewniały masywne oprawy oświetleniowe.

Tunele kolejowe mają rozstaw torów podobny do metra. W razie potrzeby zwykły wagon może z łatwością poruszać się po liniach metra. Nowe trasy metra często przecinają się z istniejącymi liniami kolejowymi, co ułatwia modernizację metra i otwieranie nowych linii.

Oświetlenie tuneli odbywa się przez całą dobę. Aby zapobiec wypadkom w metrze, zainstalowano sygnalizację świetlną za pomocą czerwonego i zielonego sygnału. Kierowca nie będzie w stanie pokonać światła zakazu. System automatycznej blokady jest zapewniony, gdy hamulce są uruchamiane niezależnie, gdy samochód dotyka specjalnej dźwigni.

Automatyczny

Tunel transportowy to złożona konstrukcja wyposażona w systemy dyspozytorskie, mechanizmy ochronne i urządzenia sterujące. Wzdłuż krawędzi tunelu przebiegają linie energetyczne o wysokim napięciu prądu stałego 825 woltów. Wymagana wartość jest generowana przez specjalne podstacje zlokalizowane głęboko pod ziemią.

Prowadzący samochód wyposażony jest w 4 silniki o mocy 150 kW. Hamulce każdego auta sterowane są pneumatycznie z napędem elektrycznym. System automatyki zapewnia normalny ruch pociągów w odstępie 1,75 minuty. Prędkość każdego pociągu szacowana jest na średnią prędkość 40 km na godzinę. Maksymalna możliwa dla każdego wagonu to 75 km na godzinę. Nowoczesne pociągi mogą jeździć znacznie szybciej, ale wymaga to ułożenia nowych torów.

Śledź opcje aktualizacji

Poszerzenie możliwości operacyjnych tuneli wymaga stałego nadzoru i dekoracji wnętrz. Dokonują tego akredytowane organizacje posiadające duże doświadczenie w wykonywaniu tego rodzaju prac. W tym celu wzmacniane są łuki i części nośne tuneli.

Poprawa wodoodporności materiałów fundamentowych i wykończeniowych. Usuwanie nagromadzonej wilgoci do wspólnych kanalizacji. Zmiana właściwości sąsiedniej gleby. Zastąpieniezużyte części żelbetowe. W tym celu stosuje się pompowanie roztworów do uformowanych wnęk, najnowsze materiały hydroizolacyjne, a także powłoki odporne na wilgoć.

Monitorowanie stanu

Aby zapobiec wypadkom, stale pracuje komisja monitorująca, która jest w stanie na czas wykryć puste przestrzenie w sklepieniach, pęknięcia w częściach nośnych ścian i fundamentów. Najnowsze osiągnięcia w oprzyrządowaniu pomagają zidentyfikować najmniejsze początkowe procesy w betonowych, metalowych częściach.

W przypadku łuków tunelowych ważne jest, aby zatrzymać usuwanie ziemi pokrywającej zewnętrzne ściany fortyfikacji. Aby wyeliminować negatywny efekt, szeroko stosuje się metodę wtrysku. Do powstałej przestrzeni wprowadzana jest gęsta płynna kompozycja, zmieniająca właściwości gleby. Jednocześnie powierzchnie wewnętrzne są pokryte substancjami zatrzymującymi wilgoć.