IL-114 - wieczny wędrowiec tras lotniczych

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Na początku lat osiemdziesiątych An-24, który był uważany za główny samolot pasażerski ZSRR i był powszechnie używany w krajowych liniach lotniczych, stał się przestarzały. Ponadto flota tych maszyn zaczęła gwałtownie spadać ze względu na rozwój ich zasobów. Dodało to również taki czynnik, jak zwiększony wolumen podróży lotniczych – zarówno pasażerskich, jak i towarowych. An-24 nie spełniał już wymagań i potrzeb nowego czasu. Potrzebował pilnej i wysokiej jakości wymiany.

W 1982 roku OKB im. Iljuszyn, kierowany wówczas przez głównego projektanta G. W. Nowoziłowa, podjął inicjatywę zbudowania nowego typu samolotu pasażerskiego Ił-114 do użytku w lokalnych liniach lotniczych. Podstawą tej maszyny miało być trzydziestoletnie doświadczenie w obsłudze różnych modyfikacji IL-14.

Tę inicjatywę poparł sam Minister Lotnictwa Cywilnego, co położyło podwaliny pod projekt lokalnego samolotu Ił-114. Prace projektowe trwały przez długie pięć lat, ponieważ były prowadzone równolegle z bardzo pracochłonnym rozwojem szerokokadłubowego samolotu cywilnego dalekiego zasięgu Ił-96-300.

I dopiero w lipcu 1987 roku zaprojektowano pełnowymiarowy model maszyny, w którym odtworzono prawie wszystkie systemy przyszłego IL-114. Najpełniejsze odzwierciedlenie w układzie znalazło się w salonie na sześćdziesiąt miejsc, szczegółowo wymodelowano również kokpit. Po szczegółowym i wnikliwym rozpatrzeniu przez komisję makiety zgłoszonego projektu IL-114 podjęto decyzję o rozpoczęciu jego masowej produkcji.

Stowarzyszenie produkcji lotniczej w Taszkencie, które wcześniej wyprodukowało wiele modeli Iljuszyna, zostało mianowane wiodącym przedsiębiorstwem do produkcji tego samolotu. Jako drugie przedsiębiorstwo seryjne wybrano moskiewską fabrykę samolotów Znamya Truda, której początki sięgają 1909 roku.

Samolot został zaprojektowany z wysokowytrzymałych stopów aluminium i tytanu, a także z różnych materiałów kompozytowych i niemetalicznych. Układ paliwowy tego samolotu obejmuje dwa zbiorniki kesonowe umieszczone w skrzydle. Ich łączna pojemność to 8360 litrów.

Główną cechą konstrukcyjną tej maszyny jest to, że jest ona schematycznie zaprojektowana jako dolnopłat wspornikowy. W samolocie zainstalowana jest para silników turbośmigłowych TV7-117S. Średnica śmigła wynosi 3,6 metra, a moc startowa jednego silnika to 2,5 tys. KM. s.

Pierwsze loty samolotu tego modelu z pasażerami na pokładzie odbyły się dopiero w 1999 roku (już w innym kraju), kiedy po wielokrotnych testach został ostatecznie wprowadzony do eksploatacji. Doskonała aerodynamikaJakość nowego samolotu, a także jego wydajność, niezawodność i niskie koszty utrzymania powinny sprawić, że IL-114 stał się bardzo popularnym samolotem w systemie lotnictwa cywilnego. Wyprodukowano jednak tylko 17 samolotów. Od 2012 roku zaprzestano ich produkcji w Taszkencie.

Dzisiaj dość aktywnie wykorzystywana jest modyfikacja tego samolotu Ił-114-100, która różni się od „sto czternastego” instalacją mocniejszych silników PW-127H produkcji kanadyjskiej, które znacznie zoptymalizowały charakterystykę lotu tego modelu. Jest to szczególnie widoczne w warunkach wysokich gór i parnym klimacie południowych szerokości geograficznych, do których w zasadzie przeznaczony jest IL-114-110.