Przypadkowa choroba koni: przyczyny, diagnoza, leczenie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Wiele osób hoduje konie. Jedni dla duszy, inni dla zysku. Jednak zwierzęta te są bardzo kapryśne w opiece, a także podatne na wiele chorób. Jednym z nich jest przypadkowa choroba koni. Ta choroba ma pochodzenie zakaźne i, jeśli nie zostanie zdiagnozowana na czas, może doprowadzić do śmierci całego inwentarza. Dlatego każdy miłośnik zwierząt kopytnych powinien wiedzieć, jak wykryć patologię, aby rozpocząć leczenie na czas.

Główne przyczyny choroby

Przez długi czas naukowcy nie byli w stanie ustalić pochodzenia stada koni. Pierwsze założenia poczyniono dopiero pod koniec XIX wieku. Obecnie weterynarze identyfikują następujące przyczyny wypadków z końmi:

• zbyt częste krycie z dużą liczbą matek;
• nadmierna masa ciała;
• niska jakość paszy;
• powtarzana flobotomia;
• brak mobilności;
• konsekwencje przeziębień.

Jak wspomniano wcześniej, badania nad końską dourią wykazały, że ma ona pochodzenie zakaźne, więc jedno chore zwierzę wystarczy, aby zarazić cały inwentarz. Dlatego bardzo ważne jest, aby wykryć problem na czas i poddać kwarantannie nosiciela drobnoustrojów chorobotwórczych.

Patogen

Zaginięcie koni jest dość częstym zjawiskiem, zwłaszcza jeśli zwierzęta są trzymane w złych warunkach. Jej czynnikiem sprawczym są patogenne mikroorganizmy z grupy trypanosomatozy. Najczęściej osobniki żyjące na wolności są podatne na infekcję, ale dotyczy to również ogierów udomowionych. Po raz pierwszy wirus stał się znany pod koniec XIX wieku. Wpływa na układ moczowo-płciowy, w wyniku czego na skórze pojawiają się różne nacieki, aw późniejszych stadiach choroby drogi ruchowe układu nerwowego zaczynają działać nieprawidłowo i rozwija się paraliż kończyn. Wszystko to jest konsekwencją procesu zapalnego zachodzącego w ośrodkowym układzie nerwowym.

W większości przypadków przypadkowa choroba koni (trypanosomatoza, jej drugie imię) przebiega potajemnie i ostatecznie przechodzi w stan przewlekły. W przypadku braku leczenia choroba postępuje i rozwija się w ostry etap, któremu towarzyszą intensywne i wyraźne objawy. Z reguły dzieje się to 2-3 lata po zakażeniu. Przez cały ten czaszwierzę zaraża innych mieszkańców straganu. Cierpią również źrebięta, do których organizmu patogen wnika wraz z mlekiem matki. Jednocześnie głównym problemem jest to, że w około 25% przypadków patologia przebiega bez żadnych objawów klinicznych, co znacznie komplikuje diagnozę.

Według weterynarza. Zgodnie z prawem, krycie koni stanowi duże zagrożenie, dlatego w przypadku wykrycia wybuchu epidemii krycie koni podlega zakazowi. Dotyczy to zwłaszcza zwierząt rasowych, ponieważ są one najbardziej podatne na tę chorobę.

Dane epizootologiczne

Na terytorium krajów WNP i byłego Związku Radzieckiego nie odnotowano wybuchów epidemii zarazy. Wynika to z mroźnych zim, których patogen po prostu nie jest w stanie znieść. Jednak w praktyce weterynaryjnej odnotowywano przypadki zachorowań, gdy patogenny drobnoustrój przedostał się do kraju z zagranicy. Na szczęście rzadko się to zdarza, więc nie powinno być powodów do obaw.

Objawy

W przewodzie moczowo-płciowym ogiera wirus zaczyna się aktywnie namnażać, czemu towarzyszy silny proces zapalny. W tym przypadku patogen dostaje się do krwioobiegu, z którym rozprzestrzenia się po całym ciele. W procesie rozmnażania trypanosomy wydzielają produkty przemiany materii, które powodują silne zatrucie. W tym przypadku najbardziej cierpi układ nerwowy, więc objawy pojawiają się właśnie z jego strony. W większości przypadków Durinie towarzyszy następujące objawy klinicznemanifestacje:

• wysypki na skórze na całym tułowiu zwierzęcia;
• "tablice talarów";
• paraliż niektórych części ciała;
• chłód.

Zakażone klacze i ogiery również tracą apetyt i rozwijają różne problemy zdrowotne, ponieważ zmienia się ich metabolizm i chemia krwi.

Rozwój patologii

Przypadkowa choroba koni postępuje powoli. Wykwalifikowani specjaliści wyróżniają kilka etapów. W zależności od odporności okres inkubacji może trwać od kilku tygodni do trzech miesięcy. Wtedy zaczynają się pojawiać główne objawy, których nasilenie wzrasta w zależności od okresu.

Istnieją trzy z nich:

• Okres obrzęku. Zmiana zapalna rozciąga się na narządy wewnętrzne układu moczowo-płciowego, czemu towarzyszy powiększenie okolicy brzucha. Ten etap trwa około półtora miesiąca, po czym stan zwierzęcia się pogarsza.
• Okres objawów skórnych. Na skórze klaczy i ogierów zauważalne są zewnętrzne formacje przypominające reakcję alergiczną.
• Okres paraliżu. Rozwija się z powodu długotrwałego braku leczenia. Konie tracą zdolność poruszania się z powodu uszkodzenia jakiejkolwiek części ciała. Jednocześnie na kufie pojawiają się również znaki: zakrzywione usta, obwisłe uszy i opadające powieki. Jak pokazuje praktyka, jeśli diagnoza nie została postawiona na czas, przypadkowa choroba koni na tym etapie kończy się śmiercią.

W późniejszych stadiach rozwoju choroby zwierzęta szybko i silnieschudnąć, ponieważ odmawiają jedzenia częściowo lub całkowicie.

Podstawowe metody diagnostyczne

Wykrycie choroby we wczesnych stadiach rozwoju jest bardzo trudne, ponieważ w zdecydowanej większości przypadków przebiega ona potajemnie. Nie ma żadnych objawów, więc jedynym sposobem na szybkie wykrycie patologii jest obserwowanie zmian w zachowaniu zwierząt. Kiedy pierwsze objawy kliniczne zaczną być zauważalne, należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem. Do diagnozowania wypadków z końmi wykorzystywane są następujące metody:

• badania kliniczne;
• uzupełnianie reakcji wiązania;
• mikroanaliza;
• skrobanie;
• pełna morfologia krwi;
• badanie epizootologiczne.

Na podstawie uzyskanych wyników wykwalifikowany specjalista może nie tylko postawić dokładną diagnozę, ale także określić dokładną przyczynę infekcji, a także wybrać najskuteczniejszy program leczenia.

Serologia krwi

Ten rodzaj badań laboratoryjnych opiera się na reakcji połączenia enzymów z antygenem. Jeśli jest pozytywny, weterynarz może postawić wstępną diagnozę i przepisać dalsze metody badania. Ale tutaj ważne jest, aby wziąć pod uwagę fakt, że u całkowicie zdrowych zwierząt reakcja może być również pozytywna, dlatego do badań należy zgłaszać tylko świeży materiał. W tym przypadku konie są podzielone na cztery grupy:

• chore;
• podejrzany o infekcję;
• podejrzewa się infekcję;
• zdrowy.

Są klasyfikowane na podstawie określonych objawów, prezentacji klinicznej i wyników testów. Aby zminimalizować ryzyko infekcji całego stada, eksperci zalecają, aby konie zostały przebadane pod kątem choroby krycia co najmniej 6 miesięcy przed planowanym kryciem.

Terapie podstawowe

Gdy weterynarz przeprowadzi pełne badanie zwierząt i otrzyma wyniki wszystkich niezbędnych testów laboratoryjnych, będzie mógł postawić diagnozę ze stuprocentową dokładnością. Jeśli jest pozytywny, wybierany jest program leczenia przypadkowej choroby koni. Z reguły chorym zwierzętom przepisuje się domięśniowe wstrzyknięcie leku „Naganin”, którego dawkowanie oblicza się na podstawie masy ciała. Po ukończeniu kursu zrób krótką przerwę, po której terapia jest powtarzana. Po drodze poleca się spacerować ogierami. Aktywność fizyczna może zmniejszyć ból kończyn, osłabić objawy kliniczne, zapobiec rozwojowi procesów zastoinowych, a także zminimalizować ryzyko paraliżu. Spacer musi odbywać się kilka razy dziennie i trwać co najmniej dwie godziny.

Jeśli program leczenia się powiedzie, a choroba może zostać całkowicie pokonana, nie jest to powód do relaksu, ponieważ może się nawrócić. Aby tego uniknąć, konieczne jest pokazanie zwierzęcia weterynarzowi rok po zakończeniu terapii i poddanie sięponowne badanie. Jeśli infekcja zostanie ponownie wykryta, zalecana jest chemioterapia. Również przez cały ten czas chorym zwierzętom należy zapewnić wysokiej jakości żywienie.

Zmiany patologiczne

W hodowli zwierząt i praktyce weterynaryjnej nie odnotowano przypadków, w których przypadkowa choroba koni spowodowałaby nieodwracalne konsekwencje. Jednak sekcja zwłok martwych zwierząt wykazała silne ubytek ciała. Wynika to z krytycznego spadku liczby czerwonych krwinek, w wyniku którego narządy wewnętrzne i tkanki miękkie nie otrzymują odpowiedniej ilości witamin, minerałów i składników odżywczych. Ponadto stwierdzono następujące patologie:

• zmiany zwyrodnieniowe serca;
• dysfunkcja wątroby;
• powiększone węzły chłonne narządów płciowych;
• wrzody na naskórku i błonach śluzowych;
• degeneracja tkanki mięśniowej tułowia.

Ale jeśli przeprowadzono w odpowiednim czasie badanie i rozpoczęto leczenie, zwierzę całkowicie wyzdrowieje bez żadnych komplikacji, po czym może powrócić do normalnego życia.

Środki zapobiegawcze

Durina jest bardzo trudna do wyleczenia, ponieważ jej wykrycie we wczesnych stadiach jest bardzo problematyczne ze względu na brak objawów. Istnieje jednak kilka sposobów na zmniejszenie ryzyka rozwoju choroby godowej u koni. Instrukcja jest następująca:

• Regularnie pokazuj zwierzęta weterynarzowi przed rozpoczęciem każdego okresu krycia;
• w przypadku wykrycia chorobyizolować zarażone konie od reszty stada;
• wykonaj okresowe szczepienia;
• ogiery nijakie nienadające się do inseminacji;
• oddzielaj osobniki różnej płci starsze niż rok.

Te zalecenia zmniejszą ryzyko rozwoju choroby zakaźnej, dlatego należy ich przestrzegać podczas hodowli i opieki nad końmi.

Wniosek

Durina to poważna choroba, która występuje u wszystkich przedstawicieli klasy koniowatych. Dlatego każda osoba zajmująca się hodowlą koni musi bardzo poważnie podchodzić do ich utrzymania i hodowli. W przypadku pierwszego podejrzenia o zarazę stadniczą należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii. Jeśli leczenie rozpocznie się w pierwszych stadiach rozwoju patologii, można je szybko pokonać. W przeciwnym razie istnieje duże prawdopodobieństwo śmierci nie tylko zarażonego ogiera, ale całego inwentarza. Nie zaniedbuj zdrowia swoich podopiecznych. Twoje życie jest w ich rękach, więc musisz go pilnie strzec.