Konstruktor samolotów Oleg Konstantinovich Antonov: biografia

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Nie jest tajemnicą, że sowiecki przemysł przez cały czas słynął z obecności wysoko wykwalifikowanego personelu, którego nawet zachodnie kraje kapitalistyczne chciały mieć w swoich szeregach. Wielu inżynierów pracowało wówczas nie dla pieniędzy, a jedynie dlatego, że działalność, której się poświęcali, była sensem ich życia i wielką miłością. Jedną z tych postaci historycznych, którym kiedyś udało się dokonać kolosalnego przełomu w przemyśle lotniczym, jest Oleg Antonow. O tym człowieku z niesamowitym losem i zostanie omówione w tym artykule.

Biografia

Przyszły „ojciec” wielu samolotów urodził się 7 lutego 1906 r. w prowincji moskiewskiej (wieś Trójcy). Jego pradziadek spędził życie na Uralu i zajmował wysokie stanowisko - zarządzał lokalnymi przedsiębiorstwami metalurgicznymi. Dziadek przyszłego konstruktora samolotów był z wykształcenia inżynierem. Całe swoje zawodowe życie poświęcił budowieróżne mosty. To on przeniósł się do wsi Trójca i poślubił córkę emerytowanego generała Bolotnikowa. Żona miała na imię Anna Aleksandrowna. W ich rodzinie urodziło się trzech synów: Sasza, Dima i Kostya. Ten ostatni w końcu został ojcem naszego bohatera. Konstantin Konstantinovich ożenił się z Anną Efimovną Bikoryukina, która urodziła mu córkę Irinę i syna, którego imię zna dziś cały świat. Oczywiście jest to Oleg Antonow.

Będę latać

Tak myślał sześcioletni Oleg, gdy wieczorami słuchał opowieści swojego kuzyna Władysława o lotnictwie. W tym czasie moja kuzynka studiowała w Moskwie. Według samego Antonowa to właśnie wtedy zdecydował, że połączy swoje życie z samolotami.

Ale jego rodzice nie podzielali jego pasji. Matka uważała, że ludzie w ogóle nie powinni latać, bo to nienaturalne. A ojciec twierdził, że człowiek w życiu powinien być zaangażowany w poważniejszą sprawę niż marzenie o niebie. Jedynym członkiem rodziny, który wspierał faceta, była jego babcia. To ona podarowała mu model samolotu wyposażony w gumowy silnik. Po takiej prezentacji Oleg Antonow zaczął zbierać wszystko, co dotyczyło tylko lotnictwa: zdjęcia, różne rysunki, wycinki z gazet, literaturę, małe modele. To właśnie takie podejście do biznesu pomogło mu później dobrze poznać historię budowy samolotów.

Rodzinna tragedia

Aby studiować nauki ścisłe, Oleg Antonow wstąpił do prawdziwej szkoły w Saratowie. Daleko mu jednak do pierwszego ucznia. Ale udało mu się doskonale opanować język francuski,co w ciągu kilku lat zaowocowało, gdyż zdobyta wiedza pomogła mu bez problemów porozumiewać się z zagranicznymi kolegami. Wkrótce wybuchła I wojna światowa, a jego matka, jak przystało na przedstawicieli rosyjskiej inteligencji, poszła do pracy jako sanitariuszka. Niestety jej kariera zakończyła się tragicznie. Opatrując rannych w szpitalu, dostała infekcji przez zadrapanie w ramię i zmarła z powodu zatrucia krwi w kwiecie wieku. Stało się to w 1915 roku. Od tego momentu Olega zaczął wychowywać babcia.

Pierwsza samodzielna praca

W wieku trzynastu lat Antonow Oleg Konstantinowicz wraz ze swoimi przyjaciółmi założył „Klub Fanów Lotnictwa”. Po pewnym czasie koło zaczęło wydawać własne czasopismo, którego redaktorem naczelnym, artystą, dziennikarzem i wydawcą był Antonow. To wydanie zawierało wszystkie niezbędne informacje dla osób zainteresowanych samolotami. Drukowano nawet wiersze o pilotach.

W wieku 14 lat młody człowiek był poza murami placówki edukacyjnej. Jego szkoła została zamknięta. Ponieważ dzieci trafiały do jednej szkoły dopiero od 16 roku życia, droga tam była dla niego zamknięta. Ale znalazł sposób. Jego siostra Irina już studiowała na tym uniwersytecie. Dlatego zaczął chodzić z nią na zajęcia, siedząc z tyłu biurka i przyswajając wszystkie informacje przekazywane uczniom. Więc spędził dwa lata. I wreszcie dostałem certyfikat. Młody człowiek próbował zapisać się do szkoły lotniczej, ale nie zdał ze względu na stan zdrowia. Jednak to nie przeszkadzało facetowi. Potem składa dokumenty na Uniwersytet w Saratowie, ale po chwili znowupozostaje z niczym, ponieważ jego wydział został rozwiązany. Antonow kategorycznie odmówił wejścia do działu konstrukcyjnego.

Praca w „Towarzystwie Przyjaciół Floty Powietrznej”

Od 1923 roku Antonov Oleg Konstantinovich w pełni poświęca się temu klubowi. Na czele towarzystwa stał tow. Gołubiew, który bardzo serdecznie przyjął młodych entuzjastów. Pomógł im nawet w zaopatrzeniu i lokalu, przeznaczając na zajęcia niewielką salę w technikum przemysłowym. To w jego murach Antonow stworzył swój pierwszy pomysł - szybowiec OKA-1 „Dove”. Tak optymistyczny start, połączony z doskonałą pamięcią i wiedzą, pomógł Olegowi (wówczas studentowi Leningradzkiego Instytutu Politechnicznego) stworzyć szybowce OKA-3, Standard-1, Standard-2, OKA-7, OKA-8.

Pierwsza kropla

Testy „Gołębicy” na Krymie nie przyniosły Antonowowi pożądanego rezultatu - samochód nigdy nie wystartował. Ale pilot, któremu przydzielono kierownictwo, wpajał optymizm w młodego projektanta. I nie pozwolił mi się zniechęcić. Chociaż Oleg nie rozwiązał postawionego sobie zadania, nadal otrzymał coś, czego nie można kupić za żadne pieniądze: znajomość z obecnymi na zlocie chłopakami o nazwiskach Pyshnov, Iljushin, Tichonravov, którzy dziś są już historycznymi osobowościami współczesnego lotnictwa.

Powołanie posta

Biografia Olega Antonowa mówi, że w 1930 roku ukończył instytut. A trzy lata później został głównym projektantem biura projektowego stołecznego zakładu szybowcowego. Kierownictwo postawiło przed nim zadanie:do opracowania różnych lekkich pojazdów i wprowadzenia ich do masowej produkcji w zakładzie w Tushino. Jednak w trakcie budowy przedsiębiorstwa specjaliści osiedlili się w piwnicy wraz z grupą reaktywnych pracowników kierowaną przez Siergieja Korolowa.

Praca podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Oleg Antonow, którego zdjęcie pokazano w tym artykule, w momencie wybuchu działań wojennych otrzymał od rządu zamówienie na wyprodukowanie wielomiejscowego szybowca transportowo-powietrznego A-7, opracowanego przez niego w 1940 roku. Po pewnym czasie zakład został ewakuowany na Syberię. Tam projektant tworzy ekskluzywny model szybowca do transportu czołgów lekkich. Jednak jego praktyczne zastosowanie pokazało, że wspólna praca z bombowcem TB-3 była niecelowa i bezproduktywna. W 1943 Oleg wrócił do Jakowlewa i został jego zastępcą. Ale jednocześnie Antonow nadal marzy o stworzeniu samolotu na spokojne niebo.

Życie po wojnie

W drugiej połowie 1945 r. inżynier Antonow Oleg Konstantinowicz został szefem oddziału Biura Projektowego Jakowlewa w Nowosybirsku w fabryce Czkałowa. Tutaj rozpoczęły się prace nad stworzeniem samolotu rolniczego. Państwo pilnie potrzebowało maszyn zdolnych do startu zarówno z lotniska, jak iz pola. Antonow zaprosił do współpracy absolwentów miejscowej szkoły lotniczej. I nie zawiedli swojego pana. Latem 1947 roku pierwszy An-2 był już w montowni. Samochód spisał się świetnie. Dlatego został przyjętydecyzja o budowie na Ukrainie.

Przeprowadzka do Kijowa

Projektantowi samolotów od razu spodobało się miasto kasztanowców. Antonow Oleg Konstantinowicz, którego rodzina w tym czasie była również bardzo zmęczona niekończącym się przemieszczaniem się po kraju, nawet fizycznie czuł się lepiej w Kijowie. Ale pojawiły się również trudności: musieliśmy ponownie sformować zespół i bazę materiałową biura projektowego. Rok później (w 1953) biuro otrzymało zlecenie na stworzenie samolotu transportowego wyposażonego w dwa silniki turbośmigłowe. Zadanie zostało zrealizowane w dwa lata. A w 1958 roku został wprowadzony do masowej produkcji i otrzymał nazwę An-8.

Nowy projekt

Po wizycie w Biurze Projektowym Chruszczowa w 1955 roku rozpoczęto tworzenie nowej maszyny. Antonow Oleg Konstantinowicz, którego zdjęcie zostało następnie wydrukowane we wszystkich publikacjach prasowych, zasugerował sekretarzowi generalnemu stworzenie czterosilnikowego samolotu. Statek według jego pomysłu mógłby występować w dwóch wersjach: towarowej i pasażerskiej. W efekcie powstał An-10, zdolny do szybkiego latania, lądowania i startu ze śnieżnego pasa. W 1962 Antonow obronił pracę magisterską w Moskiewskim Instytucie Lotniczym i otrzymał tytuł doktora nauk technicznych. W tym samym okresie został członkiem-korespondentem Akademii Nauk Ukrainy.

Tworzenie "pszczoły"

Inżynier Oleg Antonow był dobrym specjalistą. Przedstawione w artykule zdjęcia projektanta pokazują jego wielkie osiągnięcia w dziedzinie transportu lotniczego. Jako profesjonalista zawsze miał świadomość, że tak wielki kraj jak Związek Radziecki pilnie potrzebuje małego…samolot, który może wzbić się w przestworza, pod warunkiem, że nie ma pasa startowego. Ta myśl ostatecznie doprowadziła do stworzenia maszyny o nazwie Pszczoła. Później doczekała się modyfikacji: An-14 i An-28. Samolot miał tylko 11 miejsc.

Nowy krok w budowie samolotów

Następnym pomysłem Biura Projektowego Antonov był teraz dobrze znany An-22 Antey. To właśnie ten samolot stał się w tym czasie pierwszym na świecie samolotem szerokokadłubowym. Pod względem gabarytów znacznie przewyższał wszystko, co w tamtym czasie powstało na planecie. Dlatego jego stworzenie wymagało wprowadzenia innowacyjnych rozwiązań technologicznych i konstrukcyjnych, a także przeprowadzenia ogromnej liczby eksperymentów.

Praca radzieckiego zespołu została doceniona na międzynarodowej wystawie w Paryżu i nazwana sensacją w światowym przemyśle lotniczym. Pierwsze loty nowości potwierdziły jej ekskluzywność. Jednostka wielokrotnie udowodniła swoją wyjątkowość, z łatwością dostarczając na Daleką Północ różnego rodzaju sprzęt dla przemysłu naftowego i gazowego. Zadowoleni byli również wojskowi: otrzymali potężny samolot, który pomaga rozwiązać wiele ich problemów i pytań. Ostatnim rozwojem życia Antonowa był An-124 Rusłan. Na tej maszynie ustanowiono ponad 30 rekordów świata. W sumie biuro projektowe pobiło światowe osiągnięcia w przemyśle lotniczym ponad 500 razy.

Prywatne życie

Antonow Oleg Konstantinowicz, dla którego jego żona była nadzieją i wsparciem, kobiety zawsze lubiły. Projektant samolotu nigdy nie pozwalał sobie na niechlujny wygląd, byłdobitnie inteligentny i uprzejmy dla przedstawicieli płci przeciwnej, prowadził zdrowy tryb życia i był młody duchem. Głównie z tego powodu miał za sobą trzy małżeństwa. Wszyscy zostawili dzieci. Co zaskakujące, bez problemu potrafił utrzymywać przyjazne, ciepłe stosunki ze wszystkimi małżonkami, a jego spadkobiercy nigdy nie rozwiązali relacji między sobą. Nawiasem mówiąc, niezwykły fakt: jego trzecia żona, Elwira Pawłowna, była od niego o 31 lat młodsza.

Legendarny inżynier zmarł 4 kwietnia 1984 r. Pogrzeb odbył się 6 czerwca. Ogromna liczba zwykłych ludzi przybyła, aby poprowadzić legendarnego człowieka w jego ostatnią podróż. Pochowali Antonowa na cmentarzu Bajkowym.