Samolot TU-134: specyfikacje

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Jeden z legendarnych sowieckich samolotów wystartował w 1963 roku.

Tworzenie samolotu

Początek lat sześćdziesiątych charakteryzował się zmianą pokoleń technologii lotniczej. Przejście od pasażerskich samolotów tłokowych do samolotów odrzutowych wymagało stworzenia nowych maszyn, które rozszerzają możliwości komunikacji lotniczej. Ponadto zwiększona mobilność ludności oraz rozwój gospodarki stworzyły duże zapotrzebowanie na usługi transportu lotniczego.

Najbardziej poszukiwanymi obszarami były te opanowane już przez lotnictwo tłokowe, które według współczesnej klasyfikacji należą do krótkodystansowych. To właśnie tę niszę musiał zająć odrzutowy samolot pasażerski TU-134.

Układ ogólny

Projekt został opracowany w biurze projektowym Tupolewa na podstawie wcześniej wdrożonych modeli. Bogate doświadczenie w projektowaniu dużych wojskowych, transportowychi cywilne samoloty zapewniły pomyślne zastosowanie rozwiązań projektowych i inżynieryjnych. W pracy wykorzystano backlog wcześniej zaprojektowanych maszyn. Wprowadzili do samolotu TU-134 właściwości techniczne, które zapewniły wieloletnią pomyślną służbę.

Jednocześnie samolot okazał się innowacyjny pod wieloma względami. Pojemność samochodu wahała się od sześćdziesięciu do osiemdziesięciu osób, w zależności od układu. Wagony z podziałem na klasy używane na liniach międzynarodowych miały mniej pasażerów.

Do celów krajowych zaprojektowano kabiny bez klas pasażerskich, które mogą pomieścić osiemdziesiąt osób. W zależności od modyfikacji masa samolotu TU-134 wahała się nieco w zakresie od czterdziestu siedmiu do czterdziestu dziewięciu ton.

Silniki

Dwa opracowane w kraju silniki turboodrzutowe zostały umieszczone w części ogonowej. Taka pozycja gondoli idealnie odpowiadała potrzebie startu z nieutwardzonych i słabo wyposażonych lotnisk, zapobiegając przedostawaniu się ciał obcych do wnętrza silników. Ciąg każdego silnika osiągnął siedem ton, co umożliwiło start z krótkich pasów startowych.

W przyszłości silniki zostały ulepszone i wymienione podczas remontu. Prędkość przelotowa samolotu TU-134 osiągnęła osiemset pięćdziesiąt kilometrów na godzinę na silnikach pierwszej wersji. Wraz z instalacją zmodyfikowanych bloków energetycznych wzrosła o czterdzieści kilometrów na godzinę.

Dziwny dźwiękSilnik TU-134, bliski narastającemu gwizdkowi, przyczynił się do dużego uznania popularnego samolotu. Ogólny poziom hałasu wytwarzanego przez silniki podczas startu i wznoszenia był bardzo wysoki. Ta okoliczność doprowadziła do problemów z eksploatacją samolotów na zagranicznych lotniskach po zaostrzeniu przepisów dotyczących zanieczyszczenia akustycznego.

Rozwój modelu

Samochód był bardzo udany. Samolot TU-134 wykazał najwyższy potencjał modernizacyjny i niezawodność. Wrażenie zrobiły również parametry operacyjne lotu. Ograniczenia nałożone na samolot TU-134 w zakresie wiatru bocznego i czołowego podczas startu i lądowania okazały się jednymi z najmniej istotnych dla samolotów tej klasy. Ta właściwość maszyny pozwoliła znacznie poprawić regularność lotów.

Dużym mankamentem pierwszych modeli TU-134 był brak odwracacza ciągu silnika, co znacznie wydłużało drogę hamowania samochodu. Aby zrekompensować niedobór, zastosowano spadochrony hamulcowe oraz hamulec aerodynamiczny. Rozwój maszyny umożliwił wyeliminowanie cech, które przeszły z początkowych etapów rozwoju lotnictwa odrzutowego.

Lider eksportu lotniczego

TU-134 okazał się bardzo popularnym samolotem nie tylko na trasach Związku Radzieckiego, ale także za granicą. Niemal od samego początku produkcji zaczął latać na zagraniczne lotniska. Udział TU-134 w międzynarodowej wystawie lotniczej 1969 w La Bourget również przyczynił się do poszerzenia świadomości tego samochodu. Samolot zademonstrował nie tylkopoziom rozwoju radzieckiego przemysłu lotniczego, ale także nowoczesne podejście do tworzenia cywilnej floty powietrznej.

Oprócz państw bloku sowieckiego maszyna była eksploatowana w wielu krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. W wielu przypadkach samoloty wchodziły w skład sił powietrznych państw importujących. Po rozpadzie ZSRR samochód nadal służył w transporcie lotniczym krajów WNP.

Długa wątroba lotnicza

Pierwsze samochody weszły do linii lotniczych w 1966 roku. Od tego czasu samolot jest w powietrzu. Teraz ten samochód pozostał tylko u prywatnych przewoźników obsługujących loty czarterowe. Ale jeszcze przed 2007 r. był częścią personelu linii lotniczych Rosji i WNP, wykonując regularne loty pasażerskie. Tym samym maszyna była używana zgodnie z jej przeznaczeniem przez ponad czterdzieści lat.

Oprócz przewożenia pasażerów na zwykłych liniach, wprowadzono modyfikacje, aby służyć wysokim urzędnikom państwowym. Deski te zostały wyposażone w dodatkowe elementy zwiększające komfort i bezpieczeństwo. Zainstalowano na nich specjalne rządowe systemy komunikacyjne.

Istniały także wojskowe modyfikacje samolotu TU-134, przeznaczone do szkolenia pilotów i nawigatorów lotnictwa wojskowego. Jedna z wersji, wyposażona w charakterystyczną owiewkę nosową, służyła do szkolenia pilotów bombowców dalekiego zasięgu.

W ciągu ponad dwudziestoletniej historii produkcji wyprodukowano prawie dziewięćset egzemplarzy maszyn o różnych modyfikacjach. Według tego wskaźnika samolot TU-134odnosi się do najbardziej masywnych próbek sowieckich samolotów pasażerskich.

Likwidacja

Poza technicznym i moralnym starzeniem się maszyny, zwiększony poziom hałasu elektrowni odegrał dużą rolę w zaprzestaniu jej użytkowania. Nowe standardy ICAO położyły kres wielu międzynarodowych trasach obsługiwanych przez samolot TU-134. Pozostałe obszary nie były w stanie zapewnić rentowności modelu i konkurencyjności z nowocześniejszymi samolotami producentów zagranicznych i krajowych.

Chociaż samolot był produkowany do 1987 roku, w 2008 roku nie był już używany w regularnych liniach lotniczych, zastępując go samolotami innych marek. Obecnie trwa wycofywanie maszyn tego modelu z innych struktur transportu lotniczego. Jednak czas zbiera swoje żniwo, a najmłodszy samolot tej marki ma już ponad dwadzieścia pięć lat. Ponad sto samolotów wciąż pozostaje w liniach lotniczych, ale koniec chwalebnej historii pierworodnego radzieckiego lotnictwa pasażerskiego jest tuż za rogiem.

Wypadki i incydenty

Długie lata, które TU-134 spędził w powietrzu, nie obyło się bez wypadków. Ale samolot nadal był uważany za niezawodną i bezpieczną maszynę. Wypadki samolotu TU-134 rzadko wiązały się z konstrukcją samej maszyny, jej podzespołów i zespołów.

Główna część tragedii była wynikiem splotu okoliczności lub czynnika ludzkiego. Samolot był eksploatowany w warunkach, w których wymagany poziom bezpieczeństwa lotów nie zawsze był przestrzegany nie tylko w ZSRR, ale również wkraje rozwijające się. Oprzyrządowanie maszyny spełniało standardy epoki, w której powstała i wymagało wysokich kwalifikacji oraz odpowiedzialności załogi i służb naziemnych.

Przez wszystkie lata eksploatacji TU-134, z przyczyn niezwiązanych z operacjami wojskowymi, stracono ponad sześćdziesiąt pięć samolotów, w których zginęło do półtora tysiąca osób.