Brązowy indyk: przegląd rasy

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Wielu rolników interesuje fakt, że hodowany przez nich ptak ma pozytywne cechy. Indyki rasy brązowej są najlepiej przystosowane do warunków środowiskowych w Rosji, a także szybko rosną. Przeczytaj o tej rasie w artykule.

Funkcje ogólne

Uważa się, że ojczyzną indyków jest Ameryka Północna i Środkowa. Indianie najpierw zaczęli udomowić te ptaki, a później przywieziono je do Europy.

Mówiąc ogólnie o gatunkach indyków, należy zauważyć, że należą one do rodziny obejmującej takie ptaki jak bażant, przepiórka i perliczka. To prawda, że bardzo różnią się od wymienionych przedstawicieli pod względem danych zewnętrznych.

Wśród wszystkich gatunków ptaków hodowlanych indyk jest największy. Szczególnie wyróżniają się przedstawiciele ras o szerokich piersiach - ich waga może sięgać dwudziestu kilogramów. Wiadomo, że wśród tych ptaków są rekordziści: niektóre osobniki osiągnęły nie tylko trzydzieści, ale także czterdzieści kilogramów. Jednak hodowla tak dużych indyków jest nieopłacalna: zjadają za dużo paszy.

Klasyfikacjarasy

Ptaki te są powszechne w wielu krajach świata, na przykład we Francji i Rosji. Rasa indyka brązowego jest popularna wśród rolników. Istnieje kilka jego odmian, z których każda ma swoje zalety. Wśród nich:

• Indyk z brązu północnokaukaskiego.
• Brązowy indyk z szerokimi piersiami.
• Indyk z brązu moskiewskiego.

Indyk z brązu północnokaukaskiego. Opis

Ta rasa została wyhodowana w 1956 roku. Aby to zrobić, skrzyżowano brązowego indyka z szerokimi piersiami z indykiem żyjącym na terytorium Stawropola. To tutaj hodowcy wykonali swoją pracę.

Te ptaki są doskonale przystosowane do warunków środowiskowych, mają też wysoki poziom witalności. Od 9 miesiąca życia potrafią składać jaja. Są dość produktywne: jeden indyk może złożyć około ośmiu tuzinów jaj w sezonie, co uważa się za wysoki wskaźnik.

Jeśli chodzi o cechy zewnętrzne, ich ciało ma wydłużony kształt. Mają głęboką klatkę piersiową, ale nie jest szeroka. Pióra tych ptaków mają brązowy odcień i zielonkawy połysk. Pióra ogona i grzbietu ozdobione są paskiem w odcieniu brązu. Waga indyka wynosi średnio czternaście kilogramów, podczas gdy waga samicy tylko siedem.

Moskwa Brązowy Turcja

Przedstawiciele tej rasy są podobni do białych indyków moskiewskich. Mają te same cechy ciała i wydajności. Wszystkie różnice leżą na zewnątrzzobacz.

Brązowy indyk zawdzięcza swoją nazwę kolorowi czarnych piór. Białe paski znajdujące się na ogonie obszyte ciemnymi piórami. Białe indyki zewnętrznie odpowiadają nazwie ich rasy. Ich waga osiąga niższe wskaźniki, a ciało wydaje się bardziej zwarte i zaokrąglone. Dziób i pazury białych indyków są różowe, w przeciwieństwie do brązowych indyków.

Pod względem produktywności obie rasy mają wysoką produkcję jaj – każdy indyk może złożyć od 100 do 110 jaj rocznie. Ich mięso ma doskonały smak, dzięki czemu rasy te zyskały dużą popularność wśród hodowców drobiu.

Brązowe indyki z szerokimi piersiami. Opis rasy

Te ptaki są uważane za największych przedstawicieli swojego gatunku. Ich waga u samicy wynosi średnio od dziewięciu do jedenastu kilogramów. Masę samca mierzy się na piętnaście, a nawet osiemnaście kilogramów. Jeśli odpowiednio skomponujesz dietę tej rasy, brązowy indyk może osiągnąć wagę trzydziestu kilogramów.

Te ptaki mogą składać 120 jaj rocznie. Samice mają wyraźny instynkt macierzyński, dzięki czemu mogą wysiadywać jaja innych przedstawicieli ptaków. Nie zdziw się, jeśli rolnik zobaczy brązowego indyka z szerokimi piersiami wylęgającego się z jaj kaczych, gęsich lub kurzych.

Ta rasa została wyhodowana przez naukowców w Stanach Zjednoczonych Ameryki, dla których otrzymała drugie imię - indyk amerykański. W tym celu przedstawiciele czerniRasy angielskie zostały skrzyżowane z dzikimi indykami amerykańskimi. Teraz hodowcy używają go do hodowli nowych ras ptaków.

Charakterystyka zewnętrzna

Indyk z brązu, którego wygląd opisujemy w tym artykule, to majestatyczny i dumny ptak. Przedstawiciele rasy ptaków o szerokich piersiach mają lekko wydłużone ciało o owalnym kształcie. Ich silne nogi są szeroko rozstawione, a klatki piersiowe naprawdę szerokie.

Co kołysze kolor, główna część upierzenia jest ciemna, ale zmieszana z miedziano-brązowymi piórami na grzbiecie i klatce piersiowej. Ogon samca wygląda jak wachlarz, ozdobiony ciemnym paskiem lub odwrotnie, brązowym odcieniem. Samice nie mają pięknego ogona, ale mogą pochwalić się białym obszyciem i plamami na piórach znajdujących się na szyi i grzbiecie, podczas gdy samce ich nie mają lub są ubarwione na czarno.

Pielęgnacja i konserwacja

Brązowy indyk, którego zdjęcie przedstawiono w tym artykule, jest bardzo kapryśny w młodym wieku. Jednak w miarę wzrostu jego potrzeby maleją i wkrótce może łatwo dostosować się do każdych warunków środowiskowych (poza temperaturami, które przybierają wartości ujemne). To, jak dbają o indyki w pierwszych tygodniach ich życia, zależy od ich rozwoju, zdrowia, inwentarza.

Pisklęta są bardzo ciepłolubne. Konieczne jest utrzymywanie stałej temperatury w miejscu zamieszkania około 33 stopni, stopniowo obniżając ją do 30 (o dziesięć dni życia), a następnie do 22 stopni (o miesiąc życia).

Bdzienny wiek indyków musi być trzymany w przestronnym pojemniku wyłożonym słomą, sianem lub trocinami. Na gazetach, papierze i kartonie będzie im bardzo trudno się poruszać, ponieważ jest ślisko, a nogi rozsuną się. Małe indyki są bardzo podatne na przeciągi. Konieczne jest wykluczenie jakiegokolwiek powiewu wiatru, jeśli ktoś chce uratować cały inwentarz.

Ważne jest, aby pisklęta trzymać w przestronnych pojemnikach i pomieszczeniach: dla prawidłowego rozwoju ich nóg muszą dużo się ruszać. Ponadto silniejsze indyki mogą deptać słabych krewnych. Idealna gęstość to czterdzieści lub pięćdziesiąt piskląt na metr kwadratowy. Kiedy dorosną, konieczne jest zwiększenie przestrzeni lub ich posadzenie. Należy umyć ich miejsce zamieszkania, oczyścić je z odchodów, a także resztek jedzenia.

Musisz obserwować, jak zachowują się pisklęta. Jeśli niektóre z nich są opóźnione w rozwoju i po prostu zachorują, należy je przenieść w inne miejsce, trochę lepiej nakarmić i oczywiście leczyć. Ważne jest, aby dieta indyków obejmowała produkty takie jak beztłuszczowy twarożek, jajka na twardo, groszek i fasola, produkty mleczne i ryby. Pamiętaj, aby dać im świeże warzywa.

Indyki brązowe, które zawsze są dobrze oceniane, muszą być karmione dwa razy dziennie. Jednak młode pisklęta nie powinny być ograniczane: muszą mieć zawsze dostęp do wody i pożywienia, aby mogły się prawidłowo rozwijać i być zdrowe. Aby mieć pewność, że nie zachorują, przed ukończeniem drugiego roku życia należy podać im serię szczepień ochronnych.tygodni.

Wady i zalety rasy

Zanim zaczniemy mówić o zaletach tej rasy indyków, należy wspomnieć o jej wadach. Indyk z brązu, czyli indyk z szeroką klatką piersiową, był hodowany przez hodowców do konserwacji przemysłowej. Dlatego hodowcy decydujący się na hodowlę tych ptaków muszą zadbać o to, by przedstawiciele tej rasy mieszkali w klatkach lub szopach. W żadnym wypadku nie powinny być trzymane na pastwisku.

Wyliczanie zalet tych przedstawicieli ptaków należy rozpocząć od tego, że mają wysokie wskaźniki produkcji jaj, sięgające 120 jaj rocznie. Ich wytrzymałość jest bardzo dobra. Łatwo dostosowują się do każdych warunków środowiskowych. Są spokojne i szybko rosną. Poza tym są tu bardzo duże indyki i indyki. Wyróżniają się również pięknem upierzenia i są wysoko cenione za swoje właściwości dekoracyjne.

Ich mięso jest dietetyczne. Prawie połowa tuszy to część mięśniowa. Osiemdziesiąt procent ich całkowitej masy ciała to delikatne mięso, a tylko osiem procent to tłuszcz. Jaja indycze są łatwe do rozpoznania: osiągają duże rozmiary, są pomalowane na ciemny kremowy odcień z drobinkami.

Wszystkie cechy tej rasy jako całości są wykorzystywane w hodowli nowych gatunków i ulepszaniu istniejących ras indyków.