Pavlovskaya HPP to najpotężniejsza elektrownia wodna w Baszkirii

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Pavlovskaya HPP stoi nad rzeką Ufa, w pobliżu wsi Pavlovka, w dzielnicy Nurimanovskiy w Baszkirii. Jest to największa elektrownia wodna w Baszkirii. Obecnym właścicielem stacji jest Bashkir Generating Company. Głównym zadaniem Pavlovskaya HPP jest pokrycie szczytowych obciążeń w systemie energetycznym Republiki Baszkirii. W kwietniu 2015 roku stacja otrzymała status zakładu produkcyjnego Elektrociepłowni Priufimskaya.

Historia elektrowni w Pawłowsku

Zatwierdzenie przez Ministerstwo Energii zlecenia na opracowanie projektu stacji na rzece. Ufa odbyła się 9 maja 1945 roku, budowę obiektu rozpoczęto w 1950 roku. W budowę stacji zaangażowani byli najlepsi specjaliści - inżynierowie hydrauliki, którzy pracowali na budowach kompleksu Wołga-Don, nowosybirskiego kompleksu hydroelektrycznego, Dnieprostroju i wielu innych. W tamtych latach Pavlovka rozrosła się z wioski liczącej 40 mieszkańców do dużej osady roboczej, liczącej ponad 12 tysięcy osób.

Zbudowanie elektrowni Pavlovskaya HPP i jej kompleksu hydroelektrycznego zajęło 10 lat. Budowę ukończono ostatecznie w 1960 r., wypełniającZbiornik powstał w 1959 roku i trwał do 1961 roku. Stacja dała swój pierwszy prąd 24 kwietnia 1959 r., kiedy to uroczyście uruchomiono I agregat hydrauliczny.

Funkcje i funkcje

Wyjątkowość Pavlovskaya HPP i jej zbiornika determinują złożone warunki geologiczne obszaru, na którym się znajdują. Elektrownia wodna Pavlovskaya była pierwszym doświadczeniem w sowieckiej praktyce budowy tamy i elektrowni na wapieniu, podziurawionych krasowymi pustkami i pęknięciami. Aby zapobiec omijaniu przez wodę tamy i wzmocnić budowle hydrotechniczne, wykopano dwie głębokie na 200 metrów sztolnie, do których wpompowano wiele metrów sześciennych betonu. Tutaj po raz pierwszy w ZSRR zapora i teren elektrowni zostały połączone w jedną konstrukcję.

Elektrownia wodna Pavlovskaya składa się z 5 głównych elementów:

• 41,4 metra wodoszczelna betonowa zapora przelewowa wraz z samą elektrownią;
• lewobrzeżny nasyp żwirowo-gruntowy zapora o wysokości 20 metrów;
• kanał centralny wypełnia tamę o wysokości 43 metrów z betonowym rdzeniem, wzdłuż którego położono przejazd samochodowy;
• jednokomorowa śluza okrętowa, która działa również jako przelew;
• kanał odpływowy.

Dzisiaj moc Pavlovskaya HPP wynosi 201,6 MW, średnia roczna produkcja energii to 590 milionów kW/h. W maszynowni stacji znajdują się 4 agregaty hydrauliczne wyposażone w turbiny z łopatkami obrotowymi wykonane w Charkowskiej Fabryce Turbin w 1958 roku. Turbiny napędzają generatory trójfazowe o mocy 50,4 MW, wyprodukowane w ówczesnej leningradzkiej fabryce Electrosila w 1957 roku. Hydroelektrownie stacji są w stanie osiągnąć pełną wydajność w 4 minuty od momentu uruchomienia i całkowicie zatrzymać się w tym samym czasie.

Zbiornik Pawłowski

Konstrukcje elektrowni wodnej Pavlovskaya tworzą zbiornik kanałowy na rzece Ufa o długości ponad 150 kilometrów i maksymalnej szerokości 1,75 kilometra. Maksymalna głębokość zbiornika to 35 metrów, średnia to prawie 12 metrów. Powierzchnia zbiornika to 116 mkw. kilometry, całkowita objętość - 1,41 metra sześciennego. kilometrów, normalny poziom utrzymania wynosi 140 metrów. Oprócz obracania turbinami elektrowni zaopatruje w wodę pitną miasta Ufa i Błagowieszczeńsk.

Zbiornik reguluje dzienne, tygodniowe i sezonowe przepływy rzeki Ufa wraz z dopływami. Jego napełnianie odbywa się wiosną i kończy na początku maja. Zbiornik pochłania prawie 16% całkowitego wiosennego przepływu rzeki. Skumulowana masa wody zaczyna być wykorzystywana w styczniu i trwa do następnej wiosny. Średnie roczne wahania poziomu w zbiorniku wynoszą 11 metrów.

Lód na zbiorniku Pavlovsk utrzymuje się od listopada do maja, innym razem jest spławny. Przeważnie zbiornik służy jako droga wodna do dostarczania towarów do odległych obszarów Baszkirii.

Aktualizacja stacji

Dzięki staraniom Bashkir Generating Company w 1999 roku rozpoczęła się poważna modernizacja sprzętu. Dzięki wymianieizolacji stojana generatora starej na termoaktywną moc bloków wzrosła z 41,6 do 50,4 MW. Instalacja tyrystorowych układów wzbudzenia generatorów i automatyczne sterowanie urządzeniami wytwarzającymi dodała Pavlovskaya HPP do listy najbardziej zautomatyzowanych elektrowni wodnych w Rosji.

Prowadzone były również prace mające na celu wzmocnienie konstrukcji hydrotechnicznych. Przebudowa dotknęła tamy i kanału dywersyjnego, co zwiększyło współczynnik stabilności całego kompleksu hydroelektrycznego.

Życie stacji, określone w projekcie, trwało 100 lat. Zmiany wprowadzone podczas przebudowy sugerują, że Pavlovskaya HPP ma teraz możliwość pracy półtora raza dłużej niż planowano.