Fabryka Trinity. Przemysł tekstylny w Rosji

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Trinity Worsted Factory jest jednym z najlepszych krajowych przedsiębiorstw tekstylnych. Przeprowadzona w latach 2000-tych szeroko zakrojona modernizacja umożliwiła przejście z produkcji sukna wojskowego na produkcję wysokiej jakości gładkich tkanin wełnianych oraz dziewiarskich przędz wełnianych. Siedziba firmy znajduje się w mieście Troick pod Moskwą.

Tajemnica Fundacji

Fakt, że fabryka w Troicku jest jednym z najstarszych rosyjskich przedsiębiorstw w przemyśle tekstylnym, nie budzi wątpliwości. Jednak lokalni historycy i historycy nie zgadzają się, kiedy został założony. Według oficjalnego stanowiska umieszczonego na tablicy pamiątkowej przy wejściu, data powstania manufaktury to rok 1797.

W tym samym czasie odnaleziono dokument z 1751 r., w którym właściciel ziemski Jakow Jewreinow otrzymał zgodę cesarzowej Elżbiety I na budowę fabryki na własny koszt. Nawiasem mówiąc, manufaktura była wymieniana niejednokrotnie na liście fabryk w prowincji moskiewskiej zarówno w 1773, jak iw 1776 roku. Ale to nie jest wspomniane w późniejszych listach. Tak więc wiek fabryki Troitskaya może byćprawie pół wieku starszy niż konwencjonalny.

Stawanie się

Należy wyjaśnić, że do początku XIX wieku była to niewielka, lokalna produkcja przędzalnicza, składająca się z kilku maszyn. Jego rozwój rozpoczął się w XIX wieku: historycy przypisują temu okresowi wygląd stołecznych budynków warsztatowych i tamy na rzece Desna.

W połowie XIX wieku kupcy prochorowscy kupili manufakturę. Jak powiedzieliby dzisiaj, stał się częścią „gospodarstwa”, w skład którego weszły jeszcze dwie fabryki – we wsi Łaptewo i mieście Naro-Fominsk. Najpierw na prawym brzegu rzeki Desny wybudowano aparaturę, budynki przędzalnicze i farbiarnię. W tym samym czasie wybudowano obszerny magazyn, barak do życia ludzi pracy oraz dom rzemieślniczy.

Fabryka Troicka była przędzalnią papieru. Zapora wyposażona była w koło wodne, które wprawiało w ruch mechanizmy robocze krosien i innego sprzętu. Na przykład do impregnacji nici klejem użyto klejarki. Następnie energia koła została zastąpiona parą, a następnie energią elektryczną.

Okres przedrewolucyjny

W 1865 r. fabrykę czekały znaczące zmiany. Nowy właściciel z Niemiec Eduard Kupfer postanowił zmienić profil swoich produktów. Zamiast tkanin bawełnianych uruchomiono produkcję bardziej poszukiwanego produktu, sukna wojskowego. Powiązania rządowe umożliwiły pozyskanie lukratywnych zamówień, które gwarantowały stabilne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, pomimo ewentualnych załamań gospodarczych. Wełna do filcowania kupowana była od tamtejszych gospodarstw rolnychhodowla owiec w Rosji była dobrze rozwinięta.

W ciągu zaledwie kilku lat liczba pracowników przekroczyła 400, co wskazuje na dużą skalę produkcji. Dużo uwagi poświęcono edukacji. W 1877 roku Kupfer zorganizował pracę szkoły. Według danych archiwalnych w pierwszym roku akademickim studiowało tu 12 dzieci rzemieślników i robotników oraz 18 dzieci z okolicznych wsi. Następnie ich liczba gwałtownie wzrosła. Pod koniec XIX wieku asortyment fabryki czesankowej Troicka poszerzył się dzięki rozwojowi produkcji serwetek, sukna i przędzy.

W 1890 roku firma została przejęta przez producenta Risch. Do 1914 roku zespół składał się z pół tysiąca pracowników, a wydajność osiągnęła około 500 000 metrów szorstkiego materiału i ponad 160 ton wełnianej przędzy.

Pierwsze lata władzy sowieckiej

Walka rewolucyjna nie ominęła fabryki Trinity. W przedsiębiorstwie działały komórki bolszewików, mieńszewików i zielonej gwardii. Często wybuchały konflikty. Ostatecznie ze względu na różnice ideologiczne, brak surowców i paliwa prace wstrzymano.

Na początku lat dwudziestych, gdy ogólna sytuacja się poprawiła, wznowiono produkcję. 350 pracowników obsługiwało 60 krosien. W celu przyciągnięcia siły roboczej rozpoczyna się budownictwo mieszkaniowe. Do 1927 r. zespół liczył już 800 osób, wzniesiono 20 domów, a ludność osiedla robotniczego przekroczyła 1500 osób.

Jednak asortyment fabryki był ubogi. Na przykład w 1940 roku tylko jeden rodzaj materiału i jedenOdmiana Cheviot (puszysta gęsta wełniana tkanina). Z początkiem wojny zespół przestawił się na produkcję materiału do szycia płaszczy. W 1946 rozpoczęto odbudowę, wymieniono wyposażenie. Główną działalnością była produkcja cienkich serwetek. Uszyte tu również: peleryny, czapki, czapki, szaliki, rękawiczki, skarpetki itp.

Dalszy rozwój

Kolejna modernizacja produkcji rozpoczęła się w latach 70-tych. Fabryka została przeorientowana na produkcję wyrobów czesankowych, głównie czesanej taśmy zgrzebnej. W tym czasie przedsiębiorstwo stało się jednym z liderów przemysłu tekstylnego w Rosji. Populacja Troicka również wzrosła, osiągając 20 000 mieszkańców. 23 kwietnia 1977 r. osiedle robotnicze zostało przekształcone w miasto.

Wraz z upadkiem ZSRR spadł popyt na tradycyjne produkty. Kierownictwo stanęło przed zadaniem dywersyfikacji produkcji, znalezienia tych nisz, które pozwolą na utrzymanie fabryki. Rozwiązanie zostało znalezione - to włóczka. Troitsk Worsted Factory stopniowo zdobywała zaufanie konsumentów, stając się ostatecznie liderem w tym segmencie. Nawiasem mówiąc, 90% produktów sprzedawanych jest na rynku krajowym.

Produkty

Dziś firma oferuje nici do maszynowego i ręcznego dziania różnego typu i koloru z materiałów takich jak:

• wełna owcza;
• włosy wielbłądzie;
• moher;
• wełna z alpaki;
• angora;
• wełna merynosów;
• merceryzowana bawełna;
• włókno bambusowe;
• koza puchowa;
• bielizna;
• akryl, nylon, lyocell, kapron, wiskoza, poliamid, lycra.

Oczywiście to nie jest cała gama. Spółka akcyjna oferuje również:

• wełna do filcowania;
• wełna na szpulkach;
• pościel;
• taśma czesana;
• poduszki, koce;
• szale wełniane;
• okucia.

Technolodzy i projektanci przedsiębiorstwa starają się podążać za aktualnymi trendami rynkowymi i szybko wprowadzać nowe SKU produktów. Jakość wejścia (surowców) i wyjścia (produktów gotowych) jest kontrolowana przez laboratoria fabryczne.

Oddział

Od 2011 r. Fabryka Pierwotnego Przetwórstwa Wełny w Borsku (BFPOSH) jest spółką zależną. Umożliwiło to zbudowanie kompletnej linii do przetwarzania przychodzących surowców, od wełny do prania do uzyskania gotowego produktu.

BFPOSH posiada 3 warsztaty produkcji głównej - surowcowej, sortowniczej, myjącej - oraz produkcji pomocniczej (kocioł parowy, oczyszczalnie, pompa wodna, wydziały remontowe, magazyny) o łącznej powierzchni 15 000 m 2. Firma przetwarza wszystkie rodzaje wełny owczej: delikatna merino, drobnomieszana, średnio drobna Tsigai, mieszaniec, mieszaniec, średnio-mieszanka, pół-gruba i gruba.