Co to są sieci dryfujące, wędkarstwo dryfujące

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Wędkarstwo dryfujące to połowy prowadzone przez dryfujących - statki rybackie. Statek dryfuje z prądem i wiatrem wraz z bardzo długą siecią, tzw. rzędem dryfującym, czyli sieciami pływającymi, tworzącymi jeden układ. Długość sieci może sięgać 50 km. Te sieci łapią poruszające się ryby. Zapotrzebowanie na pławnice pojawiło się w związku z koniecznością połowu niektórych gatunków ryb, które są rzadko hodowane. W ten sposób łowią tuńczyka, łososia, makrelę i śledzie.

Cechy sieci

Dryf (lub gładkie) to tkanina sieciowa, której ryba nie uważa za przeszkodę, dlatego mocno naciąga oczka, mocno w nie zaplątując się bez możliwości ucieczki. Prostokątne oddzielne sieci o wysokości 10-12 mi długości 30 m są ze sobą połączone w jednej kolejności dryfującej, której podstawą może być lina prowadząca, a boje i pływaki wspierają ten system na danej głębokości. Sieci dryfujące są używane do przemysłowego połowu dryferów.

Użyte materiały

Zdolność do chwytania sprzętu zależy od wieluczynniki, w tym materiał i grubość nici, wielkość komórek, kolorystyka, lądowanie tkaniny na nawinięciach. O ile wcześniej stosowano nici roślinne, w tym bawełniane z nici skręcanej, to obecnie najczęściej stosuje się trwalsze i chwytliwe sieci rybackie z nylonu, a także nylonu, amylanu i tym podobnych wykonanych z włókien sztucznych.

Siatki wędkarskie wykonane z żyłki (żyłki), tzw. sieci żyłkowe, wykazują wysoką skuteczność. Główną zaletą tych kół zębatych jest ich przezroczystość. Nawet w świetle dziennym łowność w czystej wodzie jest bardzo wysoka, a dobrze wybarwione sieci wykonane z innych materiałów mogą odstraszyć ryby. Ponadto mają większą sztywność niż nici skręcane, dzięki czemu siatki są wyprostowane i zapobiegają splątaniu i zabrudzeniu siatek. Chociaż sztywność sprawia, że są trochę trudniejsze w obsłudze i zwiększają objętość, wymagając więcej miejsca na pokładzie.

Konstruktywne rodzaje siatek

Zgodnie z ich budową, sprzęt wędkarski może być jednościenny, dwuścienny lub trójścienny. Ostatnie dwa gatunki są również nazywane „putankami”. Najskuteczniejsze są sieci rybackie trójścienne, składające się z trzech tkanin sieciowych. Na zewnątrz znajdują się płótna o dużych oczkach zwane ciętymi (ryazhy, cięte), a pośrodku znajduje się mniejsza drobina (del). Wszystkie trzy płótna są posadowione na tych samych skosach, ale część ma dużą długość i znajduje się między warstwami zewnętrznymi ze znacznym luzem. Przechodząc przez nacięcie, ryba zaplątuje się w drobinki, wpadając do siatkowego worka. Te dwuścienne składają się z dwóch płócien o różnych rozmiarach oczek i są skuteczne, gdy dokładnie wiadomo, z której strony pochodzi ryba.

Do łowienia w dryfie najczęściej używa się sieci kapronowych wykonanych z monofilamentu lub nylonu. Zbiórki są również brane kapronem. Najskuteczniejsze są siatki trójścienne gładkie.

Rodzaje budowy zleceń włóczęg

Sieci można łączyć ze sobą na różne sposoby. Można wyróżnić trzy główne typy: proste, z górnym lub dolnym liderem. Małe, proste formacje mogą być używane w pasie przybrzeżnym, ale na pełnym morzu potrzebna jest bardziej niezawodna konstrukcja, dlatego stosuje się formacje z liderami, aby zapewnić integralność porządku i zwiększyć niezawodność.

Łatwe zamówienie

W przypadku małego rzędu włóki, czasami kilka oddzielnych sieci jest po prostu połączonych szeregowo ze sobą za pomocą dolnych i górnych uchwytów. W ten sposób uzyskuje się prosty porządek włóczęgi. Używany jest w jeziorach i obszarach przybrzeżnych morza przez małe łodzie. Najczęściej obejmuje tylko 15-20 sieci, ale gdy zajmują więcej, to na ogół nie przekraczają 1-1,5 km.

Boje są przymocowane do lin, które utrzymują porządek na powierzchni. Pożądany horyzont ustawia się, dostosowując długość linii. Od dołu waży się siatkę, umieszczając ładunek w dolnym zaznaczeniu. Po obu stronach rzędu znajdują się również ottuga. Są przymocowane z przodu stoperem - liną, która biegnie bezpośrednio do statku, a z tyłupodłączony do końca sygnalizatora - lina przymocowana do sygnalizatora. Ta latarnia (latarnia lub proporzec przymocowana do obciążonej boi) pokazuje, gdzie kończy się zamówienie.

Zorganizowanie takiego zamówienia jest łatwe, ale nie nadaje się do długich sieci, a tym bardziej do użytku na pełnym morzu. Napięcie sieci podczas dryfu jest bardzo duże, dlatego przy takiej organizacji porządek może zostać zerwany ze statku lub zostanie zniszczony.

Powołanie lidera

Aby znacznie zmniejszyć ryzyko zerwania stosuje się tzw. przypon - grubą linę, do której na całej długości przymocowany jest porządek. Łowienie obejmuje integrację do 100-150 sieci. Naciąg dryfujący spoczywa na niezawodnym liderze, a nie na samych sieciach. Oddzielne siatki są przymocowane nie tylko do siebie, ale także do przyponu, co również wzmacnia konstrukcję.

Sam lider można podzielić na trzy części: sam lider, koniec zatrzymujący (parking) do podłączenia do jednostki pływającej i koniec sygnalizatora do mocowania sygnalizatora. Okazuje się, że to przywódca przymocowany do statku, który trzyma sieć. Końcówka postojowa jest tak mocna, jak to tylko możliwe. Jego długość może sięgać 200-500 m, co zależy nie tylko od głębokości, na jaką tonie zamówienie, ale także od stanu morza i siły wiatru.

Przy wyborze siatek pchnięcie jest wykonywane dla lidera. Pozwala to zmechanizować proces produkcji. Ponadto stosowane są automatyczne urządzenia, które kontrolują napięcie przyponu, w razie potrzeby odpowietrzaj go, aby zmniejszyć nadmierne napięcie.

Cechy lidera

BW zależności od techniki połowu i rodzaju jednostki, wymagana długość linek streamerowych jest tak dobierana, aby wygodniej było dobierać sieci dryfujące: przypon wybierany jest przez malgoger, a sieć musi dotrzeć do określonego miejsca na pokładzie, streamery powinien po prostu zapewnić odpowiednią odległość. Na małych jednostkach wynosi tylko 1,5-2 metry, a na dużych jednostkach może osiągnąć 10 m.

Ze względu na to, że naprężenie przyponu zmniejsza się wraz z odległością od jednostki pływającej do latarni, często przypon jest wykonany z kompozytu, co zmniejsza grubość liny. Dodatkowo obniża to koszt zamówienia i zmniejsza wagę zamówienia. Aby jednak zapobiec zwisaniu pod koniec sieci z powodu spadku napięcia, czasami do latarni dodaje się pływające kotwice lub zmienia się odległości między bojami.

Zamów z dolnym liderem

Aby zorganizować porządek z dolnym liderem, oddzielne pławnice są łączone w jedną całość również na górne i dolne łapy, ale jednocześnie lider idzie pod sieciami przez cały czas trwania zamówienia. Połączona jest z siatkami za pomocą liny prowadzącej za pomocą szybko rozwiązujących się węzłów. Kolejność utrzymywana jest przez boje, które są przymocowane linkami streamerowymi na styku sieci lub do górnej selekcji. Głębokość zanurzenia siatek zależy od długości linek. Dodatkowe obciążniki poniżej nie są wymagane, ponieważ sam lider służy jako ładunek, napinając siatki.

Stosuj tę kolejność na płytkich głębokościach, zanurzając sieci na 30-40 m. Jest wygodny w użyciu. Do znakowania i wyboru zamówienia musisz pracować tylko z linkami prowadzącymi, bez kłopotów z ciężarkami.

Najwyższe zamówienielider

Jeśli konieczne jest łowienie na dużych głębokościach, częściej stosuje się kolejność z górnym przyponem. W tym przypadku przechodzi przez sieci. Przymocowane są do niej przykrycia boi, czasami osiągające długość ponad stu metrów. Między sobą boje są połączone liną przewodzącą, co ułatwia pobieranie próbek. Liny prowadzące są połączone z górną linią lub uchami siatek. Na dolnych zbiórkach trzeba dodać obciążenie w postaci obciążników żeliwnych.

Praca z tym rozkazem jest trudniejsza niż użycie dolnej prowadnicy, ponieważ konieczne jest zorganizowanie załadunku, a prowadzenie boi wymaga dodatkowej uwagi. Jednak takie łowienie pławnicą jest koniecznością podczas łowienia na dużych głębokościach. W takim przypadku dolny przypon może podczas holowania lub nawet ciągnięcia nawijać sieci wokół siebie, dlatego nie jest używany. Oprócz zalet górnego przyponu można też dodać tłumienie szarpnięć bojami, dzięki czemu sieci będą spokojniejsze. Minusem jest ryzyko rozdzielenia się boi na duże fale.

W rzeczywistości, czasami używane są różne porządki głębokości, aby dokładnie określić, gdzie ta lub inna ryba się znajduje. Aby to zrobić, często twórz połączone typy zamówień.

Szkoda spowodowana używaniem sieci dryfujących

W niektórych regionach połowy komercyjne przy użyciu pławnic są zabronione. Nie jest więc używany na Północnym Pacyfiku w celu zachowania zasobów niektórych gatunków ryb. Połowy przy użyciu pławnic na dużą skalę są zabronione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na otwartych wodach oceanów. W takich sieciach dozwolone są naukowe połowy, ale tookazja jest często niewłaściwie wykorzystywana. Nie ma jeszcze całkowitego zakazu połowów przy użyciu pławnic, ale skrócone terminy i pewne ograniczenia dotyczące tego rodzaju połowów zostały już ustalone.

W sieciach dryfujących często znajdują się ssaki morskie i ptaki morskie, które giną w tym procesie. Liczby są po prostu zniechęcające. Tak więc tylko na Dalekim Wschodzie w rosyjskiej strefie ekonomicznej rocznie umiera z tego powodu ponad 100 tysięcy ptaków i 2,5 tysiąca ssaków. A sama populacja łososia spada.

Kolejnym poważnym zagrożeniem jest postawa samych rybaków. Często w ten sposób łowi się łososia sockeye - najcenniejszego z łososia, podczas gdy resztę ryb, w tym młodociane łososie sockeye, inne gatunki łososi, łosoś różowy i kumpel, po prostu wyrzuca się za burtę. Taka zmiana klasyfikacji bezcelowo niszczy ogromną liczbę ryb, co jest naruszeniem zasad połowów.