Instalacja linii kablowej. Metody układania linii kablowych

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Organizacja sieci zasilających wiąże się z realizacją szerokiego zakresu działań, w których układanie kabli odgrywa ważną rolę. W prace nad infrastrukturą elektryczną zaangażowane są różnorodne technologie i metody. Od pracowników wymaga się nie tylko fizycznego zainstalowania punktów odniesienia z liniami, ale także wybrania optymalnych konfiguracji instalacji, które zwiększą żywotność obiektu. Do tej pory układanie linii kablowych odbywa się na wiele sposobów - od układania kanałów podziemnych po mocowanie obwodu w specjalnych konstrukcjach. Każda opcja instalacji wymaga zgodności z określonymi normami i przepisami technicznymi.

Ogólna technologia instalacji linii kablowych

Operacje instalacyjne z przewodami zasilającymi ograniczają się głównie do fizycznego mocowania i organizacji systemów utrzymujących linie na miejscu. Powszechne są również pomocnicze środki techniczne, w tym podłączenie i zakończenie. Podłączanie przewodów do urządzeń elektrycznych odbywa się za pomocą tulejek kablowych, zakończeń i zacisków. Najważniejsze w tej części pracy jest prawidłowe porównanie rozmiaru okuć mocujących i samego kabla. Jakość operacji instalacyjnych jest równieżzależy od tego, jak dokładnie przeprowadzono wstępne przygotowanie materiału dla tych samych związków. Cięcie i zdejmowanie izolacji z końcówek drutu nie jest kompletne bez użycia specjalnych narzędzi, m.in. ściągaczy, przecinaków do drutu, szczypiec zaciskowych itp. Ponadto montaż linii kablowej może wiązać się z zastosowaniem ochronnych związków elektrochemicznych. Mogą to być preparaty uszczelniające, które zapewniają bariery izolacyjne. Zastosowanie takich materiałów w procesie pracy z okablowaniem wymaga staranności i przestrzegania technologii instalacji danego kabla.

Układanie kabla w wykopie

Jest to jedna z najczęstszych metod instalacji kabli i jest odpowiednia dla obszarów nieutwardzonych, gdzie istnieje również minimalne ryzyko fizycznego uszkodzenia linii. Układanie rozpoczyna się od wykopu, w którym zostanie zanurzony drut. Aby podziemne konstrukcje kablowe miały solidny fundament w dolnej części i nie zamarzały, technologia nakazuje wykonawcom stworzenie poduszki w postaci małego kopca. Może zawierać piasek, żwir czy tłuczeń - wysokość powłoki sięga średnio 10 cm.

Przygotowany kabel jest zanurzany w wykopie, a następnie izolowany specjalnymi uzwojeniami. W razie potrzeby oddzielne odcinki są łączone z oczekiwaniem wzmocnienia punktów zbieżności zbrojeniem pomocniczym. Jeśli pozwalają na to warunki, wskazane jest wcześniejsze wykonanie połączenia przewodów i kabli podczas układania pod ziemią. To samo dotyczy prac izolacyjnych, choć sam transport też nie zawsze umożliwia:przygotowanie techniczne linii kablowej. Zaletami tej metody są minimalne koszty finansowe oraz możliwość najkorzystniejszego wykorzystania odcinka drutu. Wady technologii układania podziemnego to brak dostępu do linii: w celu kontroli i diagnostyki będziesz musiał wykopać rów.

Rozwijanie kabli w ziemi

Technika układania kabla w wykopie polega na rolowaniu. W rzeczywistości ta operacja w takiej czy innej formie jest również wymagana w przypadku innych technologii montażu, ale w tym przypadku najbardziej wyraźne są podejścia do jej realizacji. Istnieją dwie metody walcowania. W pierwszym przypadku linie kablowe układane są za pomocą specjalnego przenośnika, który chwyta koniec drutu i przesuwając się wzdłuż wykopu, układa go na samym dnie. Pracownicy w trakcie wykonywania tej operacji monitorują poprawność walcowania i dokładność ułożenia drutu na dnie wykopu.

Druga metoda toczenia nie wymaga użycia ruchomego sprzętu. Bęben, na którym wstępnie nawinięto kabel, jest zamocowany w jednym miejscu, tak aby można było odkręcić drut. Dla ułatwienia toczenia stosuje się specjalne rolki z zaciskami. Są one mocowane na końcu kabla i jego swobodnie ułożonej części za pomocą jednego lub drugiego stopnia, którego odległość zależy od ciężaru drutu. Jeżeli w przyszłości planowana jest instalacja linii kablowej w postaci połączenia z innymi segmentami, to ta opcja może nie być odpowiednia ze względu na ryzyko zerwania linii w punkcie przyłączenia. W takich sytuacjach jest lepiejużyj tego samego transportera.

Układanie w konstrukcjach blokowych

Struktury blokowe są rozumiane jako różne struktury. Klasycznym przykładem jest rura azbestobetonowa, do której wprowadzany jest kabel, którego średnica jest 1,5 raza mniejsza niż osłona wzmacniająca. Innym rodzajem bloku jest panel o strukturze plastra miodu, w który wprowadzane są również linie przewodów. Ta opcja jest odpowiednia w przypadkach, gdy trzeba ułożyć kilka obwodów na małym obszarze. Takie bloki nie zapewniają ciągłej izolacji, a jedynie oddzielają przewody w określonych punktach układania. Technologia blokowa do montażu linii kablowych jest wysoce niezawodna, co jest osiągane dzięki skutecznej ochronie przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Jednak wytrzymałość liny będzie zależeć od rodzaju zastosowanej konstrukcji zabezpieczającej. Oczywiście najbardziej niezawodnym rozwiązaniem będzie zastosowanie kanałów rurowych, ale jest to również najbardziej kosztowne i trudne w realizacji. To samo walcowanie przy takim schemacie można wykonać tylko ręcznie, bez użycia przenośnika. Z drugiej strony, w niektórych warunkach instalacji użycie bloków staje się jedynym akceptowalnym sposobem ustawienia linii. W szczególności rury do układania kabli są stosowane na przecięciu konturu z drogami i liniami kolejowymi. Nie możesz też obejść się bez dodatkowego wzmocnienia drutu, jeśli planujesz układać go w gruntach o składzie agresywnym pod względem ataku chemicznego.

Układanie kabla w strukturze kanału

Już powiedziano, że główneWadą układania linii w wykopie pod ziemią jest brak bezpośredniego dostępu do kabla bez wykopu. Połączenie zalet układania w wykopie i technologii blokowej umożliwia montaż w konstrukcji kanałowej. Przy takiej konstrukcji obwodu możliwa jest konserwacja linii kablowych bez wykonywania wykopów, to znaczy pozostaje możliwy dostęp do linii w celu wykonania czynności naprawczych i diagnostycznych. Sam kanał jest w pewnym sensie pudełkiem, którego ściany tworzą płyty betonowe lub cegły. Okazuje się, że jest to zamknięta struktura, w której znajduje się kabel.

Kontur jest również w ziemi, ale bliżej powierzchni niż w przypadku układania rowów. Co więcej, ten schemat jest stosowany w przedsiębiorstwach bezpośrednio na terenie, więc górna część pudełka znajduje się dosłownie na powierzchni. Ale jeśli instalacja odbywa się poza halą produkcyjną, wykonawcy zanurzają konstrukcję w ziemi. Nie oznacza to jednak, że w celu uzyskania dostępu do komunikacji konieczne będą prace ziemne na dużą skalę w postaci wykopów. Wewnętrzna instalacja linii kablowej w kanale odbywa się za pomocą specjalnych zawieszeń i zacisków. W niektórych przypadkach prowadzone jest tradycyjne układanie na dnie z wykorzystaniem podłoży.

Układanie w kanałach i tunelach

Konstrukcje tunelowe są zwykle częścią infrastruktury obiektów przemysłowych i produkcyjnych. Są to małe pokoje typu korytarzowego, w których układana jest komunikacja. Pod względem niezawodności itrwałość, tę opcję instalacji można uznać za najlepszą. Mocowanie przewodów odbywa się za pomocą specjalnych złączek. Początkowo projekt tunelowania przewiduje możliwość integracji linii komunikacyjnych w specjalnych niszach. Pomieszczenia kolektorów są jeszcze bardziej zaawansowane technologicznie pod względem konserwacji. Cechą takich obiektów jest możliwość ułożenia dużej liczby drutów - z reguły do 20. Każda linia jest również wyposażona w uzwojenia izolacyjne, ale w tym przypadku nie ma potrzeby ochrony pancernej. Jednocześnie budowa linii kablowych dozwolona jest tylko w tych kolektorach i tunelach, w których przewidziano kolektory wodne i kanalizację deszczową. W zależności od warunków pracy okablowania może być również konieczne zainstalowanie systemów wentylacyjnych, w tym instalacji sztucznego i naturalnego obiegu.

Szczególną uwagę należy zwrócić na technikę toczenia kabla w tunelu. Zastosowanie przenośników, a także masywnych bębnów jest w tym przypadku niemożliwe. Odwijanie odbywa się ręcznie lub za pomocą mechanizmu wciągarki. Jeśli w tym samym czasie serwisowany jest gruby kabel lub kilka przewodów, w grę wchodzą również systemy rolkowe. Niezaprzeczalnymi zaletami tego rodzaju układania kabli są wysoki stopień ochrony linii oraz bezpośredni dostęp w celu konserwacji. Jednak takie warunki układania są rzadkie i są określane jako część infrastruktury technologicznej w projektach przemysłowych.

Układanie w galeriach

W tym przypadku mówimy o konstrukcjach naziemnych, które mogąustawiane poza pomieszczeniami technologicznymi. Galerie nazywane są wiaduktami, które podobnie jak tunel mogą przechodzić przez najbardziej krytyczne odcinki układania. Jeżeli napowietrzne linie komunikacyjne układane są wzdłuż słupów na wagę, to w przypadku galerii instalacja odbywa się w konstrukcjach zamkniętych. Istnieją jednak różne wersje wiaduktów. Czasami, aby zaoszczędzić pieniądze, projektanci opracowują konstrukcje bez ścian bocznych. Również tego typu obiekty różnią się możliwościami przejścia do środka. W niszach znajdują się konstrukcje, w których można przeprowadzić nawet transport, a także konstrukcje z ograniczonym dostępem tylko do prac technicznych związanych z naprawą, diagnostyką i konserwacją samej linii.

Ta opcja, pomimo swojej atrakcyjności, nie jest tak często wykorzystywana ze względu na wysokie koszty finansowe. Jest to jednak jedyna możliwa, jeśli chodzi o układanie w przedsiębiorstwach, których kanały podziemne są już nasycone komunikacją. Jeśli chodzi o ochronę linii, konstrukcje naziemne zapewniają niezbędny poziom bezpieczeństwa. Na trudnych odcinkach trasy można również zastosować rury azbestobetonowe do układania kabli, które chronią obwody przed niszczącymi wpływami mechanicznymi i atmosferycznymi.

Zawieszenie kabla

Ta opcja obejmuje wdrożenie klasycznego schematu podwieszania instalacji przewodów. Metoda ta wyróżnia się łatwością wykonania, ekonomiczną dostępnością oraz możliwością wygodnej instalacji i naprawy.operacje. Jednak nie każda komunikacja kablowa w zasadzie może być przeprowadzona tą metodą: przede wszystkim dotyczy to przypadków, w których konieczne jest zainstalowanie linii kablowej uzupełnionej grubymi warstwami izolacji. Nie zapominaj, że okablowanie napowietrzne jest prowadzone w warunkach otwartych z bezpośrednim narażeniem na promieniowanie ultrafioletowe, wysokie i niskie temperatury, opady itp. W związku z tym niektóre typy kabli wymagają skutecznej izolacji, co powoduje, że linia jest cięższa, co powoduje problemy podczas instalacji.

Nie można powiedzieć, że okablowanie napowietrzne jest znacznie lepsze od instalacji podziemnych, ale w sytuacjach, gdy ułożenie tych samych wykopów nie jest możliwe, ta metoda jest całkiem warta rozważenia. Montaż bezpośredni odbywa się na podporach i słupach linii wysokiego napięcia. Podczas instalacji kable elektryczne są izolowane zgodnie z marką drutu. Przy wyborze środka ochrony specjaliści biorą pod uwagę takie cechy, jak odporność dynamiczna, wytrzymałość, mrozoodporność, zdolność do wytrzymywania i nieodkształcania się przed krótkotrwałymi obciążeniami itp. Ponadto podczas konserwacji w określonych odstępach czasu można wymienić osłonę izolacyjną, a także kabel.

Do czego służy kabel grzejny?

W ramach zestawów linii komunikacyjnych często znajdują się przewody technologiczne i materiały, które nie są głównymi przewodami, ale wykonują ważne zadania pomocnicze. Należą do nich ogrzewaniedrut. Jego funkcją jest zapewnienie optymalnego reżimu temperaturowego, w którym powinna działać komunikacja energetyczna. W ten sposób linie kablowe są chronione przed zamarzaniem, w którym przewody tracą swoje właściwości eksploatacyjne. Do obwodu grzewczego dostarczany jest ładunek elektryczny, który dzięki specjalnemu stopowi rdzenia wewnętrznego jest zamieniany na energię cieplną, która ogrzewa pobliskie przewody.

Przewody grzejne rzadko znajdują się bezpośrednio w okablowaniu kablowym. Zwykle funkcję utrzymywania ciepła pełni główna izolacja. Najczęściej jako uzupełnienie wyposażenia technologicznego stosuje się linie grzewcze. Tą techniką izoluje się zbiorniki, rurociągi, oddzielne części transformatorów oraz urządzenia przemysłowe. Cechą jaką posiada przewód grzejny jest osłona ochronna wykonana z materiałów polimerowych. Ponadto, w zależności od marki, producenci stosują różne środki ekranowania elektrycznego. Na przykład w tym charakterze można zastosować siatkę drucianą z litego aluminium lub miedzi. Płaszcz główny wykonany jest z polichlorku winylu, który chroni przewodniki przed uszkodzeniami mechanicznymi. Oprócz dostarczania ciepła, anodowane przewodniki mogą również służyć jako skuteczny środek do elektrochemicznej ochrony przed korozją. Ten rodzaj ochrony jest wymagany w przypadku metalowych łączników, które są używane do mocowania i wiązania komunikacji.

Wniosek

Operacje instalacyjne w pracy z kablamiprzesył energii poprzedzony jest opracowaniem projektu. Kompilator planu technicznego układania komunikacji uwzględnia wiele czynników operacyjnych, które dają mu powód do dokonania wyboru na korzyść tej lub innej metody układania. Na przykład napowietrzne linie komunikacyjne są organizowane w przypadkach, w których nie ma możliwości zastosowania bardziej niezawodnych schematów instalacji naziemnych. Podziemne metody prowadzenia łączności usprawiedliwiają się pod wieloma względami, ale ze względu na brak możliwości bezpośredniego dostępu do linii są też często zaniechane. Jeśli mówimy o organizowaniu sieci sąsiadującej z przedsiębiorstwami przemysłowymi, bardziej prawdopodobne jest, że część obwodu można ułożyć w tunelu technologicznym lub pomieszczeniu kolektora. Oprócz zewnętrznych warunków układania brane są pod uwagę również wymagania eksploatacyjne dotyczące samego kabla. Tylko kompleksowa analiza warunków realizacji zadania projektowego może dać poprawną odpowiedź na pytania dotyczące wyboru optymalnego schematu ułożenia linii kablowej.