Wydobycie złota w Rosji: cechy, historia i ciekawe fakty

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Wydobycie złota w Rosji to ważny przemysł, który przez długi czas był zaniedbywany. Kopalnie, które rozwinęły się w czasach carskich, zostały zniszczone podczas rewolucji i wojny domowej. Okres sowiecki również nie przyniósł prosperity dla przemysłu. Być może nowe warunki ekonomiczne będą w stanie usprawnić system wydobywczy.

Legenda znaleziska

Historia wydobycia złota w Rosji, zgodnie z oficjalną wersją, rozpoczęła się w XVIII wieku. Uważa się, że początkiem był mały kamień, który znalazł schizmatyk na terenie dzisiejszego Jekaterynburga. Z jakiegoś powodu zgłosił odkrycie do administracji zakładu w Jekaterynburgu. Kontynuował poszukiwania i znalazł wiele takich kamieni. Później na miejscu znalezisk powstała podstawowa kopalnia złota.

O tym, że wydobycie złota w Rosji może stać się przemysłem na dużą skalę, mówi się już od V wieku. Opowiadało o tym wielu historyków, którzy odwiedzili regiony systemu górskiego Ural i zaobserwowali dużą liczbę biżuterii i przedmiotów gospodarstwa domowego wykonanych z metali szlachetnych wśród rdzennej ludności.

Kręgosłup przemysłu na skalę państwowązałożony przez Piotra Wielkiego w 1719 roku. Na początku XIX wieku Rosja stała się liderem w rozwoju i wydobyciu złota. Po reformie przeprowadzonej przez S. Yu Witte i wprowadzeniu „standardu złota” w Rosji zaczęto bić złote monety, a kopalnie stały się dostępne do zagospodarowania przez firmy zagraniczne i prywatnych handlowców.

Po rewolucji

Po rewolucji 1917 r. wydobycie złota w Rosji pozostawiono przypadkowi przez wiele lat. Państwo przez długi czas nie zwracało uwagi na przemysł, opierając się nie na zagospodarowaniu znanych złóż i eksploracji nowych, ale na wywłaszczeniu od ludności złota i jego produktów. Komitet Metali Szlachetnych powstał w 1918 roku, ale uporządkowanie i zarejestrowanie kopalń zajęło trochę czasu.

Główne miejsca wydobycia złota w Rosji znajdowały się na Uralu, na Syberii, gdzie nowy rząd nie dotarł od razu. Kopalnie robocze i kopalnie przeszły albo do „białych”, albo do „czerwonych”. Przeciwnicy niszczyli sprzęt, zalewali kopalnie i rozpraszali artele górników. W czasie wojny secesyjnej przemysł został praktycznie zniszczony. W czasie I wojny światowej wydobycie złota w Rosji spadło. Na przykład w 1918 r. do kraju trafiało tylko około 30 ton metalu, a w 1913 r. ilość ta sięgnęła prawie 64 ton rocznie. W kolejnych latach produkcja systematycznie spadała. W 1920 r. wydobyto 2,8 tony, a w 1921 r. tylko 2,5 tony metali szlachetnych uzyskano od górników.

Spadek wydajności połowowej

W okresie od 1918 do 1922 w kopalniach złota sowieckawładze otrzymały około 15 ton złota, w tym samym okresie 15,7 ton złota i produktów skonfiskowano ludności. Według nieoficjalnych danych ilość „dobrowolnie oddanych” była znacznie większa, zdaniem ekspertów, przez kraje bałtyckie w tym samym okresie wyeksportowano około 500 ton metalu. W 1921 r. państwo przeprowadziło reformę monetarną opartą na formule „złotego standardu”, tj. gotówka miała być zabezpieczona rezerwami złota.

Do roku 1922 stało się jasne, że wszystkie znane złoża zostały już wyczerpane, dane z wielu badań geologicznych zostały utracone, a nowe ekspedycje nie zostały przeprowadzone. Stwierdzenie stanu faktycznego miało miejsce w 1924 roku. W związku z realizacją kroków mających na celu przywrócenie państwowej kontroli nad górnictwem Glavzoloto otrzymał wyłączne uprawnienia, możliwości i fundusze kredytowe. W 1925 r. przygotowano plan, główny nacisk w górnictwie kładziono na zachęcanie do pracy arteli, ustalono priorytet rozwoju organizacji państwowych nad prywatnymi.

Okres przedwojenny

W 1927 Glavzoloto zostało zreorganizowane w Soyuzzoloto, podjęto działania organizacyjne w celu stworzenia służby badań geologicznych i przeszkolenia nowego personelu. Pierwszym działaniem stymulującym wydobycie był rozwój systemu finansowania i zachęcania prywatnego górnictwa rzemieślniczego i małych przedsiębiorstw wydobywczych złota. W 1923 r. rozpoczęto wydobycie złota w dorzeczu rzeki Aldan (Jakucja). Mówi się, że złoto można zbierać ręcznie. Główne wydobycie złota w regionie zostało przeprowadzone przez trust Aldanzoloto.

W ciągu dwóch lat (1927-1928) wydobycie metalu szlachetnego wzrosło o 61%. W 1929 r. w kraju wydobyto ponad 25 ton czystego złota, z czego większość przywiozły organizacje państwowe. Kolejny znaczący wzrost ilości otrzymanego złota nastąpił w latach 1936 i 1937 i wyniósł 130 ton, Rosja zajęła drugie miejsce pod względem wydobycia złota w światowym rankingu.

Do początku wojny przemysł dostarczał skarbowi państwa około 174 ton metali szlachetnych rocznie. Większość rezerw przeznaczono na zakup sprzętu dla przemysłu, zapewniając uprzemysłowienie i niezależność ZSRR.

Okres wojny i lata powojenne

Wydobycie złota w Rosji zawsze było branżą z tajnymi danymi. W latach wojny zwiększono poziom tajności, co wskazywało na branżę w tym okresie, nie jest to podawane w otwartych źródłach. Wiadomo, że poziom sprzedaży złota przewyższał tempo produkcji. Państwo stymulowało wszystkie artele (przede wszystkim prywatne). Robotnikom dostarczano żywność i nagradzano. Pomimo powagi sytuacji przeprowadzono budowę kapitału, zaktualizowano moce produkcyjne. Za dostawy Lend-Lease Związek Radziecki zapłacił około 1,5 tysiąca ton złota.

W okresie powojennym trzeba było pilnie przywrócić gospodarkę, odbudować miasta i dać ludziom możliwość osiedlenia się po tragicznej tragedii. Historia wydobycia złota w Rosji z tego okresu jest malowana w ponurych kolorach - przemysł został umieszczony pod nadzorem Glavspectsvetmet, który należy do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

W krótkim czasie zorganizowanoobozy, w których więźniowie odbywali kary wydobywania złota. W systemie działało około 30 ITL, specjalizujących się w zagospodarowaniu złóż metali szlachetnych. Ten ruch sprawił, że produkcja złota osiągnęła rekordowy poziom przy minimalnych kosztach finansowych, a wszystko to pokryły tysiące ofiar śmiertelnych. Do 1950 roku w kraju wydobyto 100 ton metalu. Rezerwa złota w 1953 r. była rekordowa w ZSRR i wynosiła 2049 ton. Ten wskaźnik nie został dotychczas przekroczony.

Okres panowania Chruszczowa charakteryzował się wieloma niespodziankami. Dla społeczności światowej najważniejsza była aktywna i znacząca sprzedaż złota na rynkach światowych. Zachód postrzegał masowy zastrzyk złota na rynku jako pokojową agresję Rosji. Główną część przeznaczono na zakup żywności. Największa interwencja w rosyjskie złoto miała miejsce w 1963 roku, kiedy na zakup zboża wydano 800 ton metalu.

Nasze dni

Za rządów L. I. Breżniewa wydobycie złota w Rosji nie przechodziło przez najlepszy okres, branża nie cieszyła się należytą uwagą. Duża ilość rezerw metali szlachetnych trafiała na rynki zagraniczne w celu zakupu żywności, a poziom produkcji systematycznie spadał. W 1988 roku zrewidowano podejście do zaopatrzenia przemysłu, nastąpiła reorganizacja, a poziom produkcji zaczął rosnąć. W 1990 roku osiągnął solidny poziom 300 ton.

Okres pierestrojki był chaotyczny dla całej gospodarki, w tym dla przemysłu wydobywczego złota. Sprzedaż metali na rynkach zagranicznych rosła przy silnym spadku produkcji. Najbardziej krytycznym rokiem był 1998,produkcja wyniosła zaledwie 115 ton. Wraz z interwencją państwa w rybołówstwo sytuacja zaczęła się wyrównywać, ale nie opracowano jeszcze jednolitego systemu. Złoto jest ważnym składnikiem finansowym PKB, ale nie ma jeszcze jednej polityki. Na początku XXI wieku w Rosji znajdowało się prawie 6 tys. złóż.

Największe złoża złota w Rosji

We współczesnym światowym rankingu rezerw złota w jelitach Federacja Rosyjska zajmuje czwarte miejsce. Największe kopalnie złota w Rosji skoncentrowane są na Syberii i na Dalekim Wschodzie. W kilku kopalniach powstał intensywny rozwój i wydobycie tego szlachetnego metalu, skąd uzupełniane są rezerwy złota.

Obszary górnicze:

• Terytorium Chabarowska.
• Region Amur.
• Region Magadan.
• Terytorium Krasnojarska.
• Republika Sacha.
• Czukocki Okręg Autonomiczny.
• Obwód Swierdłowska.
• Buriacja i inne

Znaczna masowa część złota pochodzi z dużych kopalń:

• Sołowewski.
• Dambuki.
• Ksenievsky.
• Ałtaj.
• Nevyanovsky.
• Gradsky.
• Conder.
• Udereysky.

Prywatne wydobycie złota w Rosji

Wydobycie złota w Rosji przez osoby prywatne zostało zakazane od 1954 roku. Czasy stalinowskie były płodne dla górników. Dekretem rządowym wprowadzono dla nich dodatkowe świadczenia, premie oraz przyznano prawo do korzystania z najlepszych pól złota. Do stymulacjipraca rozdawała mieszkania, bony do domów wczasowych itp. W okresie przedwojennym każdy pełnoletni, który nie był karany, mógł uzyskać pozwolenie na wydobycie złota.

Liczba górników, którzy pracowali samodzielnie lub w prywatnych artelach, osiągnęła 120 tysięcy osób. Wydobyty metal został odebrany przez wiele wyspecjalizowanych punktów. Dzięki pracy prywatnych kupców otwarto i wyposażono wiele nowych kopalń, które później przeszły pod kontrolę struktur państwowych. W okresie funkcjonowania prywatnych przedsiębiorstw (1932-1941) ilość wydobywanego złota wzrosła pięciokrotnie.

Rosyjskie złoto

Według światowych wyników z 2016 roku Rosja zajmuje trzecie miejsce w produkcji złota z minerałów i drugie w całkowitej produkcji metalu szlachetnego. Według S. Kaszuba (Przewodniczącego Związku Producentów Złota Rosji) oczekiwano, że poziom produkcji na 2016 rok wyniesie około 297 ton, niewielki wzrost produkcji planowany jest na 2017 rok.

Pomyślnymi projektami w 2016 roku były zagospodarowanie złoża Pavlik w regionie Magadan oraz złoża Ametistovoye na Kamczatce. Dokładne informacje o wynikach 2016 roku nie zostały jeszcze podane do publicznej wiadomości. Jaka jest łączna kwota inwestycji w rosyjskie wydobycie złota, nie jest znana.

Według oficjalnych danych, w 2015 roku rosyjskie wydobycie złota rocznie wyniosło 294,3 tony metalu, co poprawiło dane z poprzedniego okresu o 2%. W 2016 r. Dmitrij Miedwiediew podpisał poprawki do ustawy „O podłożu”, które pozwalają osobom prywatnym na wydobycie złota.

Zmiany w prawie: za i przeciw

Od 2017 roku prywatne wydobycie złota w Rosji jest dozwolone. Ustawa przewiduje wydzierżawienie na pięć lat 15 hektarów ziemi, na której, zdaniem ekspertów, znajduje się do 10 kilogramów złota. Podczas opracowywania istnieje szereg ograniczeń:

• Złoto można wydobywać tylko metodami powierzchniowymi.
• Brak piaskowania.
• Głębokość kopania wynosi 5 metrów.

Region Magadanu został wybrany jako miejsce testowe do pilotażowego uruchomienia projektu, gdzie naliczono 200 lokalizacji gotowych do prywatnego rozwoju. Rząd traktuje ten krok jako projekt społeczny. Ludność północnych regionów jest w niebezpieczeństwie. Większość nie jest w stanie znaleźć godnej pracy, a płukanie złota od dawna jest tradycyjnym sposobem zarabiania na życie. Nielegalny biznes kwitnie nawet teraz, po uchwaleniu nowelizacji wielu będzie miało możliwość pracy w sferze prawnej, a państwo otrzyma dodatkowe dochody.

Istnieją obawy, że przestępczość i kradzieże zaczną szerzyć się, co miało miejsce w regionie Magadan w latach 90., kiedy przyjęto lokalne prawo dotyczące prywatnego wydobycia złota. FSB i Ministerstwo Sprawiedliwości sprzeciwiły się przyjęciu nowelizacji. Wielu jest zdania, że prywatna praktyka nie rozwiąże problemu bezrobocia. Pojawiają się propozycje otwarcia kilku z setek zamrożonych złóż, co umożliwi zatrudnienie tysięcy osób i napływ ludzi do regionu Magadanu.