Całkowita rentowność: formuła obliczeniowa

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Do analizy wyników przedsiębiorstwa ekonomiści i księgowi używają wielu różnych wskaźników. Wśród nich są takie, które ilustrują ogólne wyniki działalności gospodarczej firmy, inne dotyczą węższych obszarów. Często do wyrobienia sobie opinii o sukcesie organizacji wystarczy zbadanie jej ogólnego poziomu rentowności. Formuła, a także jej składowe i znaczenie wskaźników liczbowych zostaną omówione w tym artykule.

Jak obliczana jest rentowność?

Głównym celem każdego przedsiębiorcy, menedżera czy lidera jest osiągnięcie jak najwyższych wyników w realizacji działalności produkcyjnej, handlowej, konsultingowej lub innej. Zysk można bezpiecznie uznać za dowód sukcesu. Wskaźnik ten jest obliczany przez odjęcie wydatków poniesionych przez przedsiębiorstwo od całkowitego dochodu (lub kwoty przychodu).

Główny wskaźnik, który w ujęciu procentowympokazuje stopień efektywności wykorzystania dostępnych dla przedsiębiorstwa zasobów (materialnych, pracy, finansowych), jest ogólną rentownością. Wzór na jego obliczenie jest niezwykle prosty. Jest to stosunek otrzymanego zysku netto (NP) do średniego rocznego kosztu środków trwałych produkcji (PF) i znormalizowanego kapitału obrotowego (NOS): RR=NP / (OF + NOS)x100%.

Innymi słowy, wskaźnik ten odzwierciedla rzeczywisty wzrost kapitału zainwestowanego w działalność gospodarczą. Jest równy stosunkowi zysku do aktywów.

Dochodowe i nierentowne przedsiębiorstwo?

Gdy całkowita rentowność (wzór pozwala obliczyć względny wskaźnik, który zawsze jest wyższy od zera) jest większa niż jeden, oznacza to, że zysk przewyższa koszty. Firma jest rentowna. Przynosi dochód. W przeciwnym razie firma nazywana jest nierentowną. Negatywny wskaźnik można wskazać tylko warunkowo, jeśli weźmiemy pod uwagę pojęcie ujemnego zysku (straty).

Czynniki, które determinują zysk i rentowność

Na wysokość zysku, a tym samym na poziom rentowności, wpływa wiele czynników. Są zewnętrzne i wewnętrzne. Do pierwszej grupy należą te, które w żaden sposób nie zależą od wysiłków personelu. Kategoria ta obejmuje dynamikę kosztów materiałów, zmiany cen produktów i stawek amortyzacyjnych oraz wzrost taryf transportowych. Dla analizy działalności gospodarczej te niuanse są niezwykle ważne. Wpływają na wartość wskaźników sumarycznych w całym przedsiębiorstwie.

Wielkość sprzedaży, koszt i ogólna rentowność (której formuła jest podana powyżej) nieuchronnie zależą od tego, czy zachodzą zmiany w strukturze asortymentu. Natomiast czynniki wewnętrzne odzwierciedlają poziom nakładów pracy pracowników firmy, a także to, jak wydajnie i kompetentnie kierownictwo zarządza zasobami produkcyjnymi.

Powszechność wskaźnika

Całkowity wskaźnik rentowności, którego formuła jest taka sama dla wszystkich podmiotów gospodarczych, staje się uniwersalnym wskaźnikiem. Biorąc pod uwagę, że jest względny, a nie bezwzględny (jak na przykład zysk), można go wykorzystać do porównania wyników kilku zupełnie różnych przedsiębiorstw. Porozmawiajmy o nich bardziej szczegółowo.

Wskaźniki absolutne (przychody, wielkość sprzedaży) nie pozwalają na prawidłowe porównanie, ponieważ wynik nie będzie wiarygodny. Całkiem możliwe, że wydajność i trwałość organizacji o małym wolumenie sprzedaży będzie wyższa niż giganta korporacyjnego. Pod względem wartości ogólna rentowność przedsiębiorstwa (wzór pozwala obliczyć wskaźnik względny) przyrównuje się do współczynnika efektywności (COP). Ale to nie wszystko. Oprócz ogólnego wskaźnika obliczają również zwrot z kapitału, produkcji, sprzedaży, personelu, inwestycji itp.

Ogólnerentowność: formuła bilansu

Większość rodzajów rentowności jest obliczana na podstawie danych bilansowych. Ten dokument księgowy zawiera informacje o wszystkich kluczowych kategoriach: aktywa, pasywa, kapitał własny organizacji. Formularz tworzony jest dwa razy w roku, co pozwala ekonomistom analizować dane na początku i na końcu okresu. Odrębne rodzaje rentowności są obliczane z uwzględnieniem następujących wskaźników:

• Zasoby (bieżące i niebieżące).
• Wartości kapitałowe.
• Wielkość inwestycji i inne.

Jednakże bardzo błędne jest obliczanie na podstawie tylko jednej z wartości. Prawidłowa analiza implikuje użycie średnich wskaźników. Aby je uzyskać, znajduje się średnią arytmetyczną: ze wskaźnika na początku i końcu bieżącego okresu. Licznikiem wzoru jest zysk netto. A w mianowniku - wskaźnik, którego rentowność należy obliczyć. Ale to nie wszystko. Ogólna rentowność (wzór będzie zawierał liczby wskazane w bilansie) jest obliczana po sporządzeniu dokumentu.

Co oznacza pojęcie „zwrot z kapitału własnego”?

Kapitał własny przedsiębiorstwa jest finansowym wyrazem roszczeń założycieli wobec firmy. Zarówno dla nich, jak i dla inwestorów niezwykle ważne są wskaźniki charakteryzujące kapitał spółki. Zwróć uwagę na obliczenie ogólnej rentowności. Formuła pozwala uzyskać uogólnioną koncepcję stanu organizacji, jej efektywności. Na podstawie otrzymanychInwestorzy ci podejmują decyzje, które czasami są kluczowe dla przedsiębiorstwa. Mając bezpośredni interes w jego sukcesie i rozwoju, inwestują własne lub pożyczone środki i oczekują dzielenia się przyszłymi zyskami z właścicielem.

Jak określany jest całkowity zwrot z kapitału? Wzór obliczeniowy jest następujący: stosunek zysku netto (NP) obliczonego za dany okres do średniorocznej wartości kosztu kapitału własnego (IC): RR=(NP / IC)x100%.

Dane uzyskane w wyniku obliczeń są porównywane z podobnymi wskaźnikami z poprzednich okresów. Ekonomiści wykorzystują te liczby również do porównywania wyników przedsiębiorstwa z innymi firmami w określonej branży. Obserwując wzrost ogólnego zwrotu z kapitału, dochodzą do wniosku, że zasoby finansowe są wykorzystywane prawidłowo. Oczywiste sukcesy w prowadzeniu działalności gospodarczej przyciągają uwagę inwestorów. I otwiera drogę właścicielowi firmy do dalszego rozwoju ich działalności.