Ustawa „O historiach kredytowych” N 218-FZ z poprawkami i uzupełnieniami

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ustawa o historiach kredytowych zawiera wszystkie główne przepisy dotyczące funkcjonowania biur specjalizujących się w pożyczkach, katalogów finansowych, specjalnych agencji rządowych i wielu innych elementów składających się na system kredytowy. Treść ustawy federalnej „O historiach kredytowych” zostanie szczegółowo omówiona w tym artykule.

Cele prawa federalnego

218-FZ „O historii kredytowych” określa koncepcję i kompozycję historii kredytowej, proces jej tworzenia, użytkowania i przechowywania. Głównymi celami ustawy jest utrzymanie sprawnego działania organizacji typu kredytowego, a także zwiększenie poziomu ochrony kredytobiorców i kredytodawców poprzez zmniejszenie ryzyka kredytowego. Między innymi ustawa federalna nr 218-FZ „O historiach kredytowych” określa jako cele tworzenie i rozwój warunków do analizy i przechowywania historii kredytowych dostarczanych wyspecjalizowanym biurom.

Jaki rodzaj relacji reguluje ustawa federalna „O historii kredytowej”? Tutaj warto podkreślić:

• relacje między pożyczkobiorcami a pożyczkodawcami;
• związekmiędzy władzami wykonawczymi a państwowym biurem kredytowym;
• relacje między osobami fizycznymi a Centralnym Katalogiem Kredytowym.

Warto mówić osobno o pojęciach użytych w omawianym akcie normatywnym.

Koncepcje

Pierwszym i prawdopodobnie najważniejszym pojęciem jest historia kredytowa. Prawo federalne określa je jako informację specjalną, której treść określają specjalne przepisy i która jest przechowywana w specjalnym biurze.

Następną koncepcją jest umowa pożyczki. Prawo w tym przypadku mówi o dokumencie zawierającym warunki pożyczki. W tym miejscu warto podkreślić koncepcję raportu kredytowego – dokumentu zawierającego informacje o historii kredytowej przechowywanej w biurze.

Źródła tworzenia historii kredytowych to organizacje wierzycieli, które na mocy umowy pożyczki mają prawo odpisać od dłużników kwoty pieniężne z tytułu nienależytego wykonania swoich obowiązków. Przedmiotem historii kredytowych jest zawsze osoba fizyczna lub prawna działająca jako pożyczkobiorca, poręczyciel lub zleceniodawca.

Biuro kredytowe jest osobą prawną o charakterze komercyjnym. Jest w stanie świadczyć usługi budowania i przetwarzania historii kredytowych oraz m.in. dostarczać raporty kredytowe. Katalog kredytów to dział, który prowadzi bazę danych do wyszukiwania biur kredytowych.

Jaki wniosek można z tego wyciągnąć? Wszystkie przedstawione koncepcje oznaczają jedno: system kredytowyto niesamowicie szeroka i obszerna sfera zawierająca ogromną liczbę różnych gałęzi i obszarów.

O historii kredytowej

Najważniejszym elementem systemu kredytowego jest historia kredytowa. Zgodnie z ustawą federalną nr 218 jest to dokument składający się z części tytułowej, bloku informacyjnego i konkluzji. Historia kredytowa zawiera wszystkie podstawowe informacje dotyczące przedmiotu historii. To jest nazwisko i imię, dane paszportowe, NIP, dane ubezpieczeniowe i nie tylko.

Ustawa o historiach kredytowych naprawia cały proces dostarczania informacji do odpowiedniego biura. Wprowadzono pojęcie kodu podmiotu. Procedura przekazywania i identyfikacji tego kodu jest ściśle regulowana w art. 5 ustawy federalnej „O historiach kredytowych”. Obowiązkiem biur kredytowych jest przechowywanie wszystkich niezbędnych informacji przez 10 lat.

Prawa podmiotów historycznych

Prawo ustanawia podstawowe prawa podmiotów historii kredytowej. Podmiot ma np. prawo do otrzymywania w Centralnym Katalogu informacji o tym, gdzie znajduje się jego historia kredytowa. W każdym biurze, w którym znajduje się historia, podmiot może otrzymywać raporty kredytowe. W całości lub w części podmiot jest w stanie zakwestionować informacje zawarte w historii pożyczki.

Aby to zrobić, musisz złożyć odpowiednie wnioski do biur kredytowych. Samo biuro musi udzielić odpowiedzi po comiesięcznym sprawdzeniu. Jaka może być odpowiedź? Są tutaj dwie opcje: aktualizacja historii lub jej anulowanie. Jednocześniebiuro nie jest zobowiązane do przeprowadzania dalszych kontroli kwestionowanych informacji. Podmiot może również odwołać się od działań biura w sądzie.

Biuro Praw

Jakie opcje prawne mają biura kredytowe?

Ustawa o historii kredytowej ustanawia następujące postanowienia w art. 9:

• Prawo do świadczenia usług prawnych w zakresie raportowania.
• Możliwość zaangażowania się w świadczenie usług związanych z opracowaniem metod ewaluacyjnych do obliczania ocen zleceniodawców i ich wykorzystania. Rozwój powinien opierać się na informacjach zawartych w historii kredytowej.
• Prawo do tworzenia stowarzyszeń i związków w celu ochrony praw i interesów swoich członków. Koordynacja działań, zaspokajanie zainteresowań naukowych, informacyjnych, zawodowych i wszelkich innych – to wszystko może być skutecznie realizowane w ramach stowarzyszenia.
• Prawo do żądania specjalnych informacji od władz państwowych, władz lokalnych, Banku Rosyjskiego, różnych rodzajów funduszy pozabudżetowych itp.

Jakie są obowiązki biura? Zostanie to omówione później.

Obowiązki biur kredytowych

Zgodnie z ustawą federalną „O historii kredytowej” biuro stanowe jest zobowiązane do jakościowego wykonywania następujących rodzajów funkcji:

• Dostarczanie informacji z okładek historii kredytowej do Centralnego Katalogu.
• Przesłanie do Centralnego Katalogu informacji o anulowaniu jednego lub drugiegohistoria kredytowa - zgodnie z procedurą i formularzami ustalonymi przez Bank Rosji.
• Udostępnienie nieodpłatnie źródła historii z możliwością dokonywania zmian w informacjach zawartych w historii kredytowej.
• Obowiązek posiadania i okresowego korzystania z licencji do przeprowadzania technicznej ochrony informacji poufnych.
• Wydawanie raportu kredytowego każdemu posiadaczowi historii kredytowej.
• Włączenie zmienionych informacji do historii kredytowej danego podmiotu.

Tak więc każde biuro kredytowe ma dość szeroki zakres uprawnień i obowiązków.

Procesy reorganizacji i likwidacji Biura

Proces usuwania konkretnej instytucji kredytowej jest zapisany w art. 11 ustawy federalnej „O historii kredytowej”. Biuro, zgodnie z tym artykułem, może być zlikwidowane tylko w sposób przewidziany przez prawo. Przez cały okres pracy likwidacyjnej organizacja przestaje otrzymywać i przetwarzać informacje z odpowiednich źródeł i podmiotów. W ciągu trzech dni od daty otrzymania zawiadomienia o potrzebie likwidacji biuro powiadamia o tym wszystkie źródła historii kredytowej, umieszcza odpowiednie informacje w mediach drukowanych - ogólnorosyjskich i lokalnych (w miejscu likwidacji).

W sytuacji reorganizacji wszystkie niezbędne przepływy pracy będą absolutnie identyczne. Jedyną różnicą jest to, że w przypadku likwidacji biuro ma prawo prowadzić szerokie licytacje związane ze sprzedażąistniejąca właściwość.

Informacje o centralnym katalogu

Na koniec warto wspomnieć o funkcjonowaniu Centralnego Katalogu Kredytowego Federacji Rosyjskiej. Ta instancja jest tworzona przez Bank Rosji. Celem katalogu jest gromadzenie, przechowywanie i udostępnianie podmiotom i użytkownikom historii kredytowych informacji o odpowiednich biurach kredytowych.

Katalog przechowuje informacje, które składają się na tytułowe części każdej historii kredytowej, którą prowadzą biura kredytowe. Najważniejszą funkcją Centralnego Spisu jest dostarczanie informacji o biurach kredytowych. Notariusze, użytkownicy i podmioty historii kredytowej, prawnicy, audytorzy i niektóre inne grupy osób mogą poprosić o informacje.

Nadzór państwowy

23.07.2013 dokonano zmian w ustawie o historiach kredytowych. W związku z tym art. 14 rozpatrywanego projektu ustawy stanowi, że nadzór państwowy i kontrola działalności biur kredytowych jest wykonywana przez Bank Rosji w ścisłej zgodności z prawem.

Jakie funkcje pełni Bank Rosji? Oto, co stanowi prawo:

• praca z państwowym rejestrem biur kredytowych w sposób określony przez Bank Rosji;
• ustawianie wymagań dotyczących sytuacji finansowej i reputacji zawodowej wszystkich członków biur kredytowych;
• kontrola zgodności odpowiednich biur z wymogami prawa federalnego;
• skierowanie do Biura Nakazów Usuwanianaruszenia w tym lub innym obszarze;
• realizacja innych funkcji i obowiązków przewidzianych przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej.

Prawo określa zasadę, zgodnie z którą każda decyzja Banku Rosji może być zaskarżona w sądzie.