Rolka rastrowa do maszyny fleksograficznej: charakterystyka, przeznaczenie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Jednym z kluczowych zadań podczas drukowania na maszynie fleksograficznej jest aniloks - wałek, dzięki któremu atrament jest rozprowadzany po docelowej formie druku. Pomimo pozornie prostego urządzenia, element ten charakteryzuje się złożoną zasadą działania, której niuanse zależą od właściwości jego powierzchni. Do chwili obecnej aniloksy są produkowane w różnych wersjach, poprawiając nie tylko właściwości konstrukcyjne, ale także funkcjonalne.

Funkcje aniloksowe

Cel wałka jest jeden - równomierne naniesienie warstwy farby w odpowiedniej ilości przy sprawdzonym dozowaniu. Ważną cechą tego procesu jest naświetlenie parametrów warstwy tak, aby farba nie sklejała się na styku kropek i nie rozmazywała się na skutek redundancji. W nowoczesnym sprzęcie drukarskim dostateczną ilość farby użytej do nałożenia na formę określa gęstość optyczna,który jest obliczany standardowymi metodami pomiarowymi. Optymalna proporcja to 1,55, co pozwala na wysokiej jakości odwzorowanie pełnego zakresu tonalnego z niezbędnym kontrastem.

Materiały projektowe i produkcyjne

Jak sama nazwa wskazuje, część ma kształt cylindryczny, który może być pusty lub pełny. Cechą wału jest powłoka komórkowa z plastrami miodu o średnicy średnio od 2 do 25 mikronów. Dziś do tworzenia powierzchni roboczych aniloksów stosuje się specjalne powłoki, czasami wykonywane techniką grawerowania laserowego. Jeśli chodzi o materiały do produkcji, pierwsze aniloksy były gumowe, po czym zostały zastąpione metalowymi odpowiednikami z chromowaną powłoką. Niektóre modyfikacje wykorzystują również technikę miedziowania, a cienka warstwa niklu służy do ochrony chromowanych powierzchni. W każdym razie ważnym warunkiem strukturalnego ułożenia aniloksowego wałka jest obecność na powierzchni porowatej struktury.

Aby zapobiec szybkiemu zużyciu ogniw, wielu producentów eksperymentuje z preparatami w sprayu. W walce konkurencyjnej technolodzy z różnych firm dążą do spełnienia dwóch wymagań – minimalnej grubości warstwy oraz wysokiej odporności na zużycie dynamiczne, co implikuje ochronę przed korozją i przypadkowymi uszkodzeniami mechanicznymi.

Odmiany aniloksowe

Główne różnice między różnymi typami nowoczesnych aniloksów to sposób grawerowania powierzchni. Na poziomie podstawowym możemy wyróżnić metodę mechanicznątworzenie komórek czworościennych (klichograf) i laserowe modele tworzenia sześciokątnych plastrów miodu.

Zastosowanie czworościennych porów ze względu na charakterystyczny kształt komórek nie pozwala na zwiększony transfer atramentu. Z kolei heksagonalny plaster miodu nie tylko zapewnia wolumetryczne przenoszenie farby, ale także pozwala na utrzymanie większej szybkości procesu. Pod wieloma względami różnica ta wynika z powłok dwóch typów rolek sitowych. Ten sam chrom jest częściej używany do tworzenia kwadratowych plastrów miodu, podczas gdy ceramiczne aniloksy są formowane za pomocą grawerowania laserowego. Jednocześnie nie można powiedzieć, że konfiguracja heksagonalna jest we wszystkich przypadkach jednoznacznie bardziej opłacalna. W zależności od cech konkretnego modelu, właściwości chłonności, twardości i napięcia na powierzchni mogą się różnić, co również wpływa na jakość końcowego efektu wydruku.

Linia aniloksowa

Ten wskaźnik określa liczbę komórek na obszarze jednego cala liniowego (12 linii, czyli 2,54 cm). Zwykle jest obliczany z uwzględnieniem kąta nachylenia komórek względem osi cylindra. Średnio waha się od 30° do 60°. Projekty o niskiej linii są częściej używane do lakierowania i drukowania punktowego. Średni zakres linii od 165 do 300 lpi jest zwykle stosowany w powlekanych rolkach o objętości plastra miodu około 12 cm³/m². Do druku fleksograficznego kombinowanego należy zastosować wysoką linię do 1200 lpi, przy której objętość komórek będzie wynosić 3zobacz³/m^{2. Wraz ze wzrostem tego wskaźnika zwiększa się również jednorodność powłoki lakierniczej. Im więcej plastrów miodu, tym lepsze będzie przenoszenie farby, chociaż ta zasada jest przestrzegana tylko wtedy, gdy obszar wałka odpowiada formie wydruku, a prawidłowe obliczenie parametrów komórki na obszarze roboczym zostało wstępnie wykonane.}

Objętość ogniw aniloksowych

Ta wartość będzie zależeć od użytecznej pojemności jednostki powierzchni roboczej powierzchni wału. Zwykle w przypadku reprezentacji liczbowych stosuje się stosunek sm³/m^{2, chociaż eksperci często używają oznaczenia specyfikacji BCM. Należy pamiętać, że objętość komórki może wzrosnąć nie tylko przez ekspansję, ale także przez pogłębienie. Im większa pojemność plastra miodu, tym bardziej nasycone kolory i grubsza warstwa lakieru - tak proporcjonalnie wzrasta gęstość optyczna płyty. Z drugiej strony zmniejszenie objętości prowadzi do wzrostu wydajności zadania drukowania i poprawy jego jakości. Podczas pracy maszyny fleksograficznej objętość plastrów miodu zmniejszy się. Jest to proces naturalny ze względu na zużycie powłoki, zapychanie komórek brudem, pojawianie się defektów itp. Do chwili obecnej stosowane są następujące znormalizowane objętości komórek:}

• 5, 4 cm³/m^{2 - używane do projektowania wektorów.}
• 3, 4 cm³/m^{2 - używane w druku kombinowanym.}
• 2, 3 cm³/m^{2 to najkorzystniejszy rozmiar do drukowania procesowego.}

Wielu ekspertów wierzyże dla użytkownika lepiej jest obliczyć aniloks na podstawie objętości komórek, ponieważ ma to większy wpływ na wynik procesu drukowania. Pomimo zależności między jakością druku a linią, nie zawsze daje to dokładne wyobrażenie o optymalnych formatach transferu atramentu, co wymaga uwzględnienia wielu parametrów pośrednich. W rzeczywistości sami producenci kierują się zasadą oceny odpowiedniego walca rastrowego do maszyny fleksograficznej na podstawie pojemności komórek powlekających, próbując zdywersyfikować zakresy rozmiarów komórek powierzchni roboczej.

Defekty wydruku podczas używania aniloksu

Nieprawidłowe użycie wałków nawilżających i farbowych często skutkuje wadliwymi wydrukami. Do najczęstszych wad tego rodzaju należą:

• Tłucie. Pojawienie się wyraźnych obszarów, w których atrament jest postrzegany w taki sam sposób, jak drukowane fragmenty. Ta wada wskazuje na niewystarczająco skuteczne nawilżanie. Obszary problemowe występują w środku lub wzdłuż krawędzi formularza.
• Cieniowanie. Słabe tło w stosunku do równomiernego rozprowadzenia farby na całym obszarze zadruku. Wśród przyczyn powstawania cieni są naruszenia ustawień szybu.
• Pasek. Pozostawienie ciemnych lub jasnych smug, które mogą być spowodowane nadmiernym zanieczyszczeniem powierzchni wałka lub nieprawidłową regulacją tuszu.
• Defekty w przenoszeniu lakieru. Niewłaściwe rozprowadzenie atramentu w druku fleksograficznym może spowodować połysk, beczkowanie, a nawet uszkodzenie.powierzchnia.
• Szablon. Ta wada jest znana jako podwojenie. Rolki drukujące, jeśli nie są odpowiednio wyregulowane, mogą powodować powielanie drukowania.

Pielęgnacja wałków aniloksowych

Ponieważ przepływ pracy maszyny fleksograficznej wymaga użycia wielu materiałów eksploatacyjnych w postaci płynów zwilżających, barwników, rozpuszczalników i innych chemikaliów, z czasem powierzchnie funkcjonalne zapychają się i wymagają czyszczenia. Czyszczenie powierzchni nie tylko zmniejsza ryzyko wad druku, ale także wydłuża żywotność wałka. Najprostszym sposobem pielęgnacji jest mycie za pomocą miękkich, nieściernych szczotek i roztworów chemicznych.

Specjalistyczne metody czyszczenia aniloksów

W zastosowaniach profesjonalnych aniloksy są regularnie czyszczone za pomocą metod ultradźwiękowych i laserowych. Pierwsza metoda polega na doprowadzeniu fal ultradźwiękowych w celu uzyskania efektu kawitacji, w której najmniejsze pęcherzyki gazu niszczą obce cząstki na powierzchni, jednak należy stosować tę metodę ze szczególną ostrożnością, gdyż nadmierna moc fali może uszkodzić strukturę komórki. Czyszczenie laserowe odbywa się za pomocą specjalnych urządzeń optycznych, które zapewniają ostre nagrzewanie z silnymi wibracjami na powłoce wału. W ten sposób nawet rolki o wysokiej liniowości na powłoce ceramicznej mogą być czyszczone bez ryzyka uszkodzenia.

Nowe technologie

Nowe trendy w przemyśle wytwórczymaniloksy związane są z ich optymalizacją konstrukcyjną oraz wzrostem parametrów technicznych i eksploatacyjnych. W szczególności pojawiają się lekkie modyfikacje wałków z podkładami z tworzywa sztucznego o wysokiej wytrzymałości, poprawiają się techniki natryskiwania z grawerem, a także wzrasta odporność powierzchni na typowe zanieczyszczenia. Zastosowanie technologii laserowych w produkcji sprzętu poligraficznego rozszerza jego funkcjonalność. Już dziś na rynku pojawiają się urządzenia kombinowane, które zapewniają druk bryły i rastra z dużą ekspozycją podczas aplikacji materiałów eksploatacyjnych.

Wniosek

Dobór odpowiedniego aniloksa nie jest łatwym zadaniem i wymaga wieloaspektowej analizy planowanego przepływu pracy. Należy wziąć pod uwagę nie tylko cechy samego wydruku, ale także warunki pracy, ponieważ obniży to koszty utrzymania urządzenia w przyszłości. Przy doborze konstrukcji zgodnie z jej właściwościami ochronnymi z góry oblicza się temperaturę pracy aniloksów, która może wahać się średnio od +50 °С do +150 °С. Uwzględnia się również skład chemicznych materiałów eksploatacyjnych, wśród których mogą znajdować się roztwory zawierające alkohol, lakiery, płyny myjące z sodą kaustyczną itp. Wszystkie te dane razem pozwalają nam zrozumieć, jaki rodzaj powlekanego aniloksu będzie najbardziej opłacalnym zakupem pod względem wskaźników operacyjnych i ekonomicznych.