Mówią o occie balsamicznym, że jest bardzo drogi

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Rozważając kuchnię włoską jako fenomen etniczny i kulturowy, uderza przede wszystkim jej pozorna prostota. Składniki są zwykle najczęstsze, przynajmniej ze względu na charakter Półwyspu Apenińskiego. Mąka, oliwki, mięso, warzywa, zioła to główne źródła smaku i zdrowia w potrawach przygotowywanych i spożywanych przez Włochów. I oczywiście przyprawy.

Ostatnio wzrosło zainteresowanie tą stroną kuchni śródziemnomorskiej. W sklepach i supermarketach pojawiły się zestawy ziół, sosy do spaghetti, makarony i makarony przygotowywane według włoskich receptur lub produkowane w tym kraju. Restauracje dla smakoszy zaczęły oferować dania zawierające ocet balsamiczny. Co to jest i z czym jest spożywane?

Północnowłoski region Emilia-Romania, w którym znajdują się tak znane miasta jak Parma, Modena i Rawenna, stał się miejscem narodzin tej niezwykłej przyprawy. Osobliwością tutejszej przyrody są żyzne gleby, które umożliwiają uprawę prawie wszystkiego, co można sobie wyobrazić. Stąd to się powstałosztuka przygotowania wykwintnej i leczniczej przyprawy, jaką jest ocet balsamiczny. Każdy, kto ma sto dolarów, może go kupić - tyle kosztuje stugramowa butelka.

„Balsamic” to inna nazwa tego produktu. Wygląda jak ciemny syrop o gęstej konsystencji, ale smakuje słodko-kwaśno. Odcienie aromatu są bardzo bogate, przez co ma niewiele wspólnego ze zwykłym octem winnym otrzymywanym z kwaśnego wina. Zaledwie kilka kropel tej substancji zamienia najbardziej przyziemne potrawy (takie jak pomidory, ogórki, sery, mięso czy makaron) w doskonałą kulinarną kreację, wzbogaconą o niezwykłe smaki.

W 1046 markiz Bonifacio wysłał królowi Henrykowi II beczkę zawierającą ocet balsamiczny. "Co to jest?" monarcha był zaskoczony. Po odpowiednich wyjaśnieniach postanowił spróbować przyprawy i był bardzo zadowolony z prezentu. Od tego czasu wśród włoskiej szlachty rozwinęła się tradycja wyrażania sobie wzajemnej sympatii poprzez prezentowanie tego przyprawowego przysmaku. Tajemnice produkcji od wieków trzymało w tajemnicy trzysta Modeńskich rodów arystokratycznych, choć generalnie o occie balsamicznym powszechnie wiadomo, że jest to sok winogronowy zagotowany do syropu, do którego następnie dodaje się kwas octowy, aby „zabawić się”. Następnie produkt jest leżakowany w beczkach, najpierw w dębie, a następnie wytwarzany z drzew owocowych. Ostatnim etapem produkcji jest leżakowanie balsamiczne w beczkach z morwy.

Jaka w przypadku koniaku czas spędzony w drewnianym pojemniku ma ogromne znaczenie: im więcej, tym lepiej. Jednocześnie fermentacja przebiega cyklicznie – intensywniej latem, wolniej zimą. Balsamico Tradizionale, czyli produkt tradycyjny, wymaga dwunastu lat leżakowania, a uzyskanie szczególnie wartościowych odmian może zająć nawet pół wieku. Prawdziwi smakosze mogą powiedzieć o occie balsamicznym, że to pyszny, drogi produkt. Oczywiście nie każdy może sobie na to pozwolić.

Jednak ci, którzy nie mają grubego portfela, nie powinni się denerwować. W Modenie opracowano przyspieszoną technologię przemysłową, która znacznie obniża koszt tej przyprawy. Niedrogi ocet balsamiczny to przyprawy rozpuszczone w zwykłym occie winnym, naturalne barwniki i zagęszczacze. Oczywiście nie można tego porównać z produktami elitarnymi, ale nadal można uzyskać ogólny pomysł.