W Rosji wprowadzono podatek od obornika

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

„Podatek od obornika pojawi się w Rosji od 1 września”, „Bezprawie prawne”, „Oszaleli”. Te i wiele innych zwrotów można było usłyszeć i zobaczyć w ogromie przestrzeni informacyjnej. Opozycja publicznie zaczęła nadmuchać wiadomości wśród elektoratu, ukraińskie media zaczęły się śmiać z faktu, że mamy podatek od obornika.

Wielu patriotów im nie wierzyło, zaczęli twierdzić, że było to informacyjne przedwyborcze wypchanie dezinformacji w celu uzyskania dodatkowych głosów. Staraliśmy się obiektywnie zrozumieć problem. Czy Rosja rzeczywiście wprowadziła podatek od obornika? Czy ta innowacja była niespodzianką dla przedsiębiorców? O wszystkim w tej kolejności.

Podatek od gnoju - mit czy rzeczywistość?

Kiedy na niektórych zasobach pojawia się napis „ustawa” o oborniku, oznacza to dobrze znaną w naszym kraju ustawę federalną „O odpadach produkcyjnych i konsumpcyjnych”, przyjętą w 2014 roku. Od teraz będziemy nazywać to prawem.

Nie chodzi nawet o niego, ale o poprawki do niego, którezrównał obornik ze zwierzęcych i ptasich odchodów z odpadami przemysłowymi III i IV klasy zagrożenia. Co to znaczy? I fakt, że obornik jest obecnie uważany za niezbyt niebezpieczny w tym sensie, że nie szkodzi natychmiast, ale też nie jest bezpieczny, gdy po prostu wyrzuca się tony go na ulicę.

W rzeczywistości tak zwany „podatek od gnoju” nie istnieje w Rosji. Wprowadza się licencjonowanie działalności, ale jest to nieco inne. Ale omówimy to bardziej szczegółowo poniżej.

Wszelkie zło na świecie ma dobre intencje

Prawodawcy i ministrowie straszą liczbami. Na przykład miliony ton obornika z gospodarstw rolnych szkodzą naszej ekologii. Producenci trzody chlewnej są karmieni chemiczną „trucizną”, która przedostaje się przez „szkodliwe odpady” do gleby, tym samym ją zanieczyszczając. Nie wiemy o innych, ale mamy kilka pytań:

1. Jeśli ustawodawcy tak bardzo dbają o glebę i nie pozwalają na chemię w oborniku, to dlaczego mogą karmić zwierzęta tą właśnie „trucizną”? Dlaczego mięso ptaków nadziewane chemią na półkach w sklepach? To znaczy, że można karmić ludzi takimi „chemicznym tuszami”, ale wyrzucanie po nich odpadów bez specjalnej obróbki jest niebezpieczne?
2. Dlaczego licencja? Okazuje się, że aby chronić naszą ekologię, konieczne jest uzyskanie kilku pozwoleń? Dlaczego nie założyć publicznych centrów utylizacji odpadów, aby wspierać rolnictwo?
3. Dlaczego przed kryzysami i deficytami budżetowymi przez wiele lat obornik był zawsze nawozem, a teraz nagle stał się „odpadem niebezpiecznym”? A wielkość produkcji w rolnictwie w tym samym czasie sowieckim wynosiłaznacznie wyższy niż teraz. Oczywiście była chemia. Ale dlaczego więc różne kontrole Rospotrebnadzor, weterynarzy itp.? Dlaczego obornik wszystkich producentów jest określany jako „jeden rozmiar dla wszystkich” nazywany odpadami niebezpiecznymi?

Pieniądze nie pachną

Wielu ekspertów ma tylko jeden wniosek – „pieniądze nie pachną”. Podatek od produkcji obornika jest potrzebny do wyłudzania pieniędzy od przedsiębiorców. Faktem jest, że towary przedsiębiorstw sprzedających obornik jako nawóz organiczny są bardzo poszukiwane. Humus jest szczególnie ceniony w centralnej Rosji. To cała branża w gospodarce. Z tego żyje wielu małych indywidualnych przedsiębiorców. Ponadto hodowla zwierząt staje się bardziej opłacalna. Oprócz mleka i mięsa wielu przedsiębiorczych rolników sprzedaje również obornik. Najwyraźniej to zadecydowało o zatrzymaniu naszego państwa i narzuceniu dodatkowych opłat.

Kłopoty wkradły się niezauważone?

Ale nie możesz powiedzieć, że Prawo spadło jak grom z jasnego nieba. Został przyjęty w grudniu 2014 roku. Założono, że podatek od obornika w Rosji (licencję muszą uzyskać przedsiębiorstwa prowadzące odpowiednią działalność) pojawi się od 1 stycznia 2016 r. Ale producenci do tego czasu nie przygotowali się na nowe wymagania i zbombardowali Ministerstwo Zasobów Naturalnych Federacji Rosyjskiej listami wyjaśniającymi.

Oszalałeś?

Wielu polityków, a nawet szefów regionów, postrzegało Prawo jako antyludzkie. Ale nie będziemy w tej sprawie wdawać się w dyskusje. Powiedzmy tylko, że od 1 lipca sytuacja z licencjonowaniem nie uległa poprawie. Przykład Tatarstanu ma charakter orientacyjny. Z 800żadne z przedsiębiorstw rolnych nie otrzymało licencji. Jedna firma z Naberezhnye Chelny złożyła wniosek, ale została odrzucona z powodu niewystarczającego zestawu dokumentów.

Co zrobić z jedyną krową?

Ale tak zwany podatek od obornika w Federacji Rosyjskiej nie będzie miał wpływu na osobiste działki zależne. To na razie. Co będzie jutro, tylko Bóg wie. Podatki na powietrze, rury, wiatr, burze nie wydają się już być poza królestwem fantazji. Ale na razie babcia, która ma tylko jedną lub dwie krowy w swojej prywatnej działce, może spać spokojnie. Nie grozi jej żaden podatek od obornika. Licencjonowanie jest wymagane tylko dla osób prawnych.

Cena wydania

Problem polega na tym, że według ekspertów potrzebna będzie imponująca ilość dla producentów. Od 100 tysięcy do 1,5 miliona rubli. - małym producentom do zbiórki odpadów i od 400 tysięcy do 20 milionów rubli. - dla dużych, którzy będą wykorzystywać ten obornik.

Na co potrzebujesz pieniędzy?

Oczywiście czynnik korupcji i biurokracji się nie liczy. Ale może sugeruje to rozłożenie kwoty wśród specjalistów od 100 do 400 tysięcy rubli. Dla dużych przedsiębiorców sięga 20 mln, ale po co nam pieniądze? Odpowiemy – realizacja wymagań ustawy będzie wymagać znacznych nakładów:

• Na szkolenie. Teraz każdy operator ciągnika we wsi, który przewozi obornik, musi przejść kursy, aby móc pracować z odpadami niebezpiecznymi. Niektórzy mechanicy oczywiście będą tym bardzo zaskoczeni. Mówią, że byli transportowani przez całe życie, a teraz jest to niebezpieczna produkcja. Oczywiście te kursybędzie zapłacone. Na przykład w regionie Biełgorod kosztują około 6-10 tysięcy rubli. Nie wiadomo jednak, jaka będzie ich cena w innych regionach i jak długo będą wystawiane dokumenty.
• Do sprzętu transportowego. Prawo przewiduje specjalne znaki i pojemniki.
• Wnioski sanitarno-epidemiologiczne dotyczące obiektów do zbierania, przechowywania i unieszkodliwiania (neutralizacji) odpadów.

Hodowla krów to teraz niebezpieczny zawód?

Wszyscy producenci rolni zaczęli bombardować departamenty wszelkiego rodzaju listami.

Co robić w tej sytuacji? Przechowywanie obornika przez ponad 11 miesięcy z konieczności podlega koncesji, bez której nakładana jest grzywna. Ponadto, sądząc z Ustawy, podlega jej również każdy przewóz. Oznacza to, że jeśli przedsiębiorstwo posiada magazyn czasowy kilka kilometrów od gospodarstwa, to również nie ma prawa do transportu świńskich odpadów bez specjalnego zezwolenia.

Ustawa przewiduje "rejestrację licencji na zbieranie, transport, przetwarzanie, usuwanie, usuwanie, usuwanie odpadów klas I-IV". Oznacza to, że pracownik pomocniczy na fermie trzody chlewnej musi również przejść procedurę przeszkolenia w zakresie pracy przy produkcji niebezpiecznej. W końcu może zbierać obornik od krów lub świń. A Prawo mówi tak: „zbiórka”.

Kierowca ciągnika nie ma również prawa przetransportować go nawet do miejsca, w którym przyjedzie po niego specjalny operator, jeśli firma nie posiada licencji, a pracownik nie ma zezwoleń.

Wszystkie tedziałania są w rzeczywistości niezgodne z prawem i podlegają karze grzywny. A ich sumy robią wrażenie. Od 10 do 30 tysięcy rubli dla urzędnika, od 100 do 250 tysięcy - dla osoby prawnej. Jak zareagują usługi sprawdzające, nadal nie jest jasne.

Dał obornik - zdobyć artykuł?

Jeżeli rolnicy nagle sprzedają (a nawet oddają, sądząc zgodnie z prawem) obornik innej osobie, może to grozić odpowiedzialnością karną. Dotyczy to nielegalnej przedsiębiorczości (art. 171 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej). Prawo mówi, że licencja jest wymagana „gdy osoba prawna sprzedaje … obornik, ściółkę, inne substancje organiczne i materiały stronom trzecim na podstawie umowy (w tym bezpłatnie)”.

Wniosek: nawet bezpłatny transfer obornika musi być licencjonowany. A sprzedaż bez pozwolenia jest nielegalnym biznesem. Z ustawy jasno wynika, że „wdrożenie” obejmuje również „bezpłatną podstawę”.

Kto jest winny i co robić?

Znowu nasze dwa pytania. Kogo winić? To oczywiście my wszyscy, obywatele kraju. Nasi zastępcy nie pochodzą z Marsa. Wybieramy ich w wyborach. Ale co robić? Oto kilka opcji:

1. Połącz kilku małych przedsiębiorców w jeden „gospodarstwo”, aby uzyskać własną licencję.
2. Zawrzyj specjalną umowę z operatorem, który ją posiada. Nałożą podatek na obornik. Najprawdopodobniej w tym przypadku należy do kategorii „opłaty środowiskowej”. Jego wysokość zależy od kosztów konkretnego operatora i nigdzieregulowane. Oznacza to, że jeśli rolnikowi powiedzą 5 tysięcy rubli za tonę, ale nie ma innych firm, które mają licencje, będą musieli zapłacić tyle, ile mówią. Grzywny będą droższe. A teraz ciekawe pytanie. Czy cena dla konsumenta końcowego w tym przypadku spadnie czy wzrośnie?
3. Włóż cały inwentarz pod nóż i ogłoś upadłość przedsiębiorstwa. Tak więc podatek od obornika w Rosji zrujnuje wiele nierentownych przedsiębiorstw rolnych.
4. Nie miej licencji i nie łam prawa. Rozmawialiśmy o konsekwencjach powyżej.

Podatek od obornika w Rosji: jak uzyskać licencję

Nie ma licencji na obornik. Jest przeznaczony dla odpadów niebezpiecznych.

Ale powiedzmy, że zanim zaczniesz biegać po urzędach i wydziałach (a nie jest to łatwe), musisz przygotować zaplecze technologiczne:

• Przygotuj specjalnie wyposażone i oznakowane pojazdy.
• Przygotować i wpisać składowisko odpadów do państwowego rejestru takich obiektów. A to są wszelkiego rodzaju zgody na przeglądy środowiskowe, inspekcje SES, Ministerstwo Zasobów Naturalnych i tak dalej. Generalnie nie jest to łatwe zadanie. Sprawa jest dość droga. Tylko obornik musi być przechowywany przez co najmniej 12 miesięcy w miejscu o twardej powierzchni.
• Uzyskaj certyfikat personelu do pracy z odpadami niebezpiecznymi.

Dodatkowo po uzyskaniu licencji należy prowadzić ewidencję obornika, monitorować środowisko, przetwarzać specjalnymi środkami, przechowywać określoną ilośćczas (odchody krowie, na przykład od 12 miesięcy) i wiele więcej.