Charakterystyka statków: klasyfikacja, urządzenie, opis

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Charakterystyka statku składa się z kilku kryteriów lub parametrów. Dotyczy to nie tylko jednostek pływających rzecznych i morskich, ale także samolotów. Rozważ bardziej szczegółowo typy parametrów klasyfikacji.

Kryteria liniowe

Jedną z najważniejszych cech statku są jego wymiary. Maksymalna długość jest mierzona od skrajnego dziobu do rufowego znaku równoważnego (Lex). W tej kategorii znajdują się również następujące rozmiary:

• Długość obiektu, ustalona na poziomie linii wodnej od standardowej osi skrętnej do przedniej części mostka (L).
• Maksymalna szerokość naczynia między zewnętrznymi krawędziami ram (BEX).
• Podobny wskaźnik zarejestrowany na wręgu śródokręcia w obszarze letniej wodnicy ładunkowej (B).
• Wskaźnik wysokości boków (D). Skrajnię mierzy się na śródokręciu od krawędzi końcowej pokładnika górnego do identycznego punktu na stępce poziomej. Parametr może być również kontrolowany aż do przecięcia teoretycznych konturów burty i górnego pokładu (na statkach z zaokrąglonym złączem).
• Projekt (d). Kryterium jest ustalone na śródokręciu od linii wodnej do szczytukil poziomy.

Rodzaje opadów

Ogólna charakterystyka statków obejmuje również zanurzenie dziobu (dh) lub rufy (dk). To kryterium mierzy się zaznaczeniem wnęki, która jest dostępna na końcu boków. Po prawej stronie obiektu jest naniesiony cyframi arabskimi (w decymetrach). Po lewej stronie nanieś znaki w stopach cyframi rzymskimi. Wysokość znaków i odległość między nimi to jedna stopa, na prawej burcie - 1 decymetr.

Uzyskane przeciągi na znakach wgłębienia pokazują pionowe odległości między linią wodną a dolną krawędzią poziomej stępki w miejscach, w których naniesione są znaki. Zanurzenie na śródokręciu (średnie) otrzymuje się jako połowę sumy wskaźników dziobowych i rufowych. Różnica pomiędzy parametrami nazywana jest trymowaniem kortu. Na przykład, jeśli rufa jest bardziej zanurzona w wodzie niż dziób, taki obiekt ma wycięcie na rufie i na odwrót.

Parametry objętościowe

Ta cecha statku obejmuje objętość wszystkich pomieszczeń zorientowanych na transport ładunku w metrach sześciennych (W). Wydajność można obliczyć według kilku kryteriów:

1. Transport ładunków jednostkowych w belach. Parametr obejmuje objętość wszystkich przedziałów ładunkowych pomiędzy wewnętrznymi częściami wystających elementów (karusze, ramy, części ochronne i inne).
2. Pojemność ładunku luzem. Obejmuje to całkowity wskaźnik wszystkich wolnych wolumenów pomieszczeń transportowych. To kryterium jest zawsze większe niż pojemność beli.
3. Właściwa charakterystyka na tonę ładowności netto obiektu.
4. Tonaż brutto (mierzony w zarejestrowanychdźwięki). Służy do obliczania opłat za korzystanie z kanałów, usług pilotażowych, fabryk w dokach i tym podobnych.

Ogólna charakterystyka statku obejmuje pojemność kontenerów. Wskaźnik mierzony jest w DEF (odpowiednik dwudziestostopowych kontenerów, które mieszczą się na pokładzie i w ładowniach). Zamiast jednej czterdziestostopowej skrzynki można zainstalować dwie dwudziestostopowe skrzynki i odwrotnie. W modelach Ro-Ro pojemność ładunkowa jest podawana w tysiącach metrów sześciennych. m. Na przykład oznaczenie Ro / 50 wskazuje parametr 50 tysięcy metrów sześciennych.

Liczby ładunków

Charakterystyka ładunku statku obejmuje następujące dane:

• Konkretna ładowność.
• Współczynnik korygowania różnic projektowych w blokadach.
• Liczba i wymiary włazów.
• Limity obciążenia pokładu.
• Nośność i ilość specjalnego wyposażenia statku.
• Techniczne urządzenia wentylacyjne, w tym klimatyzacja w przedziałach transportowych.

Ponieważ ładowność właściwa ładunku jest ściśle powiązana ze wskaźnikiem netto, parametry techniczne statków w tym zakresie można uznać za wartość stałą, biorąc pod uwagę jedynie parametr nośności rzeczywistej. Porównanie tych wskaźników umożliwia obliczenie możliwości obiektu, gdy jest on obciążony różnymi rodzajami materiałów. Cysterny do przewozu płynów uwzględniają również parametr ich określonej ładowności.

Funkcje

Kryterium nośności właściwej jest ogólną charakterystyką statków,pokazuje liczbę ton lub kilogramów, które obiekt może pomieścić, w przeliczeniu na jeden metr sześcienny.

Z reguły konkretna ładowność jest brana pod uwagę na etapie projektowania statku i rozkłada się w zależności od przeznaczenia w następujący sposób:

• Ro-ro - 2,5 do 4,0 m3/t.
• Modyfikacje uniwersalne - 1, 5/1, 7 m3/t.
• Ciężarówki do przewozu drewna (na zdjęciu poniżej) - do 2,2 m3/t.
• Wersje kontenerowe - 1, 2-4, 0 m3/t.
• Cysterny - do 1,4 m3/t.
• Ciężarówki do rudy – 0,8-1,0 m3/t.

Poniższe są postanowienia Międzynarodowej konwencji o ogólnej charakterystyce statków pod względem wymiarów (1969):

• Weź pod uwagę końcowe parametry w metrach sześciennych.
• Zminimalizuj korzyści ze schronu i podobnych wersji.
• Oznaczenie pojemności brutto - GT (pojemność brutto).
• Ładunek netto – NT (tonaż netto brutto).

Zgodnie z tymi zasadami tonaż brutto GT i NT charakteryzuje odpowiednio całkowitą i komercyjną pojemność użytkową.

Rodzaje flot

Statki są podzielone na kilka typów w zależności od celu i cech operacji:

• Flota rybacka - do wydobycia ryb i innych organizmów morskich lub morskich, przeładunku i dostawy towarów do miejsca przeznaczenia.
• Statki produkcyjne - sejnery, trawlery, kraby, kałamarnice, statki z wodorostami i ich odpowiedniki.
• Flota przetwórcza –obiekty pływające skupiające się na przyjmowaniu, przetwarzaniu i przechowywaniu owoców morza, ryb i zwierząt morskich, zapewniając jednocześnie członkom zespołu usługi medyczne i kulturalne. Ta sama kategoria obejmuje lodówki i statki-matki.
• Statki transportowe - obsługują flotę wydobywczą i przetwórczą. Główną cechą jest obecność w wyposażeniu specjalnie wyposażonych ładowni do przechowywania produktów (statki transportowe, chłodnie i podobne).
• Flota pomocnicza - masowce, ładunkowo-pasażerskie, tankowce, holowniki, modyfikacje sanitarne i przeciwpożarowe.
• Statki specjalne - sprzęt przeznaczony do zaawansowanych, edukacyjnych, wywiadu operacyjnego, badań naukowych.
• Flota techniczna – pływające warsztaty, pogłębiarki i inne obiekty portowe.

Zarejestrowany tonaż

Ten warunkowy wskaźnik jest również zawarty w ogólnej charakterystyce statku. Jest mierzony w tonach rejestrowych, jedna jednostka to 2,83 metra sześciennego lub 100 stóp. Podany parametr nastawiony jest na porównanie wartości obiektów i ustalenie wysokości różnych opłat portowych, w tym statystyki uwzględniające masę ładunku.

Odmiany tonażu rejestrowego:

• Brutto - objętość wszystkich przedziałów statku w nadbudówkach i pod pokładem, zaprojektowana do wyposażenia w zbiorniki balastowe, sterówkę, urządzenia pomocnicze, kuchnię, świetliki i inne rzeczy.
• Tonaż rejestrowy netto. Obejmuje to użyteczną objętość wykorzystywaną do transportu podstawowego ładunku i pasażerów. Wymiana rejestru jest potwierdzonadokument specjalny (certyfikat pomiarowy).

Współczynnik konstruktywnej różnicy mocowań

Wartość tej charakterystyki technicznej statków waha się między 0,6-0,9 jednostki. Im niższe kryterium, tym wyższa stawka parkowania przy wykonywaniu operacji ładunkowych. Liczba i wymiary włazów są jednym z definiujących kryteriów wykonywania operacji ładunkowych. Od ilości tych elementów zależy jakość i szybkość operacji załadunku i rozładunku, a także stopień komfortu podczas operacji.

Poziom wygody i ogólna charakterystyka rosyjskich statków w dużej mierze determinuje współczynnik przejrzystości, który jest stosunkiem całkowitej wielkości ruchów transportowych do średniej pojemności ładunkowej obiektu.

Pokłady i ich powierzchnia

Wśród dopuszczalnych obciążeń pokładu decydującą rolę odgrywa głębokość ładowni, zwłaszcza na łodziach jednopokładowych. Ten parametr określa transport towarów paczkowanych na kilku poziomach i ograniczenie transportu wysokich przedmiotów. Zazwyczaj większość materiałów jest transportowana z uwzględnieniem ograniczenia wysokości instalacji, aby zapobiec zgnieceniu i zgnieceniu dolnych warstw.

Pod tym względem pokład pośredni (międzypokładowy) jest dodatkowo montowany na uniwersalnych urządzeniach, co pozwala na zabezpieczenie ładunku w ładowni. Umożliwia również zwiększenie całkowitej przestrzeni do przewożenia przedmiotów wielkogabarytowych i wielkogabarytowych. Jednym z najważniejszych parametrów jest charakterystyka techniczna statków Ro-Ro pod względem nośności. Aby zwiększyć obszar roboczy, podobne projektywyposażony w zdejmowane i pośrednie pokłady.

Wyposażenie wraz z zapleczem technicznym

Na statkach Ro-Ro każde miejsce pracy musi być zaprojektowane tak, aby wytrzymać podwójne obciążenie 25-tonowego DEF. W przypadku innych typów jednostek pływających wskaźnik ten jest obliczany w następujących granicach:

• Ciężarówki do przewozu rudy – 18-22 t/m2.
• Uniwersalne modyfikacje - na górnym pokładzie do 2,5 tony, międzypokład - 3,5-4,5 tony, pokrywa luku ładunkowego - 1,5-2,0 tony.
• Ciężarówki do przewozu drewna – 4, 0-4, 5 t/m2.
• Statki kontenerowe (na zdjęciu poniżej) - minimalne obciążenie DEF wynosi 25 ton na sześć poziomów.

Pod względem wyposażenia w urządzenia techniczne do wentylacji i zapewnienia mikroklimatu statki dzielą się na trzy kategorie:

1. Modele z naturalną wymuszoną wentylacją. W tym przypadku powietrze napływające do międzypokładów i ładowni jest dostarczane przez kanały powietrzne i deflektory. Taki schemat jest nieskuteczny w przypadku przechowywania ładunku w trudnych warunkach hydrometeorologicznych, zwłaszcza podczas podróży na duże odległości.
2. Wersje z systemem mechanicznym. Wyposażone są w rozdzielacze powietrza i wentylatory elektryczne. Działanie mechanizmów zależy od określonego współczynnika wymiany przepływu powietrza. W przypadku standardowych naczyń uniwersalnych wskaźnik ten wystarcza w ciągu 5-7 cykli. Na statkach przewożących warzywa, owoce lub inne łatwo psujące się towary parametr ten powinien wynosić co najmniej 15-20 jednostek wymiany powietrza na godzinę.
3. Warianty z klimatyzacjąw luku bagażowym.

Prędkość i zasięg

Prędkość statku to parametr określający nośność i okres dostawy ładunku. Kryterium w dużej mierze zależy od mocy elektrowni i konturów kadłuba. Wybór prędkości podczas tworzenia projektu jest podejmowany wyjątkowo, biorąc pod uwagę udźwig, udźwig i moc głównego silnika jednostki.

Rozważana główna cecha statku jest określana przez kilka odmian:

1. Szybkość dostawy. Parametr jest ustalany zgodnie ze zmierzoną linią, gdy silnik jest włączony z maksymalną mocą.
2. Przyspieszenie paszportowe (techniczne). Ten wskaźnik jest kontrolowany, gdy elektrownia pracuje w zakresie 90 procent swoich możliwości.
3. Prędkość jest ekonomiczna. Uwzględnia to minimalne zużycie paliwa wymagane do pokonania jednej jednostki (mili) ścieżki. Z reguły wskaźnik wynosi około 65-70 procent prędkości technicznej. Taki pomiar jest właściwy, jeśli charakterystyka statku w ramach projektu uwzględnia margines czasu na dostawę do miejsca przeznaczenia lub brak paliwa z powodu określonych okoliczności.
4. Autonomia i zasięg kampanii. Podane kryterium zależy od objętości zbiorników paliwa, proporcja zużycia wynosi od 40 do 65 procent przy pracy przy maksymalnym obciążeniu.

Główny silnik i typ paliwa

Charakterystyka sądów Federacji Rosyjskiej według takich parametrów jest podzielona w następujący sposób:

• Parowce z silnikami tłokowymityp.
• Statki z silnikami Diesla.
• Przejścia turbin parowych i gazowych.
• Obiekty napędzane energią jądrową.
• Wersje z silnikiem Diesla i podobne analogi.

Te ostatnie opcje są najbardziej popularne ze względu na niską prędkość przekładni i niskie jednostkowe zużycie paliwa. Takie elektrownie są jak najbardziej zbliżone do optymalnej kombinacji zużycia, jakości, ceny i wydajności.

Nowoczesne statki są wyposażone głównie w małe i lekkie silniki główne obsługiwane przez przekładnię redukcyjną. Pod względem zasobów i niezawodności są one jak najbardziej zbliżone do swoich wolnobieżnych odpowiedników, które wyróżniają się mniejszymi wymiarami i wysoką wydajnością.

Charakterystyka samolotu

Zgodnie ze stanowiskami Międzynarodowej Federacji Lotniczej samoloty dzielą się na kilka kategorii:

• Klasa "A" - darmowe balony.
• Wersja "B" - sterowce.
• Kategoria "C" - wodnosamoloty, helikoptery i inne samoloty.
• "S" oznacza mody kosmiczne.

Biorąc pod uwagę krótką charakterystykę statków, wersja pod indeksem „C” jest dalej podzielona na kilka kategorii (w zależności od typu i mocy silnika), a mianowicie:

• Pierwsza kategoria - 75 ton lub więcej.
• Drugi - 30-75 t.
• Trzeci - 10-30 t.
• Czwarty - do 10 t.

Klasyfikacja

Charakterystyka samolotu łączy typowe parametry określone przezwskaźniki techniczne i ekonomiczne. W rzeczywistości są to jednostki latające, które są stabilnie utrzymywane w atmosferze dzięki interakcji z powietrzem odbitym od powierzchni Ziemi.

Samolot to urządzenie cięższe od powietrza, zaprojektowane do latania za pomocą silników, które wytwarzają ciąg. W ten proces zaangażowane jest również nieruchome skrzydło, które poruszając się w atmosferze otrzymuje aerodynamiczną siłę nośną. Cechy, według których klasyfikowane są samoloty, są zróżnicowane, wzajemnie powiązane i tworzą jeden system, który spełnia również wiele kryteriów rynkowych.

W zależności od parametrów technicznych statku i rodzaju operacji, cywilne statki powietrzne dzielą się na następujące kategorie: GA (lotnictwo ogólne) i modyfikacje komercyjne. Sprzęt, który jest regularnie używany przez firmy do przewozu towarów i pasażerów, należy do kierunku komercyjnego. Wykorzystanie samolotów i helikopterów do celów osobistych lub biznesowych klasyfikuje je jako GA.

W ostatnim czasie nastąpił wzrost popularności samolotów ogólnego przeznaczenia. Wynika to z faktu, że urządzenia są w stanie wykonywać zadania nietypowe dla jednostek komercyjnych. Obejmuje to:

• Praca rolnicza.
• Transport małych ładunków.
• Loty szkoleniowe.
• Patrol.
• Lotnictwo turystyczne i sportowe.

Jednocześnie identyfikatory dzwoniącego znacznie oszczędzają czas użytkowników, co jest osiągane dzięki możliwości poruszania się bezpołączone z zestawieniem. Do startu i lądowania większości tych jednostek wystarczą małe lotniska. Ponadto konsument nie musi wystawiać i rejestrować biletu, wybierając bezpośrednią trasę do żądanego miejsca docelowego.

Z nielicznymi wyjątkami samoloty ogólnego przeznaczenia mają masę startową do 8,5 tony. W zależności od przeznaczenia wyróżnia się dwie kategorie, niezależnie od warunków eksploatacji: modyfikacje wielozadaniowe i specjalistyczne. Pierwsza grupa skupia się na wykonywaniu szerokiego zakresu zadań. Możliwość ta wynika z ponownego wyposażenia i modernizacji określonego samolotu przy minimalnych zmianach konstrukcyjnych w celu rozwiązania konkretnego zadania. Wielozadaniowe analogi dzielą się na warianty z podłożem naziemnym i wodnym (płazów). Wyspecjalizowane jednostki mają na celu wykonanie jednego konkretnego zadania.

Schematy aerodynamiczne

Typ aerodynamiki oznacza pewien system części nośnych samolotu. Do elementów tych należą skrzydła (uczestniczące w tworzeniu głównego ciągu aerodynamicznego) oraz dodatkowe upierzenie. Koncentruje się na stabilizacji sprzętu w atmosferze i jego kontroli.

Poniżej znajduje się krótki opis statku pod kątem istniejących schematów aerodynamicznych:

• "Bez ogona".
• Schemat normalno-standardowy.
• "Kaczka".
• Projekt integralny i kabriolet.
• Z przodem lub ogonem w poziomieupierzenie.

Jednostki powietrzne, zgodnie z niektórymi oznakami aerodynamiki, są klasyfikowane zgodnie z parametrami konstrukcyjnymi skrzydła (informacje w tabeli).

Konfiguracja i rozmieszczenie skrzydeł	Różnorodność elementów mocy	Formularz w planie
Sprzęt jednopłatowy lub dwupłatowy	Obwód kombinowany	Parabola
Dwupłatowiec wspornikowy	Wersja monoblokowa	Elipsa
Trójpłat	System kasetonowy	Kółko
Parasol	Wersja dźwigara	Trapezoid
Pochylony jednopłat	Typ kratownicy	Trójkąt z przepływem lub bez
Półtora planu		Projekt strzałki
Mewa		Prostokąt
Jednopłatowiec		Animowany formularz
		Widok pierścieniowy
		Przemiatanie wsteczne lub zmienne

Ponadto samoloty są klasyfikowane według projektu kadłuba, parametrów podwozia, typów elektrowni i ich rozmieszczenia.

Ważnedla lotnictwa cywilnego posiada podział statków powietrznych w zależności od zasięgu ich lotu:

• Jednostki krótkodystansowe głównych linii lotniczych (1-2,5 tys. km).
• Średni samolot (2,5-6,0 tys. km).
• Jednostki dalekobieżne (ponad 6 tys. km).