Czołg T-46 to ten „naleśnik”, który jest nierówny

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

W połowie lat trzydziestych XX wieku projektanci czołgów z niemal wszystkich krajów świata wierzyli, że prędkość powinna być jedną z głównych cech tego szybko rozwijającego się rodzaju broni. Traktowanie wozów bojowych jako swego rodzaju zmechanizowanego odpowiednika kawalerii, strategów i taktyki były zniewolone pewnymi stereotypami. Odzwierciedleniem tego złudzenia były niektóre próbki technologii, które później uznano za nieskuteczne. Przykładem jest radziecki czołg T-46, jednak z pewnymi zastrzeżeniami. Gdyby mógł powstać w jakimkolwiek innym kraju, to całkiem możliwe, że zostałby uznany za arcydzieło techniki. Ale nie w ZSRR, gdzie w stalinowskich latach 30. stawiano czołgom najwyższe wymagania.

Jak geniusz Christy został doceniony w ZSRR

Wybitny amerykański inżynier mechanik John W alter Christie w latach dwudziestych wynalazł coś, co na wiele dziesięcioleci stało się wyznacznikiem trendu w rozwoju pomysłów na budowę czołgów. Jednak w domu lot jego myśli twórczej nie był wysoko ceniony. Ameryka była wówczas krajem niezwykle pokojowym, a rząd był bardziej zainteresowany traktorami niż wojskowymi pojazdami gąsienicowymi. W Wielkiej Brytanii, gdzie Christie sprzedawał swoją próbkę, również nie mogli tego rozgryźć.zalety wynalazku. Ale w Związku Radzieckim byli specjaliści, którzy rozumieli, dlaczego takie zawieszenie kół jezdnych było potrzebne.

Pod postacią maszyny rolniczej podwozie projektu Johna Christie zostało załadowane na parowiec i dostarczone do Leningradu. Szybko znalazła tam zastosowanie. Zawieszenie na sprężynach pochylonych miało doskonałe osiągi i miało dwojaki cel, mogło być wyposażone zarówno w napęd gąsienicowy, jak i kołowy.

Różnice w stosunku do innych sowieckich czołgów

W połowie lat trzydziestych głównym czołgiem Armii Czerwonej był T-26. Ciągle ulepszano także linię szybkich modeli BT. Sprzęt wojskowy szybko się starzeje i miał zastąpić go nowym produktem o nazwie T-46. W 1935 r. pierwsza próbka opuściła bramę montażowni, która różniła się od poprzednika nieco większą cylindryczną wieżą, masą i ulepszoną konstrukcją podwozia, które, podobnie jak w BT, można było łatwo przekształcić w kołową, usuwając tory. W tym samym czasie liderami stały się tylne koła jezdne, po dwa na cztery z każdej strony, co znacznie poprawiło zdolności przełajowe. Przednie rolki mogą się obracać jak samochód.

Schemat jest nowoczesny, ale… przestarzały

Krótki przegląd T-46 pozwala stwierdzić, że projektanci Fabryki Kirowa podczas prac projektowych nie znaleźli jeszcze głównego podstawowego schematu rozmieszczenia, który później stał się regułą dla wszystkich radzieckich czołgów. Transmisja była z przodupiętnastomilimetrowy przedni pancerz chronił załogę i mechanizmy tylko przed kulami i odłamkami, silnik pracował na benzynie. Masa samochodu przekroczyła 17 ton. Kaliber armaty był wówczas całkiem przyzwoity, 45 mm, wystarczył, aby trafić w każdy zagraniczny czołg tamtych czasów, w tym obiecujące modele. Był jeszcze jeden znak wskazujący na niewystarczającą rewolucyjną konstrukcję T-46. Zdjęcia tego czołgu wyraźnie pokazują brak nawet prób ukośnego ustawienia płyt pancernych w celu zwiększenia prawdopodobieństwa rykoszetu po trafieniu pocisku. Ten czołg wyraźnie nie jest przeznaczony do aktywnej obrony artyleryjskiej.

Tak więc możemy stwierdzić, że T-46 był ucieleśnieniem wszystkich zaawansowanych pomysłów światowej budowy czołgów swoich czasów, a w konstrukcji podwozia wyprzedził je, ale w tym czasie znacznie bardziej postępowe pomysły pojawił się już w ZSRR.

Wady i zalety

Główny wskaźnik, że „nasze czołgi są szybkie” nadal był imponujący, na autostradzie czołg rozpędzał się do 80 km/h, co było zasługą potężnego silnika (330 KM). Po torach szedł z prędkością 58 km/h. Każdą tonę ciężaru niosło 19 „koni”, co nie jest złe dla wielu pancernych piękności w XXI wieku. Co gorsza, sytuacja była z niezawodnością. Skomplikowana i ciężka skrzynia biegów często ulegała awarii, co w połączeniu z niewielkim zasobem silnikowym silnika nie pozwalało na używanie samochodu w długich bitwach.

Uzbrojenie było imponujące. Oprócz wspomnianej „czterdziestki pięć” czołg T-46 był wyposażony w trzyKarabiny maszynowe 7,62mm lub dwa i jeden miotacz ognia.

Wynik negatywny jest również wynikiem

Ogólnie rzecz biorąc, projekt tego czołgu, biorąc pod uwagę wysoką klasę radzieckiej szkoły inżynierskiej, został przyciągnięty do solidnego zbiorowego projektu dyplomowego absolwenta politechniki budowy maszyn. Wydawało się, że w jego konstrukcji wszystko było wówczas znane z otwartych źródeł drukowanych i danych wywiadowczych na temat stanu pojazdów opancerzonych krajów - potencjalnych przeciwników. T-46 nie był gorszy od żadnego z nich, a pod pewnymi względami nawet lepszy, ale nie było „zapału” charakterystycznego dla naszej szkoły. To spowodowało smutny los projektu, nigdy nie wszedł do produkcji, zbudowano tylko kilka samochodów.

Na próżno jednak nie można nazwać wysiłków inżynierów fabryki Kirowa. Po przejściu kilku ślepych uliczek przekonali się o swojej daremności i zaczęli działać w innych kierunkach, pewnie zyskując sławę jako twórcy najlepszych czołgów na świecie.