„Grad”: zasięg ognia MLRS. Strzelnica „Grad” i „Hurricane”

2025 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2025-01-24 13:23

Zasięg ostrzału Grad i Hurricane umożliwia wykonywanie zadań w celu pokonania wrogiego sprzętu i siły roboczej, zarówno na otwartych przestrzeniach, jak iw naturalnych schronach. Salwa wyrzutni obejmie pojazdy lekko opancerzone, a także załogi moździerzy i artylerii w miejscach koncentracji.

Te produkty krajowego przemysłu zbrojeniowego zostaną omówione w artykule.

Historia

W latach pięćdziesiątych NPO Splav wdrożył koncepcję wyciągania twardych muszli. Pomysł umożliwił dojście do powstania pocisków o dużej mocy, a później podjęto decyzję o wdrożeniu pełnoprawnego systemu uzbrojenia dla nowej amunicji.

Alexander Ganichev został powołany do prowadzenia projektu w 1960 roku. Dwa lata później odbyły się pierwsze testy, a rok później (w 1963) kompleks wszedł do użytku.

Nie minęło wiele czasu od twórców programistówKompleks widział możliwość stworzenia potężniejszej jednostki bojowej. Propozycja wypuszczenia MLRS „Hurricane” została po raz pierwszy złożona w 1964 roku

Po wielu ulepszeniach, do 1975 roku kompleks wszedł do służby wraz z oddziałami. Zasadniczo zmiany dotyczyły kalibru pocisku: początkowo rozważano opcję 152 lub 180 mm, ale ostatecznie podniesiono ją do 220 mm.

TTX Grada

Od momentu przyjęcia na rynek używa pocisków kalibru 122 mm. Amunicja w 40 pociskach. Pakiet prowadnic jest regulowany, maksymalny kąt elewacji to 55°, więc celowanie odbywa się na cel.

Minimalny zasięg strzału:

• pociski odłamkowo-burzące 4 km;
• pociski z gromad 2,5 km;
• pociski kierowane 1,6 km.

Każdy rodzaj powłoki ma swoje własne cechy, jest używany w zależności od zadań.

Maksymalny zasięg ostrzału Grad MLRS:

• pociski odłamkowe odłamkowo-burzące 40 km;
• 33 km bomby kasetowe;
• pociski kierowane 42 km.

Obliczenia wozu bojowego składają się z 3 osób, a zasięg aktywnego ostrzału sięga 142 km².

Od czasu przyjęcia próbki do służby około 3 miliony rakiet różnych typów zjechało z linii montażowej.

TTX „Huragan”

Zasięg strzału Grada i jego następcy jest różny: od 10 do 35 km, w zależności od typu pocisku. Wybuchowa fragmentacja, klaster itermobaryczny.

Maszyna wyposażona jest w pakiet prowadnic w ilości 16 sztuk, które są w pełni odpalane szybką salwą w 20 sekund. Masa każdego pocisku to 280 kg, kaliber 220 mm.

Załoga składa się z czterech osób.

Aplikacja

Ze względu na duży zasięg ognia, "Grad" i "Hurricane" były używane podczas walk w Afganistanie w latach 1979-1989.

Odnotowano ich wykorzystanie przez stronę azerbejdżańską w konflikcie karabaskim. Instalacje zostały wykorzystane w bitwie o przełęcz Omar - najkrwawszym starciu incydentu. W lutym 1994 roku, dzięki strzelnicy Grada, 130. brygada została pokonana podczas próby przejścia na północ przez przełęcz. Około półtora tysiąca wrogich żołnierzy poległo w bitwie, kilku ocalałych z 130. pułku zostało schwytanych.

Obie instalacje zostały wykorzystane w pierwszej i drugiej kampanii czeczeńskiej. Co więcej, w pierwszym kilka Gradów zostało schwytanych przez bojowników czeczeńskich i użytych przeciwko wojskom federalnym. Na przykład bitwa o Dolinskoye, jedno z pierwszych dużych starć. W efekcie zginęło 6 rosyjskich żołnierzy, a trzy instalacje zostały zniszczone. Pod koniec pierwszej kampanii w siłach Dudajewa nie pozostał ani jeden MLRS.

Podczas pięciodniowej wojny w Południowej Osetii w 2008 roku oba systemy były używane.

„Grad” i „Hurricane” były używane przez obie strony w konflikcie na południowym wschodzie Ukrainy. Ze względu na to, że kraj jest przestrzenią postsowiecką, obecność kompleksów bojowych nie budzi wątpliwości.

Syryjskie wojsko korzystało z obu instalacji podczas wojny domowej, w szczególnościpodczas wyzwolenia Palmyry.

Werdykt

Wymienione powyżej konflikty zbrojne po raz kolejny dowodzą, jak prosty i wysokiej jakości jest rozwój wewnętrzny. Zasięg ognia Grad i Hurricane pozwala na wykonywanie dowolnych misji bojowych w różnych warunkach.

Niezależnie od klimatu, pory roku i sytuacji w kraju. Łatwość obsługi pozwala na szybkie rozmieszczenie systemu rakiet wielokrotnego startu w odpowiedniej pozycji i wystrzelenie salwy do zamierzonego celu, a następnie zmianę pozycji.

Ostrzał artyleryjski jest pod wieloma względami podobny do pracy snajpera: po każdej salwie następuje zmiana pozycji. W przeciwnym razie pocisk odpowiedzi może nadlecieć wzdłuż obliczonego toru lotu.

Przemysł wojskowy rozwija się wielkimi krokami. Produkcja Gradów zakończyła się w 1988 roku, a Hurricane’ów w 1991 roku. Jednak nadal są w służbie i nie planuje się zaprzestania działalności.

Kompleksy są używane przez armie kilku krajów świata, maszyna brała udział w wielu konfliktach i niejednokrotnie udowodniła swoją skuteczność.

Porównując listę operatorów, „Hurricane” jest mniej popularne. To po raz kolejny dowodzi, że zasięg systemu Grad odegrał decydującą rolę, gdy był wykorzystywany przez wojska ZSRR i Rosji, a także przez kraje wywodzące się z przestrzeni postsowieckiej.

Miejmy nadzieję, że jakakolwiek broń będzie środkiem odstraszającym, a nie maszyną zagłady.