Jaka jest różnica między pociskiem podkalibrowym a konwencjonalnym pociskiem przeciwpancernym

Jaka jest różnica między pociskiem podkalibrowym a konwencjonalnym pociskiem przeciwpancernym
Jaka jest różnica między pociskiem podkalibrowym a konwencjonalnym pociskiem przeciwpancernym

Wideo: Jaka jest różnica między pociskiem podkalibrowym a konwencjonalnym pociskiem przeciwpancernym

Wideo: Jaka jest różnica między pociskiem podkalibrowym a konwencjonalnym pociskiem przeciwpancernym
Wideo: Jak podnieść swoją wydajność w pracy 2024, Może
Anonim

Zaraz po pojawieniu się ochrony pancernej sprzętu wojskowego, projektanci broni artyleryjskiej rozpoczęli prace nad stworzeniem narzędzi zdolnych do jej skutecznego zniszczenia.

pocisk podkalibrowy
pocisk podkalibrowy

Zwykły pocisk nie nadawał się do tego celu, jego energia kinetyczna nie zawsze wystarczała do pokonania grubej bariery wykonanej z wytrzymałej stali z dodatkami manganu. Ostry czubek się zgniecił, ciało zapadło się, a efekt okazał się minimalny, w najlepszym przypadku głębokie wgniecenie.

Rosyjski inżynier-wynalazca SO Makarow opracował projekt pocisku przeciwpancernego z tępym przodem. To rozwiązanie techniczne zapewniało wysoki poziom nacisku na powierzchnię metalu w początkowym momencie kontaktu, podczas gdy miejsce uderzenia zostało poddane silnemu nagrzewaniu. Stopił się zarówno sam czubek, jak i obszar pancerza, który został trafiony. Pozostała część pocisku przebiła powstałą przetokę, powodując zniszczenie.

Starszy sierżant Nazarow nie miał wiedzy teoretycznej z zakresu metalurgii i fizyki, ale intuicyjnie doszedł do bardzociekawy projekt, który stał się prototypem skutecznej klasy broni artyleryjskiej. Jego podkalibrowy pocisk różnił się od zwykłego przeciwpancernego pociskiem wewnętrzną strukturą.

zasada działania pocisku podkalibrowego
zasada działania pocisku podkalibrowego

W 1912 r. Nazarow zaproponował wprowadzenie do zwykłej amunicji mocnego pręta, który nie jest gorszy pod względem twardości od pancerza. Urzędnicy Ministerstwa Wojny zlekceważyli irytującego podoficera, uznając oczywiście, że emerytowany analfabeta nie potrafił wymyślić niczego sensownego. Kolejne wydarzenia wyraźnie pokazały szkodliwość takiej arogancji.

Krupa otrzymała patent na pocisk podkalibrowy już w 1913 roku, w przededniu wojny. Jednak poziom rozwoju pojazdów opancerzonych na początku XX wieku umożliwił obejście się bez specjalnych środków przeciwpancernych. Były potrzebne później, podczas II wojny światowej.

Zasada działania pocisku podkalibrowego opiera się na prostym wzorze znanym ze szkolnego kursu fizyki: energia kinetyczna poruszającego się ciała jest wprost proporcjonalna do jego masy i kwadratu jego prędkości. Dlatego, aby zapewnić największą zdolność niszczącą, ważniejsze jest rozproszenie uderzającego obiektu niż jego dociążenie.

To proste teoretyczne stanowisko znajduje praktyczne potwierdzenie. Pocisk podkalibrowy 76 mm jest dwa razy lżejszy niż konwencjonalny pocisk przeciwpancerny (odpowiednio 3,02 i 6,5 kg). Jednak aby zapewnić siłę uderzenia, nie wystarczy tylko zmniejszyć masę. Pancerz, jak mówi piosenka, jest mocny i wymaga dodatkowych sztuczek, aby się przebić.

pocisk przeciwpancerny
pocisk przeciwpancerny

Jeśli stalowy pręt o jednolitej strukturze wewnętrznej uderzy w solidną barierę, zawali się. Proces ten, w zwolnionym tempie, wygląda jak początkowe zapadnięcie się końcówki, zwiększenie powierzchni styku, silne nagrzewanie i rozprzestrzenianie się stopionego metalu wokół miejsca uderzenia.

Przebijający pancerz pocisk sabotażowy działa inaczej. Jego stalowy korpus pęka pod wpływem uderzenia, pochłaniając część energii cieplnej i chroniąc wytrzymałe wnętrze przed zniszczeniem termicznym. Ceramiczno-metalowy rdzeń, mający kształt nieco wydłużonej szpuli nici i trzykrotnie mniejszej średnicy niż kaliber, porusza się dalej, wybijając w zbroi otwór o małej średnicy. W tym przypadku uwalniana jest duża ilość ciepła, co powoduje zniekształcenie termiczne, które w połączeniu z naciskiem mechanicznym daje efekt destrukcyjny.

Otwór utworzony przez pocisk podkalibrowy ma kształt lejka, rozszerzającego się w kierunku jego ruchu. Nie wymaga uszkadzania elementów, materiałów wybuchowych i zapalnika, fragmenty pancerza i rdzenia lecące wewnątrz wozu bojowego stanowią śmiertelne zagrożenie dla załogi, a generowana energia cieplna może spowodować detonację paliwa i amunicji.

Pomimo różnorodności broni przeciwpancernej, saboty, wynalezione ponad sto lat temu, nadal mają swoje miejsce w arsenale nowoczesnych armii.

Zalecana: