GKO: skrót dekodowania, historia i zastosowanie tego instrumentu finansowego

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Wśród papierów wartościowych znaczący segment rynku otrzymał taki instrument jak GKO. Co to jest? Co kryje ten skrót - GKO? Rozszyfrowanie tego słowa oznacza „krótkoterminowe obligacje rządowe”. Dlaczego są potrzebne?

Nawiasem mówiąc, istnieje inna interpretacja tego skrótu – „GKO ZSRR”, którego dekodowanie nie ma nic wspólnego ze światem finansów i oznacza „Komitet Obrony Państwa Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich”. Nie będzie o tym chodziło, ale o obligacje.

Pierwsze wydanie

Co to jest GKO? Rozszyfrowanie tego terminu sugeruje, że dokumenty te były prototypem rachunków, które istnieją w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Krótkoterminowe obligacje rządowe zostały wyemitowane na terytorium Federacji Rosyjskiej w maju 1993 roku. Ich rolą było pokrycie deficytu budżetu państwa. Ponieważ te papiery wartościowe są klasyfikowane w systemie finansowym jako krótkoterminowe, logiczne jest, że nie mogą być wykorzystywane do inwestycji długoterminowych. Pierwsza emisja państwowych obligacji krótkoterminowych (GKO) wyniosła 10 tys.rubli, ale dość szybko nominał został podniesiony do miliona rubli.

Dochód z obligacji

Co to są GKO i jaki jest ich dochód? Inwestor osiąga zysk, sprzedając krótkoterminowe obligacje rządowe na różnych aukcjach po cenie poniżej wartości nominalnej (z dyskontem). Te papiery wartościowe można wykupić po wartości nominalnej, przelewając pieniądze na konto właściciela w formie bezgotówkowej. Dochodem w tym przypadku jest różnica między ceną zakupu GKO a ich wartością nominalną na aukcji na rynku wtórnym lub w ich pierwszym plasowaniu.

Kto może kupić krótkoterminowe obligacje rządowe?

Właścicielami bonów skarbowych mogą być osoby fizyczne i prawne. Jednak udział osób fizycznych w rynku obrotu tymi obligacjami jest utrudniony z powodów czysto technicznych. Pierwsza emisja krótkoterminowych obligacji rządowych GKO upoważniła do przeprowadzania wszystkich transakcji z nimi wyłącznie za pośrednictwem dealerów, którymi są duże firmy finansowe i banki. W większości przypadków nie są zainteresowani współpracą z kapitałem osób prywatnych. Wiele banków i instytucji finansowych ustala pewne limity ilości środków potrzebnych inwestorom do przeprowadzania transakcji na obligacjach za pośrednictwem dealera. Na początku dziewięćdziesiątego siódmego roku kwota ta wahała się od trzystu do pięciuset milionów rubli rosyjskich.

Historia problemów

Co oznacza termin rachunki skarbowe? Dekodowanie nazwy tego instrumentu finansowego, jak już wspomnieliśmy, to „rządowe obligacje krótkoterminowe”. W związku z tym zostali zwolnieni na krótkie okresy dwunastu, sześciu i trzech miesięcy. W 1997 r. emitent (Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej) zmienił strukturę emisji takiego instrumentu jak obligacje krótkoterminowe, pozostawiając w użyciu jedynie sześciomiesięczne i dwunastomiesięczne. Ponieważ GKO, których dekodowanie koncentruje się na krótkich terminach ważności, emitowane są w naprzemiennych seriach, emitent ma możliwość systematycznego umarzania wyemitowanych serii poprzez wydawanie nowych. Obligacje te są zerokuponowe, więc inwestor może je nabyć po cenie poniżej parytetu. Przy składaniu serii wolumeny emisji według wartości nominalnej powinny być wyższe o wartość dyskonta, która została ustalona podczas aukcji sprzedaży tych papierów.

Działanie MF w sprawie obligacji krótkoterminowych

Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej prowadzi częste i regularne emisje (emisje) GKO. Dekodowanie tego skrótu zawiera słowo „państwo”, ponieważ to budżet otrzymuje wpływy ze sprzedaży tych aktywów. Dzięki polityce częstych emisji obligacje krótkoterminowe są zamieniane na obligacje długoterminowe tak prostymi metodami, ponieważ państwo zawsze ma określoną kwotę pożyczek. Na przykład już w dziewięćdziesiątym piątym roku od wdrożenia GKO wpływy netto do budżetu wyniosły prawie trzydzieści bilionów rubli. Umożliwiło to pokrycieponad pięćdziesiąt procent federalnego deficytu budżetowego. W 1996 roku wpływy z krótkoterminowych cykli emisji obligacji wyniosły ponad pięćdziesiąt bilionów rubli.

Kim są uczestnicy rynku obligacji krótkoterminowych?

Skrót GKO, którego dekodowanie omówiliśmy powyżej, ma szerokie grono uczestników rynku. Główne tematy to:

• Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej (Federacja Rosyjska), które jest emitentem i określa cenę początkowego plasowania obligacji na aukcjach, kształtuje średnią ważoną cenę, a także wpływa na wolumeny emisji.
• Bank Centralny Federacji Rosyjskiej (Federacja Rosyjska), który jest autoryzowanym przedstawicielem Ministerstwa Finansów w sprawach plasowania GKO. Ponadto Bank Centralny Federacji Rosyjskiej prowadzi i organizuje aukcje na pierwotne plasowanie obligacji, uczestniczy w aukcjach wtórnych i działa z papierami wartościowymi na otwartych rynkach.
• Dealer, czyli profesjonalny uczestnik handlu, który zawarł umowę z Bankiem Centralnym Federacji Rosyjskiej i obsługuje transakcje z GKO. Dealer może zawierać transakcje na własny koszt lub być pośrednikiem, realizując transakcje w imieniu swoich klientów.
• Inwestor, czyli osoba fizyczna i/lub prawna, która nie jest dealerem i nabywa krótkoterminowe obligacje rządowe na podstawie umowy zawartej z określonym dealerem.
• Depozyty. GKO, którego odszyfrowanie oznacza bezgotówkową formę emisji, posiada dwupoziomowy system, który składa się z subdepozytariusza (w rzeczywistości jest to dealer)oraz główny depozytariusz (organizacja, która zawarła umowę z Bankiem Centralnym Federacji Rosyjskiej na prowadzenie niezbędnych czynności depozytowych w celu rozliczania obligacji krótkoterminowych).