Grunty rolne: koncepcja, skład, użytkowanie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Cała ziemia w naszym kraju jest podzielona na rolną i nierolniczą. W zależności od warunków klimatycznych, sposobu użytkowania i stanu jakości wyróżnia się również podgatunki tych dwóch grup.

Definicja

Co to są pola uprawne? Definicja tego pojęcia jest dość specyficzna (w przeciwieństwie do kategorii). Grunty rolne odnoszą się do gruntów przeznaczonych pod uprawę roślin, hodowlę zwierząt gospodarskich i wykonywanie powiązanych czynności. Każde takie miejsce ma zamknięte granice i określoną lokalizację.

Do gruntów rolnych należą następujące grupy działek: grunty orne, pastwiska, pola siana, plantacje wieloletnie, ugory. Jeden podgatunek w procesie prowadzenia działalności gospodarczej może przechodzić w inny. Ale zdarza się to bardzo rzadko.

Grunty orne, odłogi i nasadzenia wieloletnie

Większość gruntów rolnych to działki przeznaczone pod siew roślin uprawnych. Takie działki należą do gruntów ornych. Ale tylko jeślijeśli są systematycznie przetwarzane. Oprócz pól z roślinami uprawnymi do tej grupy należą uprawy traw wieloletnich na obszarach płodozmianu, pola lęgowe oraz czyste ugory. Całkowita powierzchnia wszystkich gruntów ornych na Ziemi wynosi dziś około 1,3 miliarda hektarów. To około 3% powierzchni ziemi. Całkowita powierzchnia gruntów rolnych w Rosji wynosi 2434,6 tys. ha. Jednocześnie grunty orne stanowią 60% wszystkich gruntów.

Pod definicją „odłogiem” są obszary, które były wcześniej zaorane, ale nie używane do uprawy roślin przez ponad rok, a także nieprzygotowane na odłogi. Plantacje wieloletnie to tereny sztucznie obsadzone drzewami, krzewami i wieloletnimi trawami. Do tej grupy należą np. jagody, sady, winnice, chmiel, plantacje herbaty itp.

Pola siana i pastwiska

Działki rolne mogą być wykorzystywane nie tylko do produkcji roślinnej, ale także do hodowli zwierząt. Tak więc pola siana obejmują te działki, na których rosną wieloletnie trawy. Głównym przeznaczeniem tego typu gruntów jest dokarmianie ściętego na nich inwentarza żywego roślinnością w okresie zimowym. Takie ziemie z kolei dzielą się na kilka innych grup. Jakościowo rozróżnia się pola siana:

1. Wyczyść. Na takich terenach nie ma wybojów, pniaków, dużych kamieni, drzew i krzewów. Koszenie na tego typu działkach może odbywać się z maksymalną wydajnością.
2. Mały. Ta grupa obejmuje obszary pokryte nierównościami o co najmniej 10%.
3. Zalesione i krzaczaste. Takie obszary na naszym terytoriumkraje nie są rzadkością. Do tej grupy zalicza się grunty porośnięte drzewami i krzewami w 10-70%. Koszenie tych obszarów jest trudne i czasochłonne.

W Rosji jest około 10 milionów hektarów gruntów paszowych porośniętych lasami i krzewami oraz około 2,2 miliona hektarów użytków zielonych.

W zależności od stopnia wilgotności, takie grunty rolne są klasyfikowane na:

• w galarecie;
• wyżyna;
• zalany wodą.

Poprawione obszary są dodatkowo przydzielane z dwóch pierwszych grup.

Pastwiska to tereny przeznaczone do wypasu w ciepłych porach roku, niezwiązane z polami siana czy odłogami. Istnieją tylko dwa rodzaje takich obszarów: doliny bagienne i suche. Te ostatnie znajdują się zwykle na terenach zalewowych rzek i strumieni i są zalewane podczas wiosennej powodzi przez krótki czas. Pastwiska podmokłe znajdują się na nizinach, na obrzeżach bagien i na terenach słabo odwodnionych.

Suche działki gruntu są podzielone na długoterminowo uprawiane i ulepszane. Podobnie jak pola siana, pastwiska można klasyfikować według jakości. Pod tym względem wyróżnia się obszary czyste, zakochkarenny i zalesione. Niestety w naszym kraju jest sporo gruntów tej grupy niezbyt wysokiej jakości. Jeśli jednak przedsiębiorstwa rolne mają fundusze i dobrze zaprojektowane projekty zarządzania, sytuacja może ulec poprawie.

Kod ziemi Federacji Rosyjskiej nr.78-Ф3

Użytkowanie gruntów rolnych jest regulowane przez państwo. Wykonując różnego rodzaju prace w takich obszarach, kierują się przede wszystkim ustawą federalną nr 78-F3 „O gospodarce gruntami”, przyjętą w 2001 roku. Działki rozpatrywanej grupy należą do kategorii gruntów rolnych. Zawiera również:

• ziemia zajmowana przez komunikację i drogi w gospodarstwie;
• pasy ochronne leśne;
• ziemi z zamkniętymi zbiornikami wodnymi;
• obszary zajmowane przez różnego rodzaju obiekty przeznaczone do przechowywania lub pierwotnego przetwarzania produktów rolnych.

Użytkowanie gruntów rolnych jest regulowane przez Kodeks gruntów Federacji Rosyjskiej. Ustawa ta określa przedmiot praw do działek, reżim prawny gospodarowania oraz prawa obywateli zajmujących się ogrodnictwem, ogrodnictwem lub hodowlą zwierząt w gospodarstwach prywatnych.

Przenieś do innych kategorii

Grunty rolne podlegają szczególnej ochronie prawnej. Takie grunty są przenoszone do innych kategorii tylko w wyjątkowych przypadkach. Przelewu można dokonać tylko w razie potrzeby:

• wypełnienie zobowiązań międzynarodowych;
• zagospodarowanie złóż kopalin;
• zapewnienie bezpieczeństwa państwa;
• utrzymanie dziedzictwa kulturowego.

Wysoce wartościowe witryny

Według jakości, grunty rolne istniejące w Rosji można podzielić na:

• Działki z wyceną katastralną powyżej średniej regionalnej.
• Szczególnie cenne w tym regionie.
• Zakłócone ziemie.

Szczególnie cenne grunty rolne, na których mogą znajdować się między innymi powierzchnie doświadczalne organizacji naukowych i edukacyjnych, często umieszczane są w wykazie gruntów, których wykorzystanie do celów innych niż rolne jest niedozwolone.

Opłacalność użytkowania

Jakość gruntów rolnych może być zatem różna. Porównanie wartości poszczególnych witryn względem siebie umożliwia ocenę ekonomiczną. Może być ogólna, wytworzona na podstawie porównania kosztów i korzyści w całej uprawianej roślinie lub prywatna. W tym ostatnim przypadku określa się stopień efektywności uprawy poszczególnych odmian roślin rolniczych. Takiej oceny można dokonać przy planowaniu i dystrybucji produkcji lub identyfikacji konkretnych wyników przedsiębiorstw.

O tym, jak efektywnie grunty rolne są wykorzystywane w tym czy innym przypadku, decyduje system wskaźników kosztów i wskaźników fizycznych. Główne z nich to:

• wartość produkcji brutto i dochód netto;
• wydajność z/ha;
• zwrot z inwestycji w ziemię;
• rentowność przedsiębiorstwa rolniczego.

Czasami porównanie ciężaru właściwego jest również wykorzystywane jako dodatkowe wskaźnikiwspólne grunty rolne, grunty orne i uprawy.

Najczęściej efektywność zagospodarowania terenu sprawdzana jest poprzez wycenę. Oblicza się go według zestawu wskaźników plonów z ostatnich 3-5 lat. Policz również:

• udział zróżnicowanych dochodów;
• koszty produkcji;
• wynik brutto;
• jakość ziemi itp.

Zrównoważony rozwój

Przeznaczenie gruntów wykorzystywanych w rolnictwie może być inne. Ale w każdym razie głównym wskaźnikiem ich jakości jest płodność. Racjonalne użytkowanie gruntów to takie użytkowanie, w którym możliwe jest uzyskanie maksymalnych plonów bez obniżania tego wskaźnika. Obowiązujące obecnie w Rosji ustawodawstwo przewiduje zachęty ekonomiczne dla użytkowników gruntów, właścicieli gruntów i dzierżawców do korzystania z takich metod uprawy, w których żyzność działek nie tylko nie maleje, ale także wzrasta w każdy możliwy sposób.

Oprócz pogorszenia składu i struktury terenu, nieracjonalne użytkowanie może prowadzić do zanieczyszczenia i powodzi. Aby uniknąć degradacji gleby należy przede wszystkim przestrzegać płodozmianu, umiejętnie używać ciężkiego sprzętu (aby uniknąć nadmiernego zagęszczenia gleby), stosować nawozy mineralne tylko w odpowiednich ilościach i na czas, w razie potrzeby wapnować itp.

Geografia gruntów rolnych w Rosji

Rolnictwo ścinanie i wypalanie w strefie lasów mieszanych w naszym kraju już się rozwinęłona początku VI wieku. W XIV-XV wieku została zastąpiona parą. W XVIII wieku w centralnej Rosji rozpoczął się etap ciągłego zagospodarowania terenu. Nieco później strefa gruntów rolnych rozprzestrzeniła się na środkową i północną tajgę. Do XX wieku zagospodarowanie terenu było w dużej mierze ukończone. Obraz geografii ziemi, jaki ukształtował się w ubiegłym stuleciu, praktycznie nie zmienił się do dziś. Jedynym wyjątkiem jest zagospodarowanie terenów dziewiczych. Do tej pory około 50% wszystkich gruntów ornych znajduje się w europejskiej części Rosji, 30% - na Uralu Południowym, a 20% - na południu Syberii.