Instalacja „Smerch” - następca legendarnej „Katiusza”

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Kiedy w 1983 roku Stany Zjednoczone przyjęły MLRS MLRS, który w swoich cechach był porównywalny z sowieckim systemem Uragan używanym w 1975 roku, kraje NATO zdecydowały, że doścignęły Związek Radziecki w wielu systemach rakietowych. Czekała ich jednak niespodzianka. Cztery lata później, w 1987 roku, instalacja Smerch weszła do służby w pułkach artylerii rakietowej Armii Radzieckiej.

Historia stworzenia

W ramach zadania opracowania nowego systemu rakietowego, oprócz tradycyjnych zadań niszczenia sprzętu, broni, siły roboczej, lotnisk i kwater dowództwa, miał on również za zadanie niszczenie pocisków taktycznych. Aby to zrobić, konieczne było zwiększenie celności i zasięgu ognia. Opracowanie takiego systemu podjęło biuro projektowe Państwowego Przedsiębiorstwa Badawczo-Produkcyjnego „Splav”, które zaprojektowało wiele wyrzutni rakietowych w Rosji. Alexander Nikitovich Ganichev został generalnym projektantem, a po jego śmierci -Deneżkin Giennadij Aleksiejewicz.

Projekt i funkcje

Na samym początku prac projektanci stanęli przed jednym istotnym problemem. Wszystkie wyrzutnie rakiet w Rosji i na świecie, począwszy od legendarnych Katiusz, straciły swoją główną przewagę wraz ze wzrostem zasięgu ognia - nie mogły trafić w cel salwą, wpłynęło to na duży rozrzut rakiet. Aby wyeliminować tę wadę, po raz pierwszy na świecie zastosowano korektę lotu wspomnianej amunicji w kątach pochylenia i odchylenia. W wyniku zastosowania unikalnego systemu sterowania celność trafienia była dwa i trzy razy wyższa niż w podobnych zagranicznych wyrzutniach rakietowych. Ponadto pocisk wykorzystuje bardziej zaawansowany silnik napędowy na paliwo stałe. Wszystkie te innowacje pozwalają nam uznać, że instalacja Smerch to broń zupełnie nowego poziomu, która nie ma odpowiedników pod względem zasięgu i zdolności rażenia ognia, niszczenia pojazdów opancerzonych i siły roboczej potencjalnego wroga.

Amunicja

RZSO "Smerch" - instalacja ognia salwowego. Ma odpowiednio 12 wyrzutni wyrzutni, a ładunek amunicji obejmuje 12 rakiet różnych typów. Rozważmy niektóre z nich. Pocisk 9M55K ma głowicę z elementami odłamkowymi. Zaprojektowany do niszczenia nieopancerzonych pojazdów i siły roboczej na otwartych przestrzeniach. Pocisk 9M55K1 zawiera samocelujące pociski. Zaprojektowany do niszczenia pojazdów opancerzonych z góry iczołgi. Rakiety 9M55K3 i K4 służą odpowiednio do wydobycia przeciwpiechotnego i przeciwpancernego. Głowica 9M55K5 jest wyposażona w 646 pocisków odłamkowo-kumulacyjnych. Przebijają 120 mm jednorodnego pancerza i są najskuteczniejsze przeciwko piechocie zmotoryzowanej poruszającej się w bojowych wozach piechoty i transporterach opancerzonych. Rakieta 9M55F zawiera odłączaną odłamkową głowicę odłamkową. Niszczy siłę roboczą, centra komunikacyjne, kwatery główne, obiekty wojskowo-przemysłowe. Najbardziej niszczycielskim pociskiem dla Smercha jest 9M55S, wyposażony w głowicę termobaryczną (tzw. amunicję wybuchową lub bombę próżniową). Materiały z badań państwowych, w których określono skuteczność jego zastosowania, są sklasyfikowane.

Obecnie, w oparciu o powyższą amunicję, opracowano nowe rakiety o zwiększonym zasięgu strzelania do 90 kilometrów. Należy zwrócić uwagę na jeszcze jedną niestandardową głowicę. Jest to pocisk z bezzałogowym statkiem powietrznym, który ma za zadanie obserwować wroga i prowadzić zwiad przez pół godziny, a także ma wysoki stopień nietykalności ze względu na swoje niewielkie rozmiary.

Skład kompleksu MLRS

Wyrzutnia salw Smerch składa się z pojazdu bojowego 9A52 opartego na czteroosiowym podwoziu terenowym pojazdu MAZ-543. Zamontowany jest na nim pakiet 12 prowadnic rurowych, jest komunikacja radiowa, a także znajduje się wyposażenie systemu kierowania ogniem. Aby załadować program uruchamiającypojazd transportowo-załadunkowy o indeksie 9T234, również na podwoziu MAZ-543. Wersja eksportowa MLRS zapewnia, na życzenie klienta, wymianę samochodu „Tatra-816”. Wynika to z faktu, że w niektórych krajach, np. w Indiach, istnieje bardzo rozbudowany serwis tej firmy. Aby zapewnić efektywne bojowe wykorzystanie instalacji, stosuje się: kompleks AUO (Automatyczne kierowanie ogniem) 9S729M1 „Slepok-1” na podwoziu KamAZ-43114 („Tatra-T815”); pojazd do badań topograficznych (indeks 1T12-2M, GAZ-66); meteorologiczny kompleks kierunkowo 1B44 "Ulybka" ("Ural-43203").

Kraje uzbrojone w MLRS

Do czasu rozpadu Związku Radzieckiego trzy pułki artylerii rakietowej były uzbrojone w instalację Smerch. Po 1991 roku 336. pułk pozostał na Białorusi, 337. w Rosji, a 371. na Ukrainie. Oprócz powyższych stanów instalacje pracują w Azerbejdżanie, Algierii, Wenezueli, Gruzji, Indiach, Kuwejcie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Peru i Turkmenistanie. Część wozów bojowych w tych krajach była dostarczana bezpośrednio przez Rosoboronexport, a część sprzedawana była z sowieckich zapasów przez Ukrainę i Białoruś. Chiny produkują wyrzutnie rakiet Smerch na licencji na własnym podwoziu.

Obiecujące zmiany

Nowe wyrzutnie rakiet są opracowywane we współczesnej Rosji. Zwracamy uwagę na zdjęcie jednego z nich. Jest to instalacja Kama na nowym podwoziu KamAZ-6350 z 6 prowadnicami zamiast 12, która została po raz pierwszy zademonstrowana na pokazie lotniczym MAKS-2007. Trwa również rozwój nowego RZSO.pokolenia „Tornada”, które wkrótce przejmie służbę bojową zarówno w armii rosyjskiej, jak i w siłach zbrojnych innych państw.