Horacio Pagani, założyciel włoskiej firmy Pagani Automobili S.p.A.: biografia, studia, kariera

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Horatio Raul Pagani - założyciel Pagani Automobili S.p. A. i twórca samochodów sportowych, takich jak Zonda i Huayra. Rozpoczynając projektowanie samochodów w Argentynie, pracował z Renault, zanim przeniósł się do Włoch, aby pracować dla Lamborghini, zanim założył własną firmę produkującą supersamochody.

Wczesna biografia

Horacio Pagani urodził się 11.10.1955 w małym argentyńskim miasteczku Casilda w regionie Santa Fe. Jego pradziadek Pietro przybył do Argentyny pod koniec XIX wieku. z Włoch i założył piekarnię Panificación Pagani, która do dziś pozostaje firmą rodzinną. Rodzicami Horatio byli Mario i Marta Pagani, którzy mieli jeszcze dwóch synów, Norę i Alejandro. Horatio od najmłodszych lat rzeźbił drewniane modele samochodów sportowych. Jego idolem był argentyński zawodnik Juan Manuel Fangio, którego osiągnięcia śledził w wiadomościach sportowych.

Pagani i jego najlepszy przyjaciel Gustavo Marani zbudowali własny tor między meczami piłki nożnej, aby zorganizować tam wyścigi zabawekmaszyny. Pozwoliło mu to w praktyce wykorzystać techniki i umiejętności, które nabył rzeźbiąc modele z drewna. Horatio zaczął uczyć inne dzieci, jak poprawić wydajność swoich samochodów, zmieniając ich aerodynamikę, używając kartonu i strategicznie umieszczając ołowiane ciężarki.

Przyjaciele dowiedzieli się o zawodzie projektanta samochodów, czytając o Pininfarinie, Bertone i Giorgetto Giugiaro. A kiedy Horatio zobaczył centrum projektowe, w którym ludzie pracowali otoczeni rysunkami i szkicami innowacyjnych rozwiązań technicznych, zdał sobie sprawę, co chciał robić w życiu.

Pagani nadal zaspokajał swoje pragnienie wiedzy i obsesję na punkcie modeli w zmniejszonej skali. W 1966 roku w Casildzie otwarto zelektryfikowany tor dla modeli samochodów, a przyjaciele stali się regularnymi gośćmi, organizując bitwy na torze. Wkrótce zaczęli też modyfikować te maszyny. Tito Spani, właściciel sklepu modelarskiego w Casilda, stał się mentorem dla chłopaków, pomagając im ulepszać samochody i wykorzystywać ich wiedzę i umiejętności.

Naprawa i produkcja motocykli

W 1968 Horatio był już w pełni zanurzony w świecie samochodów, designu i wyścigów. Nauczył się, że najważniejszymi umiejętnościami dobrego projektanta są techniczne i estetyczne. Przykładem był dla niego Leonardo da Vinci.

W wieku 15 lat postanowił rozpocząć swój pierwszy projekt od silnika spalinowego. Po zakupie starego, ale taniego Legnano, Horatio postanowił go odnowić. Zdemontował motocykl, odrestaurowując części, których wymiany szukał na złomowiskach i warsztatach naprawczych. Prace zakończono w kilka tygodni. Horatio takcieszył się z procesu, że po jego zakończeniu sprzedał rower, aby rozpocząć kolejny podobny projekt, tym razem na Alpino. Równie imponujący był wynik dla 15-latka z ograniczonymi środkami finansowymi.

Wtedy ona i Gustavito postanowili zrobić minirowery od podstaw, po uprzednim przestudiowaniu tego procesu w magazynie Popular Mechanics. Najpierw zebrali wszystkie szczegóły, jakie mogli znaleźć. Po sześciu długich i stresujących miesiącach minirowery były gotowe i wyglądały genialnie. Efekt był tak dobry, że właściciel sklepu z zabawkami w Casildzie przez kilka dni trzymał je w swoim oknie, aby sąsiedzi mogli podziwiać prace dzieci.

Ostatni projekt szkolny Horatio był buggy. Znalazł firmę, która wykonała karoserię z włókna szklanego i zainstalowała ją na podwoziu Renault Dauphine znalezionym na złomowisku. Aby to zrobić, Pagani całkowicie zdemontował samochód, odnowił lub wymienił części. Projekt trwał 5 miesięcy, ale wynik był tego wart: 17-letni Horatio z dumą jeździł wyjątkowym pojazdem ulicami Casildy.

Badanie

W 1974 roku Horatio Pagani miał 18 lat i postanowił zostać inżynierem, zapisując się na Wydział Sztuk Pięknych w La Plata, około 450 km od Casildy. Jednak ze względu na niestabilną sytuację polityczną w Argentynie zajęcia odwołano, a wszystkich uczniów odesłano do domów. W następnym roku sytuacja się nie zmieniła, a Horatio postanowił wstąpić na wydział inżynierii National University of Rosario, który znajdował się z dala odepicentrum polityczne. Spędził tam cały 1975 rok, ale po kilku miesiącach rozwinął w nim głębokie rozczarowanie. Uniwersytet nie był tym, czego się spodziewał. Pragnął zanurzyć się w projektach takich jak te, które robił jako nastolatek. Zamiast tego czekały go długie godziny wykładów teoretycznych i egzaminów. Decydując się podążać za swoim instynktem, Horatio Pagani porzucił studia i wrócił do Casildy, aby założyć własny biznes.

Znajdowanie własnej ścieżki

Rodzice nie przyjęli z zadowoleniem decyzji syna i byli jeszcze bardziej zdenerwowani, gdy ogłosił, że nie zamierza pracować w piekarni, ale chce otworzyć własne studio projektowe. Ojciec podarował mu kawałek ziemi na obrzeżach Casildy, który kupił kilka lat wcześniej. Tam Horatio zbudował siedzibę Horacio Pagani Design za pieniądze otrzymane ze sprzedaży wózków i rzeczy osobistych.

Na zamówienia nie trzeba było długo czekać. Pierwszym z nich było zaprojektowanie krzesełek do nowego baru w Casilda. Musieli mieć podnóżki, a siedzenie musiało być obite skórą. Ukończenie ich zajęło Horatio 2 tygodnie. Zamówienia wciąż napływały, a po kilku miesiącach zwrócił swoją inwestycję, spłacił długi, a nawet zaoszczędził niewielką kwotę.

Zainspirowany swoim sukcesem, Pagani zdecydował, że może zrobić więcej, więc postanowił zbudować samochód kempingowy. Po 6 miesiącach ciężkiej pracy Alpine było gotowe.

We wrześniu 1976 roku pokazał go na wystawie, która odbywała się corocznie w Casilda, gdzie nie było problemu ze znalezieniem nabywcy. Zgodnie z oczekiwaniami jego talent został doceniony,a po koncercie otrzymał kilka zleceń, począwszy od budowy furgonetek po modyfikowanie pickupów do przewozu dużych ładunków, a nawet wyposażenie mobilnego studia dla lokalnej stacji radiowej, Radio Casilda.

Receptą na sukces Horatio było indywidualne podejście do klienta. Spotkał się ze wszystkimi członkami rodziny, którzy mieli korzystać z samochodu, aby w pełni zrozumieć ich preferencje i potrzeby, a następnie przedstawił im wstępny plan do zatwierdzenia. Takie podejście było bardzo korzystne dla klientów, dlatego stosuje je do dziś.

Młody projektant skupił się na opanowaniu procesu wytwarzania produktów z włókna szklanego. Ta metoda zapewniała znacznie większą elastyczność w tworzeniu części niż blacha, była szybsza i tańsza, dzięki czemu szybko stała się głównym narzędziem pracy Horatio.

Pagani postanowił zainwestować swoje oszczędności w rozbudowę swojego warsztatu. Wyłożył podłogę gabinetu swoimi inicjałami, zapełnił półki książkami gromadzonymi przez wiele lat, postawił fortepian, portret Mony Lisy da Vinci i dużą deskę kreślarską.

Horatio stale zwiększał złożoność i złożoność swoich projektów, aby osiągnąć doskonałość we wszystkich obszarach projektowania i produkcji samochodów. Konstruował maszyny rolnicze, samochody dostawcze i współpracował z Gustavito, który założył własny biznes w zakresie łóżek i ortopedii.

Pasja do wyścigów

Horaceo Pagani zawsze chciał się dostaćświata wyścigów, a miał okazję, gdy podszedł do niego Alberto Gentili. Argentyński kierowca chciał ulepszyć samochód, który miał problemy z niezawodnością i mocą, co negatywnie wpłynęło na wyniki jego występów.

Ta praca była interesująca, ponieważ pozwoliła mi poszerzyć moją wiedzę z zakresu dynamiki samochodu. Limitada Santafesina to małe, jednomiejscowe samochody z 4-cylindrowymi silnikami z tyłu, zamontowane na podwoziu rurowym. Horatio pracował niestrudzenie przez 3 tygodnie i dokonał gruntownych zmian w projekcie, wzmacniając niektóre części i rozjaśniając inne. Gentili zajęło drugie miejsce, co świadczy o niesamowitej intuicji młodego projektanta, który wziął samochód, o którym nic nie wiedział i całkowicie przeprojektował go w krótkim czasie bez przeprowadzania jakichkolwiek testów dynamicznych.

Kiedy przyszło do projektowania samochodu, Horatio wprowadził szereg innowacyjnych rozwiązań, z których część była inspirowana Formułą 1: wahacze zawieszenia, centralna blokada kół, jego własny projekt hamulców. Pagani dokładnie sprawdził każdy szczegół i zabrał części do domu, aby myśleć o nich przez całą noc.

Jego zespół pracował przez rok przygotowując samochód, który został odsłonięty na kolacji przed 300 gośćmi, w tym dziennikarzami, inwestorami i przedstawicielami branży motoryzacyjnej. Prasa jednogłośnie pochwaliła Pagani F2. Pozostaje tylko znaleźć kierowcę i silnik. Mijały tygodnie i nadal nie było silnika. Horatio ogłosił, że Pagani F2 będzie napędzany przez Renault i będzie częścią oficjalnego zespołu.

Ładowanie samochodu na przyczepę, onudał się do Buenos Aires na spotkanie z zarządem Renault Argentina. Opowiedział im o samochodzie i zespole, ale spotkał się z obojętnością. Według przedstawicieli Renault takie oferty otrzymywały codziennie. Pagani zaprosił ich do zejścia na parking, aby mogli zobaczyć samochód na własne oczy. Godzinę później zeszli na dół, zadali kilka technicznych pytań i wrócili, aby porozmawiać. Kilka minut później wrócili, prezes uścisnął mu dłoń, pogratulował i powiedział, że Renault zapewni silnik i będzie go wspierać w sezonie.

Pozostaje znaleźć kierowcę. Skontaktowali się z szukającym samochodu mistrzem poprzedniego sezonu Agustínem Bimonte, który przyjechał do Casildy. Od razu zakochał się w samochodzie i od razu podpisał umowę. W pierwszym wyścigu samochód wypadł z toru z powodu awarii hamulców. Reszta sezonu była pod znakiem zdecydowanej dominacji Pagani-Renault nad resztą drużyn.

Po 3 latach ścigania się, Horatio postanowił ponownie zreorganizować swój biznes. W tym czasie sytuacja polityczna i gospodarcza w kraju była straszna. Dyktatura wojskowa w Argentynie prawie całkowicie zniszczyła przemysł tego kraju. Horatio zdał sobie sprawę, że nie będzie odpowiedniego środowiska dla niego i jego firmy.

Włoskie marzenia

Horatio był zakochany w 18-letniej Christinie, która marzyła o zostaniu nauczycielką angielskiego. Reprezentowali wspólną przyszłość z dala od Argentyny. Pagani chciał wrócić do Włoch – kraju swoich przodków i Leonarda da Vinci, raju dla motoryzacjibranża.

Jedno z jego specjalnych zamówień pochodziło z Laboratorium Drogowego w Rosario na stworzenie dwóch prototypów do pomiaru chropowatości drogi. Było to dzieło high-tech, pierwsze tego rodzaju przykłady w całej Ameryce Łacińskiej. Horatio zwrócił się do słynnego argentyńskiego inżyniera samochodowego Oreste Berty o sprzęt komputerowy niezbędny do wykonania pewnych obliczeń matematycznych. W trakcie tego procesu wspomniał o pomyśle opuszczenia Argentyny i poprosił o zorganizowanie spotkania z włoskimi producentami. Oreste zasugerował, aby udał się do Gordona Murraya, odnoszącego sukcesy projektanta Formuły 1, który wówczas pracował dla Brabhama. Jednak Horatio bardziej skłaniał się ku samochodom sportowym niż wyścigowym, więc wysłał go do Juana Manuela Fangio, który lepiej rozumiał europejski rynek ze względu na swoją pozycję w Mercedes-Benz, dla której jeździł w Formule 1.

Pagani spotkał się z Fangio w siedzibie Mercedes-Benz w Buenos Aires. Pokazał mu zdjęcia wszystkich swoich projektów, od drewnianych modeli i buggy po Pagani F2, wyjaśniając każdy z nich. Pagani był pod wrażeniem skromnego i spokojnego Fangio i poinformował go o zamiarze przeniesienia się do Włoch. Zgodzili się spotkać ponownie. Fangio wysłał listy do założyciela zespołu Osella Formuły 1 Enzo Oselli, Carlo Chiti z Alfa Romeo, Giulio Alfieri z Lamborghini, Alejandro De Tomaso i Enzo Ferrari. Fangio przyznał, że sformułował wiele takich rekomendacji, ale tylko dwie z nich się powiodły.

Wycieczka do Mediolanu

Horatio zakończył swoje zamówienia w listopadzie 1982poleciał do Mediolanu z zamiarem zakończenia wszystkich wywiadów w 2 tygodnie. Tam odwiedził krewnych w małym miasteczku Appiano Gentil w prowincji Como w północnych Włoszech.

Pagani przypadkowo odkrył, że w weekend odbywał się w Bolonii pokaz samochodowy, o którym nie wiedział, ponieważ w tamtym czasie nie był on znany poza Włochami. Poszedł tam, znalazł stoisko Lamborghini i umówił się na spotkanie z Giulio Alfieri. W poniedziałek udzielił wywiadu mu i Mauro Forghieri, szefowi technicznemu sportów motorowych w Ferrari. Ten ostatni chwalił jego talent i młodość, ale mógł zaoferować tylko stanowisko w zespole Formuły 1, a nie projektanta samochodów sportowych. Wywiad z Alfierim przebiegł pomyślnie, a Alfieri zasugerował, aby dołączył do zespołu rozwojowego wojskowego pojazdu terenowego LM od połowy przyszłego roku.

Reszta wywiadów była podobna, a dyrektorzy chwalili prezentowane projekty Horatio, ale mówili o potrzebie takich ogólnych specjalistów jak on, ubolewali nad spowolnieniem w branży motoryzacyjnej i nie byli w stanie zatrudnić nowych młodych talentów, takich jak on.

Przygotowanie do wyjazdu

Pagani wrócił do Casildy w dobrym nastroju i z bardzo jasnymi pomysłami. Poprosił Christinę, by wyszła za niego i zaczęła nowe życie na starym kontynencie, a ona natychmiast się zgodziła.

Trzy miesiące później, 19 marca 1983, młoda para wyszła za mąż, odbyła miesiąc miodowy w Argentynie i wyjechała do Włoch. Przed ślubem Horatio zrealizował swoje ostatnie zamówienia, zamknął kontaHoracio Pagani Design i sprzedał nieruchomość, której nie mógł zabrać ze sobą, co pozwoliło mu zebrać niewielką kwotę po raz pierwszy we Włoszech, dopóki jego nowe życie się nie uspokoiło.

Jednak nie wszystko było tak różowe, jak im się wydawało. 11 maja 1983 r. przyszedł list od Alfieri, w którym napisał, że z powodu kryzysu finansowego i opóźnień w rozwoju nowych modeli Lamborghini zamroziło na czas nieokreślony zatrudnianie nowych pracowników. Horatio ukrył list i nadal zachowywał się tak, jakby nic się nie stało, wyznając to tylko Cristinie i bliskiemu przyjacielowi Hugo Racca.

Nowe życie

Przybywając do Włoch, Horatio przebywał z krewnymi przez kilka tygodni. Para pracowała w warsztacie jednego z członków rodziny, mocno wierząc, że wkrótce znajdzie pracę w branży motoryzacyjnej.

Pagani udał się do Lamborghini, aby ponownie spotkać się z Alfierim, który był bardzo zaskoczony jego widokiem. Horatio opowiadał o wyjeździe do Włoch, żeby zbudować najpiękniejszy samochód na świecie, i że w razie potrzeby wyczyści fabrykę. Alfieri uśmiechnął się i poprosił go o cierpliwość, aby mógł zrealizować swój plan.

Horace i Cristina przeprowadzili się na lato na kemping, ponieważ nie chcieli zbyt szybko wydawać swoich oszczędności. Podróżowali ciesząc się nowym życiem we Włoszech i pojechali odwiedzić dom Leonarda da Vinci w Toskanii.

Praca w Lamborghini

We wrześniu 1983 r. Lamborghini zaoferowało Paganiemu stanowisko nadzorcy poziomu 3. Miał 27 lat, kiedydołączył do zespołu 5 osób. Dzięki swojej szerokiej wiedzy Horatio mógł pracować nad kilkoma aspektami projektu LM, od kadłuba i mechaniki po wnętrze i system klimatyzacji. Praca była stymulująca i ciekawa.

Kariera Horatio Paganiego w Lamborghini nie była łatwa. Sześć miesięcy później Alfieri zaproponował mu kierowanie działem, ale odrzucił tę ofertę, ponieważ było to stanowisko pracownika, który został zmuszony do wcześniejszego przejścia na emeryturę wbrew swojej woli.

Horatio zgodził się z Alfierim, że da mu małe zadania z pozostałego przepływu pracy zespołu, które go pobudzą, ponieważ wymagały badań przed etapem projektowania i produkcji. W ramach rekompensaty poprosił o pełną swobodę wchodzenia i wychodzenia z fabryki w dowolnym momencie, ponieważ wstawał o 5 rano, szedł do pracy i nie wychodził do 8 wieczorem. Był to problem, ponieważ w tym czasie pracownicy nie mogli pracować po godzinie 17:00. I chciał móc się zdrzemnąć w porze lunchu.

Lamborghini stworzył dział zajmujący się badaniami materiałów kompozytowych, który początkowo nie odniósł dużego sukcesu ze względu na opór starych pracowników preferujących tradycyjne aluminium. Skończyło się na tym, że inżynier odpowiedzialny za projekt zrezygnował. Horatio Pagani dostrzegł wyjątkowe właściwości materiałów kompozytowych, takie jak lekkość, wytrzymałość i łatwość wykonania. Kierował małym zespołem inżynierów, który w 1985 roku stworzył prototyp Countach Evoluzione z dużym średnim V12 o wadze zaledwie 1050 kg - 450kg mniej niż pierwszy samochód z podwoziem z włókna węglowego Countach QV5000. Podczas testów samochód osiągnął prędkość maksymalną 330 km/h, co w tamtym czasie było imponujące. Ale kierownictwo nie dostrzegało potencjału tej technologii i przez kilka kolejnych lat nie było żadnych usprawnień w tym obszarze.

Pagani miał 32 lata, gdy jego drugie dziecko Leonardo urodziło się w 1987 roku i zostało głównym projektantem marki. Był odpowiedzialny za samochód koncepcyjny P140, który miał zastąpić Jalpę jako samochód klasy podstawowej. Projekt nie został zatwierdzony, ale posłużył jako podstawa dla Lamborghini Calà, poprzednika Gallardo, który został wprowadzony na rynek w 2003 roku pod auspicjami Audi i stał się najlepiej sprzedającym się modelem Lamborghini.

W 1988 roku kierował projektem z okazji 25-lecia Countach i ukończył projekt i prototyp w zaledwie 4 miesiące. Tym razem pozwolono mu użyć włókna węglowego w niektórych panelach nadwozia, ale kierownictwo odmówiło zakupu aparatu zaprojektowanego do wywierania ciśnienia i temperatury na kawałki włókna węglowego podczas procesu produkcyjnego ze względu na jego wysoki koszt i niski zwrot z inwestycji w krótkim okresie. Horatio miał tylko piec przemysłowy. Samochód odniósł sukces komercyjny, ponieważ dzięki nowemu projektowi Countach został rozpoznany na jeszcze niepokonanym rynku amerykańskim. Umożliwiło to bardzo potrzebne wsparcie finansowe aż do pojawienia się Diablo w 1990 roku

Ponadto firmie Horatio udało się uprzemysłowić i usprawnić proces produkcyjny, co umożliwiło niemal podwojenie produkcjiz taką samą liczbą pracowników.

Projekt Modeny

Kiedyś, gdy inżynier Horatio Pagani miał dość odmów zakupu autoklawu, postanowił kupić go na kredyt i został oficjalnym dostawcą Lamborghini. Podejmując kolejne ryzyko, wyprzedził branżę o kilka kroków. Dzięki temu mógł pracować samodzielnie bez ograniczeń, jakie nakłada tak duża firma jak Lamborghini.

Pierwszym projektem opracowanym w nowym warsztacie Modena Design była przednia maska Countach wykonana w całości z włókna węglowego. Pagani z wielkim sukcesem pokazał go Lamborghini. Wykończenie było tak dobre, a część tak lekka, że poproszono go o wykonanie z tego materiału jak największej liczby części do prototypu Diablo, który miał zostać zaprezentowany w 1990 roku. Po przeanalizowaniu każdego szczegółu Horatio zdecydował się na wykonanie zderzaków, przedniej maski, progów drzwi oraz niektórych elementów wnętrza.

Kiedy Lamborghini w końcu uświadomiło sobie w pełni korzyści płynące z nowej technologii, otrzymało zadanie stworzenia oddziału identycznego z jego własnym.

Następnym projektem, który zaproponowano mu w 1991 roku, było zbudowanie całkowicie kompozytowego samochodu dla uczczenia 30-lecia marki. Horacio Pagani również zmienił stylizację Lamborghini Diablo VT w tym czasie i planował sprowadzić dużą liczbę pracowników do większej fabryki, ponieważ zamierzał wyprodukować 300 podwozi do L30 w Modena Design.

Plany te zostały udaremnione ze względu na zmniejszenie globalnegogospodarka w 1990 roku. Chrysler, który był wówczas właścicielem Lamborghini, anulował wszystkie nowe projekty i zamroził rozwój, w tym L30 Horacio. Z okazji 30-lecia marki, zamiast nowego modelu, Lamborghini wprowadziło odnowioną wersję Diablo.

To osłabiło więzi między Modena Design i Lamborghini, a Horatio zaczął szukać innych klientów. Najbardziej znane dzieła z tego okresu to takie produkty jak buty narciarskie, wózki do wyścigów konnych oraz siodełka do motocykli wyścigowych. Modena Design współpracowała z Aprilią, Dallarą czy Daihatsu.

Najpiękniejszy samochód na świecie

Około 1993 roku Horatio Pagani rozpoczął pracę nad projektem, o którym marzył od dzieciństwa. Postanowił zbudować swój supersamochód w 1988 roku jako hołd dla Fangio, z którym zgodził się, że jeśli kiedykolwiek zbuduje samochód na jego cześć, będzie miał silnik Mercedesa. Przez wiele lat pracował na maszynie równolegle do swojej innej pracy w Modena Design. Po ukończeniu projektu zbudował duży model w skali 1:5 do przeprowadzenia testów aerodynamicznych.

Pagani następnie zbudował pełnowymiarowy prototyp z wymiennymi częściami, które później, ze względu na ograniczenia finansowe, służyły jako formy do produkcji części z włókna węglowego. Gdy Horatio bardziej zaangażował się w projekt, stało się jasne, że będzie to najważniejsza część jego życia. W pewnym momencie musiał odłożyć wszystko inne na bok i skupić się na tym, narażając siebie, swoją rodzinę i firmę na wielkie ryzyko, jeśli się nie powiedzie.

Do 1997 r. zaczęła się sytuacja finansowa sektorawykazują wyraźne oznaki poprawy, a w Lamborghini przygotowywano odnowioną wersję Diablo, VT. Kierownictwo nie było zadowolone z proponowanych projektów, więc dyrektor marketingu zaprezentował prototyp Pagani Zonda C8, proponując przekształcenie go w Lamborghini i sprzedaż jako zupełnie nowy model. Modena Design byłaby odpowiedzialna za projekt i konstrukcję podwozia, natomiast Lamborghini dostarczało elementy mechaniczne.

Przyjęcie tej oferty uczyniłoby 42-letniego Horatio bogaczem, ale musiałby zrezygnować ze sportowego samochodu noszącego jego imię. Pagani postanowił omówić to z żoną i dziećmi. W tym czasie nie miał środków finansowych potrzebnych do ukończenia Zondy, więc sprzedaż miała sens. Najmłodszy syn, Leonardo, który miał wtedy 10 lat, przekonał ojca do inwestycji w projekt.

W 1998 roku grupa inwestorów zapewniła kapitał na przeprowadzenie testów i stworzenie pierwszych próbek.

Od Zonda do Pagani Huayra BC

W styczniu 1999 roku Zonda C12 została ukończona. Horatio postanowił zadziwić świat podczas Salonu Samochodowego w Genewie, gdzie wraz z żoną Christiną zaprezentował srebrny samochód koncepcyjny. Wybrał ten kolor jako hołd dla Mercedesa i swojego idola Fangio.

W 2010 roku firma wprowadziła na rynek zupełnie nową Huayra. Był to duży krok naprzód, ponieważ miał prawo być sprzedawany na całym świecie. Pozwoliło to firmie wejść na rynki takie jak USA, Chiny, Hongkong, Singapur, Japonia itd., gdzie Zonda musiała być importowana. Dzięki temu Pagani stało się globalną marką, która może konkurowaćz firmami takimi jak Bugatti, Koenigsegg czy Ferrari, które znacznie zwiększyły popyt na już zbudowane Zonda i Huayra, które zostały odsprzedane po trzykrotności ceny pierwotnej.

Około 1995 roku Horatio rozpoczął budowę supernowoczesnej fabryki na obrzeżach San Cesario sul Panaro, aby rozszerzyć zasięg Modena Design. Później powstał tam salon wystawowy i powierzchnia biurowa dla Pagani Automobili (Modena).

Ta fabryka w pełni zaspokajała potrzeby produkcyjne do 2008 roku, kiedy Horacio zaczął myśleć o stworzeniu bardziej nowoczesnej przestrzeni, aby móc zwiększyć produkcję i mieć miejsce na badania, innowacje i rozwój materiałów kompozytowych. Nowa fabryka o powierzchni ok. 5800 mkw. m z możliwością produkcji do 300 samochodów rocznie.

Od 2004 roku każdego lata w fabryce odbywa się rajd. Szczęśliwi właściciele Pagani podróżują po Włoszech przez kilka dni, zatrzymując się w doskonałych hotelach.

W 2016 roku pojawił się Pagani Huayra BC z ulepszoną wersją silnika o mocy 745 KM. Z. Masa auta została zmniejszona o 132 kg dzięki zastosowaniu nowego materiału, który jest o 50% lżejszy i o 20% mocniejszy niż konwencjonalne włókno węglowe.