Zimowanie pszczół w omszaniku. Pszczelarstwo dla początkujących

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Mocne kolonie pszczół z wystarczającą ilością miodu na żywność mogą wytrzymać zimowe przymrozki do -40 stopni na zewnątrz. Ale na chłodniejszych obszarach z długim (do 5-7 miesięcy) okresem zimowym najlepszą alternatywą byłoby zimowanie pszczół w omshan.

Dlaczego pszczoła nie hibernuje

Rodzina przygotowuje się do zimy przez cały aktywny sezon wiosenno-letni, z wyjątkiem okresu lęgowego. Pszczoły zaopatrują się w miód, rosną duże pokolenie pracujących osobników. Nie hibernują jak inne owady, ponieważ nie są przystosowane do gromadzenia składników odżywczych w organizmie. Indywidualnie jednostki nie mogą znieść zimna. Przed zimowaniem pszczoły gromadzą się w maczudze w formie elipsoidy. W środku siedzą swobodniej i mogą się poruszać. Dzięki ruchowi w centrum kija generowane jest ciepło do 25-30 stopni. W warstwie zewnętrznej pszczoły przylegające do siebie tworzą gęstą skorupę o grubości od 3 do 7 cm o temperaturze około +15 stopni. Stopniowo zmieniają miejsca - od środka wpadają do muszli i odwrotnie. Będąc w stosunkowo aktywnym ruchu iżywiąc się miodem z zapieczętowanych ramek, zbierając się w klubie na ogrzanie, ratują życie. Zimowanie pszczół w omszaniku ułatwia im ten trudny okres.

Cechy zimowego zachowania

Zapasy paszowe pszczół umieszcza się na górze ula, bliżej tylnej ściany obszaru lęgowego. Poniżej, pod karbem, rosną lęg. Tutaj tworzą klub, który tworzą nawet w dodatnich temperaturach: w słabych rodzinach - przy +13 stopniach, w silnych - przy +8. Górna połowa kija jest zawsze umieszczona na dużej powierzchni uszczelnionych ram.

Pszczoły ogrzewają plastry miodu swoim ciepłem, wosk na ich powiekach topi się, a niektóre komórki są drukowane. Para wodna z powietrza wnika do nich i rozcieńcza miód, którym żywią się pszczoły. Kij stopniowo przesuwa się w górę wzdłuż grzebieni, kierując się w stronę tylnej ściany ula. Jeśli w ramkach jest wystarczająca ilość miodu, pszczoły spokojnie poruszają się po przestrzeniach między ramkami.

Na początku zimowania pożądana temperatura w klubie jest utrzymywana przez ciepło pszczół w trakcie ich życia. Gdy jest zimno, klub się kurczy. Pszczoły zajmują przestrzenie międzyramkowe i wolne plastry miodu. Aby utrzymać ciepło w klubie, zaczynają jeść więcej jedzenia.

Po całkowitym zjedzeniu pszczoły są zmuszone przenieść się do sąsiednich ramek. Ale mogą dokonać takiego przejścia tylko w wystarczająco wysokiej temperaturze w ulu. Jeśli temperatura na zewnątrz jest mniejsza niż zero, kij nie jest w stanie się poruszać. Pszczoły są niespokojne. Klub może podzielić się na dwie części, co spowoduje śmierć jednej lub obu jego połówek.

Zaopatrzenie w żywność

Zimowanie pszczół w omshaniku zmniejsza spożycie miodu. Jednostki zjednoczone w klubie spowalniają rytm życia. Procesy metaboliczne w ich organizmach są mniej intensywne. Pszczoły w klubie potrzebują 20 razy mniej pokarmu niż te oddzielone w tym samym czasie. W pierwszym lub dwóch miesiącach zimowania zjadają do 700 g miodu w ciągu 30 dni. Pod koniec okresu miesięczne zużycie wynosi co najmniej 1,2 kg. Jeśli zimowanie pszczół w omshanniku przebiegło bez problemów, a wiosną w ulu pojawi się czerw, to ilość pokarmu podwaja się.

Zostawiają ramki z co najmniej 2 kg miodu i są wolne komórki, w których zostaną umieszczone pszczoły z zimowiska. Wtedy pozostanie gęsty, a pszczołom łatwiej będzie utrzymać temperaturę przy mniejszej ilości pokarmu. Oprócz miodu (węglowodany, mikroelementy) dla każdej rodziny przechowywane są co najmniej 2 ramki z chlebem pszczelim (pokarm białkowy). Niezbędne do karmienia czerwiu na wiosnę. Komórki z chlebem pszczelim muszą być zakonserwowane - wypełnione miodem, zapieczętowane woskową nakrętką, inaczej chleb będzie spleśniał i zepsuł się.

Przygotowanie grzebieni paszowych

Aby zimowanie było udane, zadbaj o przygotowanie grzebieni paszowych. Pszczelarstwo dla początkujących jest czasem dość trudne, więc traktuj wszystko tak poważnie, jak to możliwe. Plastry miodu zbierane są w pierwszej połowie sezonu, a kolejność montażu ramek na żywność zależy od systemu (projektu) ula. Zróbmy od razu zastrzeżenie, że plastry miodu nie są nowe i nie są stare, ale "używane" - jasnobrązowe.

W dwóch przypadkachprzed pobraniem miodu na środku drugiego budynku umieszcza się plastry z nadrukiem czerwiu. Z wielopowłoki takie komórki są umieszczone pośrodku górnej. Usunięte ramki nie są wypompowywane - zawierają pokarm na zimę. W zagonach przed główną zbiornicą miodu grzebienie z nadrukiem i otwartym czerwiem umieszcza się obok siebie na środku, spychając jasne i czarne na skraj gniazda. 4-6 ramek gniazdowych umieszcza się w ulach przedłużających pośrodku dwóch rozszerzeń, a półramki są umieszczane wzdłuż krawędzi. Pszczoły najpierw wypracowują te grzebienie, które znajdują się w środku. Gdy gniazda są do połowy zapieczętowane, wyjmuje się je z ula, ale miód nie jest wypompowywany - to pokarm zimowy.

Dla odniesienia: rama plastra miodu 43,5 x 30 cm mieści miód 4 kg, 43,5 x 23 cm - 3 kg, pod warunkiem, że komórki są wypełnione z obu stron.

Właściwy miód

Pszczelarstwo dla początkujących zwraca szczególną uwagę na fakt, że nie każdy miód nadaje się na zimę. W celu uniknięcia zatrucia spadzią dla zimujących rodzin pszczół konieczne jest pozostawienie ramek z miodem bez spadzi zebranym w pierwszej połowie miodowej zbiórki. Jeśli rodzina zimuje na spadzi, to niektórzy jej członkowie nie dożywają wiosny - zaczynają mieć biegunkę. Ci, którzy przeżyli, brudzą gniazdo odchodami, co grozi niebezpieczną chorobą pasożytniczą - nosematozą.

Szybko krystalizujący miód pozyskiwany z wierzby, słonecznika, alpeci, ostu, roślin kapustnych (rzepak) nie nadaje się do zimowania. Nie można go upłynnić. Pszczoły zimujące z takim miodem stają się niespokojne z pragnienia. Rodzina słabnie lub umiera z głodu dzięki dostawie skrystalizowanego miodu.

Podczas zbierania paszyStosowane są jasnobrązowe grzebienie, w których wyhodowano kilka pokoleń. Są mniej przewodzące ciepło niż lekkie, lepiej zatrzymują ciepło w gnieździe, a królowa chętniej składa w nich jaja na wiosnę. W starych czarnych plastrach, w których pozostały zarodki kryształków miodu, świeży miód szybko twardnieje. Zimowanie zakończy się niepowodzeniem, ponieważ pszczoły potrzebują płynnego miodu. Lekkie grzebienie, w których nie było lęgów pszczół są zimne, macica zaczyna w nich składać jaja późno, a rozwój czerwiu w nich jest opóźniony na wiosnę.

Przechowywanie pasz

Zapas żywności w szczelnie zamkniętych grzebieniach jest przechowywany w skrzyniach ze szczelną pokrywką, w skrzynkach lęgowych, w nadstawkach. Miejsce przechowywania powinno być suche i chłodne, poza zasięgiem myszy. Przed umieszczeniem plastra miodu pręty ram są dokładnie oczyszczone z zanieczyszczeń: plamy biegunkowe, narośla woskowe, propolis.

Omshanik dla pszczół

Miejsce do budowy jest wybierane na suchym terenie (głębokość wód gruntowych nie jest bliżej niż 1 m od podłogi), na niewielkim nachyleniu (dla przepływu wody roztopowej i deszczowej), z ochroną przed wiatrem. Omshanik staje się niedostępny dla myszy, które niszczą ul, jest odporny na światło i hałas, które przeszkadzają pszczołom.

W zależności od warunków terenowych, budynki mogą być naziemne, podziemne i częściowo podziemne. Najczęściej spotykane są pod ziemią, zakopane do wysokości murów w ziemi. Zimą będą miały równomierną temperaturę, wiosną pozostanie niższa, co jest ważne dla pomyślnego zakończenia zimowania. Ściany szopy są ceglane lub gruzowe, drzewo szybko zostaje zaatakowane przez grzyb.

Brak ziemikwatery zimowe: ściany zimą są nadmiernie schłodzone, a pod wiosennym słońcem przegrzewają się, gdy jest za wcześnie, by pszczoła przestała zimować. W pomieszczeniu na parterze potrzebny jest termostat na omshanik - utrzyma on ustawioną temperaturę.

W ścianach częściowo podziemnych połowa wysokości jest zakopana w ziemi. Takie omshaniki są zwykle budowane na zboczu góry.

Omshanik dla pszczół składa się z ścian, podłogi, sufitu, dachu, wentylacji nawiewnej i wywiewnej. Wewnątrz robią stojaki na ule. Drzwi otwierane do wewnątrz, ocieplone filcem, od ulicy tapicerowane blachodachówką.

Wielkość chaty zimowej określa rodzaj i liczbę uli. Wysokość od podłogi do sufitu wynosi 2,5-3 m. Ule umieszcza się na stojakach lub jeden na drugim. Pojedyncza ściana zajmuje 0,6 m2. m obszar. Dwuścienne i ulowe leżaki - 0,7-0,9 m2. m. Odległość od ścian do uli - 10 cm, między rzędami - 90 cm.

Wentylacja i temperatura w pomieszczeniu

Wilgotność i temperatura zimujących pszczół muszą być utrzymywane na stałym poziomie. Dopuszczalne wahania tego ostatniego wynoszą od -2 do +4 stopni, ale optymalne to od 0 do +2. Gdy jest zimno, pszczoły zjadają większą ilość pokarmu, ich jelita zapełniają się kałem i zaczyna się biegunka. Nadmiar ciepła sprawia, że są bardzo niespokojni.

Wilgotność względna 75-85% będzie korzystna. Wyższy spowoduje zawilgocenie omshannika i uli, nadmierny upłynni miód, przez co stanie się kwaśny. Podczas jedzenia kwaśnego miodu pszczoły rozwijają biegunkę, słabną i umierają. Niska wilgotność nie wystarczy do upłynnienia miodu, tokrystalizuje, pszczoły umierają z pragnienia i głodu.

Potrzebna jest wentylacja nawiewno-wywiewna, aby kontrolować wilgotność i temperaturę w oborze. Świeże powietrze wchodzi rurami pod posadzką, ciepłe powietrze z parą wodną jest wyciągane rurą na suficie i jest odprowadzane na zewnątrz pod dach. Regulacja dopływu-wywiewu odbywa się za pomocą zaworów. Rodzina potrzebuje dziury o przekroju 8 metrów kwadratowych. patrz Na podstawie tych danych i oblicz powierzchnię przekroju rur. W razie potrzeby zadowala ich kilka.

Przeprowadzka do „mieszkania zimowego”

Latem omshanik jest dobrze wysuszony, podłoga pokryta jest suchym piaskiem, ściany i sufit są bielone. Nie spiesz się, aby przenieść ule. Jesienią są ciepłe dni, w których pszczoły latają. Kiedy należy sprowadzić pszczoły na zimę? Zwykle w połowie listopada w regionach północnych i centralnych, na początku grudnia na południu.

Zimowanie pszczół w oborze jest dopuszczalne, jeśli jej ściany są ocieplone, ściany uli pokryte matami z trzciny, zapewniona jest cisza i ciemność. Budowa prawdziwego omshanika to kosztowny i pracochłonny biznes. Zimowanie pszczół w oborze jest bardziej niezawodne niż na otwartej przestrzeni przy wietrze i opadach śniegu. Pszczoła nie boi się zimna, ale głodu, wilgoci i przeciągów, a pszczelarz boi się złodziei, jeśli omshanik jest daleko od domu. Cechy udanego zimowania pasieki w oborze są inne niż zimowania pszczół w oborze.