Tsimlyanskaya HPP to gigant energetyczny nad Donem

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Tsimlyanskaya HPP, jako jedyna elektrownia wodna na rzece Don, jest jednocześnie kluczowym odcinkiem drogi wodnej Wołga-Don. Znajduje się w obwodzie rostowskim, niedaleko miast Wołgodonsk i Tsimlyansk, które powstały dopiero z powodu pojawienia się elektrowni. Zdjęcia elektrowni wodnej Tsimlyansk nie są w stanie oddać imponującej skali struktur stacji, należy ona do tych obiektów stworzonych przez człowieka, które trzeba zobaczyć osobiście.

Etapy wielkiej budowy

Pierwsze pomysły dotyczące drogi wodnej wzdłuż Wołgi i Donu z elektrownią wodną i zbiornikiem żeglownym zostały opracowane już w 1927, 1933 i 1938 roku, ale z różnych powodów rozpoczęto rozwój projektu tylko w 1944.

Decyzja o budowie drogi wodnej Wołga-Don i będącej jej częścią elektrowni wodnej Tsimlyansk została zatwierdzona dekretem rządu sowieckiego z dnia 27 lutego 1948 r. Budowę natychmiast ogłoszono „wielkim placem budowy komunizmu”. Stacja miała wejść do służby w 1953 roku.

Jednak nie wszyscy budowniczowie uczestniczyli w tym „święto stworzenia” z własnej woli. Odpowiedzialność za projekt powierzono Ministerstwu Spraw Wewnętrznych, a 14 stycznia 1949 r. utworzono cymlanski oddział gułagu. Chociaż budowa elektrowni wodnej Tsimlyanskaya była dość dobrze zmechanizowana, liczba więźniów zajmujących się głównie robotami ziemnymi sięgnęła 47 tysięcy. Łącznie przez obóz przeszło ponad 103 000 osób. Do końca 1949 r. na placu budowy powszechnie wykorzystywana była praca wziętych do niewoli Niemców.

W 1948 rozpoczęły się prace przygotowawcze. Obejmowało to budowę budynków magazynowych i mieszkalnych, dróg, kamieniołomów i tymczasowej elektrowni na olej napędowy. Jednocześnie trwał ostatni etap przygotowań projektu elektrowni wodnej Tsimlyansk, który zakończył się na początku przyszłego roku.

10 lutego 1949 r. rozpoczęto budowę zapory przelewowej i budowy elektrowni. Tsimlyanskaya HPP rosła w imponującym tempie. Łoże dona zostało zablokowane 23 września 1951 r., a już w styczniu 1952 r. rozpoczęło się napełnianie miski zbiornika.

W tym samym 1952 roku stacja zaczęła wytwarzać energię elektryczną. 6 czerwca nastąpiło uruchomienie 1. bloku hydroelektrycznego, 19 lipca oddano do eksploatacji 2. blok hydroelektryczny. Wiosną 1953 roku uruchomiono 3 i 4 agregaty hydrauliczne, 22 lipca Komisja Państwowa uznała WP Tsimlyansk za gotową do eksploatacji komercyjnej. Stacja została ostatecznie doprowadzona do wydajności projektowej 22 lipca 1954 r., kiedy to ostatnia, piąta jednostka wyprodukowała energię.

Szybkie specyfikacje

Budynek ZHP Tsimlyanskaya,w której znajduje się maszynownia z czterema blokami kruszywa, połączona jest z elewatorem ryb i jest konstrukcją kanałową. Obecnie w maszynowni stacji zainstalowane są 4 pionowe agregaty hydrauliczne wyposażone w turbiny z łopatkami obrotowymi. Napędzają generatory, z których 3 mają moc 52,5 MW i 1 o mocy 50 MW. W projekcie elewatora do ryb uwzględniono piąty generator o mocy 4 MW.

Początkowo stacja miała moc 164 MW, generowaną przez 4 jednostki hydrauliczne po 40 MW każdy i 1 elewator ryb. Pod koniec modernizacji, która zakończyła się w 1981 roku, moc głównych generatorów wzrosła do 50 MW, a łączna produkcja energii wzrosła do 204 MW.

Od 1997 do 2012 roku, podczas kolejnego etapu przebudowy, przestarzałe hydroelektrownie stacji zostały całkowicie wymienione na nowe. W rezultacie moc stacji ponownie wzrosła i teraz Tsimlyanskaya HPP dostarcza 211,5 MW energii elektrycznej na styki otwartej rozdzielnicy. Również w tych latach wymieniono wrota zapory przelewowej.

Stacja hydroelektryczna

Jako niskociśnieniowa elektrownia wodna przepływowa, Tsimlyanskaya HPP ma 1. klasę kapitału. Budynek elektrowni wchodzi w skład frontu ciśnieniowego kompleksu hydroelektrycznego HPP. Tamy stacji przecina droga i tory kolejowe.

Oprócz samego budynku stacji z windą do ryb, kompleks hydroelektryczny Tsimlyansky obejmuje:

• dwie tamy ziemne na lewym brzegu, o wysokości 12 i 25 metrów;
• prawobrzeżny aluwialnyzapora ziemna o wysokości 35 metrów;
• betonowa zapora przelewowa o wysokości 43,6 metra;
• dwie śluzy transportowe z wyjściem, kanałem łączącym między nimi i kanałem podejścia w dół;
• Nadgłówki głównego kanału Don;
• Zbiornik Tsimlyansk o długości 360 km i szerokości 40 km, o maksymalnej głębokości 31 metrów.

Podczas prac w kompleksie hydroelektrycznym Tsimlyansk wydobyto 29,5 miliona metrów sześciennych miękkiej gleby i 869 tysięcy metrów sześciennych skalistej, 46,6 miliona metrów sześciennych miękkiej gleby i 910 tysięcy metrów sześciennych kamienia. W obiektach elektrowni Tsimlyanskaya położono 1908 000 metrów sześciennych betonu i zainstalowano 21 000 ton mechanizmów i konstrukcji metalowych.

Znaczenie gospodarcze

Oprócz wytwarzania taniej energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, elektrownia wodna Tsimlyansk zapewnia regularną żeglugę i głębokość żeglowną w dolnym biegu Donu. Zbiornik, uformowany na problematycznym odcinku rzeki z rowkami i płytką wodą, umożliwiał przepływ statków o dużej pojemności.

Zbiornik Tsimlyansk zasila wiele obiektów rybackich, kanałów i systemów irygacyjnych, dostarcza wodę do nawadniania ponad 750 tysięcy hektarów gruntów rolnych, zaopatruje w wodę pitną około 200 tysięcy mieszkańców okolicznych miast i zapewnia zaopatrzenie w wodę do elektrowni jądrowej w Rostowie.

Zapory kompleksu Tsimlyanskaya HPP chronią leżące poniżej grunty rolne i osady przed wiosennymi powodziami. Zbiornik elektrowni wodnej Tsimlyansk ma ogromne znaczenie dla rybołówstwa, rocznie łowi się tu do 6000 ton cennych ryb.

Wpływ na środowisko

Podczas napełniania zbiornika Tsimlyansk pod wodę znalazło się 263,5 tysiąca hektarów ziemi, 164 małe osady i część miasta Kalach-on-Don. Wymagało to przeniesienia szeregu odcinków torów kolejowych, koryt drogowych i linii komunikacyjnych, a także budowy mostu Chirsky'ego na rzece Don. W wyniku powodzi zniszczone zostało również stanowisko archeologiczne twierdzy Sarkel, słabo zbadane przez naukowców.

Budowa HPP Tsimlyanskaya utrudniła rybom dotarcie na tarliska, co negatywnie wpłynęło na naturalną reprodukcję zasobów rybnych Donu i Morza Azowskiego.

Pojawienie się zbiornika Tsimlyansk spowodowało wzrost strat spowodowanych parowaniem, co znacznie ograniczyło dopływ rzeki do Morza Azowskiego i doprowadziło do wzrostu jego zasolenia.