Określenie procedury korzystania z mieszkania we współwłasności. Problem mieszkaniowy

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

W życiu zdarzają się sytuacje, w których ludzie, którzy są sobie obcy, zmuszeni są mieszkać na tym samym terytorium. Mogą to być na przykład małżonkowie, którzy się rozwiedli, ale nadal mieszkają w tym samym mieszkaniu, ponieważ nie mają innego mieszkania, kilku spadkobierców, którzy otrzymali mieszkanie od spadkodawcy, a nie zawsze są to krewni i tak dalej.

Nie chcąc zrezygnować ze swojej części mieszkania, muszą mieszkać razem. Na tej podstawie często powstają spory, nieporozumienia, wyrzuty, roszczenia i skandale. Wyjściem z tej sytuacji może być ustalenie trybu korzystania z mieszkania we współwłasności. Porozmawiamy o tym w artykule.

Kiedy potrzebujesz zamówienia na mieszkanie?

Zazwyczaj udziały w mieszkaniu należą do krewnych, którzy je odziedziczyli, lub małżonków, którzy się rozwiedli. W obu przypadkach obywatele nie są faktycznie członkami rodziny i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Rodzi to pytanie o zdefiniowanieprocedura korzystania z mieszkania we współwłasności.

Najlepiej ustalić to zamówienie samodzielnie na zasadzie dobrowolności. W tym celu zawierana jest pisemna umowa, w której właściciele określają wszystkie momenty korzystania z apartamentu. Najlepszym rozwiązaniem byłoby poświadczenie tego dokumentu przez notariusza.

Na przykład Aleksander i Swietłana Iwanow mieszkali w mieszkaniu, które kupili razem po ślubie. Kilka lat później para rozdzieliła się i podzieliła majątek. Jednak ani Aleksander, ani Swietłana nie mieli gdzie żyć, a odkupienie udziału małżonka również było dla nich niemożliwe. W związku z tym musieli mieszkać razem na tym samym terytorium.

Mieszkanie było dwupokojowe z oddzielnymi pokojami. Dlatego nie mieli problemów z korzystaniem z tych lokali. Ale co do kuchni i łazienki nie mogli się zgodzić. Aleksander często przyprowadzał do domu przyjaciół, z którymi pił alkohol. Co więcej, nie zabierał ich do swojego pokoju, lecz osiedlał się z nimi w kuchni. Oczywiście Swietłanie to się nie podobało. Ale Aleksander miał też niezadowolenie z faktu, że Swietłana suszyła rzeczy w łazience. W rezultacie byli małżonkowie musieli zawrzeć umowę, zgodnie z którą Aleksander przestał przyprowadzać przyjaciół i przebywać w kuchni, a Swietłana nie suszyła już ubrań w łazience.

Jak można użyć częściowej własności?

Na ustalenie procedury korzystania z mieszkania we współwłasności mają wpływ różne czynniki, w szczególności:

• Akcje.
• Liczba salonów. Jeśli jest ich wystarczająco dużo dla każdego z właścicieli - to jedno, a gdy właścicieli jest więcej, znacznie trudniej jest ustalić odpowiednią kolejność.
• Liczba mieszkańców. Tak więc, jeśli jest ich dwoje (byli małżonkowie, którzy są właścicielami), ale mieszka z nimi niepełnoletnie dziecko, wówczas żonie przydzielany jest pokój o większej powierzchni.
• Czy mieszkańcy mają inne zakwaterowanie.
• Istnienie więzi rodzinnych między mieszkańcami.
• Układ. Często w mieszkaniach - pokoje przechodnie. Oczywiście nikt nie chce, aby jego przestrzeń osobista była stale najeżdżana przez innych najemców.

Idealny jest przypadek, w którym liczba oddzielnych pokoi jest nie mniejsza niż liczba właścicieli. Następnie każdemu z nich przydzielany jest pokój, a części wspólne są nadal dzielone. W takim przypadku uzyskuje się mieszkanie komunalne.

Ale jeśli mieszkanie jest współwłasnością i nie jest możliwe przydzielenie pokoju każdemu lokatorowi, na przykład w przypadku mieszkania odnushka, to najlepiej, aby jeden właściciel wykupił udział inne. Zwykle ten, kto posiada duży udział, wykupuje mniejszy. Ale mogą istnieć inne opcje wykupu. Właściciele mogą również wyrazić zgodę na np. okresowe korzystanie z mieszkania. Następnie, przez określony czas, mieszka tam jeden z nich, który następnie wyjeżdża, a inny właściciel wprowadza się do mieszkania na określony czas.

Jak ustalić odpowiednią kolejność?

Przy ustalaniu zamówieniaużytkowanie mieszkania we współwłasności musi być zgodne z zasadami, które najemcy ustalają dla siebie i między sobą. Mogą być ustanawiane lub ustanawiane.

Pierwsza opcja pojawia się, gdy między właścicielami rozwinął się pewien sposób funkcjonowania zarówno pomieszczeń, jak i części wspólnych (kuchnia, łazienka, łazienka, przedpokój). W tym przypadku ta kolejność odpowiada wszystkim i nikt nie chce niczego zmieniać.

Sytuacja jest bardziej skomplikowana w przypadkach, w których właściciele mają wobec siebie roszczenia. Następnie musisz spróbować rozwiązać problemy w drodze negocjacji. Jeśli nie możesz się w niczym zgodzić, musisz iść do sądu.

Określenie procedury korzystania z mieszkania we współwłasności oznacza, że każdy z właścicieli posiada określony pokój lub jego część, w zasadzie proporcjonalnie do swojego udziału we własności. Określono również zasady korzystania z kuchni, łazienki i innych części wspólnych.

Oczywiście najlepiej, jeśli udział każdego z właścicieli mieszkania zostanie przydzielony w naturze lub udział zostanie umorzony. Ale nie zawsze jest to możliwe. Czasami konieczne jest przeprowadzenie przebudowy podczas alokacji. W przypadku domu znacznie łatwiej jest rozwiązać problem niż w przypadku mieszkania, gdy jest to prawie niemożliwe. Ponadto właściciele nie zawsze mają pieniądze na umorzenie swoich udziałów. Dlatego muszą uzgodnić zamówienie, które odpowiada każdemu.

Istnieją 2 możliwości przydzielenia udziału w naturze w mieszkaniu. To jest:

• Osiągnięcie dobrowolnego porozumienia.
• Sądowe rozwiązanie problemuorgan.

O wiele lepiej jest negocjować ze sobą na własną rękę, ponieważ pomaga to utrzymać dobre relacje między mieszkańcami. Zajmie to również znacznie mniej czasu niż pójście do sądu. W takim przypadku to najemcy sami decydują, do kogo trafią lokale i jak będą wykorzystywane części wspólne. Osiągnięte porozumienia są konsolidowane poprzez zawarcie umowy na piśmie.

Jeżeli nie można dojść do porozumienia, strony nie mają innego wyjścia, jak iść do sądu. Ale nawet w tym przypadku konieczne jest postępowanie zgodnie z procedurą przedprocesowego rozstrzygnięcia sporu. W tym celu należy skontaktować się z innymi właścicielami z propozycją zawarcia umowy. Lepiej jest wysłać dokument listem poleconym pocztą. Dozwolone jest przekazanie go osobiście, ale adresat musi podpisać fakt odbioru. To dowód na próbę pokojowego rozwiązania problemu.

Umowa nie musi być poświadczona notarialnie. Możesz nawet ograniczyć się do ustnych porozumień. Jeśli jednak jedna ze stron naruszy zawarte porozumienia, bardzo trudno będzie to udowodnić. Ponadto strony mogą uzgodnić sprzedaż mieszkania we współwłasności.

Zawarcie umowy

Jeżeli właściciele mieszkają razem już od jakiegoś czasu, określona procedura korzystania z lokalu została już ustalona i nie ma na siebie żadnych skarg, oznacza to, że zawarto ustne porozumienia. Ale żeby się ubezpieczyć na przyszłość, na przykład, jeśli ktoś zdecyduje się na zmianęustalony sposób życia, warto zawrzeć umowę na piśmie. W tym celu tekst precyzuje warunki, z jakich lokali będzie korzystał każdy najemca oraz w jaki sposób będą wykorzystywane powierzchnie wspólne.

Dokument stanie się prawnie wiążący po podpisaniu umowy przez każdego najemcę. Możliwy jest również kontakt z notariuszem. Wtedy dokument otrzyma jeszcze większą „wagę”. Ale w życiu takie umowy są niestety rzadko zawierane. W obecności pokoju to po prostu nie powstaje, a w obecności wzajemnych wyrzutów i roszczeń strony z reguły nie mogą się zgodzić i udać się do sądu.

Jeżeli zostanie podjęta decyzja o sprzedaży mieszkania lub wykupieniu jego części, zostaje zawarta umowa sprzedaży udziału w mieszkaniu. Często prowadzi to do debaty na temat kosztów. Aby uniknąć sporów warto zadzwonić do rzeczoznawcy majątkowego, który ustali realną cenę.

Ustalenie nakazu na drodze sądowej

Głównym warunkiem ustalenia odpowiedniego porządku jest położenie lokalu we wspólnej współwłasności. Udział w pokoju, mieszkanie komunalne jest już podzielone. Tam każdy z właścicieli jest jedynym właścicielem osobnego pokoju lub jego części. Dlatego do sądu można udać się tylko w celu ustalenia kolejności funkcjonowania kuchni, łazienki i innych podobnych miejsc.

Innym warunkiem jest to, że tylko właściciel udziału w mieszkaniu może zgłosić roszczenie. Zatem nawet jeśli obywatel jest zameldowany w mieszkaniu, ale nie jest prawnie współwłaścicielem, nie ma prawa wystąpić do sądu.

Algorytm działania

Wnioskodawca występując do sądu o zbycie nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności musi postępować zgodnie z określoną procedurą, w szczególności:

1. Podejmij próbę pokojowego rozwiązania sporu kontaktując się z drugą stroną lub stronami z propozycją wyjścia z tej sytuacji, w tym poprzez zawarcie umowy sprzedaży udziału w mieszkaniu.
2. Jeśli to nie pomoże, możesz zacząć przygotowywać się do okresu próbnego. W tym celu należy zebrać wymagane dokumenty.
3. Następnie składane jest roszczenie. Z tą prośbą lepiej jest skontaktować się z doświadczonym prawnikiem, ponieważ błędy w przygotowaniu tego dokumentu obarczone są odmową przyjęcia wniosku do rozpatrzenia lub prowadzą do opóźnienia procesu.
4. Weź udział w rozprawie. Proces może potrwać do miesiąca. Dlatego w przypadku braku czasu na uczestniczenie w spotkaniach, prawo to można również powierzyć prawnikowi.
5. Odwołanie od decyzji sądu. Odbywa się to, jeśli nie pasuje to do imprezy.
6. Zdobądź decyzję sądu i nakaz egzekucji w swoich rękach. Czasami oskarżeni nie chcą zastosować się do orzeczenia. Następnie powód powinien zgłosić się do usługi komorniczej. Głównym dokumentem, na którym działają ci specjaliści, jest tytuł egzekucyjny. Na jego podstawie wszczynają postępowanie i zmuszają pozwanego do zastosowania się do orzeczenia sądu.

Dokumenty

Wraz z pozwem należy złożyć w sądzie następujące dokumenty:

• Kilka kopii pozwu (jeden dla sądu, inne dla uczestników procesu orazjeden dla siebie).
• Kopia dowodu osobistego.
• Wyciąg z USRN.
• Dokument potwierdzający prawo do wspólnej współwłasności lokalu.
• Dokumenty potwierdzające próbę polubownego rozwiązania sporu.
• Paszport techniczny dla nieruchomości.
• Odbiór z opłaconym cłem.

Jeżeli w przyszłości planowana jest sprzedaż udziału, ale powód chce najpierw sformalizować kolejność użytkowania, będzie potrzebował dokumentu od rzeczoznawcy majątkowego.

Czas

Okres rozpatrywania wniosku zależy od wielu czynników, w szczególności:

• Obecność uczestników na spotkaniu.
• Pozycja przeciwna.
• Dostępność wymaganych dokumentów.
• Inne punkty.

W każdym razie proces trwa co najmniej 2 miesiące.

Koszt

Zgodnie z art. 333,19 kodeksu podatkowego kwota opłaty państwowej za ten spór wynosi 300 rubli. Wymagana kwota wzrośnie, jeśli powód będzie chciał skontaktować się z prawnikiem. Tak więc sporządzenie wniosku może kosztować od 1 do 3 tysięcy rubli. Osobno będziesz musiał zapłacić za reprezentację interesów powoda przez prawnika.

Roszczenie

Prawo nie określa formy roszczenia. Jednocześnie na jego kompilację nałożone są surowe wymagania, które określa art. 131 Kodeksu postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej. W szczególności powinien zawierać następujące informacje:

• Nazwa sądu.
• Dane osobowe stron.
• Nazwa dokumentu.
• Podstawy powstania własności udziału w lokalu.
• Akcje.
• Opis pokoju, ze wskazaniem liczby pokoi, ich lokalizacji, opisu, powierzchni pomieszczeń gospodarczych itp.
• Istota sporu.
• Wskazuje przedprocesowe próby rozliczenia.
• Roszczenia.
• Lista załączonych dokumentów.
• Data i podpis.

Ramy prawne

Przy rozpatrywaniu takich roszczeń sądy kierują się następującymi przepisami:

• Art.35 Ustawy Głównej Kraju (Konstytucja).
• Art.247 Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej.
• Art.307 Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej.
• Art.3 RF LC.
• Art.30 RF LC.

Również decyzja sądu zależy od konkretnych okoliczności sprawy.

Przykład sądowy: wtargnięcie na obce terytorium

Obywatel Nikołaj Pietrow jest właścicielem udziału w mieszkaniu. Oprócz niego mieszka w nim dwóch innych współwłaścicieli. Od czasu do czasu wchodzą do pokoju Nikołaja bez pozwolenia. Jednocześnie odmawiają zawarcia jakichkolwiek umów. Pietrow złożył pozew domagając się zastosowania odpowiedniej procedury.

Ponieważ Nikołaj wcześniej próbował zawrzeć ugodę, sąd rozpatrzył sprawę i orzekł na korzyść powoda. Przydzielony pokój jest jego własnością osobistą i nikt nie ma do niego prawa wejść, tak jak Mikołaj nie może wejść bez zaproszenia do pomieszczeń należących do innych mieszkańców. Nie ma ograniczeń dotyczących wspólnych przestrzeni.

Przykład z procesupraktyki: "gra na nerwach"

Jeżeli jeden z małżonków nie potrzebuje pokoju, ponieważ ma inne miejsce, w którym mieszka, ale złożył wniosek tylko po to, by łaskotać nerwy drugiej strony, sąd raczej nie orzeka na korzyść powoda. Tak więc, jeśli jeden z małżonków nie mieszka w mieszkaniu, drugi ma prawo do pokoju o lepszych parametrach.

Na przykład po rozwodzie Natalia Pietrowa została w kawałku kopiejki, który został kupiony z jej byłym mężem Nikołajem. Ten ostatni przeniósł się do odnuszki, kupionej przez niego przed ślubem. Jeden z dwóch pokoi wspólnego mieszkania jest przechodni, a drugi ma większą powierzchnię w porównaniu do pierwszego. Okazuje się, że pokoje są wyraźnie nierówne. Jednak Nikołaj, który wprowadził się do swojego jednoosobowego pokoju, złożył wniosek do sądu, domagając się, aby do jego dyspozycji pozostał większy pokój. Jednocześnie nie chciał sprzedać swojego udziału, a także nie mieszkał w spornym mieszkaniu. Była żona Nikołaja, Natalia Pietrowa, złożyła pozew. Poprosiła sąd o ustalenie jej mieszkania w wygodnym dużym pokoju. Sąd uwzględnił żądania powoda.

Przykład z orzecznictwa: Mieszkanie z córką

Małżonkowie Swietłana i Aleksander Iwanow kupili dwupokojowe mieszkanie o powierzchni 60 metrów kwadratowych. W czasie małżeństwa mieli córkę. Para postanowiła rozwiązać małżeństwo, po czym każdy z nich otrzymał osobny pokój. Nie zdążyli się rozstać, bo były mąż nie sprzedał udziału w mieszkaniu małoletniego dzieckauzgodniono

Aleksander zajmował duży pokój o powierzchni 20 metrów kwadratowych. m. W tym samym czasie Svetlana i jej córka musiały skulić się w małym pokoju. Prośby Swietłany o zmianę pokoju nie miały wpływu na Aleksandra. W związku z tym Svetlana musiała wystąpić do sądu z żądaniem przekazania jej do użytku pokoju o powierzchni 20 metrów kwadratowych. m, gdzie znajduje się były małżonek. Sąd oczywiście stanął po stronie powoda i nakazał Aleksandrowi przenieść duży pokój na użytek Swietłany i jej córki.

Przydział akcji

Jeśli problem zostanie rozwiązany w sądzie, musisz być przygotowany na wielkie trudności. O wiele łatwiej jest przydzielić udział w przypadku domu prywatnego. Szczególne trudności pojawiają się przy niewielkiej powierzchni lokalu, ale dużej liczbie właścicieli. Przydział akcji niepieniężnej wiąże się z różnymi problemami. Rozpatrując sprawę, sąd kieruje się określonymi okolicznościami. W szczególności czynniki takie jak:

• Wiek.
• Posiadanie lub nieposiadanie dziecka.
• Zawodowe działania uczestników procesu.
• Niepełnosprawność.
• Inne czynniki.

Tak czy inaczej, decydując o tym, jak zarejestrować udział w mieszkaniu jako nieruchomość, odpowiedź będzie jednoznaczna: pójście do sądu.

Jeśli mieszkanie jest komunalne

W obowiązującym prawodawstwie nie ma przepisów dotyczących procedury korzystania przez lokatorów z lokali komunalnych. Omówiona wcześniej procedura dotyczy tylko mieszkań należących do osób fizycznych na mocy prawa własności. Wymóg przeniesienia użycia określonegolokal w mieszkaniu komunalnym jest możliwy tylko w przypadku zmiany umowy najmu socjalnego.

Zgodnie z częścią 2 art. 69 Kodeksu Mieszkaniowego Federacji Rosyjskiej najemcy takich mieszkań są równi pod względem praw i obowiązków. Dlatego każda z tych osób korzysta z lokalu na równych prawach. W związku z tym nie jest możliwe ustalenie kolejności korzystania z lokalu. Jeśli lokatorzy nie mogą dojść do porozumienia, wyjście z tej sytuacji jest tylko jedno: wydanie mieszkania we własności prywatnej. Czasami lokatorzy zastanawiają się, czy można sprywatyzować udział w mieszkaniu. Takie pytanie jest błędne. W budownictwie komunalnym początkowo nie ma udziałów. Pojawią się dopiero wtedy, gdy mieszkanie będzie należało do najemców z prawa własności prywatnej. Więc odpowiedź brzmi nie.

Wniosek

Jeżeli lokatorzy pozostają w dobrych stosunkach sąsiedzkich, ustalenie dla nich trybu korzystania z lokalu, podjęcie decyzji o sprzedaży mieszkania we współwłasności nie jest trudne. Ale przy napiętych związkach wszystko jest inne. Często rozstrzyga się je dopiero w sądzie. Takie spory z reguły nie są łatwe dla stron. W tym celu konieczne jest zdobycie wystarczającej bazy dowodowej, oparcie się na utrwalonej praktyce oraz znajomość zasad proceduralnych. Dlatego najlepszą opcją w tym przypadku jest skontaktowanie się z doświadczonym prawnikiem, który zrobi wszystko, aby zgodnie z prawem bronić praw wnioskodawcy.