Karmienie indyków w pierwszych tygodniach życia

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Główne zalety indyków to szybki przyrost masy ciała, wszystkożerność i oczywiście smaczne mięso. To właśnie te cechy zachęcają właścicieli własnych działek do myślenia o hodowli tych ptaków. Aby ptak rósł bez problemów, był zdrowy, a następnie mógł dawać to samo zdrowe potomstwo, wymagana będzie drobiazgowa opieka, w tym budowa (wyposażenie) pomieszczeń, utrzymanie i regulacja temperatury oraz właściwe odżywianie.

Karmienie indyków w domu obejmuje:

- zboża i pasze zbożowe (nacisk na grykę i owies);

-mączka i ciasto (zawierają niezbędne aminokwasy);

- ryby, mięso, mięso i kości, mączka z krwi (źródło wapnia, aminokwasów, fosforu i białka);

- zielona żywność (zawiera węglowodany);

- igły (zimą – dodatkowe źródło tak ważnej witaminy C);

- siano i słoma (zawierają błonnik, który pomaga ptakowi trawić pokarm);

- żołędzie, orzechy(zrekompensować zapotrzebowanie na tłuszcz i sprawić, że mięso będzie bardziej soczyste i bardziej miękkie).

Karmienie jest możliwe po wyschnięciu wyklutych piskląt. Należy pamiętać, że w pierwszych godzinach jedzenie nie zostanie całkowicie zjedzone. Wynika to z niemożności połykania pokarmu w pierwszych godzinach po urodzeniu. Na razie pisklęta nauczą się tylko dziobać, ale po siedmiu do ośmiu godzinach będą w stanie połykać jedzenie, które nalewają.

Najlepiej rozpocząć karmienie indyków jajkami ugotowanymi na twardo i drobno posiekanymi, wymieszanymi z kaszą manną (zamiast kaszy manny nadają się drobno owsianka lub kasza pszenna), z dodatkiem startej marchewki i zieleniny (również bardzo drobno posiekane).

Aby nadal delikatne dzioby nie zostały zranione, jedzenie jest układane w pierwszych dniach na sklejce lub tekturze.

Pierwsze trzy dni pisklęta indycze są żywione według schematu ośmiokrotnego (po trzech godzinach, w tym w nocy). Po dwóch miesiącach (stopniowe usuwanie karmienia, czyli wydłużanie okresu czasu), liczba karmień zmniejsza się do czterech (dawka wzrasta).

Poniżej znajduje się schemat, zgodnie z którym można karmić indyki nawet przez miesiąc (porcja jest liczona na sztukę).

Do szóstego dnia:

- 5 g zbóż (kasza jaglana, kasza pszenna, kasza jęczmienna);

- 2 g otrębów pszennych;

- 2 jajka;

- 2g twarogu;

- 3g wstecz;

- 3g zieleniny;

- 2g marchewki.

Od szóstego do dziesiątego dnia:

- 8 g zbóż (kasza jaglana, kasza pszenna, kasza jęczmienna);

- 4g otrębów pszennych;

- jedenjajko;

- 5g twarogu;

- 10g rewers;

- 1 g mączki mięsno-kostnej;

- 0,2g drożdży;

- 0,05g oleju rybnego;

- 8g zieleniny;

- 5g marchewki;

- 0,5g muszli, kreda;

- 0,1g drobnego żwiru.

Od jedenastego dnia do dwudziestego:

- 12 g zbóż (jęczmień, proso, kasza pszenna);

- 4g kaszy kukurydzianej;

- 5g otrębów pszennych;

- 10 g twarogu;

- 12g z powrotem;

- 5 g mączki mięsno-kostnej;

- 0,3g drożdży;

- 0,2g oleju rybnego;

- 10g marchewki;

- 5g gotowanych ziemniaków;

- 0,8 g kredy i muszli;

- 0,1g zwykłej soli kuchennej;

- 0,3 g żwiru.

Następny miesiąc:

- 20g płatków zbożowych;

- 8g kaszy kukurydzianej;

- 8g otrębów pszennych;

- 10 g twarogu;

- 15g rewers;

- 8 g mączki mięsno-kostnej;

- 0,5g drożdży;

- 0,5g oleju rybnego;

- 20g zieleniny;

- 12g marchewki;

- 10g gotowanych ziemniaków;

- 1,5g kredy w muszli;

- 0,2g soli;

- 1g żwiru.

Termin "zieleń" oznacza mieszankę lucerny, alpeci, pokrzywy, grochu, komosy ryżowej, rzepaku, słonecznika, kapusty, brukwi, marchwi, słodkiej koniczyny, mniszka lekarskiego, zielonej cebuli. Co więcej, ta ostatnia to także zapobieganie chorobom jelit. W przypadku starszych indyków kredę, muszle i żwir można pozostawić w osobnym korycie.

Obowiązkowa jest stała dostępność czystej wody (nie topniejącej, nie deszczowej, nie pochodzącej ze zbiorników). Raz w tygodniu, aby zapobiec perozie (niebezpiecznej chorobie), zwykłą wodę zastępuje się roztworem manganu (słaby, jasnoróżowy).

Utrzymuj poidła z karmnikami w czystości (wskazane jest okresowe parzenie ich wrzątkiem).

Jak widać, karmienie i opieka nad indykami nie jest szczególnie trudne. Najważniejsze jest przestrzeganie reżimu, monitorowanie jakości paszy i czystości.