Waluta Chile. Kurs peso chilijskiego. Wygląd banknotów

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Waluta Chile nazywa się peso. W języku hiszpańskim słowo to oznacza „wagę” lub „pewną wagę”. Nowoczesna wersja peso jest w obiegu od 1975 roku. Oficjalnym symbolem waluty Chile jest łacińska litera S, przekreślona jedną lub dwiema pionowymi kreskami. Ten znak jest dostępny w prawie wszystkich systemach tekstowych. Ponieważ symbol ten kojarzy się z dolarem amerykańskim, często używa się skrótu CLP (peso chilijskie), aby uniknąć nieporozumień. Jednostka monetarna Republiki Południowej Ameryki formalnie składa się z 100 centavos. Jednak ze względu na niski kurs chilijskiej waluty, emisja małych monet z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu.

Stare peso

Pierwsza próbka jednostki monetarnej kraju Ameryki Południowej została opublikowana w 1817 roku. Stara wersja peso równała się wartości 8 hiszpańskim realom kolonialnym. Następnie rozpoczęto bicie monet miedzianych o nominale w centavo. W 1851 r. peso stało się równowartością 5 franków francuskich dzięki zawartości 22,5 grama czystego srebra. Standardowa waga złotych monet wynosiła 1,37 g. W 1885 r. postanowiono powiązać walutę Chile z funtem brytyjskim i ustanowićstały kurs wymiany. Stało się to w ramach wprowadzenia systemu zasilania papierowego pieniądza metalami szlachetnymi, zwanego standardem złota. W 1926 r. chilijski rząd zmienił kurs wymiany z 13 na 40 pesos na jednego funta szterlinga. Kilka lat później standard złota został zawieszony. Jeszcze niżej spadła wartość chilijskiej waluty. W 1960 r. peso zostało zastąpione przez escudo w stosunku 1000:1.

Banknoty (1817-1960)

Pierwszy chilijski papierowy pieniądz został wyemitowany przez skarb państwa prowincji Valdivia w połowie XIX wieku. Ich nominał wynosił 4 i 8 reali. W latach 70. ubiegłego wieku kilka prywatnych banków komercyjnych rozpoczęło emisję banknotów. W 1881 r. chilijski rząd wyemitował bony skarbowe wymienialne na złoto i srebro. Wydarzenie to oznaczało koniec emisji pieniądza papierowego przez prywatne instytucje finansowe. W 1925 r. emisja bonów skarbowych stała się prerogatywą Banku Centralnego Chile. Nominał banknotów z tego okresu wahał się od 1 do 1000 pesos. Inflacja spowodowana zniesieniem standardu złota wymagała większych banknotów. W połowie XX wieku rozpoczęła się emisja banknotów o nominale 50 tys.

Eskudo

Jaka waluta zastąpiła peso w Chile i co spowodowało potrzebę reformy monetarnej? Stworzenie nowego krajowego środka płatniczego, zwanego escudo, było częścią planu transformacji społeczno-gospodarczej. Jednak rząd nie odniósł sukcesu na dłuższą metę. Wczesne lata 70. Lata ubiegłego wieku w Chile nastąpił gwałtowny spadek produkcji. Doprowadziło to do wzrostu bezrobocia i aktywnego wycofywania inwestycji z kraju. Administracja prezydenta Salvadora Allende bezskutecznie próbowała poradzić sobie z poważną depresją gospodarczą.

Escudo służyło jako oficjalna waluta Chile od 1960 do 1975 roku. Nowa papierowa waluta wyemitowana przez krajowy bank centralny była zmodyfikowaną wersją starego peso. Ich nominały to 1, 5, 10 i 50 escudo. Jednak niepowstrzymana inflacja, będąca wynikiem poważnych problemów gospodarczych, sprawiła, że wprowadzenie do obiegu znacznie większych nominałów stało się nieuniknione. W 1974 roku Bank Centralny Chile wyemitował banknoty o wartości nominalnej 10 tys. escudo.

Nowe peso

Po obaleniu prezydenta Allende w kraju powstała dyktatura wojskowa. Rząd generała Pinocheta postanowił zastąpić stale deprecjonujące escudo nową wersją peso. Reforma została przeprowadzona w 1975 roku. W trakcie wymiany tysiąc escudo otrzymało jedno peso. Do 1984 r. bito monety o nominałach wskazanych w centavos. W przyszłości zapotrzebowanie na nie zniknęło w wyniku inflacji.

Za czasów dyktatury wojskowej monety 5 i 10 peso nosiły wizerunek kobiety ze zerwanymi łańcuchami na rękach. Symbolizował wyzwolenie od idei komunistycznych. Po odsunięciu od władzy generała Pinocheta, zmieniono projekt monet. Zawierały obraz Bernardo O'Higginsa, bojownika o niepodległość hiszpańskich kolonii na południuAmeryka, która na początku XIX wieku przez kilka lat była najwyższym władcą Chile.

Na wczesnym etapie Bank Centralny emitował tylko banknoty 5, 10, 50 i 100 peso w nadziei na sukces w walce z inflacją. Ale później władze finansowe zostały zmuszone do zastąpienia ich monetami. Banknoty obecnie w obiegu to 1, 2, 5, 10 i 20 tys. pesos.

W 2004 roku Chile rozpoczęło emisję banknotów wykonanych z polimerów. Materiał ten kilkakrotnie wydłuża żywotność banknotów oraz zapobiega wchłanianiu wilgoci i brudu. Była to pierwsza w historii Chile emisja nowych banknotów, której przyczyny nie były związane z inflacją. W tej chwili na papierze drukowanych jest jeszcze tylko 10 i 20 tys. peso. Wszystkie pozostałe banknoty są wykonane z polimerów. Dzięki technologiom, które można stosować tylko na plastiku, nowe banknoty mają wysoki stopień ochrony przed fałszowaniem.

Ciekawe fakty

Niektóre banknoty chilijskie otrzymały nieoficjalne imiona zgodne z nazwiskami wybitnych osobistości, których portrety są na nich wydrukowane. Na przykład banknot o wartości 5 tysięcy pesos jest znany jako „gabriela”. Przedstawia Gabrielę Mistral, chilijską poetkę, dyplomatę i laureatkę literackiej Nagrody Nobla. Rachunek o wartości 10 000 peso jest czasami nazywany „arturo”, ponieważ wydrukowano na nim portret Arturo Praty, oficera marynarki wojennej, który bohatersko zginął w XIX wieku.

Historia zmian kursu

W 1999 r. władze monetarne Chile ustanowiły system płynnego kursu walutowego. Bank Centralny zachował jednak prawo do interwencji na giełdzie w celu zapobieżenia nadmiernej deprecjacji krajowych środków płatniczych. Waluta chilijska w stosunku do dolara amerykańskiego od kilkudziesięciu lat stale spada. Pod koniec panowania generała Pinocheta jedna amerykańska jednostka monetarna kosztowała około 300 pesos, obecnie jest to ponad 600. Kurs waluty chilijskiej wobec rubla Federacji Rosyjskiej nie jest ustalany podczas handlu bezpośredniego. Jest ona sztucznie obliczana przy użyciu kwotowań pary dolar-peso. Ten sposób porównywania walut nazywa się „kursem krzyżowym”.