Wołgograd HPP: informacje ogólne

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Volzhskaya HPP to największa elektrownia wodna w europejskiej części Rosji. Obecnie jest częścią korporacji RusHydro jako oddział. Ten wspaniały budynek znajduje się między dzielnicą Traktorozavodsky w Wołgogradzie a jego satelickim miastem o nazwie Volzhsky. Ten HPP należy do grupy średniociśnieniowych instalacji przepływowych.

Kiedy w ZSRR zbudowano elektrownię wodną Wołgograd?

Decyzja o budowie tej elektrowni zapadła 6 sierpnia 1950 r. Właśnie tego dnia Stalin podpisał dekret Rady Ministrów ZSRR o rozpoczęciu budowy kompleksu hydroelektrycznego o mocy co co najmniej 1,7 miliona kW na północ od Wołgogradu.

Podczas budowy tego ważnego obiektu było:

• 130 milionów m ukończono3 roboty ziemne;
• 5462 tys. m3 zmontowanych3 konstrukcje betonowe;
• zamontowano 85 tysięcy różnych mechanizmów.

Rysunki i schematy elektrowni zostały opracowane przez jedenaście instytutów badawczych pod kierownictwem organizacji Hydroproject. Zaczął siębudowa tak ważnego obiektu, jak elektrownia wodna w Wołgogradzie, której zdjęcie przedstawiono na stronie, w 1951 roku. W 1958 roku uruchomiono pierwsze trzy jednostki hydroelektryczne, a w 1962 roku pracownicy stacji zmontowali ostatni - 22. Sprzęt do budowy elektrowni wodnych dostarczyło ponad 1500 przedsiębiorstw z 500 miast kraju.

W tej ogólnounijnej konstrukcji wzięła udział ogromna liczba specjalistów o różnych profilach z całego ZSRR. Przy budowie elektrowni wodnej pracowało ponad 10 000 członków Komsomołu i 20 000 więźniów Achtuby ITK. Średnia miesięczna pensja pracowników wynosiła 329 rubli.

Cechy projektu

Do tej pory HPP w Wołgogradzie obejmuje:

• zapora betonowa z przelewem o długości 725m;
• Budynek stacji ze składowiskiem śmieci - 736 m;
• podziemna zapora na rzece – 3250 m;
• lewobrzeżna tama zalewowa z trzema śluzami i kanałem podejściowym o długości 5,6 km.

Oprócz tego, stacja obejmuje przełęcz dla ryb i kanał Wołga-Achtuba. Przez konstrukcje kompleksu hydroelektrycznego przebiegają linie samochodowe i kolejowe. Konstrukcje ciśnieniowe stacji tworzą zbiornik Wołgograd. Powierzchnia tego ostatniego wynosi 3117 m², objętość wynosi 31,5 km^{3. Maksymalna wysokość elektrowni wodnej Wołgograd (zapora betonowa) wynosi 44 m.}

Wydajność stacji

Moc HPP wynosi 2587,5 MW. Ta liczba jest w rzeczywistości bardzo duża. Wołgogradskaja HPP wytwarza średnio 11,1 miliarda kWh energii elektrycznej. Zainstalowane są główne pionowe agregaty hydrauliczne na stacji22. Moc dziewięciu z nich to 115 MW, ośmiu – 125,5 MW, pięciu – 120 MW. Jednostki zostały zainstalowane w osobnych pomieszczeniach parami. Przy elewatorze ryb znajduje się kolejna mała elektrownia tego typu o mocy 11 MW. Całkowita przepustowość stacji wynosi 63 060 m3/s.

Rola w gospodarce narodowej

Budowa elektrowni wodnej w Wołgogradzie została zaplanowana w połowie ubiegłego wieku w celu dostarczenia energii elektrycznej do centrum RSFSR, regionu Wołgi i niektórych południowych regionów kraju. Do tej pory stacja ta jest jedną z głównych twierdz Zunifikowanego Systemu Energetycznego Rosji. Przesyła 500 kV DC do Centrum, 220 kV do regionu Wołgi i 800 kV do regionów południowych.

Oprócz faktycznego zasilania stacja rozwiązuje inne problemy rozwoju gospodarki narodowej. W szczególności utworzony przez niego zbiornik służy do nawadniania suchych ziem regionu Trans-Wołgi i niziny kaspijskiej. Ponadto kompleks hydroelektryczny zapewnia wygodny sposób na przepłynięcie statków z Astrachania do Saratowa.

Stacje kolejowe i autostradowe położone wzdłuż zapory zapewniają najkrótsze połączenie między regionami regionu Wołgi. Niestety obecnie na autostradzie często powstają korki. Chodzi o zniszczone konstrukcje zapór i konieczność częstych napraw. Na szczęście po wybudowaniu w tym rejonie dużego mostu przez Wołgę obciążenie autostrady przechodzącej przez zaporę nieznacznie się zmniejszyło.

Resetowanie

Jak nakażda inna stacja, w elektrowni wodnej Wołgograd, podczas topnienia śniegu nadmiar wody jest odprowadzany z zapory. Czas potrzebny na wykonanie tej operacji zależy od wielu czynników. Na harmonogram zrzutu wody z Wołgogradu HPP mają wpływ przede wszystkim takie czynniki, jak ilość opadów w okresie zimowym oraz intensywność ich topnienia.

Na przykład w 2016 roku zrzut na stacji rozpoczął się 22 kwietnia i trwał do 16 maja włącznie. Maksymalny poziom zrzutu wody z Wołgogradu HPP wynosił 27 000 m³. W sumie ze zbiornika spuszczono ponad 100 kilometrów sześciennych. Począwszy od 17 maja zrzuty stopniowo się zmniejszały (o około 1000 m³ dziennie). Do 20.05 osiągnęli poziom około 23 000 m^3.

Każdego roku administracja HPP stara się przedłużyć zrzut wody tak długo, jak to możliwe. Faktem jest, że jego niedobór na przełomie maja i czerwca poważnie zaburza równowagę ekologiczną regionu. Jeśli na wiosnę z elektrowni wodnej wypłynie niewiele wody, w środku lata jeziora, kanały i eriki zaczną wysychać w strefie przybrzeżnej Wołgi. Dzięki płynnemu ograniczaniu zrzutów z elektrowni wodnej Wołgograd jej administracja między innymi zapobiega niszczeniu brzegów. Ponadto niespieszny harmonogram zrzutów przyczynia się do produktywnego tarła ryb w rzece.

Majak HPP

Jako jedna z najwspanialszych budowli XX wieku, elektrownia wodna Wołgograd oczywiście przyciąga wielu turystów, krajowych i zagranicznych. Widok tego budynku jest naprawdę imponujący. Zwłaszcza wiosnąodprowadzanie wody.

Oprócz samej elektrowni przewodnicy wycieczek zwykle doradzają turystom odwiedzenie latarni morskiej stacji, znajdującej się na południowej śluzie. Stąd otwiera się po prostu wyjątkowy widok na samą Wołgę, miasto i wyspy. Dobrze widoczny z latarni morskiej i pomnika Ojczyzny.

Aspekty środowiskowe

Oczywiście budowa elektrowni wodnej Wołgograd przyniosła ogromne korzyści gospodarce kraju. Ale jednocześnie jego budowa spowodowała niestety znaczne szkody w ekosystemie Wołgi i stref przybrzeżnych. Na przykład zapora wodna zablokowała drogę tarła dla ryb z Morza Kaspijskiego. W szczególności ucierpiały na tym rosyjski jesiotr, bieługa i śledź wołgi. Dostępny na stacji elewator rybny nie ma bardzo dużej przepustowości i zapewnia przejazd ryb nie większy niż 15%. Na szczęście budowa elektrowni wodnej nie miała prawie żadnego wpływu na tarło jesiotra gwiaździstego i płoci w dolnym biegu rzeki.

Podobnie jak każda inna elektrownia, elektrownia wodna w Wołgogradzie jest krytykowana przez ekologów, m.in. za to, że zajmuje dużą część gruntów ornych.

Zaginione wioski

Podczas budowy kaskady Wołgi, której częścią jest również omawiana HPP, zalana została ogromna liczba osad. Tak więc na przykład podczas budowy stacji Rybinsk starożytne miasto Mologa, które w naszych czasach często nazywane jest sowiecką Atlantydą, weszło pod wodę. 249 osób kategorycznie odmówiło wówczas opuszczenia tej osady i oczywiście zmarło. Raporty wysyłane do wyższych władznastępnie zauważono, że wszyscy oni „cierpili na zaburzenia nerwowe”, to znaczy po prostu byli niezdrowi psychicznie.

Podczas budowy elektrowni wodnej w Wołgogradzie wiele wsi zostało również zalanych. Na przykład miejscem, w którym trzeba było przesiedlać ludzi, była wieś Ługowaja Prolejka. W czasie bitwy pod Stalingradem wieś ta była najbliższym tyłem wojsk sowieckich. Znajdowały się tu części 8. Armii Lotniczej i cztery szpitale. Po wybudowaniu elektrowni wodnej wieś została przeniesiona w inne miejsce, gdzie znajduje się do dziś.

Przed Wielką Wojną Ojczyźnianą istniał projekt, według którego miała powstać elektrownia wodna w pobliżu miejscowości Kamyshin. Gdyby została wdrożona, część miasta Saratów, miasta Engels, Volsk i kilka innych poszłaby pod wodę. Na szczęście zapanował wtedy zdrowy rozsądek i elektrownia wodna Wołga została zbudowana tam, gdzie jest dzisiaj. Ani jedno miasto nie zostało zalane podczas jego budowy.

Ciekawe fakty

Podczas budowy Wołgogradu (Stalingrad) HPP po raz pierwszy w ZSRR do transportu towarów użyto kolejki linowej. Później technologia ta została wykorzystana niejednokrotnie przy budowie innych elektrowni.

Planowano ukończenie budowy tak ważnego obiektu, jakim jest HPP Wołgogradskaja w rekordowym czasie - w ciągu 6 lat. Jednak w rzeczywistości jego budowa trwała 11 lat. Terminy zostały opóźnione przede wszystkim z powodu śmierci Stalina. W końcu główną siłą roboczą na placu budowy byli więźniowie. Po śmierci przywódcy w 1953 r. dużaczęść z nich musiała zostać rozwiązana.

Budując elektrownię wodną w Wołgogradzie, budowniczowie wybrali 140 milionów metrów sześciennych gleby. Gdyby trzeba było go przewieźć koleją, potrzebnych byłoby 8 mln wagonów. Podczas budowy elektrowni wodnej w rejonie zapory przelewowej zagęszczono warstwę gliny o grubości 12 m.

W naszych czasach przed wejściem do zapory znajduje się posterunek policji drogowej, pomnik budowniczych, a także tablica ostrzegawcza zakazu fotografowania i filmowania. Przejście przez tamę jest zabronione.

Dziś ta HPP jest nadal najważniejszym obiektem, który ma ogromny wpływ na gospodarkę państwa i samopoczucie mieszkańców miast Wołgograd, Kamyszyn, Wołżsk itp. Wszystkie zachodzące procesy na stacji, jak poprzednio, są relacjonowane przez media. Dotyczy to zwłaszcza odpływów wody. Możesz łatwo dowiedzieć się, kiedy zrzut wody w Wołgogradskiej HPP zostanie zmniejszony lub kiedy zaplanowano pierwsze otwarcie śluz, na przykład zarówno w gazetach, jak i na lokalnych portalach internetowych z wiadomościami.