Historyk sztuki to Nauka o krytyce sztuki. Zawód historyka sztuki

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Historyk sztuki jest prawdziwym ekspertem w swojej dziedzinie, sztuce sztuki. Potrafi łatwo odróżnić dzieła niezrównanego Moneta od dzieł profesjonalnego Maneta. Zna wszystkie zawiłości kierunków, w jakich działają artyści, muzycy, rzeźbiarze i artyści. Ale posiadanie wiedzy encyklopedycznej w dziedzinie twórczości nie zapewnia jeszcze tytułu zasłużonego i uznanego krytyka sztuki. Tutaj musisz opanować zarówno technikę percepcji wizualnej, jak i maniery, a także mieć nieugaszone pragnienie, aby zobaczyć, posłuchać, kontemplować arcydzieła światowej sztuki na własne oczy.

Historia występowania

Historia sztuki (-wiedza) to nauka, która powstała w czasach starożytnych. Możemy to osądzić z traktatów Arystotelesa, Platona czy Sokratesa, który żył przed naszą erą. W tym czasie historia sztuki nie była samodzielną doktryną, ale miała raczej charakter edukacyjny, była częścią filozofii i religii tamtych czasów.

Nauka historii sztuki rozkwitła w czasach Cycerona (I wiek pne), a początek naszej ery wyznaczały dzieła sztuki z Azji. ŚrodekŚwiat sztuki staje się częścią teologicznych wniosków Augustyna i Tomasza z Akwinu. Ale szczególnym i głównym czasem w rozwoju nauki o sztuce był renesans (Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Sandro Botticelli), kiedy powstały prawdziwe arcydzieła, które są obecnie głównymi ilustracyjnymi przykładami dla koneserów sztuki wysokiej.

W XVIII wieku krytyka sztuki ukształtowała się jako samodzielna dyscyplina, której protoplastą jest uważany za niemieckiego historyka, miłośnika antyku Johann Winckelmann. W tym samym czasie pojawiają się pierwsi eksperci w dziedzinie światowych kreacji. I już jako zawód krytyka sztuki zaczęła kształtować się na przełomie XIX i XX wieku. Dziś każdy może opanować tę specjalność, ponieważ instytucje kształcące przyszłych koneserów światowych arcydzieł i rarytasów znajdują się na całym świecie. Lepiej oczywiście wybrać uczelnie, które są blisko wybitnych dzieł, na przykład w Europie lub Rosji.

Ten rodzaj pracy to krytyk sztuki

Zawód jest w pewnym sensie wyjątkowy, interesujący i pouczający na swój sposób. Urzeka tym, że obejmuje kilka obszarów, w których przyszły specjalista może się realizować. Ale dominują wśród nich dwaj: teoretyk sztuki i historyk sztuki. Działalność tych pierwszych nakierowana jest głównie na badanie i poznawanie świata sztuki: jego problemów, wzorów, specyfiki rozwoju gatunków, gatunków i relacji ze społeczeństwem jako całością. Drugi kierunek jest bardziej wieloaspektowy, obejmuje obszary takie jak:

• odkrywanie kolekcji;
• systematyzacjadzieła różnych mistrzów, szkół i trendów;
• zapewnienie ochrony eksponatów muzealnych, opracowanie dla nich kart;
• wydanie opinii o potrzebie przywrócenia konkretnego dzieła;
• ustalenie autorstwa kontrowersyjnego dzieła, autentyczności rzeczy, jej wartości;
• odkrycie nowych nazwisk w dziedzinie sztuki;
• udział w wyprawach archeologicznych;
• prowadzenie wycieczek, wykładów, zajęć fakultatywnych;
• wydawanie broszur naukowych i popularnonaukowych, kolekcji, przewodników wydawanych przez muzea i galerie sztuki;
• recenzje i artykuły z obiektywną oceną, krytyką, analizą, mające wpływ na aktualne zagadnienia nauki o sztuce;
• organizacja wystaw, wystaw (w tym międzynarodowych).

Pole działalności

Historyk sztuki to nie tylko zawód. To jest pewien sposób myślenia, szczególny styl postawy, życia. To jest talent! I może być stosowany w zupełnie innych obszarach ludzkiego życia. Swoją wiedzę możesz wykorzystać pracując w galerii sztuki, muzeach, na indywidualnych wystawach lub wycieczkach, ewentualnie poza biurem. Również umiejętności i zdolności historyka sztuki przydadzą się w pracy wydawniczej, np. w jakimś dużym wydawnictwie. Ponadto specjalista o tym profilu może poświęcić swoje życie pracy badawczej lub znaleźć się w branży antykwarycznej. Będzie też dobry w realizowaniu się jako nauczyciel i krytyk sztuki.

Cechy krytyka sztuki

Wybierając ten lub inny zawód, każdy z nas skupia się przede wszystkim na swoich osobistych cechach. Ci, którzy mają analityczny sposób myślenia i głód nauk ścisłych, najprawdopodobniej nie będą w stanie opanować rzemiosła historyka sztuki. Jakie cechy powinna mieć osoba dobrze znająca świat sztuki?

Jeżeli mówimy o zdolnościach, to powinien mieć wykształcony gust artystyczny, wyobraźnię, pamięć sensoryczną. Musi czuć się subtelnie, myśleć intuicyjnie, rozumieć, być niezwykle uważnym, bezstronnym i obiektywnym w swoich osądach, krytyce, umieć zainteresować i zawsze być w gąszczu rzeczy, zwłaszcza w świecie arcydzieł i antyków.

Z cech osobistych można wyróżnić opanowanie, dokładność, takt, wytrwałość, towarzyskość i oczywiście chęć samorozwoju.

Ciężka praca…bez praktyki

Każda praca wymaga pewnej początkowej wiedzy, umiejętności i zdolności. A naszym zadaniem jest ich opanowanie do poziomu prawdziwego profesjonalisty w swojej dziedzinie. Krytyk sztuki to zatem osoba, która jest zobowiązana do zapamiętania dużej ilości informacji (nazwiska, tytuły, terminy, daty); pisać artykuły, podręczniki, eseje, recenzje na określone tematy; na podstawie fragmentu utworu ustal, do kogo i do jakiego okresu należy. Dlatego praca eksperta w dziedzinie sztuki jest niemożliwa bez praktyki. Do jej zadań należą obowiązkowe wizyty w galeriach, wystawach, ekspozycjach, a także bezpośredni udział w ich przygotowaniu i organizacji w celu uzyskania bezcennychdoświadczenie.

Ważne jest również połączenie wiedzy teoretycznej z praktycznym zastosowaniem. Jeśli zamierzasz napisać recenzję lub pracę naukową o jakimś wielkim dziele, musisz spróbować zobaczyć to na własne oczy. Dla tych, którzy zamierzają zostać ekspertem specjalizującym się w określonej dziedzinie (rzeczy rzadkie, określona epoka, styl, kierunek), takie podejście do pracy jest szczególnie istotne. Pozwoli Ci to jak najdokładniej pokazać cały swój profesjonalizm.

Słynni historycy sztuki

Artysta to nie zawód, to wysoki tytuł! Który człowiek nosi dumnie, ale zasługuje dzięki subtelnemu postrzeganiu otaczającego go świata, wiedzy akademickiej i niewyczerpanej miłości do sztuki. Niewielu jest takich prawdziwych ekspertów w swojej dziedzinie, ale są wśród nich nasi rodacy. Na przykład Anatolij Wasiljewicz Łunaczarski jest postacią państwową, krytykiem sztuki, krytykiem literackim, dramatopisarzem, tłumaczem. Siergiej Pawłowicz Diagilew (1872–1929) – postać teatralna, krytyk sztuki, propagandysta sztuki rosyjskiej za granicą.

Poświęcili swoje życie sprawie, która nie tylko ich zafascynowała, ale zainspirowała ich do nauki, tworzenia i tworzenia. Nadążaj za duchem czasu, ale wyraźnie zrozum, jak ważne jest docenianie i ochrona dziedzictwa kulturowego przeszłości.