Niemiecki znaczek: historia i rodzaj banknotów

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Po przejściu Europy na wspólną walutę wiele krajów porzuciło swoją walutę na rzecz euro. Ale wśród walut były te, których historia obejmowała kilka stuleci i była ściśle związana z historią samej Europy. Byli oczywiście tacy, których historia nie jest tak wielka, ale dla wielu narodów kojarzy się z latami sukcesów finansowych i stabilności. Jedną z najjaśniejszych walut, która przetrwała wzloty i upadki, bez wątpienia można nazwać niemiecką marką.

Rozpocznij

Historia marki niemieckiej sięga końca XIX wieku, po zjednoczeniu różnych księstw niemieckich w Cesarstwo Niemieckie. Mówiąc dokładniej, znak złota pojawił się w 1873 roku, a Niemcy, z ich wrodzoną pedanterią, obliczyli nawet przejście od wielu różnych walut do jednej. Kurs wymiany wynosił trzy talary srebrne za jedną markę.

New Age

Po wybuchu I wojny światowej Niemcy zrezygnowały ze złotego wsparcia waluty i zmieniły znak złota na papier. Ta niemiecka marka jest prawdopodobnie najbardziej niefortunnym ze wszystkich w okresie istnienia wspólnej niemieckiej waluty. W tym czasie Niemcy przeżyły ogromne wstrząsy, w tym bezprecedensową inflację na początku lat 20. XX wieku. Rachunki z tamtych czasów miały nominały jeden, pięć, pięćdziesiątmilion. Niemieckie marki (zdjęcie poniżej) i cały naród niemiecki przeżywały jeden z najcięższych kryzysów gospodarczych XX wieku. W końcu stopa inflacji wynosiła 25% dziennie, czyli ceny podwoiły się w ciągu 3 dni. Przy tym poziomie inflacji pieniądze były tak naprawdę tylko kawałkiem papieru.

Zdjęcia z tamtych lat wyraźnie to potwierdzają. Wróćmy jednak do historii niemieckiej waluty. W 1924 r. w Niemczech wprowadzono Reichsmark (i powiązaną ze złotem). Tak więc wartość marki Reichsmark wynosiła bilion marek papierowych! Istniał do końca II wojny światowej i kontynuował swój obieg w latach okupacji przez wojska alianckie. Kwestia jakiejkolwiek reformy nie była oczywiście interesująca dla żadnego z czterech krajów sojuszniczych, które podzieliły Niemcy na obszary odpowiedzialności. Wszystko to doprowadziło do powstania czarnego rynku, na którym odbywała się ponad połowa wszystkich transakcji finansowych, a kartą przetargową były raczej nietypowe rzeczy, czasem były to amerykańskie papierosy. Ile kosztuje niemiecka marka tamtych lat? Jeśli chcesz, znajdziesz wiele ofert, a cena będzie się różnić w zależności oczywiście od jakości i rzadkości rachunku.

Nowe życie

To trwało do czerwca 1948 roku, kiedy nowa waluta, marka niemiecka, została wprowadzona do obiegu na terytorium strefy anglo-amerykańskiej. Operacja reformy monetarnej została przygotowana w ścisłej tajemnicy, same banknoty zostały wydrukowane w USA, a przez Hiszpanię trafiły do Niemiec. Przejście na nową walutę gwałtownie straciło na wartościReichsmarki, które nadal były używane w strefie odpowiedzialności Związku Radzieckiego. Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać – Berlin został zablokowany, a ostatecznie Niemcy zostały podzielone na dwa państwa. W rzeczywistości podział Niemiec nastąpił w wyniku pojawienia się marki niemieckiej. Od tego momentu niemiecka marka istniała zarówno w Niemczech Zachodnich, jak i Wschodnich.

Era stabilności

Już w połowie lat 50. marka niemiecka stała się wzorem stabilności. Jak wykazały badania przeprowadzone pod koniec lat 70., w ciągu prawie 30 lat siła nabywcza marki spadła o połowę, co jednak było jednym z najlepszych wyników na świecie. W dolarze liczba ta spadła o 60%, a funt szterling stracił ponad 80%. W ślad za krajem (w 1990 r.) niemiecka marka ponownie stała się jednym. Co więcej, kwotę do 4 tysięcy marek wschodnich można było wymieniać po kursie jeden do jednego, co wywołało zresztą dość poważny skandal między rządem niemieckim a Bankiem Federalnym. Jednocześnie każdy mieszkaniec NRD, który po raz pierwszy odwiedził zachodnią część kraju, otrzymał sto marek. Jednak nawet to nie zachwiało niemieckim znakiem. Przez ostatnią dekadę XX wieku marka niemiecka – marka niemiecka – pozostawała jedną z najbardziej stabilnych walut europejskich, skutecznie konkurując z dolarem amerykańskim jako środek przechowywania wartości.

Pożegnalny znak

1 stycznia 2002 r. marka została zmieniona na euro. Nawiasem mówiąc, historyczny kurs z 31 grudnia 2001 r.: marka niemiecka do rubla wynosi 13,54. Wielu Niemców jest niechętnychrozstała się z narodową walutą, a teraz znaczna część ludności niemieckiej ma nadzieję na jej powrót.

Sondaże w 2010 r. wykazały, że ponad 50% ankietowanych Niemców jest gotowych zapomnieć o euro i wrócić do normy. A w związku z falą niewypłacalności, jaka przetoczyła się ostatnio przez Europę, w Niemczech coraz częściej pojawia się kwestia odejścia od wspólnej waluty. Jednak liczby przemawiają za utrzymaniem euro. Tak więc inflacja w Niemczech wynosi 1,5%, począwszy od 2002 roku, wobec 2,6% przed przejściem na wspólną walutę. Niemiecki rząd kategorycznie sprzeciwia się powrotowi do mety, ale różne opcje są nadal przedmiotem dyskusji w różnych kręgach ludności niemieckiej.