Podatki i reformy podatkowe w Rosji: opis, cechy i kierunki

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Od 1990 roku w Federacji Rosyjskiej rozpoczęła się zakrojona na szeroką skalę reforma podatkowa. W kwietniu do rozpatrzenia został skierowany projekt ustawy o opłatach od obywateli kraju, cudzoziemców i bezpaństwowców. W czerwcu omówiona została ustawa normatywna o obowiązkowych wpłatach do budżetu przedsiębiorstw, organizacji i stowarzyszeń.

Podatki i reformy podatkowe w Rosji: ramy regulacyjne

Kluczowe zapisy obecnego programu pobierania obowiązkowych wpłat do budżetu zostały zatwierdzone pod koniec 1991 roku. Wtedy przyjęto główne prawo regulujące tę sferę. Akt normatywny ustanawiał podatki, cła, opłaty i inne potrącenia, określone podmioty, ich obowiązki i uprawnienia. Ponadto przyjęto inne przepisy dotyczące podatków szczególnych, które weszły w życie od stycznia 1992 r. Poważne reformy podatkowe miały więc miejsce na początku ostatniej dekady ubiegłego stulecia.

Struktura

Reforma systemu podatkowego nastąpiła wraz z przyjęciem ponad 20 przepisów. 21 listopada 1992 r. dekretem prezydenckim kontrolującyniezależny organ - Federalna Służba Podatkowa. Usłudze tej powierzono kluczowe funkcje dla rozwoju i późniejszej realizacji polityki podatkowej państwa. Ustawodawstwo określiło 4 grupy opłat:

1. Krajowy. Zostały one ustawione na poziomie federalnym.
2. Lokalne. Wyznaczały je terytorialne struktury władzy, zgodnie z aktami ustawodawczymi podmiotów.
3. Opłaty republikańskie, podatki od formacji administracyjnych i narodowo-państwowych. Zostały ustanowione decyzją agencji rządowych i przepisami prawa odpowiednich regionów.
4. Obowiązkowe opłaty i podatki krajowe i lokalne.

Skład potrąceń zmieniał się okresowo zgodnie z decyzjami agencji rządowych.

Pierwsze problemy

Przeprowadzona w dość ekstremalnych warunkach reforma podatkowa w Rosji nie mogła zapewnić stworzenia idealnej instytucji finansowej. W toku kolejnych przemian rynkowych jego wady stawały się coraz bardziej widoczne. W efekcie system podatkowy zaczął znacząco spowalniać rozwój gospodarki kraju. Kluczowym problemem w tym czasie był deficyt budżetowy. Było to spowodowane niewielkimi dochodami do skarbu państwa w kontekście znacznych zobowiązań w zakresie wydatków.

Zmiany

Do 1997 r. w kraju ustanowiono ponad 40 rodzajów opłat i podatków, które uiszczały organizacje i obywatele. Do tego czasu powstała trójpoziomowa struktura. Zawierał:,

1. Opłaty krajowe. Były one nakładane w całym kraju według mundurustawki dla każdego gatunku.
2. Republikańskie opłaty i podatki od jednostek administracyjno-terytorialnych i narodowo-państwowych.
3. Lokalne wpłaty do budżetu.

Drugi etap

Nowa reforma podatkowa rozpoczęła się w 1999 roku. Zostało to naznaczone wejściem w życie pierwszej części Ordynacji podatkowej. Trzeba powiedzieć, że Kodeks był dyskutowany dość długo. W części ogólnej ustalono obowiązki i uprawnienia podmiotów, uregulowano proces wypełniania zobowiązań wobec budżetu, określono zasady kontroli oraz określono odpowiedzialność za naruszenia przepisów podatkowych. Ponadto wprowadzono najważniejsze narzędzia instytutu. Kodeks odzwierciedlał zatem główne aspekty reform podatkowych. Opracowano i zatwierdzono ponad 40 dokumentów normatywnych w celu zapewnienia wdrożenia przepisów. Najważniejszym efektem tego okresu było zatwierdzenie formularzy oświadczeń i instrukcji ich sporządzania. Warto jednak zauważyć, że dokument przechodząc przez Dumę stracił wiele nowatorskich propozycji. Jednocześnie mechanizmy i zasady okazały się w rzeczywistości dalekie od ideału. W związku z tym w ciągu ostatnich kilku lat w Ordynacji podatkowej wprowadzono wiele zmian.

Przemiany od 2000 roku

Na początku XXI wieku rząd podjął kilka zdecydowanych kroków, aby zmienić obecną sytuację w krajowym sektorze finansowym. Priorytetowe obszary reform podatkowych zostały opracowane dlaśrednioterminowy (do 2004 r.). Najpierw założono:

1. Zmniejszenie nadmiernego obciążenia podmiotów, w wyniku którego powstały przesłanki do unikania płacenia kwot obowiązkowych.
2. Osłabienie kontroli fiskalnej państwa na rzecz stymulowania funkcji systemu podatkowego.
3. Zapewnienie równomiernego rozłożenia obciążeń na płatników.
4. Zmniejszenie i przekierowanie ustalonych ulg podatkowych.

W ramach relacji międzybudżetowych rząd skupił się na redystrybucji dochodów na rzecz budżetu federalnego względem regionalnych.

Cele reformy podatkowej

Nie chodzi o zebranie jak największej liczby płatności, aby rozwiązać kryzys budżetowy. Obecnie kluczowym zadaniem jest zmniejszenie poziomu konfiskat w miarę zmniejszania się zobowiązań rządowych. Reformy podatkowe skupiają się na ustanowieniu uczciwej procedury ściągania płatności od podmiotów działających w różnych warunkach gospodarczych. Zatwierdzone programy polityki finansowej państwa przewidują wzrost poziomu neutralności. Podatki nie powinny znacząco wpływać na ceny względne, procesy oszczędzania i tak dalej. Dzięki temu koszty egzekwowania przepisów powinny zostać obniżone nie tylko dla państwa, ale także dla samych płatników.

Kolejne przekształcenia

W celu realizacji powyższych zadań kontynuowano reformy podatkowe w kraju. W szczególności od stycznia 2001 rwprowadziła 4 rozdziały drugiej części Ordynacji podatkowej:

1. VAT.
2. Akcyza.
3. NDFL.
4. ESN.

Sugerowane następujące reformy podatkowe na 2005 r.:

1. Zmniejszenie obciążenia płac. Planowano to osiągnąć poprzez obniżenie stawki UST. Założono, że dla dochodów do 300 tysięcy rubli. zostanie zmniejszona do 26%, z 300 do 600 - do 10%, ponad 600 - do 2%.
2. Zmiana systemu naliczania podatku VAT. Przewidywano, że stawka zostanie obniżona do 16%. Ponadto reformy podatkowe obejmowały zmianę zwrotu opłaty eksporterom. Ponadto aktywnie dyskutowano o możliwości dostarczania faktur elektronicznych płatnikom.
3. Zmiana podatków od nieruchomości. Miał on zastąpić dotychczasowe opłaty potrąceniami z nieruchomości. Ta praktyka została wprowadzona w szczególności w regionie Tweru.
4. Ustanowienie preferencyjnego traktowania przedsiębiorstw działających na specjalnych obszarach ekonomicznych. Miało to zapewnić działalność innowacyjną i inwestycyjną.

Procesy zbierania i kontroli

Reformy podatkowe koncentrują się na elastyczności i przejrzystości, uproszczeniu i ograniczeniu formalności. Realizacja postawionych zadań przewiduje zmniejszenie obciążeń nie tylko w części fiskalnej, ale także administracyjnej. W szczególności mówimy o zmniejszeniu wydatków płatnika na wdrożenie przepisów. Jak pokazuje praktyka, zmniejszenie obciążeń fiskalnych niektórych podatków nastąpiło przy jednoczesnym wzrościepresja administracyjna. W szczególności wzrosła objętość sprawozdawczości finansowej, rachunkowość działalności płatnika stała się bardziej skomplikowana, a kontrola organów państwowych wzrosła. W związku z tym podjęto kroki w celu:

1. Zmiana struktury organów kontrolnych.
2. Rozwój technologii informacyjnej.
3. Popraw techniki zarządzania.

Wniosek

Skutki reformy systemu podatków i opłat są generalnie oceniane jako pozytywne. W latach 2000-2003 udział obciążenia w PKB stopniowo spadał z 34% do 31%. W wyniku podjętych działań następuje istotna zmiana w strukturze przychodów. Przede wszystkim znacząco wzrósł udział odliczeń związanych z użytkowaniem podłoża gruntowego. Jednocześnie spadły wpływy z zysków przedsiębiorstw, a podatek dochodowy od osób fizycznych wzrósł prawie półtorakrotnie. Istnieje duży odsetek opłat przeznaczonych na świadczenia socjalne, medyczne i emerytalne. Ich poziom mieści się w granicach 25%.