Utylizacja odpadów - co to jest?

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Utylizacja odpadów to przechowywanie i usuwanie surowców odpadowych w specjalnych miejscach lub w specjalnych obiektach. Te ostatnie obejmują składowiska, kompleksy, działki gruntowe, konstrukcje i tak dalej. Ich użycie musi być zatwierdzone przez właściwy organ wykonawczy. Niektóre przedsiębiorstwa prowadzą unieszkodliwianie i unieszkodliwianie odpadów. Ta działalność podlega licencjonowaniu.

Funkcje przechowywania

Utylizacja odpadów to dość specyficzna czynność. Przechowywanie odpadów może być długoterminowe lub krótkoterminowe. W tym drugim przypadku mówimy o stażu na okres do 11 miesięcy. Ta czynność nazywana jest akumulacją. Jeżeli składowanie odbywa się przez okres dłuższy niż określony, to mówi się o składowaniu odpadów. Odpady, które nie podlegają późniejszej utylizacji, są zakopywane. Przeprowadzany jest w specjalnych magazynach, które zapobiegają przedostawaniu się szkodliwych związków do środowiska.

Funkcje licencjonowania

Ustawodawstwo ustanawia obowiązkowyuzyskanie koncesji na unieszkodliwianie odpadów. Zezwolenie to wydawane jest dla określonych rodzajów surowców odpadowych. Licencja, którą otrzymaliśmy przed 07.01.2015 jest ważna do 01.01.2019. Lista zużytych surowców, z którymi przedsiębiorstwo planuje pracować, znajduje się w załączniku do licencji. Utylizacja odpadów nie wymienionych na liście jest uważana za niezgodną z prawem. Działalność w zakresie składowania odpadów podlega opłacie za oddziaływanie na środowisko. Wyjątek przewidziany jest w przypadku usuwania nieszkodliwych odpadów. Brak negatywnego oddziaływania na przyrodę należy potwierdzić wynikami monitoringu stanu środowiska.

Dokumenty do licencji

Istnieje standardowy wykaz dokumentów wymaganych do uzyskania pozwolenia na usuwanie odpadów. To jest:

1. Dokumentacja składowa.
2. Dokumenty tytułowe obiektu, sprzętu i odpadów.

Ponadto musisz podać dodatkowe:

1. Ustawa potwierdzająca uruchomienie składowiska.
2. Projekt przechowywania.
3. Dokument potwierdzający charakter monitoringu radiacyjnego oraz certyfikat ze znakiem weryfikacji.
4. Porozumienie z odpowiednią organizacją w celu wyeliminowania skutków wypadku.
5. Program kontroli promieniowania.
6. Certyfikat specjalnego przeszkolenia dla odpowiedzialnego pracownika przedsiębiorstwa.
7. Protokoły sporządzone na podstawie wyników przesłuchań publicznych przeprowadzonych w sprawie lokalizacji obiektuneutralizacja.
8. Sekcja EIA dla obszaru przechowywania.
9. Pozytywna opinia Państwowej Ekspertyzy Ekologicznej.
10. Projekt Obszaru Ochrony Sanitarnej.
11. Zawarcie stacji sanitarno-epidemiologicznej. Musi być dodatni.
12. Projekt dotyczący maksymalnych dopuszczalnych emisji do składowiska odpadów.
13. Zezwolenie na składowanie zużytych surowców.
14. Dokumenty ustalające standardy wytwarzania odpadów i limity usuwania odpadów.

Wymagania dotyczące obiektów

Utylizacja odpadów produkcyjnych i konsumpcyjnych jest czynnością dość ściśle kontrolowaną przez państwo. W związku z tym przepisy określają wymagania dla obiektów, w których składowane są surowce odpadowe. Główne recepty są opisane w artykule 12 ustawy federalnej nr 89 i SanPiN 2.17.1322-03. Obiekty, w których będą umieszczane odpady produkcyjne i konsumpcyjne, należy określić na podstawie badań hydrologicznych, geologicznych i innych specjalistycznych badań zgodnie z zasadami określonymi w przepisach prawa. Na terenie obiektów iw granicach oddziaływania surowców na środowisko właściciele, kierujący poszczególnymi kompleksami, mają obowiązek monitorowania stanu przyrody. Po zakończeniu użytkowania obiektów podmioty te muszą przeprowadzić kontrolę kontrolną i podjąć działania w celu przywrócenia naruszonych obszarów.

Zakazy

Utylizacja zużytych materiałów jest niedozwolona:

• ww obrębie osiedli, uzdrowisk, lasów, miejsc leczenia i rehabilitacji mieszkańców, stref ochrony wód, w granicach punktów poboru wody, obiektów podziemnych z wodą wykorzystywaną na potrzeby gospodarstwa domowego i pitną;
• w miejscach, w których znajdują się minerały, operacje wydobywcze, jeśli istnieje ryzyko skażenia tych obszarów;
• zawiera przydatne przedmioty do recyklingu.

Ustawodawstwo zabrania również wykorzystywania komunalnych odpadów stałych do rekultywacji kamieniołomów i gruntów. W procesie likwidowania wyrobisk, zasypywania i nadkładania skał można stosować materiały do wydobycia metali żelaznych klas 4 i 5.

SanPiN

Ten dokument zawiera więcej wymagań niż powyższa ustawa federalna. Cechy utylizacji odpadów, według SanPiN, zależą od ich klasy zagrożenia:

• 1 klasa – w pojemnikach, beczkach, cysternach.
• 2 kl. – w workach foliowych, workach polietylenowych.
• 3 klasa – w workach tekstylnych, papierowych, bawełnianych.
• 4 kl. - nasyp.

Oddzielna sekcja SanPiN poświęcona jest wymogom bezpośrednio do obiektów noclegowych. Częściowo są one powielane przez przepisy ustawy federalnej nr 89. Projekt utylizacji odpadów powstaje na etapie planowania składowiska. Powierzchnia terytorium ustalana jest z uwzględnieniem możliwości jego eksploatacji na 25 litrów. Obiekt musi być wybrany poza miejscowością, miejscem wypoczynku dla mieszkańców.

Metody magazynowe

Przechowywanie zużytych surowców może odbywać się:

1. Łupy.
2. Tarasy.
3. W dołach.
4. Łóżka.
5. W okopach.
6. W pojemnikach.
7. W zbiornikach.
8. Na kartach.
9. W napędzie.
10. Na platformach.

Przedmioty są wpisywane do rejestru utylizacji odpadów (GRRO). Zabrania się przechowywania materiałów w miejscach w nim nie określonych.

Termin uzyskania pozwolenia

Wydawanie licencji na wysyłanie materiałów zajmuje więcej czasu niż transport i odbiór. Jeżeli mówimy o sytuacji, w której zainteresowana osoba posiada wszystkie niezbędne dokumenty z powyższej listy, to łączny okres na uzyskanie zezwolenia wyniesie około 5,5 miesiąca. Rejestracja obejmuje przygotowanie uzasadnienia, koordynację w trzech właściwych organach oraz dwie kontrole. Należy jednak zauważyć, że wydanie dokumentu w praktyce odbywa się na dłuższy okres. Jeżeli zainteresowana osoba nie posiada projektów SPZ i maksymalnych dopuszczalnych emisji, rejestracja zostanie opóźniona o czas uzyskania wniosków z tych dokumentów. Na przykład, zgodnie z ostatnią ustawą, wydawana jest w ciągu 5 miesięcy. Przy jednoczesnym projektowaniu można spotkać około 6-7 miesięcy. Jednak w tym przypadku trzeba będzie zaangażować dodatkowych specjalistów. Ocena oddziaływania na środowisko i wysłuchania publiczne potrwają co najmniej 3 miesiące. W rezultacie półtora roku wydaje się być najbardziej realistycznym okresem. Jednocześnie specjaliści zaangażowani w projektowanie powinni mieć jasny harmonogram.

Projekt przepisów dotyczących usuwania odpadów

Aby zapobiec negatywnymoddziaływania na środowisko w toku działalności gospodarczej lub innej działalności obywateli i osób prawnych, użytkowników zasobów naturalnych, ustalono granice dopuszczalnego oddziaływania na środowisko. Obejmują one normy dotyczące wytwarzania odpadów i limity usuwania odpadów (NOOLR). W przypadku ich przekroczenia, odpowiedzialność przewidzianą w przepisach ponoszą podmioty działalności gospodarczej i innej. Co do zasady projekty rozporządzeń zatwierdza się na okres do 5 lat. Jednocześnie przedsiębiorstwa potwierdzają niezmienność procesu i stosowanych przez przedsiębiorstwa surowców. Odbywa się to poprzez przygotowanie raportu. Dokument ten jest przekazywany do oddziałów terytorialnych Rosprirodnadzor. Jeśli projekt został opracowany z uwzględnieniem ustalonych wymagań, będzie zawierał standardy jak najbardziej zbliżone do rzeczywistego stanu rzeczy. Tymczasem specjaliści często popełniają błędy przy korzystaniu z metody obliczeniowej. W efekcie w pierwszym roku działalności przedsiębiorstwa w ramach projektu ujawniają się przekroczenia ustalonych standardów.

Rozwiązywanie problemów

Użytkownicy zasobów naturalnych doskonale zdają sobie sprawę z tego, co im zagraża brak standardów. W procesie naliczania kwartalnej opłaty za negatywny wpływ na przyrodę kwota ta zostanie znacznie zwiększona. Wynika to z faktu, że w przypadku przekroczenia limitów przepisy ustalają rosnące współczynniki utylizacji odpadów. Rok 2016 był szczególnie istotny z punktu widzenia rozliczania w ten sposób użytkowników zasobów naturalnych. Warto zwrócić uwagę na jeszcze jednąważny niuans związany z obliczeniami. Współczynniki rosnące dla unieszkodliwiania odpadów stosuje się również w przypadku, gdy plan NOLR został opracowany zgodnie z wymaganiami, ustalono niezbędne wskaźniki, ale w bieżącym okresie wytworzono i zmagazynowano więcej surowców odpadowych niż wynika to z dokumentów.

Terminologia

Ograniczeniem unieszkodliwiania surowców odpadowych jest maksymalna dopuszczalna ilość odpadów określonego rodzaju, które można przechowywać w określony sposób przez określony czas w wyspecjalizowanych obiektach. Przy jej obliczaniu brana jest pod uwagę sytuacja ekologiczna na terytorium. Normą wytwarzania odpadów jest ustalona ilość materiału odpadowego określonego rodzaju w produkcji jednostki produkcyjnej.

Konkretyzacja koncepcji

Limit umieszczania, biorąc pod uwagę powyższe informacje, to maksymalna ilość odpadów, które przedsiębiorstwo ma prawo zgromadzić w celu późniejszego przeniesienia do licencjonowanego miejsca w celu długoterminowego przechowywania lub unieszkodliwiania. Określa się ją zgodnie z pojemnością napędów i terminem przechowywania przed transportem na składowisko. Jednak takie podejście do definicji dość niejasnego pojęcia nie jest jedyne. Według innej opinii uważa się, że termin ten odnosi się wyłącznie do składowania/unieszkodliwiania odpadów w specjalnych obiektach i nie obejmuje pojęcia magazynowania na terenie przedsiębiorstwa. Doprecyzowanie definicji znajduje się w Procedurze zatwierdzonej przezzarządzenie Ministra Zasobów Naturalnych nr 50 z 2010 r. W szczególności stwierdza się, że normy dotyczące powstawania surowców odpadowych są stosowane do ustalenia ich oczekiwanej ilości, z uwzględnieniem planowanych wskaźników ilości wytwarzanych produktów, wykonane prace lub świadczone usługi. Ta sama procedura stanowi, że zasady opracowywania i zatwierdzania NOLR ustalają wymagania dotyczące przygotowania i przedłożenia dokumentacji w celu określenia maksymalnych dopuszczalnych ilości materiałów danego typu przesyłanych do odpowiednich obiektów, biorąc pod uwagę sytuację środowiskową na Ziemia. Ta definicja jest identyczna ze sformułowaniem zapisanym w ustawie federalnej nr 89. Zgodnie z tym plan norm ustanawia tylko limit usuwania, ale nie wskaźniki wytwarzania odpadów. Naruszenie deklarowanych parametrów jest utożsamiane przez organy kontrolne z wykroczeniem administracyjnym. W związku z tym odpowiedzialność powstaje w sposób określony w Kodeksie wykroczeń administracyjnych.