Czy Pope szukał planów torped Flurry?

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Jako przyczynę śmierci kurskiego transportera pocisków jądrowych źródła, które uważają się za świadome, a przynajmniej próbują stworzyć wrażenie, że są takie, podają eksplozję torpedy Szkwal na dziobie przedział torpedowy. Czasami hipotezę tę uzupełniają założenia o ataku amerykańskiego okrętu podwodnego Memphis, w wyniku którego doszło do detonacji.

Ponadto chińskiej delegacji, która była obecna na zakrojonych na szeroką skalę manewrach na Morzu Barentsa, przypisuje się zamiar zdobycia albo bardzo szybkiego podwodnego pocisku, albo nawet dokumentacji do jego produkcji. Amerykanie rzekomo pokrzyżowali te plany swoimi zdecydowanymi działaniami, a przedstawiciele ChRL opuścili Rosję, mówiąc coś w stylu „skoro ta rzecz tak eksploduje, nie jest nam to potrzebne”.

Na korzyść tej wersji dziennikarze powołują się na fakt zatrzymania papieża, obywatela USA, który był zainteresowany pewnymi tajnymi opracowaniami projektowymi rosyjskich naukowców. Za pośrednictwem mediów ogłoszono niektóre parametry urządzenia wojskowo-technicznego, które spowodowało tak ryzykowną działalność amerykańskiego wywiadu.

Nazwa torpedy „Szkwal” błysnęła w prasie. Twierdzenie, że ta cudowna broń nie ma odpowiedników, wzbudziło wielki entuzjazm wśród szeregów patriotów, którzy pamiętali „proch strzelniczy w prochownicach”, a „społeczność demokratyczna” zaczęła mówić o militaryzacji kraju i nowej rundzie zbrojeń wyścigu, demonstrując antyamerykańskie nastroje rosyjskich przywódców.

Aby zrozumieć, jak skuteczna może być ta cudowna broń w przypadku hipotetycznego konfliktu na morskim teatrze działań, należy ją obiektywnie ocenić przy użyciu dostępnych źródeł. Czy torpeda Shkval jest tak potężna? Charakterystyka publikowana w prasie nie jest zbyt imponująca dla zawodowego wojska.

Najważniejszą rzeczą, która odróżnia przedmiot zainteresowania szpiegów od innych podwodnych muszli, jest szybkość. Jest naprawdę spory, ponad dwieście węzłów, prawie 400 km/h. Na tym w rzeczywistości kończy się lista unikalnych parametrów torpedy Shkval. Zasięg bojowy wynosi od 7 do 13 km, a masa ładunku bojowego wynosząca 210 kg to zdecydowanie za mało, by posłać na dno poważny cel morski.

Aby przeprowadzić bojowy start torpedy Szkwal, jej przewoźnik musi cicho zbliżyć się do swojej ofiary na odległość stu kabli, co jest dość problematyczne, biorąc pod uwagę obecny poziom obrony przeciw okrętom podwodnym. Dalej jest strzał. Po najprostszych obliczeniach arytmetycznych możesz uzyskać czas, po którym w przypadku uderzenia wybuchnie grzmot - to dwie do trzech minut. Powstaje pytanie, jak uniknąć odwetowej porażki, bo okręty rzadko jeżdżąjeden po drugim, a łódź podwodna, która zatopiła jednego z nich, natychmiast rozpocznie polowanie. Rakieta torpedowa Shkval jest głośna, a zjawiska kawitacji w warstwach wody w kontakcie z korpusem pocisku dodatkowo zmniejszają ukrycie. Okręt podwodny znajdujący się w tak niewielkiej odległości od wrogiej eskadry i wykryty przez sonary z pewnością stanie się ofiarą uderzenia odwetowego.

Jeszcze jedno pytanie dotyczy obsługi torpedy Shkval. Jest praktycznie zerowy, nie może manewrować tak szybkim obiektem pod wodą.

Okazuje się, że można strzelić tylko raz, z małym prawdopodobieństwem trafienia i stopniem ryzyka zbliżonym do gwarantowanego samobójstwa.

Trudno uwierzyć, że to Szkwał spowodował śmierć Kurska, także dlatego, że po katastrofie zawieszono operację „grubych torped” 65-76 „Kit”, co pośrednio potwierdza oficjalne wersja tragicznych wydarzeń.

Nasuwa się pytanie, czy warto było amerykańskiemu oficerowi wywiadu polować na tajemnice takiego „cudu”? Możliwe, że był powód, niektóre z zastosowanych rozwiązań można wykorzystać w odpowiednich opracowaniach, chociaż ogólna wartość produktu jest bardzo wątpliwa.