Elektroniczny sprzęt bojowy. Najnowszy rosyjski kompleks walki elektronicznej

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Strategiczne planowanie operacji wojskowych realizowane jest przez dowództwo armii w oparciu o kilka podstawowych założeń. Należy do nich niezbędny warunek świadomości dowództwa o sytuacji operacyjnej i nieprzerwanej wymiany informacji. Jeśli którekolwiek z tych dwóch kryteriów nie zostanie spełnione, nawet najpotężniejsza armia świata, uzbrojona w ogromną ilość nowoczesnego sprzętu i obsadzona przez wyselekcjonowanych żołnierzy, zamienia się w bezradny tłum obciążony stosami złomu. Odbieranie i przekazywanie informacji odbywa się obecnie za pomocą rozpoznania, wykrywania i komunikacji. Każdy strateg marzy o wyłączeniu radaru wroga i zniszczeniu jego komunikacji. Można to zrobić za pomocą środków i metod walki elektronicznej (EW).

Wczesne metody elektronicznych środków zaradczych

Gdy tylko pojawiła się elektronika, zaczęła być używana przez departamenty obrony. Wynaleziono zalety komunikacji bezprzewodowejPopow natychmiast docenił Cesarską Flotę Rosyjską. W czasie I wojny światowej powszechny stał się odbiór i przekazywanie informacji. W tym samym czasie pojawiły się pierwsze metody walki elektronicznej, które wciąż były nieśmiałe i mało skuteczne. Aby wywołać zakłócenia, samoloty i sterowce zrzucały z wysokości wyciętą folię aluminiową, co tworzyło przeszkody dla przejścia fal radiowych. Oczywiście ta metoda miała wiele wad, nie trwała długo i nie blokowała całkowicie kanału komunikacji. W latach 1914-1918 rozpowszechniła się inna ważna metoda walki elektronicznej, która jest również powszechna w naszych czasach. Do zadań sygnalistów i zwiadowców należało przechwytywanie komunikatów nadawczych wroga. Bardzo szybko nauczyli się szyfrować informacje, ale nawet ocena stopnia natężenia ruchu radiowego pozwoliła analitykom personelu wiele osądzić.

Rola informacji w II wojnie światowej

Po wybuchu II wojny światowej wojna elektroniczna weszła w nową fazę rozwoju. Potęga okrętów podwodnych i lotnictwa nazistowskich Niemiec wymagała skutecznej konfrontacji. W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, krajach, które borykają się z problemem bezpieczeństwa łączności atlantyckiej, rozpoczęto poważne prace nad stworzeniem środków wczesnego wykrywania obiektów naziemnych i powietrznych, w szczególności bombowców i pocisków FAA. Pojawiło się również ostre pytanie o możliwość rozszyfrowania wiadomości niemieckich okrętów podwodnych. Pomimo imponującej pracy analityków matematycznych i obecności pewnych osiągnięć, wojna elektroniczna stała się skuteczna dopiero po zdobyciu (przypadkowego) tajnej maszyny Engim. Nie znaleziono realnej wartości badań w zakresie dezinformacji i przerwania struktury informacyjnej Niemiec w czasie II wojny światowej, ale doświadczenie było kumulowane.

Armia jako żywy organizm

W czasie zimnej wojny wojna elektroniczna zaczęła nabierać kształtu zbliżonego do współczesnej idei. Siły zbrojne, jeśli porównamy je z żywym organizmem, mają narządy zmysłów, mózg i organy władzy, które bezpośrednio oddziałują na wroga ogniem. „Uszy” i „oczy” wojska to środki obserwacji, wykrywania i rozpoznawania obiektów, które mogą stanowić zagrożenie bezpieczeństwa na poziomie taktycznym lub strategicznym. Funkcję mózgu pełni centrala. Z niego, przez cienkie „nerwy” kanałów komunikacyjnych, do jednostek wojskowych wysyłane są rozkazy, które są obowiązkowe do wykonania. Podejmowane są różne środki w celu ochrony całego tego złożonego systemu, ale pozostaje on podatny na ataki. Po pierwsze, wróg zawsze stara się zakłócić kontrolę, niszcząc kwaterę główną. Drugim celem jest trafienie w środki wsparcia informacyjnego (radary i posterunki wczesnego ostrzegania). Po trzecie, jeśli kanały komunikacyjne zostaną zakłócone, system sterowania traci swoją funkcjonalność. Nowoczesny system walki elektronicznej wykracza poza te trzy zadania i często działa znacznie trudniej.

Asymetria obrony

Nie jest tajemnicą, że budżet wojskowy USA pod względem pieniędzy wielokrotnie przewyższa budżet rosyjski. Aby skutecznie przeciwdziałać ewentualnemu zagrożeniu, nasz kraj musi podjąć działania asymetryczne, zapewniające odpowiedni poziom bezpieczeństwa.mniej kosztowne środki. O skuteczności sprzętu ochronnego decydują nowoczesne rozwiązania, które stwarzają warunki techniczne do wyrządzenia największej szkody agresorowi poprzez koncentrację działań na jego wrażliwych obszarach.

W Federacji Rosyjskiej jedną z wiodących organizacji zaangażowanych w rozwój elektronicznego sprzętu bojowego jest KRET (Koncern Technologii Radioelektronicznych). Pewna koncepcja filozoficzna służy jako podstawa do stworzenia środków tłumienia aktywności potencjalnego przeciwnika. W celu pomyślnego działania system musi określić priorytetowe obszary pracy na różnych etapach rozwoju konfliktu zbrojnego.

Co to są zakłócenia nieenergetyczne

Na obecnym etapie stworzenie uniwersalnej ingerencji, która całkowicie wyklucza wymianę informacji, jest praktycznie niemożliwe. Dużo skuteczniejszym środkiem zaradczym może być przechwycenie sygnału, jego dekodowanie i przekazanie do wroga w zniekształconej formie. Taki system walki elektronicznej tworzy efekt, który został nazwany przez specjalistów „zakłóceniem nieenergetycznym”. Jej działanie może doprowadzić do całkowitej dezorganizacji dowodzenia i kontroli wrogich sił zbrojnych, a w efekcie do ich całkowitej klęski. Metoda ta, według niektórych doniesień, była już stosowana podczas konfliktów na Bliskim Wschodzie, ale na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych baza elementarna sprzętu walki elektronicznej nie pozwalała na osiągnięcie wysokiej skuteczności. Interwencja w procesie dowodzenia i kontroli wrogich jednostek wojskowych została przeprowadzona „w trybie ręcznym”. Dzisiaj oRosyjskie jednostki walki elektronicznej dysponują technologią cyfrową.

Wyposażenie taktyczne

Oprócz kwestii strategicznych, żołnierze na czele muszą rozwiązywać problemy taktyczne. Samoloty muszą przelatywać nad pozycjami wroga chronionymi przez systemy obrony powietrznej. Czy da się zapewnić im swobodne przejście przez linie obronne? Epizod, który miał miejsce podczas ćwiczeń morskich na Morzu Czarnym (kwiecień 2014) praktycznie dowodzi, że współczesne rosyjskie systemy walki elektronicznej zapewniają wysokie prawdopodobieństwo nietykalności samolotów, nawet jeśli ich cechy nie należą już do najbardziej postępowych obecnie.

Departament Obrony skromnie powstrzymuje się od komentowania, ale reakcja strony amerykańskiej mówi wiele. Zwykły - w warunkach manewrowych - przelot statku Donalda Cooka przez nieuzbrojony bombowiec Su-24 doprowadził do awarii całego sprzętu naprowadzającego. Tak działa niewielki kompleks walki elektronicznej Khibiny.

Kompleks Khibiny

Ten system, nazwany na cześć pasma górskiego na Półwyspie Kolskim, wygląda jak cylindryczny kontener zawieszony na standardowym pylonie samolotów wojskowych. Pomysł stworzenia środka przeciwdziałania informacji powstał w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. Temat obrony został odebrany przez KNIRTI (Kaluga Research Radio Engineering Institute). Kompleks walki elektronicznej koncepcyjnie składał się z dwóch bloków, jednego zktóry („Proran”) odpowiadał za funkcje rozpoznawcze, a drugi („Regatta”) eksponował aktywne zagłuszanie. Prace zostały pomyślnie zakończone w 1980 roku.

Moduły były przeznaczone do zainstalowania na myśliwcu linii frontu Su-27. Rosyjski kompleks walki elektronicznej „Khibiny” powstał w wyniku połączenia funkcji obu bloków i zapewnienia ich skoordynowanej pracy wraz z wyposażeniem pokładowym samolotu.

Cel kompleksu

Urządzenie L-175V („Khibiny”) zostało zaprojektowane do wykonywania kilku funkcji, łącznie określanych jako elektroniczne tłumienie działań obrony przeciwlotniczej wroga.

Pierwszym zadaniem, które musiał rozwiązać w warunkach bojowych, było zlokalizowanie sygnału sondującego źródła promieniowania. Następnie odbierany sygnał jest zniekształcany, aby utrudnić wykrycie samolotu nośnego. Ponadto urządzenie stwarza warunki do pojawienia się fałszywych celów na ekranie radaru, komplikuje określenie zasięgu i współrzędnych oraz pogarsza inne wskaźniki rozpoznania.

Problemy z systemami obrony powietrznej wroga stają się tak ogromne, że nie trzeba mówić o ich skuteczności.

Modernizacja kompleksu Khibiny

W czasie, jaki minął od wprowadzenia na rynek produktu L-175V, konstrukcja urządzenia przechodziła liczne zmiany, których celem było podniesienie parametrów technicznych oraz zmniejszenie masy i gabarytów. Poprawa trwa do dziś, subtelności są zachowanetajemnicą, ale wiadomo, że najnowszy kompleks walki elektronicznej może przeprowadzać grupową ochronę samolotów przed skutkami systemów rakiet przeciwlotniczych potencjalnego wroga, zarówno istniejących dzisiaj, jak i obiecujących. Modułowa konstrukcja implikuje możliwość zwiększenia mocy i możliwości informacyjnych w zależności od wymagań sytuacji taktycznej. Przy opracowywaniu urządzenia uwzględniono nie tylko aktualny stan systemów obrony przeciwlotniczej potencjalnego przeciwnika, ale także przewidywanie możliwości ich rozwoju w najbliższej przyszłości (na okres do 2025 r.).

Tajemnicza "Krasuha"

Oddziały walki elektronicznej Federacji Rosyjskiej otrzymały niedawno cztery mobilne systemy walki elektronicznej Krasukha-4. Są one tajne, mimo że naziemne systemy stacjonarne o podobnym przeznaczeniu „Krasukha-2” są już eksploatowane w jednostkach wojskowych od 2009 roku.

Wiadomo, że mobilne kompleksy zostały stworzone przez Instytut Naukowo-Badawczy Rostowa „Gradient”, wyprodukowany przez NPO „Kvant” w Niżnym Nowogrodzie i zamontowany na podwoziu BAZ-6910-022 (czteroosiowy, nie droga). Zgodnie z zasadą działania najnowszy rosyjski kompleks walki elektronicznej Krasukha jest systemem aktywno-pasywnym, który łączy w sobie zdolność do ponownego promieniowania pól elektromagnetycznych wytwarzanych przez anteny wczesnego ostrzegania (w tym AWACS) oraz tworzenia aktywnych zakłóceń kierunkowych. Brak szczegółów technicznych nie przeszkodził mediom w ujawnieniu informacji o niesamowitych możliwościach kompleksu walki elektronicznej, którego praca jest „szalona”systemy sterowania bezzałogowymi statkami powietrznymi i jednostkami naprowadzania pocisków potencjalnego wroga.

Co kryje się za zasłoną tajemnicy

Z oczywistych względów informacje o parametrach technicznych najnowszych rosyjskich elektronicznych systemów przeciwdziałania są utrzymywane w tajemnicy. Inne kraje również nie spieszą się z dzieleniem tajemnic w zakresie takich wydarzeń, które oczywiście trwają. Jednak nadal można ocenić stopień gotowości bojowej danego sprzętu obronnego za pomocą znaków pośrednich. W przeciwieństwie do jądrowych pocisków strategicznych, których skuteczność można jedynie zgadywać i analizować spekulacyjnie, sprzęt walki elektronicznej można testować w warunkach zbliżonych do warunków bojowych, a nawet przeciwko bardzo realnym, choć prawdopodobnym przeciwnikom, jak miało to miejsce w kwietniu 2014 r. Jak dotąd istnieją powody, by sądzić, że rosyjskie oddziały walki elektronicznej nie zawiodą, jeśli coś się stanie.