Jednostka pieniężna - co to jest? Definicja jednostki monetarnej i jej rodzajów

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Jednostka pieniężna służy jako miara wyrażania wartości towarów, usług, pracy. Z drugiej strony, każda jednostka monetarna w różnych krajach ma swoją własną miarę miary. Historycznie każdy stan ustala własną jednostkę pieniądza. Zwykle jednostką monetarną jest pewna ilość cennego metalu, takiego jak złoto lub srebro, która określa rzeczywistą cenę monety.

Pieniądze w różnych stanach mają różną zawartość i nazwę cenową, będąc narodową walutą kraju

Metamorfozy pieniędzy

W epoce przedkapitalistycznej rola pieniądza należała do cennych metali: srebra, miedzianego brązu.

Niewiele krajów może pochwalić się używaniem złota jako waluty państwa. Były to na przykład Egipt i Asyria, gdzie już w II tysiącleciu p.n.e. złoto służyło do wymiany towarów.

Wraz ze wzrostem i rozwojem rzemiosła oraz ceną towarów w wielu krajach konieczne było użycie droższego odpowiednika - takiego jak złoto.

Przy niewielkiej wadze i objętości miał wysoką cenę, a co za tym idzie, wartość wymiany. Pierwsze papierowe pieniądze do wymianymetalowe zostały wyemitowane w I wieku w Chinach. A najwcześniejsze oficjalne banknoty zostały wyemitowane w Sztokholmie w 1661 roku.

W naszym kraju banknoty lub papierowe pieniądze zostały wyemitowane po raz pierwszy za panowania Katarzyny Wielkiej, w 1769 roku. Pieniądze w Rosji często zmieniały nazwę i wygląd.

W końcu do XVIII wieku kopalnie srebra w Rosji nie były otwarte, a importowane surowce nie zawsze były dostarczane. Pierwsze srebro wydobyto w Transbaikalia w 1704 roku.

Jakie były jednostki monetarne w Rosji

Istnieje opinia, że rosyjskie słowo „pieniądze” pochodzi od tureckiego „tenge”. Z kolei słowo „rubel” pochodzi od czasownika „siekać, kroić”.

W starożytnej Rosji monetę nazywano pieniędzmi, której koszt wynosił pół kopiejki lub dwie setne rubla. Połuszka oznaczała połowę pieniędzy, altyn trzy kopiejki, pięć altynnik piętnaście kopiejek. Były też takie nazwy jak pół rubla lub pół rubla, grosz - dwie kopiejki. Rubla nazywano też cyną w inny sposób, od słowa tinat lub wybijany specjalnym młotkiem - wybijany. Od czasów starożytnych do współczesności w Rosji jednostka monetarna jest przedmiotem ulepszeń i zmian, działającym w interesie państwa; ilość mobilna i racjonalnie zmienna.

W okresie od 1924 do 1947 roku dziesięć rubli nazywano chervonets, co odpowiadało 7,74 gramom czystego złota. Wraz z czerwonicami wyemitowano rubla, który był równy jednej dziesiątej czerwoniec. Obecnie walutą Federacji Rosyjskiej stał się rubel równy 100grosze.

Nie tylko złoto

W wielu krajach świata od początku lat siedemdziesiątych XX wieku następuje monetyzacja rezerw złota, czyli faktyczna utrata przez złoto funkcji monetarnych. Wszystkie kraje świata przestawiły się na używanie pieniądza fiducjarnego jako ekwiwalentu ceny. Fiat - oznacza banknoty gwarantowane we wskaźniku kosztu przez państwo je emitujące, niezależnie od tego, czy są potwierdzone zapasami metali szlachetnych.

Odtąd krajowe banki krajów określają nominał jednostki monetarnej, który czasami może być ustalony przez prawo konstytucyjne. Na przykład w Rosji używanie rubla jest zapisane w art. 75 Konstytucji Federacji Rosyjskiej:

Waluta w Federacji Rosyjskiej to rubel. Emisja pieniądza prowadzona jest wyłącznie przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej. Wprowadzanie i wydawanie innych pieniędzy w Federacji Rosyjskiej jest zabronione.

Spektrum wpływów

Wpływ pieniądza na rozwój gospodarki narodowej, poziom życia ludności jest trudny do przecenienia. Główne obszary stosowanej wartości pieniądza wyrażone są w następujących obszarach:

• przede wszystkim jednostką monetarną państwa jest nominał państwowego systemu monetarnego, realizowany poprzez oznaczenie nominałów banknotów i monet w kategoriach wielokrotnych lub ułamkowych;
• znak monetarny jest miarą i elementem rachunku w systemie finansowym państwa, gdzie sam pieniądz jest towarem zaangażowanym wsystem obiegu;
• jednostka pieniężna używana w systemie rozliczeniowym jest poparta masą metali szlachetnych ustanowioną przez prawo;
• służy jako jednostka rozliczeniowa, regulująca skalę i stosunek cen, wyrażająca koszt towarów i innych elementów produktu brutto oraz wskaźniki ekonomiczne gospodarki narodowej w porównywalnych wartościach.

W czasach, gdy pojawiały się papierowe ekwiwalenty pieniędzy, używano pojęcia „jednostki pieniężnej”. Jednocześnie jednostka monetarna kraju jest podstawową koncepcją ekonomicznego terminu „waluta kraju” lub waluta krajowa.

Rozliczenia w sferze międzynarodowej

Poczynając od lat trzydziestych ubiegłego wieku w rozliczeniach międzynarodowych zaczęto stosować koncepcję jednolitości banknotów. Stworzono specjalne międzynarodowe jednostki pieniężne, za pomocą których dokonywano rozliczeń na rynkach międzynarodowych. Na przykład użyto złotego franka o zawartości 0,29 grama czystego złota.

Pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku w dziedzinie europejskich unii płatniczych zaczęto używać jednostki monetarnej zwanej Europejską Jednostką Płatniczą, odpowiadającej jednemu dolarowi amerykańskiemu. W latach siedemdziesiątych w płatnościach międzynarodowych używano ECU (lub jednostki waluty). Na początku tysiąclecia waluty płatności zostały zastąpione przez euro, a raczej stało się to w 1999 roku.

Podstawową zasadą w obrocie walutami międzynarodowymi jest nabywanie specjalnych praw ciągnienia, które są emitowane przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.

Wielekraje wolą rezygnować z własnego pieniądza narodowego, nabywać prawa pożyczkowe i używać konwencjonalnych jednostek monetarnych w rozliczeniach międzynarodowych. Oznacza to, że rynek wykorzystuje popularne waluty pożyczkowe do rozliczeń międzynarodowych, najczęściej dolary amerykańskie lub euro.

Brzęk metalu

Jak zauważono w poprzednich częściach artykułu, w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku powszechna była demonetyzacja złota.

W praktyce złoto straciło swoje funkcje monetarne, przestało być używane jako środek wymiany towarowej. Dlatego zamiast takich jednostek pieniężnych, które odpowiadały pewnej masie metalu szlachetnego, w rozliczeniach międzynarodowych zaczęto używać pieniądza fiducjarnego, dla którego nie ustalono zawartości złota. A samo złoto stało się towarem mierzonym pieniędzmi.

Niemniej jednak istnieje wiele krajów, które nadal stosują w swoich systemach płatności prywatne i lokalne jednostki monetarne o ekwiwalencie wartości w złocie.

Dotyczy to walut, takich jak cyfrowe złoto, złoty dinar i srebrny dirham. Waluty te twierdzą, że otrzymują status międzynarodowych jednostek monetarnych Bliskiego Wschodu.

W 2011 roku do Szwajcarskiej Rady Narodowej został zgłoszony projekt wprowadzenia dodatkowej jednostki monetarnej w rozliczeniach międzynarodowych, która zawierałaby stałą ilość złota równą złotemu frankowi. Jednak do tej pory projekt ten pozostawał na papierze, nie otrzymując wsparcia od międzynarodowych instytucji finansowych.kręgi.

Rzeczywistość jest daleka od ideału

Biorąc pod uwagę fakt, że pieniądz jest jednostką monetarną, nie sposób nie wspomnieć o następujących pojęciach: policzalne, idealne i prawdziwe monety.

Uzupełniając się nawzajem, pojęcia te różnią się jednocześnie znaczeniem i rzeczywistym zastosowaniem.

Liczenie monet lub liczenie pieniędzy jako rodzajów jednostek monetarnych oznacza pewną warunkową wartość, która tak naprawdę nie jest zawarta w monecie lub złocie. Moneta liczona jest używana w księgowości i płatnościach bezgotówkowych. Koncepcja policzalnej i idealnej monety jest przeciwieństwem koncepcji prawdziwej.

Idealna moneta lub idealna jednostka charakteryzuje się ustaleniem wagi netto zawartego w niej metalu szlachetnego, a nie zastąpieniem odpowiednika małych monet. Tak więc przy każdej zmianie ilości srebra w małych monetach zawartość idealnej monety nie zmieni się, ale będzie równa większej liczbie podobnych małych monet.

Jednocześnie moneta licząca, zmieniając nominały małych momentów, będzie zawierała ich poprzednią liczbę, podczas gdy ekwiwalent wyrażony w czystym srebrze spadnie.

Wszędzie pieniądze, pieniądze, pieniądze…

Pieniądze wpływają na kształtowanie się systemu monetarnego państwa. Z kolei ten system musi być zgodny z następującymi zasadami:

• na poziomie legislacyjnym w państwie przyjmuje się nazwę waluty narodowej, przyjęte skróty w jej pisowni, zastąpienie znakami i symbolami, liczbę ułamków i ichstosunek;
• ustalone są rodzaje banknotów - papierowe i metalowe, ich nominał;
• państwo reguluje strukturę obiegu pieniądza, ilość gotówki w obiegu, zasady obrotu gotówkowego i bezgotówkowego;
• reguluje emisję lub ponowną emisję banknotów w celu zastąpienia zużytych, niewypłacalnych, ustala zasady wycofywania jednostek pieniężnych z obiegu;
• legalnie ustanawia procedurę wymiany waluty krajowej na inne waluty narodowe krajów, ustala kursy wymiany;
• określa kolejność i uprawnienia centrum emisji;
• reguluje zasady powstawania banków komercyjnych.

Wszystkie te zasady regulują politykę monetarną państwa, wpływając na życie gospodarki kraju i gospodarki narodowej.

Graj zgodnie z zasadami

Aby zapewnić sprawne działanie systemu monetarnego w państwie, przyjmowane są ustawy regulujące tę działalność.

W Rosji parametry i granice systemu monetarnego są określone w następujących przepisach:

• Konstytucja Federacji Rosyjskiej;
• przepisy i regulacje, uzupełnienia i wyjaśnienia dotyczące banków i działalności bankowej:
• prawo o Banku Centralnym Federacji Rosyjskiej;

Ponadto o jakości systemu monetarnego decydują przyjęte ustawy dotyczące regulacji i kontroli waluty, walki z korupcją oraz przeciwdziałania działaniom antypaństwowym i terrorystycznym.