Coenuroza owiec: opis, objawy, leczenie i profilaktyka

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Cenuroza najczęściej dotyka chore i osłabione zwierzęta. Początkowo choroba postępuje niepostrzeżenie dla osoby, objawy pojawiają się nieco później. Konsekwencje epidemii centurii w stadzie są katastrofalne. Śmiertelność z powodu tej choroby jest bardzo wysoka, dlatego ważne jest, aby na czas podjąć środki zapobiegawcze.

Historia występowania choroby

Cenuroza owiec jest znana ludzkości od dawna. Choroba atakuje zwierzęta gospodarskie i jest popularnie nazywana ospą wietrzną. Choroba występuje najczęściej u zwierząt kopytnych, ale w literaturze istnieje opis wenurozy owiec u ludzi. Pierwszy przypadek tej choroby u ludzi odnotowano na początku XX wieku. Badano czynnik sprawczy choroby, był to mózg owcy. Później podobne przypadki zdiagnozowano we Francji iw krajach afrykańskich. Choroba była częściej diagnozowana u dzieci niż u dorosłych.

Dziś choroba występuje w Indiach, Afryce i innych słabo rozwiniętych krajach. Sporadycznie epidemie występują w Ameryce, Kanadzie, Francji. W Federacji Rosyjskiej i najbliższych jej krajach cenurozę owiec odnotowuje się w regionach Kaukazu i Wołgi. Większość epidemii występuje wkrajów Azji Środkowej, ponieważ hodowla bydła jest tam nadal bardzo rozwinięta. Coenuroza owiec jest bardzo powszechna w Kazachstanie.

W 1986 roku naukowiec Kosminkov i jego asystenci opracowali szczepionkę przeciwko tej chorobie. W 2001 roku dr Akbaev wynalazł konserwatywne leczenie wenurozy u owiec.

Patogen

Choroba jest wywoływana przez pasożyta z rodziny Taeniidae. Czynnikami wywołującymi wenurozę owiec są larwy tasiemców, które zewnętrznie przypominają pęcherzyki wody. Ich wielkość waha się od wielkości grochu do jaja kurzego. Ściany tasiemca mają dwie warstwy, są cienkie i prawie przezroczyste. Na wewnętrznej powłoce widać dobrze przylegające do siebie tasiemce. Trąbki ich głów są wyposażone w chitynowe haczyki.

Głównymi nosicielami patogenów są psy i inne zwierzęta mięsożerne, które wraz z kałem wydalają jaja tasiemców. Wpadają na trawę i do ziemi, gdzie są połykane przez owce i kozy. W ciele pasożyty zaczynają poruszać się wraz z krwią. Są rozprowadzane do wszystkich narządów wewnętrznych i tkanek. Patogeny mają tendencję do dostania się do rdzenia kręgowego lub mózgu, ponieważ umierają w innych miejscach. Za 3 miesiące powstanie tutaj tsenuris.

Jeżeli mięsożerca zjada mózg lub rdzeń kręgowy koenurotycznej owcy, tasiemce przyczepią się do jej jelit. Wkrótce wyrosną z nich segmenty, a pasożyt osiągnie pełny rozwój za 2-3 miesiące. Tasiemce są w stanie pasożytować na mięsożercach przez około 6 miesięcy, ale czasami robią to przez rok.

Jaja pasożytówniewrażliwe na zimno, dzięki czemu z łatwością mogą przeczekać zimę pod śniegiem na pastwisku. Nie tolerują jednak bezpośredniego światła słonecznego, więc pod wpływem promieni umierają po 3-4 dniach.

Opis choroby

Cenuroza owiec najczęściej dotyka młode zwierzęta, które nie osiągnęły wieku półtora roku. Pierwszymi ofiarami choroby są osoby słabe, które już cierpią na choroby przewlekłe. Głównymi nosicielami helminthiasis są psy żyjące ze stadami. Dzikie zwierzęta mięsożerne również odgrywają istotną rolę w rozprzestrzenianiu się wenurozy. Jedna dotknięta chorobą osoba jest w stanie wyrzucić do 10 milionów jaj dziennie z kałem.

Działanie patogenu zaczyna się od jego penetracji do organizmu. W zależności od rodzaju pasożyta zostanie również określone jego siedlisko. Czynnik sprawczy, który powoduje wenurozę mózgową, żyje w rdzeniu kręgowym lub mózgu. Ten rodzaj choroby występuje częściej u owiec niż u innych zwierząt lub ludzi. Czynnik sprawczy seryjnej wenurozy osadza się pod skórą lub w mięśniach. Ta choroba jest niebezpieczna dla zajęcy i królików. Skriabin, sprawca wenurozy, woli pasożytować na mięśniach zwierząt. Ta choroba najczęściej dotyka owce.

Okres inkubacji rozwoju choroby

Zakażenie owiec najczęściej występuje na pastwisku. Zjadają trawę, która została zarażona patogenami coenurosis i chorują. Okres inkubacji do rozwoju choroby wynosi od 2 do 3 tygodni. Czas ten zależy od wieku zwierzęcia, jego odporności oraz obecności chorób przewlekłych. Dorośli są praktycznienigdy nie cierpią na wenurozę owiec.

U niemowląt choroba zaczyna objawiać się szybciej niż u dorosłych młodych zwierząt. Ciężarne owce stają się również bardziej podatne na wenurozę. Czasami słabe zwierzęta umierają w początkowej fazie choroby. Jeśli osoba zmarła bez powodu, konieczne jest przeprowadzenie sekcji zwłok w celu ustalenia diagnozy. Choroba ma kilka rodzajów patogenów, więc dokładna odpowiedź będzie znana po ustaleniu struktury owczej coenurosis.

Trasy transmisji

Głównymi nosicielami choroby są psowate i inne mięsożerne. Zrzucają jaja tasiemców w kale. Największe zagrożenie stanowią psy żyjące ze stadami.

Owce są zarażane przez wodę lub żywność skażoną patogenem coenurosis. Również zwierzęta mogą zachorować po komunikacji z braćmi, ponieważ jaja robaków można znaleźć na ich sierści lub błonach śluzowych. Żywiciel ostateczny, taki jak wilk, nie może bezpośrednio zarazić owiec. Może wydalać jaja robaków tylko wraz z kałem, który inne zwierzęta połykają.

Najczęściej infekcja występuje na pastwiskach. Jagnięta i młode owce jedzą trawę, która zawiera czynnik wywołujący wenurozę. Czasami bydło zaraża się przez ściółkę ze słomy lub zakażoną glebę w oborze.

Objawy

W ciągu 2-3 tygodni po zakażeniu choroba przebiega w formie utajonej. Objawy wenurozy owiec najszybciej zaczynają pojawiać się u jagniąt. Oni sąstają się niespokojne, boją się właściciela, zgrzytają zębami. Ten stan zwykle utrzymuje się przez dwa do trzech dni. Po tym, jak dzieci mają konwulsje. Niektóre jagnięta umierają na tym etapie rozwoju choroby. Jeśli zwierzę przeżyje, objawy znikną.

Ponownie choroba daje o sobie znać dopiero po 2-6 miesiącach. Zwierzę zaczyna się zachowywać przerażająco. Baranek może opuścić głowę i oprzeć się o róg stodoły lub jakąkolwiek inną przeszkodę, w tej pozycji stoi godzinami. Oznacza to, że patogen uderzył w mózg ofiary. Podczas badania dotykowego głowy wyczuwalne jest ścieńczenie kości czaszki, zwłaszcza w płacie czołowym.

Zwierzę może odwracać głowę przez kilka godzin bez zatrzymywania się lub odrzucać ją w tył i w tył. Choroba ta charakteryzuje się również paraliżem nóg, chwiejnym chodem, zaburzeniem koordynacji ruchów.

Diagnoza

Istnieje kilka sposobów wykrywania chorób u zwierząt gospodarskich. Jedną z najdokładniejszych jest diagnostyka wenurozy owiec za pomocą USG. Za pomocą urządzenia można zobaczyć tasiemce i miejsca ich lokalizacji. Również na podstawie liczby pasożytów możesz ocenić stopień zakażenia, dane te pomogą Ci wybrać najlepszą metodę leczenia. Niestety nie każdy lekarz posiada ultrasonograf, zwłaszcza w odległych osadach. W takim przypadku weterynarz stosuje inne metody diagnostyczne.

Lekarz może wymacać czaszkę, w miejscach aktywnej aktywności robaków jest ona zwykle cienka. Ropa z zanieczyszczeniami śluzowymi często wypływa z jamy nosowej zwierzęcia. Z wenurozą, któraprzechodzi w fazie utajonej, oczy jagnięcia zmieniają się. Mogą zwiększać lub zmniejszać rozmiar, stać się innym kolorem. W białkach oczu pojawiają się krwotoki.

Dobrym efektem w identyfikacji choroby jest zastosowanie alergicznej metody Ronzhin. Polega na tym, że ekstrakt z patogenu wstrzykuje się w skórę górnej powieki. Jeśli stał się grubszy, daje to powód do podejrzeń o wenurozę u zwierzęcia. W takim przypadku wskazane jest pobranie do badania płynu mózgowo-rdzeniowego.

Zmiany patologiczne

Kiedy bydło umiera z powodu wenurozy, podczas sekcji zwłok stwierdza się zmiany w mózgu. Na jego powierzchni widoczne są krwotoki, półkule usiane są krętymi korytarzami, które utworzyły pasożyty. Komory mózgowe są obrzęknięte, można zauważyć, że nagromadził się w nich nadmiar płynu.

Po dalszym badaniu specjalista widzi pęcherze o wielkości do 2 mm. Daje się zauważyć, że mózg znajduje się w fazie rozkładu. Kości czaszki są cienkie, łatwo się uginają, czasami tworzą się w nich dziury.

Leczenie

Teraz istnieje kilka sposobów na pozbycie się choroby. Najskuteczniejsi weterynarze rozważają chirurgiczne leczenie wenurozy u owiec. Za pomocą tej metody wycina się cysty wypełnione tasiemcami. Ta metoda jest skuteczna zarówno dla zwierząt gospodarskich, jak i ludzi. W celu usunięcia torbieli lekarz najpierw wykonuje kraniotomię. Operacja trwa do momentu zniszczenia wszystkich miejsc, w których gromadzą się pasożyty.

Jeśli zabieg chirurgicznyinterwencja jest z jakiegoś powodu niemożliwa, wówczas lekarz weterynarii zaleca schemat konserwatywnego leczenia wenurozy u owiec. Najczęściej przepisywane leki to Albendazol, Fenbendazol, Praziquantel i inne. W wyniku działania leków pasożyty giną. W schemacie z lekami przeciw robakom można również stosować leki przeciwzapalne i przeciwalergiczne. W niektórych przypadkach może zostać przepisana chemioterapia.

Zapobieganie

Leczenie wenurozy u owiec jest często trudne, dlatego wskazane jest zapobieganie chorobie. Należy zachować ostrożność przy wyborze pastwisk. W celu zapobiegania wenurozie u owiec nie zaleca się wyprowadzania ich w miejscach, w których możliwy jest kontakt z mięsożernymi drapieżnikami. Psy trzymane w stadzie powinny być leczone na robaki w odpowiednim czasie. Takie zapobieganie nie zaszkodzi samym owcom.

W miejscach, w których trzymane są zwierzęta, należy zachować czystość, nie używać wątpliwej ściółki ani gleby. Jeśli bydło jest chore, musisz natychmiast pokazać to weterynarzowi. Jeśli lekarz zaleci eutanazję, to nie ma potrzeby samoleczenia, ta owca jest beznadziejna. Wszystkie ubite osobniki muszą zostać usunięte po przejściu procedury kremacji.

Zagrożenie dla ludzi

Cenuroza u ludzi jest rzadka, opisano nie więcej niż 50 takich przypadków. Najczęściej ofiarami choroby stają się robotnicy rolni, pasterze i właściciele gospodarstw zależnych.

Objawy pojawiają się u osoby 3-7 dni po zakażeniu, ale z dobrymiodporność, okres inkubacji może trwać 3-4 tygodnie. Zwykle wszystko zaczyna się napadem bólu głowy, któremu mogą towarzyszyć nudności lub wymioty. Nieprzyjemne odczucia mogą wystąpić również w obrębie szyi i kręgosłupa.

Człowiek może popaść w depresję, szybko się męczy, traci chęć do robienia czegokolwiek. Pacjenci często doświadczają nadmiernej potliwości. Jeśli na tym etapie nie skonsultujesz się z lekarzem, może wystąpić dezorientacja w kosmosie. Później osoba zaczyna regularnie mdleć. Możliwe są napady padaczkowe, konwulsje, paraliż.

Najczęściej lekarz przepisuje pacjentowi leczenie chirurgiczne w celu usunięcia wszystkich ognisk robaczycy w organizmie. Jeśli operacja jest z jakiegoś powodu niemożliwa, należy zastosować terapię zachowawczą.