Węgiel brunatny. Wydobywanie węgla. Złoże węgla brunatnego

2025 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2025-01-24 13:23

Wykorzystywanie węgla brunatnego nie jest tak rozpowszechnione w porównaniu z jego kamiennym odpowiednikiem, ale niski koszt sprawia, że ogrzewanie za pomocą tej kopaliny jest istotne w małych i prywatnych kotłowniach. W Europie skała ta nazywana jest również węglem brunatnym, choć rzadko jest odróżniana od ogólnej klasyfikacji węgla. Zgodnie z przeznaczeniem np. w Niemczech służy do zasilania elektrowni parowych, aw Grecji węgiel brunatny może generować do 50% energii elektrycznej. Ale znowu ten materiał nie jest szeroko rozpowszechniony jako rodzaj paliwa stałego, przynajmniej w postaci niezależnego zasobu.

Informacje ogólne o węglu brunatnym

Węgiel brunatny to gęsta, przypominająca kamień masa o jasnobrązowym lub czarnym kolorze. Przy bliższym przyjrzeniu się widać jego wegetatywną strukturę drzewiastą. W kotłowni węgiel brunatny dopala się dość szybko z wydzieleniem sadzy i specyficznym zapachem spalenizny. Jeśli chodzi o skład, tworzą go popiół, siarka, węgiel, wodór i tlen. Zanieczyszczenia odpowiadają tym samym pierwiastkom, które znajdują się w innych rodzajach węgla.

Pod względem składu materiału większość tych skamieniałości należy do humitów. Przejściowe inkluzje sapropelitu i próchnicywystępują w postaci przekładek w złożach humitów. W basenach węgiel brunatny jest pogrupowany według mikroskładników witrynitu. Należy zauważyć, że najtrudniejsze do obliczenia są składniki popiołu w takich złożach. Aby obliczyć sprawność cieplną, zaleca się odwołanie do specjalnych tabel i porównanie danych skalnych z charakterystyką wyposażenia kotłowni.

Pochodzenie depozytów

Największe osady są charakterystyczne dla grup osadów mezozoiczno-kenozoicznych. Jako wyjątek można wyróżnić tylko osady dolnego karbonu basenu moskiewskiego. Utwory europejskie związane są przede wszystkim z utworami okresu neogenu-paleogenu, natomiast osady jurajskie dominują w Azji. Skamieniałości okresu kredowego są mniej powszechne. Rosyjskie rezerwy zawierają również głównie materiał ze złóż jurajskich. Większość skamieniałości występuje na płytkich głębokościach (10-60 m). Ze względu na ten czynnik dopuszcza się wydobycie węgla odkrywkowego, choć występują też problematyczne kanały do 200 m. Głównym surowcem do powstawania węgla brunatnego były niegdyś drzewa liściaste i iglaste, torfowiska i słupy. Wzbogacenie węgla wynika z faktu, że proces rozkładu zachodził pod wodą i bez dostępu powietrza. Również podłoże drzewne zostało zmieszane z piaskiem i gliną, dzięki czemu w dalszym etapie przemiany osadów powstaje grafit.

Wydobycie węgla

Rosja zajmuje piąte miejsce pod względem produkcji węgla brunatnego. Około 75% całkowitej ilości minerałów jest dostarczane przez przemysł iprzedsiębiorstwa paliwowo-energetyczne, a reszta wykorzystywana jest w przemyśle chemicznym i metalurgicznym. Niewielki udział jest również eksportowany. Technologia rozwoju i bezpośredniej produkcji ogólnie przypomina metody pracy z innymi rodzajami złóż węgla. Ale wydobycie węgla brunatnego ma swoje zalety. Ponieważ skała ta jest stosunkowo młoda, duża część surowca wydobywana jest z otwartych złóż. Do tej pory ta metoda jest najbardziej skuteczna, bezpieczna i tania. To prawda, z ekologicznego punktu widzenia nie jest to najlepsza metoda wydobycia, ponieważ rozwój głębokich wyrobisk pociąga za sobą rozległe składowiska tzw. nadkładu.

Duże depozyty

Jeśli mówimy o Rosji, to największym złożem węgla brunatnego jest kompleks kamieniołomów Solton. To jedyne źródło węgla znajdujące się w Ałtaju. Według ekspertów złoże to zawiera około 250 mln ton skały. Znany jest również wielokilometrowy basen węgla brunatnego Kansk-Achinsk, który znajduje się na Terytorium Krasnojarskim. W obu przypadkach wydobycie odbywa się w technologii otwartej. Dość obiecujące złoża węgla brunatnego rozwijają się także w Niemczech, które są największym dostawcą tego węgla w Europie. Najbardziej zakrojone na szeroką skalę inwestycje mają miejsce w Niemczech Wschodnich, gdzie znajdują się dorzecza środkowoniemieckie i łużyckie. Według niektórych doniesień złoża te zawierają 80 miliardów ton. Podobnie jak w Rosji, niemieccy specjaliści są zorientowani na górnictwo odkrywkowe, odchodząc oddroga metoda kopalni.

Koszt węgla brunatnego

Pod względem jakości węgiel brunatny przegrywa z bardziej znanym kamiennym odpowiednikiem. Jednocześnie kilka czynników umożliwiło nieznaczne zwiększenie popytu na mniej atrakcyjny surowiec. Wśród nich można zwrócić uwagę na koszt, po jakim sprzedawany jest węgiel brunatny. Średnia cena waha się od 800 do 1200 rubli. za 1 tonę. Im wyższa kaloryczność, tym wyższa cena. Dla porównania: tonę węgla można kupić co najwyżej za 2000 tysięcy rubli. Jak już wspomniano, niuanse eksploatacji kotłowni przy wykorzystaniu węgla brunatnego nadal uniemożliwiają jego szeroką dystrybucję. Ale dostawcy wysokiej jakości materiałów znajdują klientów zarówno wśród firm energetycznych, jak i w segmencie konsumpcji indywidualnej.

Wniosek

Węgiel brunatny może być dostarczany konsumentowi końcowemu w postaci posortowanej lub nieposortowanej. Jako paliwo domowe jest zwykle używany do spalania w postaci pyłu, a w skomplikowanych gałęziach przemysłu metalurgicznego produkuje się z niego brykiety koksowe. Ze względu na niski koszt i szerokie rozmieszczenie dużych złóż węgiel brunatny nie jest ostatnim na liście popularnych materiałów opałowych. Niemniej jednak, na tle rosnących wymagań w zakresie efektywności energetycznej systemów grzewczych oraz zaostrzających się norm środowiskowych, takie surowce stają się coraz mniej atrakcyjne. W wielu krajach wykorzystanie węgla brunatnego ogranicza się tylko do potrzeb produkcyjnych, ale przykłady Rosji i Niemiec potwierdzają iznaczenie rasy pod względem użytku domowego.